ความคิดเห็นที่ 1 ติดจอค่ะๆๆๆ จากคุณ : มุภัสสร เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:08:15

ความคิดเห็นที่ 2 ปาดขวา รออ่านนะค่ะ จากคุณ : ชื่อเหมือนคนข้างล่าง เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:08:29

ความคิดเห็นที่ 3 รอๆจ้า จากคุณ : Neptune Blue Planet เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:13:37

ความคิดเห็นที่ 4 มารออ่านจ้า จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:15:42

ความคิดเห็นที่ 5 มารอค่ะ ^^ จากคุณ : TA Media เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:16:21

ความคิดเห็นที่ 6 รออ่านค่ะ จากคุณ : เด็กอ้วนน่ารัก เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:17:56

ความคิดเห็นที่ 7 ปาดยาวๆ ปูเสื่อรอเลยจร้า จากคุณ : Baby Doll _ Me เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:23:04

ความคิดเห็นที่ 8 ปูเสื่อรอค่ะ จากคุณ : VioLentBlackMay เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:31:43

ความคิดเห็นที่ 9 เกือบตายมาแล้วเหมือนกันค่ะ ตั้งแต่วันนั้นเลยเลิกค่ะ เข็ด จากคุณ : นางพญาปลวกภูเขาไฟบัลลัยกัลป์ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:33:23

ความคิดเห็นที่ 10 รอๆๆค่ะ จากคุณ : kakarott_ja เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:36:54

ความคิดเห็นที่ 11 รออ่านค่ะ ปล.ตอนนี้เราก็สูง + หนักพอๆ จขกท.เมื่อก่อน (166/52) แต่คนรอบข้างหลายคนชอบแซวเราเรื่องอ้วนอยู่เรื่อย - -" เราก็ว่าเราไม่อ้วนนา แค่อ้วนขึ้นกว่าตอนเรียนเฉยๆ (46-47) จากคุณ : เขียบเองฮ่ะ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:42:57

ความคิดเห็นที่ 12 รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : DelPhiNy เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:43:19

ความคิดเห็นที่ 13 รอๆๆๆด้วยคน จากคุณ : pinnn1415 เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:44:28

ความคิดเห็นที่ 14 รอจ้ารอๆๆๆๆ^^ จากคุณ : องค์หญิงเล็ก เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:45:45

ความคิดเห็นที่ 15 รออยู่นะจีะ จากคุณ : มะกรูดหอม เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:54:01

ความคิดเห็นที่ 16 รอจ้าาา จากคุณ : M - I E Z G u R l * เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 21:59:01

ความคิดเห็นที่ 17 ติดตามค่ะ จากคุณ : คุณคนที่ใส่เสื้อสีชมพูนั่นน่ะ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:01:58

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามารอด้วยคนค่ะ จากคุณ : matomekira เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:02:40

ความคิดเห็นที่ 19 รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : นมชมพูปั่น เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:03:38

ความคิดเห็นที่ 20 รอค่ะๆๆๆ จากคุณ : ผัดซีอิ๊วหมู เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:13:11

ความคิดเห็นที่ 21 รอด้วยค่า ตอนนี้สูง166หนัก65 TT จากคุณ : ข้าวมันไก่ไม่เอาไก่ไม่เอาข้าว เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:16:30

ความคิดเห็นที่ 22 จขกท  ไปไหนแล้ว จากคุณ : cool_girlgang เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:17:14

ความคิดเห็นที่ 23 จขกท.กลับมาๆ ^^ จากคุณ : เด็กน้อยบนโลกเบี้ยว เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:20:05

ความคิดเห็นที่ 24 โดนอุ้ม !!! จากคุณ : นางพญาปลวกภูเขาไฟบัลลัยกัลป์ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:25:07

ความคิดเห็นที่ 25 รอๆๆ จากคุณ : เปิดรับความสุข เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:26:43

ความคิดเห็นที่ 26 หลังจากจบปริญญาตรี เราก็สมัครเรียนต่อปริญญาโททันที ซึ่งในตอนนั้นพ่อกับแม่อยากให้เราเรียนเพียงอย่างเดียว ไม่ต้องทำงานไปเรียนไป เพื่อให้เราสามารถทุ่มเทเรื่องเรียนได้อย่างเต็มที (เราสอบได้ปริญญาโทภาคนอกเวลาราชการ สำหรับคนทำงานมาเรียนตอนเย็น) แต่เราก็แอบอยากทำงานเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อว่างานแรกที่เราไปสมัครจะกลายเป็นงานที่ต้องใช้รูปร่างหน้าตาประกอบพอสมควร ทั้งๆ ที่เราไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนสวยเลยแม้แต่น้อย แต่เราก็อุตส่าห์ไปสมัครงานเป็น "ผู้ประกาศข่าวโทรทัศน์" นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนบอกว่าเราสวยมาก OMG!! เพิ่งรู้ตัวนะเนี่ย เรากลายเป็นคนสวยของปริญญาโทรุ่นนั้นไปแล้วอ่ะ ต่อมาอีก 2 ปีเราก็ไปสมัครเรียนต่อปริญญาโทอีกใบที่อีกมหาวิทยาลัย (เอ่อ...คือหนูว่างน่ะค่ะ) ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่เพื่อนๆ ก็เรียกเราว่าคนสวยเหมือนกัน แบบ...ไม่ได้ประชดด้วยนะ ช่วงนั้นเราอายุประมาณ 22 ปี (เราเรียนค่อนข้างเร็วแถมสอบเทียบด้วย) เริ่มมี "แมวมอง" มาชวนเราไปถ่ายแบบโฆษณา น้ำหนักของเราในตอนนั้นยังอยู่ที่ 50 - 51 กิโลกรัม เมื่อเทียบกับส่วนสูง 166 ก็เรียกว่าพอใช้ได้อยู่ แต่พอเราเริ่มต้องไป casting โฆษณา เรากลับเริ่มเป็นกังวลว่า นี่เราอ้วนไปหรือเปล่า ผอมอีกสักหน่อยน่าจะดีนะ ก็เราเห็นนางแบบสมัยนั้นเค้าเอวบางร่างน้อยกันทั้งนั้นนี่ เราก็เลยอยากผอมแบบนั้นบ้าง เราเริ่มทานยาลดน้ำหนักอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ไม่อ้วนเนี่ยแหละ ใครจะรู้ว่านับตั้งแต่นั้น ชีวิตเรามีแต่จะดิ่งลง ดิ่งลง เรื่อยๆ จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด เรากินยาลดน้ำหนักติดกันมาเรื่อยๆ ได้ประมาณปีนึง ก็ถึงช่วงของการทำวิทยานิพนธ์ อยู่ดีๆ เราก็เกิดอาการเครียดขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล อยู่ดีๆ เราก็นั่งร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรทั้งๆ ที่ไม่มีเหตุให้ต้องร้องไห้ เริ่มเบื่อข้าว นอนไม่หลับ ในตอนแรกพ่อกับแม่คิดว่าเราคงเครียดเรื่องวิทยานิพนธ์เพราะเราเรียนปริญญาโทพร้อมกัน 2 ที่ แต่ต่อมา เราเริ่มเกิดอาการสมาธิสั้น เวลาไปคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาก็เริ่มงงๆ ไม่สามารถตอบคำถามของอาจารย์ได้ อาจารย์แนะนำอะไรมา พอออกออกห้องอาจารย์เราก็ลืมหมด ลืมชนิดที่เรียกว่าไม่มีอะไรเหลืออยู่ในหัวเลย อ่านหนังสืออะไรก็เริ่มไม่รู้เรื่อง ไม่มีสมาธิในการอ่าน ทั้งๆ ที่ปกติเราเป็นคนเรียนหนังสือค่อนข้างเก่ง เราเริ่มเครียดมากขึ้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เรายิ่งร้องไห้หนักมากขึ้น ไม่ยอมกินอะไร แล้วก็ไม่ยอมหลับยอมนอน จนพ่อกับแม่ต้องพาเราไปหาหมอ ผลการตรวจหลายต่อหลายครั้งของหมอ ทำให้สามารถวินิจฉัยอาการออกมาได้ในที่สุดว่า เราเป็นโรคซึมเศร้า แน่ละตอนนั้นยังไม่มีใครรู้ว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนั้น และแน่ล่ะว่าเรายังแอบกินยาลดความอ้วนอยู่ต่อไป ซึ่งนับถึงตอนนั้นก็เท่ากับว่าเรากินยาติดกันมาเกือบ 2 ปีแล้ว จากคนเคยเรียนเก่ง มีวี่แววว่าจะได้วิทยานิพนธ์ยอดเยี่ยม กลายเป็นคนที่เกือบเรียนไม่จบ แถมจบแบบอาจารย์ให้จบเพราะสงสารไม่ใช่เพราะจากความสามารถของตนเอง ช่วงนั้นเราเริ่มเกิดอาการเหวี่ยงขึ้นมาอีกอย่าง กลายเป็นคนขี้โมโห หงุดหงิดง่าย อารมณ์เสียตลอดเวลา แน่ล่ะ...โดยไม่มีเหตุผล เราเริ่มแสดงอาการอาละวาดในที่สาธารณะ เริ่มโวยวาย คุมตัวเองไม่อยู่ ไม่พอใจอะไรแม้เพียงเรื่องเล็กน้อย เราก็โวยวายใหญ่โตจนเพื่อนๆ เริ่มถอยห่าง หรืออย่างเบาะๆ ก็ร้องไห้โหมันกลางห้างนั่นแหละ ช่วงนั้นเราเริ่มทำงานประจำเป็นครั้งแรก ผลนะเหรอ...ลาออกตั้งแต่ทำไปได้แค่ 2 เดือนเอง เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเลย เข้ากับใครก็ไม่ได้ และแน่นอนก็คือ เราไม่มีสมาธิกับการทำงานที่ได้รับมองหมายเลย ผลงานที่ออกมาจึงเละไม่เป็นท่า สุดท้ายเราเลยลาออกซะงั้นแหละ โชคดีที่เราหางานใหม่ได้ในเดือนต่อมา แต่เชื่อไหมว่าลาออกภายใน 2 เดือนอีกเหมือนกันค่ะ แต่คราวนี้พ่อกับแม่ให้ออก เพราะรู้ว่าเราเริ่มไม่ปกติอย่างแรกแล้ว เราโวยวายในที่ทำงานเวลาถูกตำหนิ นั่งร้องไห้ตลอดเวลา นายสั่งงานอะไรก็ไม่สามารถทำความเข้าใจกับงานนั้นได้ ไม่เคยทำงานได้ถูกต้องครบถ้วน เริ่มอู้งาน แล้วอยู่ดีๆ วันนึง เราก็เป็นลมหมดสติลงไปกลางที่ทำงาน ซึ่งหลังจากนั้น อาการนี้กลายเป็นอาการที่เกิดขึ้นกับเราเป็นประจำโดยที่หมอก็ยังไม่รู้สาเหตุ ก็เราไม่ได้บอกใครเรื่องที่เรายังกินยาลดความอ้วนอยู่นี่ ต่อมาพ่อกับแม่ก็ให้ลาออกมารักษาตัว แล้วพาเราไปอยู่อเมริกาประมาณ 2 เดือนเพื่อให้เปลี่ยนบรรยากาศตามคำแนะนำของหมอ ทำให้ช่วง 2 เดือนนี้เราไม่ได้กินยาลดความอ้วนเลย ผลก็คือกลับมาเมืองไทยน้ำหนักเราขึ้นไปอยู่ที่ 60 กิโล แต่เราก็คิดว่าคงเป็นเพราะตอนอยู่ที่โน่นเรากินน้ำอัดลมเยอะไปหน่อย เราก็เลยเริ่มกินยาลดความอ้วนอีกครั้ง โดยไม่ได้ตระหนักเลยว่าน้ำหนักที่ขึ้นมานั้นไม่ได้เป็นเพราะน้ำอัดลม แต่มันโยโย่ต่างหาก คราวนี้ยาลดน้ำหนักเริ่มไม่ได้ผล กินเท่าไรก็ไม่ลด เราเลยเปลี่ยนยาใหม่ โดยการ Search หาในเน็ตถึง Web ขายยาลดน้ำหนักสารพัดชนิด แล้วก็แอบพ่อกับแม่กินยาอีกตามเคย เราเริ่มทำงานที่ใหม่ ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นก็ไม่ต่างไปจากสิ่งที่เกิดขึ้นในที่ทำงาน 2 ที่แรกของเรา จนพ่อกับแม่ขอให้เราลาออกอีกครั้ง แต่คราวนี้ท่านรู้แล้วว่า เราแอบกินยาลดน้ำหนัก พ่อกับแม่ตัดสินใจที่จะให้เรารักษาตัวกับหมอจิตเวชอย่างจริงจัง เรากลายเป็นคนไข้จิตเวชที่ต้องไปหาหมอทุกอาทิตย์ กินยาทีละเกือบ 10 เม็ด เราได้มาคุยกับแม่เกี่ยวกับเหตุการณ์ของเราในช่วงนั้น แม่บอกว่า เรากลายเป็นคนพูดช้า เดินช้า ทำอะไรช้าไปหมด เว้นแต่เวลาโมโหที่เราจะเหวี่ยงง่ายและแรงมาก แต่เท่าที่เราพอจะจำเกี่ยวกับตัวเองในช่วงนั้นได้ก็คือ เราไม่สามารถใช้ความคิดหรือมีสมาธิในการทำสิ่งต่างๆ ได้เลย เราเริ่มสูญเสียความทรงจำบางเรื่องทั้งๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ลืมแม้กระทั่งว่าเมื่อกี้เจอใครมาบ้าง ใครพูดอะไรมาก็ไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ เริ่มสูญเสียความสามารถในการใช้ตรรกะหรือเหตุผลในเรื่องง่ายๆ ขาดความสามารถในการควบคุมความรู้สึกและอารมณ์ของตนเอง เราเริ่มล่องลอยอยู่แต่ในโลกของตัวเอง เลิกให้ความสนใจต่อคนรอบข้างและต่อสิ่งรอบข้าง เอาแต่หดหู่ ซึมเศร้า สลับกับโวยวายอาละวาด ทั้งหมดนี้มาพร้อมๆ กับน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นอีกเกือบ 30 กิโลกรัมในระยะเวลาเพียง 3 อาทิตย์ !!! เรายังคงกินยาอีกต่อไปเพื่อให้น้ำหนักลง แต่มันไม่ได้ผลอีกแล้ว ในช่วงนั้นเราต้องสูญเสียโอกาสดีๆ ในชีวิตไปหลายอย่าง งานหลายแห่งที่เราไปสัมภาษณ์ไม่เคยมีที่ไหนตอบรับเราเข้าทำงานเลย แม้ในที่สุดจะมีบริษัทใหญ่ยักษ์ระดับประเทศแห่งหนึ่งรับเราเข้าทำงาน แต่เราก็กลับถูกให้ออกก่อนที่จะพ้นโปรเสียด้วยซ้ำ ผู้ชายหลายคนที่เข้ามาจีบเราต่างก็พากันออกห่างหลังจากได้คุยกับเราไม่กี่ครั้ง เพราะเราไม่ปกติเหมือนคนอื่นๆ เราเริ่มเครียดกับน้ำหนักของตัวเองที่ตอนนี้ขึ้นไปถึง 85 กิโลกรัม พยายามเปลี่ยนยาไปอีกหลายหมอแต่น้ำหนักก็ไม่ลดลงเลยแม่แต่น้อย คนสวยของเพื่อนๆ กลายเป็นช้างน้ำตัวย่อมๆ เรากลายเป็นคนไข้ประจำของแผนกจิตเวช เป็นคนล้มเหลวในการใช้ชีวิตทำงานและความรัก พ่อกับแม่ต้องคอยดูแลเราราวกับเป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่ต้องประคบประหงมดูแลเป็นพิเศษ ในที่สุด เราเริ่มค่อยๆ ยอมรับที่ละเล็กทีละน้อยว่า ยาลดความอ้วนที่เรากินเข้าไปนั้นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายปีนั้น นอกจากมันจะโยโย่แล้วมันยังทำลายระบบประสาทของเราด้วย เราเลิกกินยาได้ในที่สุด แต่ถึงกระนั้น เราก็ยังคงต้องใช้เวลาอีกหลายปีในการรักษาตัว และพยายามฟื้นฟูสมรรถภาพทางร่างกายและสมองของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งเราก็ไม่ได้ทำงานอีกเลยนับตั้งแต่ตอนนั้น เพราะเรารู้ว่าเราสูญเสียความสามารถต่างๆ ที่เคยมีไปหมดแล้ว เกือบ 10 ปีผ่านไป เราเริ่มกลับมาใช้ชีวิตปกติได้อีกครั้ง แต่น้ำหนักของเราไม่ลดลงอีกเลย เรากลายเป็นคนอ้วนจริงๆ ไปแล้ว อย่างหนึ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าระบบประสาทของเรายังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ก็คือ เรายังคงควบคุมตัวเองไม่ได้เป็นบางครั้ง ยังโมโหง่าย เหวี่ยง และโวยวายโดยไม่มีเหตุผลอยู่ รวมถึงยังมีอาการหมดสติเป็นบางครั้งอยู่บ้าง แม้ว่าจะไม่บ่อยเป็นสมัยนั้น พ่อกับแม่เคยบอกเราว่า ท่านไม่เคยหมดกำลังใจแม้แต่น้อยที่จะรักษาเราให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่ว่าจะต้องใช้เงินทองหรือว่าใช้เวลานานสักขนาดไหน เราเพิ่งเข้าใจว่าที่ผ่านมานั้นเราไม่ได้ทำร้ายตัวเองเพียงคนเดียว แต่เรายังทำร้ายพ่อกับแม่ด้วย หลายต่อหลายครั้งในตอนที่เราไม่สบายที่เราเห็นพ่อกับแม่ต้องร้องไห้เพราะสงสารเรา แต่ท่านก็ยังคงยิ้มแย้มและให้กำลังใจเรามาโดยตลอด ว่าสักวันหนึ่งเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกครั้ง เรายอมรับว่าทุกวันนี้แม้ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว แต่เราก็ยังไม่เต็มร้อยเท่าไรนัก ยังต้องไปหาหมอจิตเวชเป็นประจำทุก 2 เดือน แล้วก็ยังต้องกินยาเป็นประจำทุกวัน ซึ่งหมอก็ยังบอกไม่ได้ว่าเรายังจะต้องกินยาไปอีกนานแค่ไหน และนานแค่ไหนเราถึงจะกลับมาคล่องแคล่ว ว่องไว สดชื่น ร่าเริงเต็มร้อยได้อีกครั้ง เพื่อนๆ คะ เราอาจจะเป็นคนเล่าไม่เก่งนะ ลำพังแค่เขียนเล่าเป็นตัวหนังสือเท่านี้อาจจะไม่ได้ทำให้เพื่อนๆ เห็นภาพเท่าไร แต่เราอยากจะบอกเพื่อนๆ ว่ามันน่ากลัวจริงๆ ค่ะ โดยเฉพาะในตอนที่เราคิดว่าเราจะไม่สามารถใช้ชีวิตเหมือนคนปกติในสังคมได้อีกต่อไป เพราะระบบประสาทมันถูกทำลายไปเกือบหมดแล้ว เรายังโชคดีที่ไม่ถึงกับตายอย่างกับหลายๆ ตัวอย่างที่เคยพบเห็นผ่านสื่อ แต่เราก็ต้องสูญเสียอะไรหลายอย่างในชีวิตไปเหมือนกัน ทุกวันนี้เราก็ยังคงไม่ได้ทำงาน ยังดีที่พ่อกับแม่ท่านยังเลี้ยงเราได้ แต่มันน่าอายไหมคะ ท่านอุตสาห์ส่งเราเรียนจนจบสูงๆ แต่เรากลับไม่สามารถทำมาหาเลี้ยงตัวเองได้ แถมยังต้องเป็นภาระให้ท่านคอยดูแลเราอีกทั้งๆ ที่ท่านก็อายุมากแล้ว จริงๆ แล้ว "ยา" มันควรจะเป็นสิ่งที่เราใช้บำบัดอาการเจ็บไข้ได้ป่วย แต่ยาความอ้วนหรือยาทำให้ตัวขาวอะไรพวกนี้ มันฆ่าเรามากกว่าค่ะ เราหวังว่าเรื่องราวของเราทั้งหมดนี้น่าจะเป็นอุทาหรณ์เตือนใจเพื่อนๆ ได้บ้าง อย่าทำร้ายตัวเองด้วยยาพวกนี้เลยค่ะ ที่สำคัญก็คือเพื่อนๆ ไม่ได้ทำร้ายแค่ตัวเองเท่านั้นแต่เพื่อนๆ ยังทำร้ายคนที่รักอีกด้วย จงพอใจในสิ่งที่เป็นตัวเราเถอะค่ะ ความงามเป็นเพียงสิ่งนอกกาย จิตใจสิคะที่สำคัญกว่า อย่าไปสนใจกับพวกปากหอยปากปูเลย รักตัวเองให้มากๆ เถอะนะคะ จากคุณ : นางฟ้าชินจัง เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:33:02

ความคิดเห็นที่ 27 ทำไมต้อง "กุ้งแห้งเยอรมัน" ??? ปล.เราก็โดนเรียกอย่างนี้เหมือนกัน จากคุณ : เลอโฉม เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:33:32

ความคิดเห็นที่ 28 ติดตามอยู่ค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงพระจันทร์ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:33:58

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วที่รู้สึกได้อย่างนึงคือ ความรักของพ่อกับแม่นั้นช่างยิ่งใหญ่เหลือเกินค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงจริงใจ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:43:07

ความคิดเห็นที่ 30 น่ากลัวมาก  ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : pipesama เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:45:23

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นกำลังใจให้ จขกท. ในการสู้และดำเนินชีวิตต่อไปนะคะ อ่านไป นึกภาพตามไปแล้วก็ใจหาย เฮ้ออออ จากคุณ : Neptune Blue Planet เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:47:20

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นกำลังใจให้ จขกท ค่ะ^^ จากคุณ : pink day&pink night เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:47:38

ความคิดเห็นที่ 33 ให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ สำหรับคนที่คิดจะผอมด้วยกันทานยาลดความอ้วน เรามาต่อสู้กับความอ้วนไปด้วยกันนะคะ ด้วยการควบคุมอาหาร ทานแต่ของที่มีประโยชน์ และออกกำลังกาย จากคุณ : ผัดซีอิ๊วหมู เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:54:10

ความคิดเห็นที่ 34 อยากให้เป็นกระทู้แนะนำจัง จากคุณ : ผัดซีอิ๊วหมู เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:55:40

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอเอากระทู้นี้ไปให้เพื่อนอ่าน เพื่อนกำลังทานยาลดความอ้วนอยู่ เราไม่อยากให้ทานเลย แต่บอกไปเค้าก้อไม่เชื่อ จากคุณ : ความสุขสีน้ำเงิน เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:57:10

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วคิดตามเห็นภาพเลยครับ เอาใจช่วยนะ :) จากคุณ : Parisienne เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:57:38

ความคิดเห็นที่ 37 โอ้ โห เรื่องเศร้ามากค่ะ ยาลดความอ้วนมันมีผลต่อทุกสิ่งจริงๆ แม่เราเคยกินเหวี่ยงแบบสุดจะบรรยาย เฮ้อออออออ ตอนนี้เราก็กำลังลดน้ำหนักอยู่ แต่ลดด้วยการออกกำลังกาย เวลามันลด1-2โล เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขสุดๆเลย จนตอนนี้ลดมา6กิโลใน1เดือนแล้ว <3 ภูมิใจ ยังไงจขกท. ก็สู้ๆนะคะ จากคุณ : Jusminsic เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:59:20

ความคิดเห็นที่ 38 สู้ๆค่ะ อย่างน้อยตอนนี้ก็ขอให้ดูแลตัวเองและพ่อแม่ให้ดีนะคะ ขอให้หายไวๆค่ะ แต่ จขกท มาพิมได้แบบนี้ ถือว่าเป็นอีกหนึ่งสัญญาณที่ดีนะคะ จากคุณ : สวยรวยฉลาดมีชาติตระกูล เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 22:59:25

ความคิดเห็นที่ 39 ชื่นชมคุณ จขกท. มากค่ะ ที่นำประสบการณ์มาเป็นสิ่งเตือนใจให้ทุกๆคน ไม่ว่ายังงัยก็จะเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Tweety_Tangthai เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:09:07

ความคิดเห็นที่ 40 ย า ล ด ค ว า ม อ้ ว น = ย า เ พิ่ ม ค ว า ม อ้ ว น จากคุณ : เหตุใดเล่าใจจึงสับสน เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:22:05

ความคิดเห็นที่ 41 สู้ๆนะคะ เราก็เจอหายนะใหญ่จากการกินยาลดความอ้วนเหมือนกัน เราโชคดีที่ไม่ค่อยมีอาการอะไรมาก มีแต่นน.ที่พุ่งขึ้นๆจนกู่ไม่กลับ เราเลิกกินยาลดมาสองปีแล้ว หลังจากที่กินต่อเนื่องมาเป็นสิบปี ตอนนี้มีความสุขดีค่ะ ไม่ค่อยหงุดหงิดแล้ว ลองออกกำลังกายดูนะคะ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน เวลาเหงื่อออกเยอะๆแล้วมันรู้สึกดีจริงๆ จากคุณ : ปลาทองว่ายทวนน้ำ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:25:41

ความคิดเห็นที่ 42 เราก็เคยเป็นอาการคล้ายจขกท.เลยค่ะ แต่เรากินไม่นาน เลยไม่หนักเท่า แต่ของเราเกือบเป็นโรคไต ยังดีที่ยังไม่ถึงขั้นต้องฟอกไต เรารักษาทันเสียก่อน ใครที่กินอยู่ รีบเลิกเลยนะคะ ถ้าไม่อยากจะต้องไปฟอกไต ทุกอาทิตย์ น้าเราที่กินยาลดความอ้วน ตอนนี้ต้องไปฟอกไตค่ะ ไม่ไปก็ไม่ได้ สรุปแล้ว มันเป็นยาวิเศษในระยะสั้น แต่เป็นยาฆ่าตัวตาย ในระยะยาว จากคุณ : นางพญาปลวกภูเขาไฟบัลลัยกัลป์ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:28:47

ความคิดเห็นที่ 43 เราเคยกินยาเหมือนกัน กินจนหมดสตินอนอยู่หน้าห้องน้ำเลยแหละ ดีนะที่ไม่รุนแรงเท่าจขกท. พอเราหมดสติเราก็กลัวจะเป็นอะไรมากกว่านี้ก็เลยหยุดกินยา  แต่อาการเหมือนกันเลย น่ากลัวมากๆ แก้ไขเมื่อ 29 ก.พ. 55 23:36:41 จากคุณ : kajuy2u เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:36:21

ความคิดเห็นที่ 44 สู้ๆนะคะ ขอให้กลับมาแข็งแรง หุ่นดีเหมือนเดิมโดยไม่ต้องพึ่งยา เอาใจช่วยค่ะ สู้ๆ จากคุณ : ยิ่งโต ยิ่งเลอะเทอะ!! เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:37:17

ความคิดเห็นที่ 45 ตกใจมาก สามอาทิตย์สามสิบโล เอาใจช่วยให้ จขกท.หายกลับเป็นปกติไวๆ นะคะ ขอบคุณมากๆ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเตือนใจใครหลายๆ คน จากคุณ : เขียบเองฮ่ะ เขียนเมื่อ : 29 ก.พ. 55 23:44:28

ความคิดเห็นที่ 46 นับถือในความกล้าหาญและความปรารถนาดีต่อผู้อื่นของคุณค่ะ ประสบการณ์ของคุณจะเป็นวิทยาทานให้กับคนอีกหลายคนที่มีความเสี่ยงจะหลุดเข้าไปในวงจรนรกนั่น ต้องยอมรับว่าสังคมปัจจุบันบูชารูปลักษณ์ภายนอกของคนมากจริงๆ สาวๆถึงกับยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง"ความสวย"ตามค่านิยม   และบางทีก็"คิดน้อย"จนเกินไป ลืมนึกถึงผลที่จะตามมา ยาลดความอ้วนเป็นตัวหนึ่ง  ที่พบบ่อยๆว่าทำให้มีอารมณ์หงุดหงิด แปรปรวน  บางคนถึงขั้นมีประสาทหลอนได้ ผลที่ได้คือเป็นคนสวย คนผอม แต่ไม่ใช่คน"ปกติ" มันคุ้มกันหรือคะ? ดีใจกับ จขกท ด้วยนะคะที่พ้นจากจุดที่ย่ำแย่ของชีวิตมาแล้ว ขอให้จากนี้ได้พบแต่เรื่องดีๆนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : maple_syrup เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 00:07:15

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณ จกขท นะคะ ขอบคุณที่มาเตือนสติและแบ่งปันเรื่องราวค่ะ จากคุณ : matomekira เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 00:10:49

ความคิดเห็นที่ 48 ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ..วันข้างหน้ายังมีเสมอ..ทุกอย่างอยู่ที่จิตใจค่ะ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่ถ่ายทอดเล่าสู่กันฟังนะคะ.. เชื่อว่าวันนี้เจ้าของกระทู้เข้มแข็งขึ้นเยอะแล้ว และยังได้กำลังใจดีดีจากพ่อแม่อีก สู้ๆนะคะ อย่าท้อ เรื่องร้ายมันผ่านไปแล้วค่ะ ^.^ จากคุณ : kjNT20 เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 00:23:36

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณสำหรับการแชร์ประสบการณ์ คงมีหลายๆคนได้ประโยชน์จากเรื่องราวของคุณมากๆ จากคุณ : คุณคนที่ใส่เสื้อสีชมพูนั่นน่ะ เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 00:27:07

ความคิดเห็นที่ 50 พี่ที่ทำงานโดนไล่ออกก็เพราะสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะกินยาลดความอ้วนนี่แหละค่ะ จขกท.ก็สู้ๆ นะคะ สักวันจขกท.ต้องหายค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : fafay เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 00:44:05

ความคิดเห็นที่ 51 ดูแลตัวเองนะคะ หายเร็วๆค่ะ พ่อกับแม่คุณรอวันที่คุณจะกลับมาเป็นลูกสาวคนเดิมของท่าน จากคุณ : สาวซ่าแอ๊บสวย (สาวซ่าแอ๊บสวย) เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 01:18:46

ความคิดเห็นที่ 52 เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวให้หลายๆคนได้ระวังมากขึ้นค่ะ ขอให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมในเร็ววันนะคะ ^^ จากคุณ : มุภัสสร เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 01:20:39

ความคิดเห็นที่ 53 มีรุ่นพี่ที่รู้จัก ถึงขั้นเสียชีวิตค่ะ แต่เค้าเกือบสวยตอนที่เสียชีวิต  คือผอมลงมากอย่างเห็นได้ชัดค่ะ  แต่  "โทรมมาก" ค่ะ คือ เหมือนคนอดหลับอดนอนมานานค่ะ ขอบตาคล้ำดำ สาเหตุที่ใช้ยาคงเพราะว่า ในปีนั้นเองรุ่นพี่คนนั้นต้องเข้ารับปริญญา สาเหตุการเสียชีวิต หมอวินิจฉัยว่า หัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน เสียชีวิตกระทันหันมากค่ะ ก่อนหน้านี้แม่รุ่นพี่คนนี้บอกว่าพี่เค้าบ่นว่าเวียนหัวบ่อยๆ หลังจากเสียชีวิตแล้วไปเจอยาลดความอ้วนจากคลีนิกชื่อดังแห่งนึงใน อ.หาดใหญ่ แต่เอาผิดไม่ได้ค่ะ เพราะก่อนจ่ายยา หมอให้เซ็นชื่อยินยอมไม่เอาผิดก่อน และหมอก็หาว่าผู้เสียชีวิตทานยาเกินขนาดอย่างเดียวคะ และมีอีกเคสนึงค่ะ เป็นเพื่อนของเราเอง  กินยาลดความอ้วนจากคลีนิคแห่งนี้เช่นกันค่ะ  ช่วงแรกที่กิน น้ำหนัก 55 กก.  ลดลงภายในเดือนกว่า เหลือ 48 กก.  แต่ตอนนี้ น้ำหนักพุ่งพรวดไปถึง 80 กว่าแล้วค่ะ ทำยังไงก็เอาไม่ลง แหะๆ เล่าแต่คนอื่น ตัวเองก็เคยกินยาจากคลีนิคแห่งนี้เช่นกันค่ะ แต่เป็นยาเพิ่มน้ำหนัก....และขอบอกว่า ขนาดว่าเป็นยาเพิ่มน้ำหนักนะค่ะ มึน และเวียนหัวทั้งวันค่ะ ทั้งวันทำอยู่ 2 อย่างคือ กินกับหลับ  ตื่นขึ้นมาก็พร้อมกับความหิวและมึน เวียนหัว จนไม่สามารถไปเรียนได้ สุดท้ายเลิกกินค่ะ ยอมแพ้!!! เราผอมมากอ่ะค่ะ ตอนนี้ก็ยังผอมอยู่ แต่คิดว่ากรรมพันธ์คงเป็นส่วนนึง เพราะทั้งบ้านผอมกันหมด T   T"  ไม่สวยเลย ดูหุ่นโฟร์ (โฟร์มด) เพลงล่าสุดเลยค่ะ แถมไม่ได้น่ารักเหมือนโฟร์อีก T   T" สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะค่ะ จะอ้วนจะผอมก็แล้วแต่  แต่ขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงก็พอแล้วค่ะ จากคุณ : perfumesogood เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 01:43:40

ความคิดเห็นที่ 54 คุณนางฟ้าชินจังกล้าหาญมากๆเลยนะคะ ที่มาเล่าให้ฟังค่ะ ขอบคุณมากนะคะ และขอให้สุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : พริกน้ำส้ม เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 02:07:32

ความคิดเห็นที่ 55 จขกท. เล่ามา เหมือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับลูกพี่ลูกน้องเราค่ะ พี่สาว (ลูกพี่ลูกน้อง) เรา บ้านเค้าขายยา และเป็นคนที่ไม่อ้วนเลย แต่ด้วยความที่จะแต่งงานและอยากสวย เค้าเลยแอบกินยาลดความอ้วน กินเป็นเวลานานเท่าไรก็ไม่มีใครทราบ มารู้อีกที หลังแต่งงานไปแล้วไม่นาน เกิดอาการคุ้มคลั่ง อาละวาด แก้ผ้าแก้ผ่อน ต้องส่งตัวไปรักษาที่โรงพยาบาลบ้า ตั้งหลายปี กว่าจะกลับมาเกือบปกติ ทุกวันนี้ ก็ยังต้องกินยา ถ้าคุยกับเค้านาน ๆ จะจับได้ว่า เค้ายังไม่ปกติ เหมือนคนปกติทั่วไป แต่..สามารถใช้ชีวิตได้อย่างคนปกติค่ะ จากคุณ : หมู (ตัว) อ้วน เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 02:12:51

ความคิดเห็นที่ 56 น่ากลัวค่ะ ผลของยาลดความอ้วน เป็นกำลังใจให้นะคะ ^_^ ขอให้หายไวๆ จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 02:19:04

ความคิดเห็นที่ 57 เราเคยกินอยู่ค่ะ ไม่ได้อ้วนอะไรหรอกค่ะ แค่อวบเพราะเริ่มเป็นสาว เราก็ทนไม่ได้ อยากเป็นสาวเพรียวๆ กินมันตั้งแต่ม.ปลายแหละค่ะ วันๆไม่กินอะไร หน้ามืดเป็นลมเราก็ไม่สน ขอแค่ให้ผอมอย่างเดียว ช่วงนั้นเราก็ผอมมากนะคะ หน้าตอบมาก แต่เราชอบค่ะ บ้านเราอยู่ต่างจังหวัด พอปิดเทอมต้องขึ้นไปเรียนพิเศษที่กทม. ก็จะขาดยาไปประมาณ 2-3 เดือน ตอนอยู่กทม.กินแหลกค่ะ กลับมา นน.เพิ่มเป็น 10+ กิโล ค่ะ มากกว่าก่อนกินยาด้วยซ้ำ คือเกิดมายังไม่เคยหนักขนาดเท่าตอนโยโย่ด้วยซ้ำค่ะ พอกลับจากกทม.แล้วอ้วน ก็ทนไม่ได้ กลับเข้าไปอยู่ใยวังวนเดิม กินยา แล้วพอปิดเทอมใหม่ ก็ไปอีก อ้วนอีก วนๆไป 3 ปี จนมาเรียนต่อกทม.จริงจังแหละค่ะ แรกๆไม่ได้กิน ก็ตัวอืดๆ แต่ไม่ทุเรศมากเท่าตอนโยโย่ สงสัยมันเริ่มปรับได้มั๊งคะ แต่เราก็อยากผอมเหมือนสาวๆในมหาลัย ก็เลยฝากเพื่อนซื้อยาจากรพ.ดัง มันไกลค่ะ เลยไม่ได้ไปเอง เพื่อนก็ไม่เต็มใจซื้อ แต่ขัดไม่ค่อยได้ ก็เลยซื้อให้บ้างไม่ซื้อบ้าง โชคดีที่เพื่อนไม่สนับสนุนค่ะ ผลของการกินๆหยุดๆ เราก็เลยรู้ว่า เราขาดยาได้ เราเลิกกินได้ ไม่เป็นไร แล้วนน.เราก็เริ่มเข้าที่เข้าทางโดยธรรมชาติ เรารู้สึกเลยว่าเราโชคดีมากๆ ที่เราเลิกได้ โดยที่ไม่มีเอฟเฟคท์อะไรมากนัก แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องเตือนใจตัวเองของเราเสมอค่ะ ว่าเราโชคดีแค่ไหนที่รอดมาได้อย่างปลอดภัย แล้วนน.เราก็ไม่มีปัญหาอะไร สิ่งที่เราทำ แม่เรายังจำตลอดค่ะ ปัจจุบันเค้ากลัวเรากลับไปกินยาตลอด ถ้าเราบ่นอ้วนขึ้นเมื่อไหร่ เค้าจะกังวลมาก ว่าเราจะกลับไปพึ่งยา เรารู้สึกผิดกับแม่มากค่ะ ที่ทำให้ท่านกังวลขนาดนี้ เราต้องคอยย้ำว่า เราไม่กลับไปกินแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ รู้สึกบาปกับแม่จังค่ะ ที่เรื่องโง่ๆที่เราทำในอดีตตามหลอกหลอนท่านมาจนวันนี้ T_T จากคุณ : Cutie Devil เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 03:25:29

ความคิดเห็นที่ 58 ขอให้จขกท.หายไวๆนะคะ หางานทำได้ ทุกอย่างต้องดีขึ้นค่ะเราเชื่ออย่างนั้น โชคดีที่เราเป็นคนไม่อ้วนไม่ผอม ที่อยากผอมกว่านี้.....แต่ไม่เคยคิดใช้ยาลดความอ้วนเลยค่ะ   ตอนนี้พยายามควบคุมอาหาร และออกกำลังกายอยู่มันยากมากเลยนะช่วงแรกๆ แต่คิดว่ายังไงต้องทำให้ได้ค่ะ  จขกท. ลองทำแบบเราดูมั้ยคะ จากคุณ : Sonatina เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 03:38:03

ความคิดเห็นที่ 59 จขกท . ได้ช่วยใครหลายๆคนที่ บางทีจิตตกอยากจะกลับไปกินมัน เพราะทนสภาพตัวเองตอนนี้ไม่ได้... อย่างน้อยก็เราคนนึงคะ เราคล้ายๆเจ้า ของกระทู้ตรงที จากสาวอวบๆ กลายเป็นสาวอ้วน ถาวร เพราะยาลด ตัวเราเองก็กินมานานมาก ตั้งตั้งแต่ มัธยมเลย สมัยนั้น หมอใจ... ดังมาก (แต่แพ้ยาเลยเลิกทานไป) กลับไปทาน คลีนิคแถวปิ่นเกล้า จากเด็กสาว 56 เกือบ 60 สามารถลดได้ 47 คะ ก็เป็นวังวนหลายปีทีเดียวกินๆเลิกๆหยุดๆ แต่เราจะไม่ทานต่อเนื่อง ก็ยุบๆพองๆ 50 60 และ 70 ในทีสุด ก็ไม่ลดละ ระยะหลังไม่ว่าจะไปที่ไหน ไปร.พ ชื่อดัง จาก 73 ลงมา 69 และสุดท้าย เด้งไปที่ 80 ช่วงโย่โย่ เรากลัวมาก มันไป 85 เราพยายามจะลดๆ แต่ตอนนี้ก็ทำได้อยู่ที่ 80 เท่านั้น ไปไหนก็โดนล้อ โดนมอง อยากบอกว่า เลิกเถอะคะ คนที่พูดจาทิ่มแทงจิตใจผู้อื่น ไม่มีใครอยากเกิดมาอ้วน อย่าซ้ำเติมเค้าอีกเลย... ตอนนี้ทำใจได้บาง พยายามดูแลตัวเอง ร่ายมายาว ขอบคุณเจ้าของกระทู้อีกครั้งคะ แอบแว๊บๆอยากกลับไปกิน บ้าง ขอบคุณที่เตือนสตินะคะ จากคุณ : porporling เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 07:02:16

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านแล้วก่อนอื่นที่นึกเลยคือ ขอบคุณ จขกท. นะคะ ที่เอามาแชร์ คิดว่ากระทู้ของคุณได้ช่วยเตือนสติสาวๆหลายคน และได้ช่วยพวกเธอไว้มากๆเลยค่ะ ขอให้ความดีของคุณจงส่งผลให้คุณดีขึ้นๆๆๆๆๆๆ และดีขึ้นนะคะ สู้ๆค่ะ ^^ จากคุณ : summer child เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 08:19:41

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณมากๆนะคะ จขกท สำหรับข้อมูลดีดีที่มอบให้  ขอเป็นกำลังใจให้คุณ จขกท นะคะ สุขภาพกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมไวๆค่ะ เอาใจช่วยจริงๆ จากคุณ : เอินเอิน เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 09:05:38

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณมากสำหรับวิทยาทานค่ะ สู้ ๆ นะคะ (^_^) เราเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : SnOwY~SeAsOn เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 09:28:40

ความคิดเห็นที่ 63 "ทำไม?คลินิกขายยาลดความอ้วน ถึงเปิดกันเกลื่อนไปหมด ขายยาอันตรายง่ายๆ..มีผลเสีย มีผลข้างเคียง" หมอที่มาเปิดคลินิกแบบนี้ เราว่าคนพวกนี้ไม่มีจิตสำนึกของความเป็นหมอ เพราะนอกจากจะรู้อยู่แล้วว่า ยามีผลเสียมาก และอันตราย เวลาคนไข้ไปหาด้วยความหวังที่จะผอม แทนที่จะแนะนำการกินอาหาร การออกกำลังกาย กลับจ่ายยาที่ไปกดสมองให้ไม่กินข้าว ไม่อยากอาหาร ฆาตกรในคราบหมอชัดๆ จากคุณ : cindesomla เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 09:36:59

ความคิดเห็นที่ 64 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ สู้ๆค่ะ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ แม้น้ำหนักจะมากแต่ทำให้สุขภาพแข็งแรง และเพิ่มวลกล้ามเนื้อในร่างกายนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : AuzakeA เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 09:48:40

ความคิดเห็นที่ 65 โอ๊ะ เราสูง 160 หนัก 50 อาจจะไม่ผอม แต่เราก็ไม่ซีเรียสอะ ความสามารถคือจุดขาย รูปร่างหน้าตาเป็นจุดเสริม จากคุณ : บีซ่าบ้าที่สุด เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:00:07

ความคิดเห็นที่ 66 สู้ ๆ นะคะ จขกท :) เราก็เคยกินเหมือนกัน แต่ตอนนี้เลิกแล้วค่า กลัว จากคุณ : CAKECAKECAKE เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:15:10

ความคิดเห็นที่ 67 เพื่อนเราเคยกินยาลดความอ้วนสารพัด โชคดีที่มันไม่ได้เป็นอะไรมากกว่าโทรม(มาก) + ผมร่วง เรียกได้ว่าถ้าตอนไหนเราคิดอยากจะลองขึ้นมา ประสบการณ์จากเพื่อนจะคอยสะกิดเตือนเสมอ อันตรายจริงๆ นะคะยาพวกนี้ จากคุณ : Amecchi เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:22:27

ความคิดเห็นที่ 68 ขอให้ สุขภาพกลับมาแข็งแรง ในเร็ววันนะคะ ให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : แมวประจำบ้าน เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:28:02

ความคิดเห็นที่ 69 ชื่นชมคุณ จขกท.ค่ะ คุณกลับมาเข้มแข็งแล้วล่ะที่คุณสามารถเล่าประสบการณ์ให้คนอื่นๆได้อ่านเป็นอุทาหรณ์ค่ะ คุณยอมรับและเข้าใจในสิ่งที่คุณเป็น เยี่ยมยอดมากๆ ปรบมือให้ ขอบคุณมากนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ นอกเรื่องนิดอยากฝากถึงคนอื่นๆด้วยนะคะ หากต้องได้ไปพบจิตแพทย์ การไปพบจิตแพทย์ไม่ได้หมายความว่าคุณบ้าอย่างเดียวนะคะ หมายความว่าคุณป่วย ซึ่งเป็นอาการป่วยทางระบบความคิด การวิเคราะห์ อย่าอายที่จะไปพบแพทย์ค่ะ จากคุณ : kitaroBua เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:54:50

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณ จขกท นะคะ ที่มาแชร์ประสบการณ์ เพื่อน ๆ ของปลาทูกินกันแทบทุกคนเตือนยังงัยก็ไม่ฟังเลย จากคุณ : ปลาทูสีชมพู เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:56:22

ความคิดเห็นที่ 71 เข้ามาให้กำลังใจคะ จากคุณ : february_n เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:56:26

ความคิดเห็นที่ 72 เข้าไปดูในblogเจ้าของกระทู้ สาวสวย (หา! มีใครบอกเหรอ) อวบเล็กน้อย...แต่สวยละกันน่า   จบปริญญาเอกทางด้าน Communcation Management ^ ^ แสดงว่าตอนนี้หายแล้วสิคะ ดีใจด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 55 10:58:05 จากคุณ : อโหสิกรรม เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 10:57:31

ความคิดเห็นที่ 73 ให้กำลังใจน้องนะคะ คุณพ่อคุณแม่ด้วยค่ะ สู้ๆ  สวยแบบjust the way you are กันดีกว่านะคะ จากคุณ : แม่น้องกะบูน เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 11:08:04

ความคิดเห็นที่ 74 ขอบคุณมากนะคะ เราเป็นหนึ่งคนที่กำลังคิดจะลองเลยทีเดียว ได้ศึกษาอ่านจากหลายๆ กระทู้แล้วผลสรุปก็คือ ผลลัพธ์ของยาที่เราได้แค่ "ผอม" แต่มันกลับทำลายเราได้ "ทั้งชีวิต" เพราะฉะนั้น จะไม่มีวันสนใจ หรือแตะต้องมันเด็ดขาดค่ะ การออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอและการควบคุมอาหารเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเนอะ ถึงจะไม่ผอมแต่ทุกอย่างยังเป็นเรา อย่าเอาอะไรไปเสี่ยงกับแค่ยาเม็ดเดียวเลย เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ รักพ่อแม่ให้มากๆ ค่ะ จากคุณ : บานชื่นรื่นรมย์ (ZiNNiAz) เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 11:23:22

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ค่ะ เคยเกือบกินเหมือนกัน ตอนสมัยมัธยมน่ะค่ะ เพราะว่าเพื่อนสนิทกินกันทุกคนแล้วผอมลงจริงๆก็เลยนัดให้เพื่อนพาไปคลีนิค แต่ก่อนไปเราขอยาเพื่อนมาเสริจในอินเทอร์เน็ตดูว่ามันคือยาอะไร อ่านผลข้างเคียงแล้วกลัวค่ะเลยไม่ไป ไม่อย่างงั้นคงได้ลองกินยาลดความอ้วนแน่ๆ >< จากคุณ : หนมปังช็อกโก้ เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 11:26:22

ความคิดเห็นที่ 76 เหมาะจะขึ้นกระทู้แนะนำแล้วครับ เป็นกำลังใจให้... จากคุณ : TOSHy เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 11:53:27

ความคิดเห็นที่ 77 ติดยาลดความอ้วนสินะคะ จากคุณ : BIOTOMNEG เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 12:23:17

ความคิดเห็นที่ 78 ชื่นชมในความเสียสละของเจ้าของกระทู้ค่ะ ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแชร์ สำหรับตัวเองแล้วมีปัญหาเพียงมีหน้าท้องค่ะ ไม่เคยทานยามาก่อน แต่ในอนาคตหากตัวเองอ้วนก็ไม่แน่ แต่หลังจากอ่านกระทู้นี้แล้ว สัญญาว่า จะไม่ทานยาลดความอ้วนค่ะ จากคุณ : ปักษาเดียวดาย เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 12:59:01

ความคิดเห็นที่ 79 อ่านแล้วภูมิใจในตัวเองค่ะ ที่ไม่เคยอยากผอม ถึงจะอ้วน ถึงแม้สังคมรอบข้างจะกดดันแค่ไหน ก็ไม่เคยจะคล้อยตาม อยากสวยด้วยวิธีผิดๆ เชื่อใน Inner beauty ค่ะ เคยลดเหมือนกัน สักสองสามปีก็ขึ้นมาอีก แต่ก็ไม่ได้อะไร ชีวิตก็มีความสุขดี พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี สำคัญที่สุด และเมื่อที่มีก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เราเป็นคนท้องเสียง่าย มีอยู่ช่วงนึง แม่ถามว่ากินยาลดความอ้วนรึปล่าว อย่าไปกินเชียวนะ เราก็งง แหม ไม่ได้อยากสวยขนาดนั้น ออกจะชิลๆ :) ทุกวันนี้ก็พยายามจำกัดการกิน คือไม่ได้ตั้งใจว่าจะลด แต่ไม่ให้เพิ่ม กินผักเยอะๆ ข้าวๆน้อยๆ ออกกำลังวันละ ครึ่งชั่วโมง ก็รู้สึกสุขภาพดีแล้วค่ะ ถึงแม้จะน้ำหนักเกินก็ตาม มาเพิ่มนิดนึง อ่านของ จขกท แล้ว จขกท คงเป็นคนเรียนเก่ง เราเสียดายตรงนี้แทน จขกท มากๆ เลยค่ะ ที่ตอนนี้มันไม่ร้อย % เหมือนก่อน ซึ่งส่วนตรงนี้ เราไม่ยอมเสียแน่นอน ยอมอ้วนค่ะ > < สู้ๆ นะคะ จากใจจริง ไม่ต้องสำเร็จก็ได้ แต่พยายามให้สุดตัวค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 55 13:06:35 จากคุณ : zezari เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 13:02:43

ความคิดเห็นที่ 80 เป็นกำลังใจให้คุณ จกขท นะคะ  สู้ๆๆค่ะ จากคุณ : ทิพย์มาลา เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 13:23:03

ความคิดเห็นที่ 81 เคยกินด้วยเหตุผลเดียวกันเลยค่ะ...แต่ไม่ได้กินต่อเนื่องอะไร กินไม่ทันหมดกระปุกด้วยซ้ำ มันรู้สึกทรมาน คอแข็ง น้ำลายแห้ง ปากไม่อยากกินแต่ท้องมันก็ยังหิว ทนไม่ไหวเลยเลิกกินไป ไม่คิดจะลองยี่ห้ออื่นๆด้วยเพราะมันก็คงทำงานไม่ต่างกัน ขอเป็นกำลังใจให้ จกขท ด้วยนะคะ... จากคุณ : arkadoo เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 13:51:21

ความคิดเห็นที่ 82 เราอายุ 22 สูง 161 น้ำหนัก 44 เรามีพุง แล้วช่วงแขนก็ใหญ่ กำลังหาข้อมูลของ ยาลดความอ้วนอยู่พอดีเลย มาเจอกระทู้นี้.., อ่านแล้วแอบกลัว เดี๋ยวตอนเย็น ชวนแฟนไปเล่นฟิตเนสดีกว่า - -+ เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ จากคุณ : MizJiJunG เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 13:51:22

ความคิดเห็นที่ 83 กุ้งแห้งเยอรมัน !!!!!!!!!! เราก็โดนล้อคำนี้เหมือนกันเป๊ะๆๆเลยค่ะ รู็สึกช่วงนั้นกุ้งแห้งเยอรมันจะเป็นข่าวอยู่หรืออะไรซักอย่าง จำไม่ได้ละนานมาก แล้วก็จะมีข่าวเรื่อง หมูมาเลเซีย เราก็จะล้อคนที่ว่าเรากลับค่ะ หมูมาเลเซีย ไม่มีคนกินๆ 555555555 จากคุณ : save money เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 14:07:28

ความคิดเห็นที่ 84 ยอดเยี่ยมค่ะ ที่ช่วยเล่าประสบการณ์จริงให้ทราบ จากคุณ : mk sunset เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 14:18:27

ความคิดเห็นที่ 85 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ จากคุณ : UMNgirl เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 14:25:28

ความคิดเห็นที่ 86 เราแอบสงสัยอยู่เหมือนกันนะคะ   บางสิ่งที่เรารู้ว่ามันไม่ดี  มีผลกระทบ  แต่ก็ยังมีคนไปทำมันอีก ไม่ค่อยเข้าใจ  ว่า  ความสวย  ความขาว  ความผอม  มันดีกว่า สุขภาพอันดีหรือคะ จากคุณ : Kibby เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 14:34:49

ความคิดเห็นที่ 87 ขอให้คนที่คิดจะทาน หรือกำลังทานยาพวกนี้อยู่ได้มาอ่านเยอะ ๆ นะคะ จขกท. โชคดีแล้วนะคะ ที่ทราบสาเหตุก่อนที่จะเป็นอะไรไปจริง ๆ และมีครอบครัวที่รักจขกท.มากขนาดนี้ มีกำลังใจที่ดี ยังไงก็หายค่ะ สู้ ๆ นะคะ ลองออกกำลังกาย เล่นกีฬาดูด้วยนะคะ ช่วยกระตุ้นประสาทสัมผัสค่ะ เป็นกำลังใจให้ วู๊ๆ จากคุณ : ยูหยู่ยู่ยู้หยูว์ เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 14:46:53

ความคิดเห็นที่ 88 เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ อ่านแล้วเศร้าจัง น้ำตาจะไหลเลย โดยเฉพาะเรื่องคุณพ่อคุณแม่ ต่อไปนี้ก็รักตัวเองและท่านทั้งสองให้มากๆนะคะ ขอให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ส่วนเรื่องน้ำหนัก หากช่วงนี้ จขกท ยังไม่ได้ทำงานประจำ ....ลองทำงานบ้าน หางานอดิเรกทำดู ...คุณแม่เราเคยทำมาแล้วค่ะ ช่วงแรกท่านเกษียณ อยู่บ้านว่างก็ทานจุบจิบ ไม่ได้ทำอะไรจริงจัง2-3ปี น้ำหนักขึ้นมามากจนคนรอบข้างทักเลยค่ะ... ช่วงหลังท่านเริ่มทำงานบ้าน หากิจกรรมทำ ไม่ค่อยปล่อยตัวให้ว่าง เดินตลอด ขึ้นลงบันได ก้มเก็บนู่นนี่ .....ตอนนี้ท่านดูผอมลงแบบดูดีขึ้นเลยนะคะ ใส่อะไรก็สวยเลยเชียว จขกท ลองหางานที่พอทำได้มาหัดทำ อาจจะรับงานมาทำที่บ้านดูก่อน หรือทำอาหาร ขนมไปขายพอมีรายได้ให้พ่อกับแม่บ้าง ก็น่าสนใจนะคะ ....ขอให้ได้งานที่เหมาะสมไวๆ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^_^ จากคุณ : sukaiburu เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 14:57:18

ความคิดเห็นที่ 89 ดีใจที่มีคนมาแบ่งปันเรื่องกินยาครับ เห็นคนกินกันมาเยอะ อันตรายก็เยอะ แต่ก็ยังหวังทางลัด กินยากัน หลายคนอ่านแล้วเป็นโรคคิดไปเองว่าอ้วน ทั้งๆที่ bmi ไม่ได้อ้วนเลย อยากหุ่นดี ซื้อคอร์สความงามทั้งหลาย ไม่ได้ผลคงทน เท่าออกกำลังกายเล่นเวทครับ ออกกำลังกาย กับ คุมอาหาร นับ พลังงานเอาครับ ได้ทั้งความผอม ได้ทั้งสุขภาพครับ และถ้าจะไม่โยโย่ ก็ต้องออกกำลังกาย + เล่นเวท ครับ จากคุณ : น้องส้มเด็กดี เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 15:06:52

ความคิดเห็นที่ 90 คิดว่าผู้หญิงเราเกือบทุกคน เป็นกังวลเรื่องรูปร่างของตัวเอง ความอ้วน เป็นสิ่งที่ไม่เข้าใคร ออกใคร ใครๆก็กลัวกันทั้งนั้น ตัวเราเองก็เคยสู้รบกับเจ้าความอวบมาเกือบตลอดชีวิต สมัยวัยละอ่อน เคยพึ่งตัวช่วย ยาลดความอ้วน คิดง่ายๆ(ปนโง่ๆ)อยากผอมแต่ไม่อยากออกกำลังกาย ผลลัพธ์คือ โรคธัยรอยด์ที่ตามกลับมาให้รางวัล10ปีให้หลัง ตาโปน แถมต้องกินยาไปตลอดชีวิต รูปร่างไม่ต้องพูดถึง อวบจนอืด แต่เมื่อ5ปีก่อน เกิดอะไรมาเข้าสิงประทับร่างไม่รู้ เกิดฮึดเข้าฟิตเนส ออกกำลังเป็นเรื่องเป็นราว ปรากฎว่าเปลี่ยนจากสาวXLเป็นสาวM แถมยังกินแบบจัดหนักได้เหมือนเดิม จวบจนตอนนี้ รูปร่างก็ยังคงที่ฟิตแอนด์เฟิร์ม แค่บันจุเอาการออกกำลังกาย เป็นกิจวัตรประจำวันเหมือนการกิน นอน ขับถ่าย รู้งี๊...ทำไปตั้งนานแล้น . แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 55 15:21:27 จากคุณ : เค็มจังตังค์อยู่ครบ เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 15:19:25

ความคิดเห็นที่ 91 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้จขกทค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊น้องยิ้ม เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 15:47:24

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณที่มาเเชร์ค่ะ จากคุณ : ความยาวไม่ต่ำกว่า 2 ตัวอักษร เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 15:58:49

ความคิดเห็นที่ 93 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์อันมีค่าค่ะ ส่วนตัวเราไม่มีปัญหาเรื่องน้ำหนักเกิน (167 หนัก 45 คือกุ้งแห้งเยอะมันมาก 55555+) เราเรียนทางสายวิทย์สุขภาพ แต่ญาติๆของเราที่ต่างจังหวัด เค้าจะมีเพื่อน/ได้พบคนที่เป็นนักเรียนมัธยม-มหาลัยรุ่นราวคราวเดียวกับเรา เค้าบอกว่าสมัยนี้พวกยาลดความอ้วน กลูต้าที่กินแล้วขาว หาซื้อง่ายเหลือเกิน ง่ายเหลือซื้อลูกอมเลยล่ะค่ะ... เค้าอยากมีอยากเป็นเหมือนที่เห็นในทีวี อยากผิวขาวเหมือนนางแบบที่โฆษณาโลชั่นคนนั้น อยากหุ่นเพรียวเหมือนนางเอกละครช่องนี้ เค้าเชื่อว่าถ้าเค้าขาวและผอมเค้าจะสวยเหมือนคนในเมือง ไม่ดูเหมือนคนบ้านนอก (ตรรกะอะไรของเค้า - -' ) ก็เลยไปหามากินโดยสั่งทางอินเตอร์เน็ต แล้วพอได้ผลดีในเวลาอันสั้นก็กลายเป็นกระแสปากต่อปาก... น่ากลัวมากๆเลย นี่ล่าสุดป้าที่เป็นครูเล่าให้ฟังว่ามีเด็กต้องไปฟอกไตเพราะกินยาลดความอ้วนกับยาทำให้ขาว (กลูต้าไธโอน)... ลำบากพ่อแม่มาก ค่าฟอกไตไม่ใช่น้อยๆ ทางบ้านก็ฐานะปานกลาง ไม่รู้ว่าจะมีเงินรักษาไปได้อีกนานแค่ไหน ฝากไว้สำหรับสาวๆทุกคนนะคะ ไม่มียาไหนในโลกที่กินแล้วขาว สวย เพรียวหรอกค่ะ ยาคือสารเคมีที่ได้รับการรับรองความปลอดภัยในระดับนึงเท่านั้น แต่ยาทุกชนิด (ตั้งแต่พาราแก้ไข้ ไปจนยาเอดส์ ยาลดความดัน ฯลฯ) ทุกอย่างมันมาพร้อมผลข้างเคียงทั้งนั้น ซึ่งผลข้างเคียงนี่แหละที่กลับเป็นตัวทำร้ายเราในระยะยาวค่ะ จากคุณ : SpiritDraconis208 เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 16:41:32

ความคิดเห็นที่ 94 เป็นกำลังให้จขกท.นะคะ ขอให้หายเร็วๆ ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ จากคุณ : chongmyong_21 เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 16:57:40

ความคิดเห็นที่ 95 เป็นกำลังใจ จขกท.นะค่ะ จากคุณ : sweet_bee18 เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 17:17:20

ความคิดเห็นที่ 96 โทษกันจัง ทั้งผู้ชาย ทั้งสังคม ทั้งค่านิยม แต่ไม่มีใครมั่นใจในตัวเองภูมิใจในตัวเอง หรือรักตัวเองมากพอที่จะก้าวข้ามจิตใจที่เอาตัวเองเข้าไปผูกติดกับค่านิยม คำชมที่มีให้กับเปลือกที่ปรุงแต่งไว้ สังขารเรายังไงมันก็ต้งเหี่ยวต้องแก่ ถ้าวันนึงต้องแก่ ต้องเหี่ยวขึ้นมา ชีวิตมันจะไม่มีอะไรเหลือให้ชื่นชมเลยหรือไงก็ไม่รู้นะ ความดีในใจ สติปัญญา ความเอื้อเฟื้อ อารมณ์ขัน ทั้งหมดนี้จริงๆแล้วคือสิ่งที่ทำให้โลกน่าอยู่ ทำให้ชีวิตมีความสุข ทำให้คนทุกคนรักเราไม่ว่าเราจะเหี่ยว จะแก่แค่ไหน อยากให้ทุกนสวยอย่างมีสติ ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆที่เอามาแบ่งปันกัน มีสาวๆหลายคนเหลือเกินที่มีเวลาท่องเว็ปชอปปิ้งเป็นวันๆ แต่ไม่เคยแม้แต่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่เอาเข้าสู่ร่างกาย ทั้งที่ทุกอย่างง่ายแค่ปลายนิ้ว จากคุณ : ไม่มีอะไรจริง เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 17:51:01

ความคิดเห็นที่ 97 ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกความเห็นนะคะ เราดีใจค่ะ ที่อย่างน้อยประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรานี้สามารถให้ข้อคิดกับหลายๆ คนที่กำลังคิดจะกินยาอันตรายพวกนี้ได้ ทุกวันนี้ถึงแม้เราจะเริ่มกลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้ง แต่ก็ยอมรับค่ะว่ายังไม่เต็มร้อยเท่าไร คือหลังจากเราเลิกกินยาลดความอ้วนอย่างเด็ดขาดแล้วเข้ารับการรักษาตัวอย่างจริงจังได้สักประมาณ 5 - 6 ปี เราก็ยังพยายามที่จะหางานทำอีกนะคะ แต่การณ์กลับกายเป็นว่า ปัญหาทางสุขภาพจิตของเราที่เป็นผลมาจากการกินยาลดความอ้วนเป็นเวลานานทำให้เราก็ยังคงหางานทำไม่ได้อยู่ หลายๆ บริษัทมักบอกว่า เกรงว่าสุขภาพของเราจะยังไม่สมบูรณ์พอที่จะทำงานได้อย่างคนอื่นๆ หรืออย่างดีก็บอกว่า การที่เราไม่ได้ทำงานมานานหลายปีขนาดนี้น่าจะทำให้เราไม่สามารถสู้เด็กรุ่นใหม่เพิ่งจบที่ไฟแรงกว่าได้ เห็นไหมคะว่าเราต้องสูญเสียความก้าวหน้าในอาชีพการงานไปมากขนาดไหน เพื่อนๆ ของเราหลายคนเริ่มได้ตำแหน่งเป็นผู้บริหารกันแล้ว แต่เรายังคงหลักลอย ยังต้องขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ เมื่อคืนเราคุยกับแม่ว่าเราตัดสินใจที่จะเล่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรานี้ให้เพื่อนๆ ได้รับรู้ไว้เป็นอุทาหรณ์เตือนใจ แม่บอกว่า แม่กับพ่อไม่เคยท้อใจหรือหมดหวังในการที่จะรักษาเราให้กลับมาเป็นปกติได้อีกครั้ง ท่านบอกว่า ท่านมีความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าด้วยความรักของท่านทั้งคู่จะทำให้เราสามารถกลับมาใช้ชีวิตอย่างคนปกติได้อีกครั้ง ตอนที่เราเริ่มเข้ารักษาใหม่ๆ เรากลัวมากที่จะไม่สามารถกลับมามีชีวิตที่มีความสุขได้อีก กลัวว่าจะสูญเสียความสามารถหลายอย่างที่เราเคยมี กลัวว่าจะไม่สามารถกลับมาเป็นคนที่คล่องแคล่วว่องไวได้อีก กลัวว่าสมองจะถูกทำลายและไม่ได้เป็นคนที่เรียนเก่งอีกต่อไป กลัวว่าจะต้องกลายเป็นคนที่เกาะพ่อแม่กินไปตลอดชีวิต กลัวว่าจะไม่มีวันประสบความสำเร็จในชีวิตได้อีกแล้ว กลัวไปหมด....ทุกเรื่อง แต่วันหนึ่งเราก็พบว่า พลังรักจากพ่อแม่มีจริง ท่านทั้งสองให้กำลังใจเราตลอดเวลาว่าเราจะต้องดีขึ้น...เราจะต้องหายเป็นปกติ...เราจะสามารถกลับมาเป็นคนที่ฉลาดเฉลียวได้อีกครั้ง ท่านเลยแนะเราว่า ถ้าอย่างนั้น...เรียนต่อไหม เราถามท่านว่าทำไมถึงแนะเราอย่างนั้น ท่านบอกว่า...เพื่อพิสูจน์ไงว่ายังคงเราสามารถกลับมาใช้ชีวิตอย่างคนทั่วไปได้อีกครั้ง ไม่น่าเชื่อว่าท่านจะมีความเชื่อมั่นที่แรงกล้าขนาดนั้น แต่นั่นก็เลยทำให้เราคิดว่าน่าจะลองเรียนต่อดู ทั้งๆ ที่ภาพของการเรียนจบปริญญาโทอย่างน่ารันทดของเรายังคงตราแน่นในความทรงจำ แต่เพราะความเชื่อมั่นที่ท่านมีให้กับเราทำให้เราลองสอบเรียนต่อปริญญาเอกดู ไม่น่าเชื่ออีกแล้วว่าเราสอบได้ เรายอมรับว่าแม้เราจะดีใจที่สอบได้ แต่ความดีใจที่สอบได้นั้นก็มีไม่เท่าความดีใจที่ว่า...เราเริ่มกลับมาสู่สภาวะปกติแล้วใช่ไหม ทุกวันนี้เราเรียนจบแล้ว แต่นั่นไม่ได้เป็นข้อพิสูจน์ว่าเราได้รับการรักษาจนกลับมาเป็นปกติได้แล้ว แต่นั่นหมายความว่าพลังรักจากพ่อและแม่ต่างหากที่ทำให้เรากลับมาเริ่มต้นชีวิตได้อีกครั้ง และสามารถมีชีวิตอย่างทุกวันนี้ได้ อดสมน้ำหน้าตัวเองไม่ได้ที่อยากผอมทั้งๆ ที่ไม่ได้อ้วนจนต้องแอบพ่อแม่กินยาลดความอ้วน จนทุกวันนี้เรากลายเป็นคนอ้วนตามความหมายจริงๆ ด้วยน้ำหนัก 85 กิโลกรัมไปแล้ว เมื่อเราลองมองย้อนกลับไปถึงเรื่องต่างๆ ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตเพียงไม่กี่ปีที่ผ่านมานั้น คงไม่มีคำใดที่เราจะบอกได้มากไปกว่าคำว่า "เสียดาย" สำหรับเราแล้วสิ่งที่เราเสียใจที่สุดจากการกินยาลดความอ้วนของเราไม่ใช่แค่เรื่องของการสูญเสียหลายๆ อย่างในชีวิตไปอย่างเรื่องของงานหรือความรัก แต่เราเสียใจที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องทนทุกข์กับการเจ็บป่วยของเรามาถึงสิบกว่าปี... เราเสียใจที่เห็นท่านร้องไห้ เราเสียใจที่ท่านพยายามยิ้มปลอบใจให้กำลังเราทั้งๆ ที่ท่านกำลังน้ำตาไหล เราเสียใจที่ได้รู้ว่าท่านได้พยายามบนบานศาลกล่าวต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากขนาดไหนเพื่อขอให้เราหายดี เราอาจจะโชคดีที่สามารถกลับมาใช้ชีวิตปกติได้อีกแม่ว่าจะยังไม่เต็มร้อย แต่ก็มีอีกหลายคนที่ชีวิตต้องถูกทำลายไปเพราะสารอันตรายจากสิ่งที่เรียกว่า "ยา" พวกนี้ ถ้าใครกำลังคิดจะกินยาอันตรายพวกนี้หรือว่ามีคนรู้จักที่กำลังกินอยู่ จงบอกตัวเองและเขาเหล่านั้นด้วยนะคะว่า คุณไม่ได้ทำร้ายแค่ตัวคุณเองเท่านั้นนะคะ แต่คุณกำลังทำร้ายพ่อกับแม่ของคุณด้วย ถ้าโชคดีคุณก็อาจจะกลับมาใช้ชีวิตได้อีกครั้งอย่างเรา แต่ถ้าโชคร้าย...คงไม่ต้องบอกใช่ไหมคะว่าคุณจะเป็นยังไง เพราะถึงเราจะโชคดีที่เริ่มกลับมามีชีวิตปกติได้อีกครั้ง แต่นั่นก็ใช้เวลาในการรักษาตัวและสภาพจิตใจไปถึงสิบกว่าปี และอย่างที่เคยบอกไป ทุกวันนี้เราก็ยังต้องไปหาพบหมอจิตเวชอยู่เป็นระยะๆ รักตัวเองให้มากๆ เถอะนะคะ อย่าทำร้ายตัวเองด้วยยาพิษพวกนี้เลย คนสวยสวยที่ใจค่ะ หาใช่ใบหน้าหรือร่างกายไม่ ถ้าคุณไม่รักตัวเอง  อย่างน้อยก็ขอให้คุณตระหนักเรื่องนึงเถอะค่ะว่าพ่อกับแม่รักคุณนะ อย่าทำให้ท่านต้องเสียใจเหมือนอย่างที่เราเคยทำมาเลย ขอบคุณค่ะ แก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 มี.ค. 55 18:38:50 จากคุณ : นางฟ้าชินจัง เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 18:22:24

ความคิดเห็นที่ 98 เราชอบกระทู้นี้จังเลยค่ะ เพราะตอนนี้พวกลดน้ำหนักหาซื้อง่ายยิ่งกว่าอาหารจานด่วนซะอีก แบบมีเยอะมาก ซื้อกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ แล้วราคาก็ไม่ใช่จะถูกด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ ขอบคุณกระทู้ดีๆ แบบนี้ค่ะ โหวต!!! จากคุณ : หนูน้ำ (แฟนฉันเป็นลิง) เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 18:53:07

ความคิดเห็นที่ 99 จากคุณ : LikitChamaiporn เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 19:04:19

ความคิดเห็นที่ 100 จขกท น่าจะอาการดีขึ้นแล้วนะคะ ดูจากการเรียบเรียงเรื่องเล่า ค่อนข้างชัดเจน เป็นขั้นเป็นตอน ขอให้ผ่านพ้นทุกอย่างไปด้วยดีค่ะ จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 19:16:19

ความคิดเห็นที่ 101 การมีชีวิตอยู่ในสมัยนี้ต้องเข้มแข็งทั้งกายและใจให้มากๆนะคะ....เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ เราเคยลดน้ำหนักลงมาประมาณเกือบสิบโล...แต่ไม่เคยกินยาเลยค่ะ และไม่เคยมีความคิดนั้นในสมอง....ไม่อดอาหาร แค่ทานน้อยลง เดินเยอะๆ (เราชอบเดิน^^) จากคุณ : แล้วมันก็ผ่านไป เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 19:52:58

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณที่ถ่ายทอดประสบการณ์นะคะ เป็นอุทาหรณ์ให้ใครหลาย ๆ คนได้เลย เป็นกำลังใจใ้ห้เจ้าของกระทู้กลับมาเป็นคนเดิม คนเก่งของคุณพ่อคุณแม่นะคะ สู้ ๆ ค่ีะ จากคุณ : Romantic Princess เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 21:10:04

ความคิดเห็นที่ 103 เป็นกำลังใจให้นะคะ เราเองก็เหมือนกัน ตอนเรียนหนัก60อวบระยะสุดท้าย เห็นเพื่อนๆผอม อยากตัวเล็กแบบคนอื่นบ้าง ลืมนึกไปว่าเราอ้วนแต่กำเนิดไม่มีทางตัวเล็กหรอก แอบไปกินยาลดความอ้วน ใครว่าหมอไหนดีก็กินหมด ลดเหลือ55 ก็ไม่ผอมนะคะยังอวบอยู่ กินไป2เดือน เกิดแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก จะเป็นลม พ่อก็พาไปหาหมอ บอกหมอไปว่ากินยาลดความอ้วน หมอกับพ่อก็ว่า กินทำไม เราได้แต่รับฟัง พอหายแล้วประมาณ 6 เดือน น้ำหนักขึ้นเป็น 70 รับไม่ได้อีกอยากสวยแบบคนอื่น ไปซื้อยามากินอีก กินได้ 1 เดือน เหมือนเป็นบ้า ร้องไห้ว่าพ่อแม่ไม่รัก โกรธทุกคน หายใจไม่ออก หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ พี่สาวเลยพาไปหาหมอ โดนว่าเหมือนเคย แต่ที่นี่เราสัญญากับตัวเองเลยว่าจะเลิกยาเด็ดขาด จะอ้วนแค่ไหนก็ช่างมัน จะไม่มีใครรักเพราะอ้วนก็อยู่คนเดียวได้ พ่อกับแม่ร้องไห้และบอกว่ารักเราไม่อยากให้เราทำแบบนี้ถึงจะอ้วนอย่างไรก็น่ารักสำหรับพ่อแม่ เราร้องไห้และบอกท่านว่าเราจะเลิกทุกอย่าง สรุปเราเลิกได้ร้อยเปอร์เซ็น แต่น้ำหนักขึ้นมาปัจจุบัน 95 เราได้แต่งงานกับปู้ชายที่เขาไม่เคยคิดรังเกียจว่าเราอ้วน เขาไม่เคยบอกให้เราลดความอ้วน ไม่เคยห้ามเรากิน อยากกินอะไรตามใจทุกอย่าง แค่ให้เรารักษา สุขภาพ อย่าอ้วนเกินมันไม่ดี                 อยากจะเตือนทุกท่านว่าอยากไปทานยาลดความอ้วนเลย คนที่รักเราท่านจะเสียใจมากถ้าเราเป็นอะไรไป จากคุณ : sandy555 เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 21:19:37

ความคิดเห็นที่ 104 น่ารักใจดีมีกำลังใจ สู้ๆค่ะ จากคุณ : PaBo เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 21:39:14

ความคิดเห็นที่ 105 เราเคยทานยาลดความอ้วน มาหลายหมอเหมือนกัน จาก 50 นิดๆ หลังๆ มานี่ ขึ้นมา 70 กว่า หุๆ ๆๆๆ และก็เป็นโรคเหวี่ยง สมาธิสั้น คล้ายๆ จขกท.เลย ต่อมาเราคิดได้และค่ะ ต่อให้เราลดเองแล้วลดยากเพียงใดเราจะอดทน ตอนนี้วิ่งจนเป็นนักวิ่งมาราธอนไปแล้วค่ะ และการเผาผลาญก็กลับมาทำงาน เหมือนเดิม เรายอมรับว่าตอนนั้นคิดผิดจริงๆ แต่ที่สำคัญเราต้องให้อภัยตัวเราเอง ว่านั่นคือประสบการณ์สอนเรา และมันช่วยให้เราเป็นพลังขับเคลื่อนได้ จนถึงทุกวันนี้ ขอเป็นกำลังใจให้จขกท. และสาวอวบที่เคยเผลอไปลองทุกท่านค่ะ หันมาออกกำลังกายได้สุขภาพกันดีกว่า เราอ้วนได้ เราก็ผอมได้ อยุ่ที่ใจเราใช่ไม๊คะ ^^ จากคุณ : Ms.Browneyes เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 21:40:05

ความคิดเห็นที่ 106 สู้ๆ. นะคะ ..ออกกำลังกายเท่านั้นที่จะสลายไขมันได้... และยาลดความอ้วนที่ได้ผลดีอีกยี่ห้อนึงคือ ยี่ห้อตรอมใจและอกหัก.. +.+ จากคุณ : TanGMo_283 เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 21:51:49

ความคิดเห็นที่ 107 เป็นคนที่มีปัญหาเรื่องน้ำหนักมาตลอดค่ะ  แทบไม่เคยน้ำหนักปกติเลย  ไม่ผอมเกินไปก็อ้วนเกินไป  -*-   เพราะมีโรคประจำตัวหลายโรคบางครั้งก็ผอมแบบผอมมาก ต่ำกว่า40กิโล  บางครั้งก็อ้่วน60-70โลค่ะ อยากบอกว่าอย่าไปแคร์สายตาและคำพูดคนอื่นมาก  คนนิสัยดีๆอย่างเก่งเค้าทักให้เราลดความอ้วนก็เพราะเป็นห่วงสุขภาพเราค่ะ  บางคนรู้ว่าเราเป็นโรค  รู้ว่าน้ำหนักขึ้นเพราะโรค  เค้าก็ไม่ทักให้เราเสียใจ แต่บางคน  พอเห็นเราอ้วนขึ้นมาว่าเราแรงๆ  พูดให้เราเสียใจ เช่น แต่ก่อนเธอเซ็กซี่  เดี๋ยวนี้อ้วนทำไมไม่ลด  ปล่อยตัวให้อ้วนได้ยังไง  เราบอกว่าเราีีมีโรคประจำตัวเราต้องรักษาโรคก่อน  หายป่วยค่อยลดเมื่อไหร่ก็ได้  ก็ยังว่าเราต่อ  "เธอก็หายป่วยสิจะได้ไม่อ้วน"  บางคนก็เอาโรคที่เราเป็นมาล้อเลียน  คนกลุ่มนี้ต่อให้เราผอมสวย  เค้าก็หาเรื่องอื่นติเราได้อยู่ดีค่ะ  ตอนเราผอมหุ่นดีพวกนี้ก็มาพูดเรื่องอื่นอีก เช่น ทำไมผมยาวเกินไปเดี๋ยวจะโง่  ทำไมแต่งตัวไม่ดี  ทำไมไม่แต่งหน้า  ทำไมเป็นสิว  ทำไมฯลฯ ตอนเราผอมมากๆ  ก็มีคนทักค่ะเพราะผอมแบบโทรม  ทานว่าทานยาลดความอ้วนรึเปล่า  พอรู้ว่าเราป่วยเลยผอมก็ไม่ทักอีก  พูดให้กำลังใจให้เราหายไวๆ  บางคนเอาวิตามินเอายามาให้  แต่บางคนก็อีกนั่นแหละ  ทำไมเธอผอม ทำไมเธอกินน้อย ทำไมเธอใส่เสื้อแบบนี้ยิ่งดูผอมเข้าไปอีก  เพราะเธอผอมเกินไปถึงได้ป่วยไง(จริงเราป่วยก่อนถึงผอมมากต่างหาก)  คิดว่าผอมแบบนี้เราสวยรึไง(ชั้นก็ไม่ได้อยากผอมขนาดนี้หรอกนะ)  และอีกสารพัดอย่างที่หามาว่าเราได้ เพราะงั้น ... สาวๆจ๋า  เอาสุขภาพตัวเองไว้ก่อนเหอะค่ะ  เวลาเราเจ็บป่วยคนที่่ทุกข์ทรมานคือเรา  พวกที่ดีแต่ปากอะมันไม่มีช่วยดูแลเราหรอก  มันก็แค่หาเรื่องว่าเอามันส์ปากแค่นั้น  ต่อให้คุณสวยขึ้นดีขึ้นยังไงก็หาเรื่องอื่นมาว่าได้อยู่ดี  พวกผู้ชายที่เข้ามาเพราะคุณสวยน่ะ  ลองคุณป่วยขึ้นมามันก็หายหัวแล้วค่ะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 21:57:33

ความคิดเห็นที่ 108 อ่านแล้วน้ำตาจะไหลค่ะ ซาบซึ้งใจในความรักของพ่อแม่ T T ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ จขกท.สู้ๆนะค่ะ เราเป็นกำลังใจให้เยอะๆเลยค่ะ จากคุณ : PWF* ~ เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 22:12:28

ความคิดเห็นที่ 109 จขกท.โชคดีมากครับที่ได้รับบทเรียนราคาแพง และยังสามารถกลับมาแก้ไขตัวเองได้ คุณโชคดีกว่าใครหลายๆ คนที่ไม่มีโอกาสอยู่รับรู้และแก้ไขผลจากการกระทำของตนเอง จขกท.จิตใจดีมากที่แม้จะผ่านเรื่องร้ายๆ มาแล้วยังสามารถเอามาเล่าเป็นอุทาหรณ์สอนใจได้ ขอบคุณครับ ;) จากคุณ : Vive L'Amour เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 22:25:13

ความคิดเห็นที่ 110 ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ สำหรับประสบการณ์ และอยากบอกว่าเมื่อประมาณกลางเดือนที่แล้ว เราก็ซื้อยาลดความอ้วนมากิน ซื้อมา2แผง กะไว้ว่าจะกินสองเดือนเพื่อให้น้ำหนักลด แต่ หลังจากที่เรากินไป 3 วัน ด้วยความวิตกของตัวเองทุกครั้งที่กิน ว่ามันจะส่งผลกระทบกับ ร่างกายอะไรบ้างมั้ยที่เป็นผลเสีย เราก็เลิกกินยา และโยนมันทิ้งลงถังขยะไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เลยรู้สึกเสียดายเงินที่ไปซื้อมาทำไม แล้วหันมาลดน้ำหนักโดยการกินทุก ๆ อย่าง แต่ใช้วิธีลดปริมาณให้มันน้อยลงกว่าที่กินปกติ สิ่งที่เห็นคือน้ำหนักลดลงไปประมาณ 2 โล และคิดว่าคงจะทำไปเรื่อย ๆ ไม่เร่งรีบ จากคุณ : Blubber เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 22:28:01

ความคิดเห็นที่ 111 ตอนที่คลอดลูก ผมเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนเครียดแทบแย่ที่ต้องมานั่งลุ้นว่าลูกออกมาจะครบ 32 รึเปล่า แต่ลูกกลับไม่ได้รู้สึกเลยว่าการที่ตัวเองครบ 32 นั่นโชคดีแค่ไหน ยกตัวอย่างมาสักกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N11734284/N11734284.html ใครว่างๆก็ลองไปหากระทู้แนะนำอ่านเพิ่มเติมที่ห้องชานเรือน แล้วคุณจะรู้สึกรักชีวิตและร่างกายที่พ่อแม่ให้คุณมามากขึ้น สุดท้ายก็ขอฝากแค่ว่า "ไม่มีอะไรในโลกที่ได้มาโดยง่ายๆ โดยปราศจากความพยายาม" และก็ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่นำประสบการณ์ชีวิตมาแชร์ ผมเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์กับสาวๆหลายท่านที่ห่วงสวยจนลืมห่วงสุขภาพครับ จากคุณ : นิว ชะลาล่า เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 22:32:26

ความคิดเห็นที่ 112 สู้ๆนะค่ะ ^______________^ จากคุณ : สู้ต่อไปทาเคชิ (YORYOTY) เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 22:37:56

ความคิดเห็นที่ 113 ขอบคุณค่ะที่มาแชร์ให้ฟัง เราว่าจากลักษณะการเขียน คุณเป็นคนมีความคิดละเอียดลึกซึ้งดีนะคะ คุณไม่ต้องพะวงเลยค่ะว่าคุณจะเรียกความสามารถสมัยก่อนกลับคืนมาได้หรือเปล่า เราว่าคุณในวันนี้ เก่งและแกร่งกว่าในอดีตอีก ถ้ายังไงขออนุญาตแนะนำนะคะ ลองถามคุณหมอดูว่ายาที่ทานอยู่มีตัวไหนที่มีผลทำให้สมองหรือความคิดช้าลงหรือเปล่า เพราะเพื่อนสนิทเราเคยไปพบจิตแพทย์เพราะมีอาการฉุนเฉียวง่ายสลับกับซึมเศร้า แล้วได้ยามาทาน พอทานแล้วเค้าจะผ่อนคลาย ไม่เครียด ไม่เศร้า ไม่รู้สึกอะไรเลย เหมือนยามันระงับอารมณ์เ้ค้า แต่มันจะทำให้เค้าทำอะไรช้าๆลอยๆ หน่อยน่ะค่ะ เพราะมันเป็นฤทธิ์ของยาตัวนี้ ตอนหลังเค้าขอก็ลดยาลง (โดยอยู่ภายใต้คำแนะนำของแพทย์นะคะ) แล้วไปฝึกธรรมะ,แล้วก็เล่นพวกกีฬาที่เล่นแล้วสนุก แล้วเล่นกับเพื่อนได้ อย่าง ตีแบต ตีเทนนิส ว่ายน้ำ, แล้วก็ฝึกเปียโน ฝึกเต้น ฝึกร้องเพลง กิจกรรมพวกนี้นะคะ จะทำให้สมองหลั่งสารที่ทำให้เรามีความสุข หน้าตาผิวพรรณก็จะสดใส หน้าตาสวย สุขภาพก็จะดี อย่างเพื่อนเราดีขึ้นมากเรียกได้ว่า เป็นปกติเลยล่ะ ถึงเวลามีอะไรมากระทบก็ยังโมโหนะ แต่ว่าไม่ได้กรี๊ดๆ ปาข้าวปาของเหมือนสมัยก่อน ยังไงลองปรึกษาคุณหมอนะคะ ^^ แล้วก็...อย่าคิดมากนะคะ อะไรที่มีขึ้นก็มีลง อะไรที่ลงก็ย่อมขึ้นได้เหมือนกัน เป็นเรื่องธรรมชาติ เป็นกำลังใจให้่ค่ะ จากคุณ : Jumuton เขียนเมื่อ : 1 มี.ค. 55 22:40:31

ความคิดเห็นที่ 114 ขอบคุณ จขกท. ที่เตือนสติเรานะค่ะ เพราะเรากำลังคิดอยากจะไปทานอยู่พอดีเลย อ่านไป ป่านมา ไม่เอาดีกว่า บรึ้ยยย ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : ซารุราเมน เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 00:01:36

ความคิดเห็นที่ 115 เป็นกำลังใจให้ จขกท.ค่ะ เราก็เคยทานยาลดความอ้วนเหมือนกัน ตอนที่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ ทานมาหลายยี่ห้อ ส่วนมากก็ซื้อตามวัตสันหรือร้านขายยา พอกินไปได้สักพักก็รู้สึกว่ายังผอมไม่พอ ก็เลยไปหาหมอที่คลินิก หมอก็ให้ยามาทาน จำได้ว่าช่วงที่ทานยา เราผอมและโทรมมากเลย ตาก็ดำคล้ำแต่ตอนนั้นก็ยังคิดว่าตัวเองผอมสวยนะ 5555 ข้าวก็ไม่ได้ทานเพราะไม่หิว ตื่นตัวตลอดเวลา  พูดช้า คิดช้า พูดจาซ้ำ ๆ กัน หูแว่ว ซึ่งน่าจะเป็นผลข้างเคียงของฤทธิ์ยาที่เราทานไปเกือบปี ลืมบอกไปว่าเราติดกินยาถ่ายด้วยค่ะ ตอนนั้นก็กินยาถ่ายทุกวัน วันละหลายเม็ด แต่ก็ถ่ายไม่ออก ซึ่งก็ไม่แปลกเพราะเราไม่ได้ทานอะไรจะมีอะไรออกมาได้ล่ะ สุดท้าย เราก็เลิกกินยาลดความอ้วนได้หลังจากที่เรียนจบ เพราะเรารู้สึกว่ายาของหมอไม่ได้ผลกับเรา ยิ่งกินยิ่งอ้วน พอกันทีกับยาลดน้ำหนักค่ะ ตอนนี้เราก็อวบอ้วนนะคะ แต่รู้สึกว่ามีความสุขกว่าตอนที่กินยาลดน้ำหนักเยอะเลยค่ะ จากคุณ : Ms_Econ เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 00:25:00

ความคิดเห็นที่ 116 ผู้หญิงไทยมีความคิดว่าผอมขาว จะสวย และเวลาอยากผอมก็พึ่งยา และกินอาหารน้อย ซึ่งผิดมาก กินอาหาร เข้าไปเถอะค่ะ อย่าอดเลย หากว่าได้ออกกำลังกาย แล้วเบิร์นออกมาได้ อยากให้ผู้หญิงไทย ภูมิใจในความสวยที่เรามี ตอนนี้เรามาอยู่ต่างประเทศ เราคิดถึงเมืองไทยมาก ไม่มีหิมะ ออกกำลังกายข้างนอกได้สบาย ๆ เต้นแอร์โรบิค ตามห้าง ตามสวนสาธารณะ อยากหุ่นดีต้องออกกำลังกาย ไม่พึ่งยาค่ะ เราได้ดูคลิปนี้มา ไม่แน่ใจว่าได้ดูกันหรือยัง เป็นของเครืองสำอาง Oriental Princess แต่ถือว่าทำออกมาดีมากค่ะ http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=CKJ6rsPl7r8 จากคุณ : ป้าเต่า เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 00:43:32