5555555
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ...
เช้ามาเข้าห้องแป้งตามปรกติ...ตกใจได้แนะนำไปซะแล้ว...
รูปจะลบตอนหล่นจากแนะนำแล้วก็แล้วกันนะคะ
ความจริงแอบเสียวๆคนรู้จักมาเจอ อายเค้า...><(เพราะความลับนี้เก็บซ่อนมานาน)
คุณชายก็เล่นพันทิพแต่ไม่มาเล่นห้องนี้แน่ๆ555 Heสิงอยู่ห้องกล้อง...
------------------------------------------------------------------------------
ต่อคะต่ิอ...ความเดินตอนที่แล้ว...จิ้มไปที่คห.93และ32ต่อกัน(ไม่งงนะ)
วันต่อมา..ติดกันกับวันที่ไปวัดพระแก้วเลย
...วันนั้นเรากับเพื่อนเกือบทั้งห้องไปเที่ยวน้ำตกเอราวัญกันคะ
วันนั้น...เราเจ็บจี๊ดๆเพราะว่ามารหัวใจเราจองทีนั้งในรถตู้ประกบเค้าเลย
มิหน่ำซ้ำยังให้เราถ่ายรูปคู่ให้นางอีก...เอามีมาแทงดิฉันเลยดีกว่า...
(ตอนนั้นเราสองคน(เรากับเพื่อนสาว)ต่างก็รู้ดีกันในใจว่า"รักนี้ต้องชิง(ชัง)"
แม้ว่าจะไม่เคยเอ่ยหรือปะทะกันตรงๆแต่เราก็ต่อสู้กันด้วยการส่งกระแสจิตตลอดๆ
เราเคยเห็นนางแอบเล่นโทรศัพท์คุณชาย...แล้วส่งสายตาพิฆาตมาหาเรา
เราก็แสยะยิ้มให้ ฮ่าๆๆๆๆๆ ฉันไม่กลัวหล่อนหรอกย่ะ...นอกเรื่องแล้วกลับมาดีกว่า)
แต่เราก็ทำไปคะ แม่ในใจจะทำหน้าปุเลี่ยน...แต่ภายนอก..."น่ารักจังเลยเธอกอดคอพี่เค้าด้วยดิ ใกล้ชิดกันหน่อย..."
ประชด...
อันตัวคุณชายก็ทำหน้าปุเลี่ยนตลอดทริป...พูดไม่ออกบอกไม่ถูกไปเลย
จะพูดตรงๆก็ไ่ม่ได้ เราเองก็ไม่พูดอะไร...แต่ส่งสายตาพิฆาตไปที่เค้าเป็นระยะๆ
ฟิ้งๆ
คุณชายก็อยากเข้ามาพูดคุยแต่...ไม่สามารถ เพราะเพื่อนสาวประกบตลอดเว...
แล้วตอนขึ้นน้ำตก นางก็พลาดท่า...
เพราะนาง...ขึ้นไวไปหน่อย...แต่เรา...
แฮกๆๆๆ เหนื่อยง่ะ...เพิ่งชั้น3เองง่า....T^T
แล้วคุณชายก็เดินมาพร้อมๆกับเรานี่แหละ...กลุ่มเราตอนนี้มีกันอยู่4คน...
ซึ้งเพื่อนอีก2คนเหมือนจะรู้ว่า เรามีเรื่องต้องเคลียกัน เลยทิ้งระยะห่าง...
ให้เราได้อยู่ด้วยกัน...
ตอนนี้เอง...คุณชายก็คอยลากกกกกกกเราให้พยายามขึ้นไปถึงชั้น7ให้ได้...
แต่...ตอนนั้นเราทำหยิ่ง...ไม่รับความช่วยเหลือ...และพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปเอง...
แต่ในใจ...กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสร็จโจร...ครั้งที่ห้าล้านแปดแสน....ฮ่าๆๆๆ
ยิ่งเราทำหมางเมิน คุณชายก็ยิ่งทุรนทุราย...บอกได้คำเดียวว่าทริปนี้สำหรับเค้าหมดสนุกไปครึ่งนึงเลยทีเดียว...
พอถึงชั้น7เพื่อนก็โฮ่รับ...เรามาจนได้...เราก็ตีตัวออกห่างคุณชายวิ่งไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆ
และเราก็ไม่คุยกับคุณชายตลอดทริป....
เป็นการลงโทษที่ไม่แฟร์กับเรา...
เพราะเวลาอยู่กัน2คน คุณดูโอเค ดูแทคแคร์ชั้นมาก....
แต่ทำไมพออีกครนึงมา...คุณไม่ทำกับฉันเหมือนเดิม...
ตกลงจะเอายังไง...
แล้วพอตอนกลับ เราต้องขึ้นรถเมล์ป้ายเดียวกัน(แต่คนละสาย)
รถของเรามาคันแล้วคันเล่าแต่เราต่างก็ไม่ยอมขึ้น...
เพื่อนก็ทยอยขึ้นรถกันหมดจนเหลืออีก2คนสุดท้าย...
เพื่อนๆก็งง ทำไมเรายังไม่ขึ้น จนเพื่อนคนสุดท้าย เก็ทมากที่สุด...
เลยบอกกับเพื่อนอีกคนว่าไปกันเถอะ เราึคิดว่า เจ้าสองคนนี้เึค้าน่าจะมีเรื่องต้องเคลียกันแหละ...
แล้วก็จากไป....
เหลือเราไว้แค่สองคนจริงๆแล้วที่ป้ายรถเมล์....