เราก็เคยค่ะ
มีสัมมนาที่พารากอนอ่ะค่ะ เพื่อนชวนไป มันก็อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่บอกตรงๆ นะคะ
แต่เรารู้ว่ามันทำ am.. อยู่ค่ะ
เราก็รู้แต่แรกแล้วค่ะแต่ก็อยากไปเห็นด้วยตาตัวเอง
...ตามประสาคนทำธุรกิจน่ะคะ เราก็จะไม่ปิดกั้นข้อมูลของธุรกิจด้านอื่นๆ ค่ะ ประมาณว่าฟังหูไว้หู อะไรน่าสนใจก็เก็บ ไม่น่าสนใจก็ทิ้ง
แต่พอไปฟังนะ...
มีสิ่งที่เราแปลกใจมากคือ เราไม่รู้ว่าคนอื่นๆ รู้สึกเหมือนกับเรามั้ย...
แต่เรารู้สึกว่า "ผู้สำเร็จ" อารมณ์เหมือนดาราน่ะค่ะ มัวแต่พูดพล่ามอะไรที่มันดูสวยงาม เว่อร์ๆ ชวนฝัน และตบมือ ...แต่ไม่มีวิธีการหรือแผนงานที่จะไปถึงจุดนั้น
แฟนเรา (ซึ่งเราชวนไปด้วย) ก็ยังถามเลยว่า ทำไมงานใหญ่ขนาดนี้ไม่มีผู้บริหารจากบริษัทแม่แม้แต่ในประเทศมาพูดถึงวิสัยทัศน์หรือแผนงานบริษัทเลย
...ซึ่งก็ควรจะรู้นะว่าสำหรับการทำธุรกิจแล้วการไม่มีแผนงานที่ชัดเจนนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะประสบความสำเร็จ
เพื่อนเราก็บอกว่า เค้ามีแผนการตลาด
เราฟังแล้วรู้สึกว่ามันก็เป็นแค่กฎกติกาการได้รับผลตอบแทนชัดๆ ไม่ใช่แผนนะยะ
เธอแยกความแตกต่างไม่ออกเหรอ เพื่อนเราก็เหวอๆ ไม่ค่อยเข้าใจเรา
ที่ร้ายกว่านั้น มีแม่ (อายุคงราวๆ 40) มากับลูกชาย แล้วบอกกับลูกว่า
สักวันหนึ่งลูกจะได้สุขสบายแบบคนบนเวทีนั้น...คุณพี่คะ ที่ดิฉันทำธุรกิจมาจนอยู่ได้เนี่ย
ดิฉันจะบอกว่าความสำเร็จไม่ได้ลอยมาจากฟ้า หรือสวยงามแบบนั้นนะคะ
...สรุปนะคะ ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะหรือแอนตี้ธุรกิจนะคะ (สินค้าหลายตัวเราก็ใช้อยู่)
แต่ไม่ชอบวิธีการขายฝัน และการหลอกลวงคนให้ไปร่วมธุรกิจแบบนี้เลยค่ะ
มันไม่แฟร์เท่าไหร่