 |
เอาความเห็นส่วนตัวจากประสบการณ์ตรงล้วนๆของสาว(แก่และ)โสดฐานะ(เกือบ)ยากจนนะคะ พูดถึงสลากออมสินแล้วของขึ้น กร๊ากกกก
1. เราเคยซื้อสลากออมสินรุ่นพิเศษ ระยะเวลา 10 ปี(คือนานเป็นพิเศษมั้ง? ฮา) จำนวน 15,000 บาท ได้ 300 หน่วย ไม่เคยถูกรางวัลแม้แต่บาทเดียว!(กรรม ดวงไม่ดีเอง โทษคนอื่นไม่ได้) ที่สำคัญ ในระยะเวลาที่กำหนด ห้ามถอนค่ะ ไม่งั้นจากหน่วยละ 50 บาท คุณจะได้คืนแค่ 47-48 บาท แปลกมั้ยคะ? เงินเรา เราเอาไปฝาก แต่ถ้าเอาคืนก่อนกำหนดจะเหลือน้อยลงทันที(นัยว่าค่าดำเนินการ) ใครที่เข้าใจว่าสลากออมสินมีแต่ได้ คิดใหม่เลยค่ะ
10 ปี เราได้ดอกเบี้ยหน่วยละ 5 บาท รวมก็ได้มา 1,500 บาทค่ะ แต่เงินต้นจำนวน 15,000 บาทนี้ ถ้าเอาไปซื้อทองเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เราจะได้คืนไม่ต่ำกว่า 2 เท่าตัวแน่นอน แถมบริการห่วยแตก เราไป 3 วันๆละ 2-4 ชม. เดี๋ยวมีปัญหาสมุดไม่อัพบ้าง ระบบไม่ดีบ้าง ฯลฯ (สาบานได้ว่าเรื่องจริง) กว่าจะได้เงิน"ของเรา"คืน พนักงานทำหน้าเป็นตรูด โทษว่าเราอีกต่างหากว่าเอาสมุดไปทำอะไรมา (ฮ่วย ตรูเอาสมุดเก็บใส่ลิ้นชักไว้ 10 ปี จะเอาไปทำอะไรได้ฟระ?)
ยกเว้นคุณมีเงินเหลือซื้อได้ไม่ต่ำกว่า 500,000 บาทและไม่จำเป็นต้องใช้เงินนี้ระหว่างรอ 3-5 ปี(ตอนนี้ไม่เห็นมี 10 ปีแล้ว) และมีดวงที่ดีมีโอกาสถูกรางวัล ก็ลองดูได้ค่ะ แต่สำหรับเราที่มีเงินน้อยคงขอลาขาด คนที่ทำงานเราก็เจอแบบเดียวกันเลยพากันชวนญาติโยมถอนสลากออกหมดแล้ว ที่ยังเหลือคือรอครบกำหนดเท่านั้น(เพื่อไม่ให้เงินหาย)
2. ทองแท่ง 1 บาท เราเสียค่ากำเน็จ 150-200 บาทค่ะ เราซื้อตอนบาทละ 24,000 ก็ต้องจ่าย 24,150 บาท จะไปร้านที่คห. 40 ก็ไม่ไหวค่ะ เราอยู่ต่างจังหวัด ค่าเดินทาง+เสียเวลาเกินอีกค่ะ แล้วก็มีปัญญาซื้อแค่ทีละบาทเดียวด้วย (จนก็เงี้ย กร๊ากกก) แต่เราก็จะพยายามสะสมไปเรื่อยๆค่ะ สู้ๆ
3. เราสนับสนุนให้จขกท.เก็บเงินไปแบ็คแพ็คกับเพื่อนค่ะ โดยเฉพาะถ้าคุณเป็นคนขี้อายไม่ค่อยเชื่อมั่นในตัวเอง เพราะมันเป็นโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ ได้พึ่งตัวเอง กลับมาแล้วค่อยตั้งหน้าเก็บเงิน(ไปซื้อทองแท่ง)ก็ยังไม่สายค่ะ
เราเคยไปแบกเป้กับเพื่อนที่ญี่ปุ่น 13 วัน หมดไป 30,000 บาท เรียกว่า นอนกลางดินกินกลางทราย อยู่อย่างลำบากมากๆ กินก็ต้องกินขนมปัง 100 เยนหรือมาม่าทุกมื้อ เอาเงินไว้เที่ยวอย่างเดียวจริงๆ ไปหลายเมืองมากๆ แต่เราได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่คิดว่าตัวเองทำได้ มีความเชื่อมั่นมากขึ้น (ก็เราผ่านเรื่องยากๆในต่างแดนมาได้นี่นา เรื่องอื่นน่ะมันจิ๊บๆ เนอะ) เป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่าสำหรับเรา ตอนนี้เราแก่ตัวลง เที่ยวลุยๆแบบนั้นไม่ไหวแล้ว เพื่อนๆก็แยกย้ายกันไป บ้างทำแต่งานจนไม่มีเวลา บ้างก็ต้องดูแลสามีและลูก แต่พอเอารูปเก่าๆมาดูแล้วยังยิ้มได้ทุกที
ทั้งนี้และทั้งนั้น ลองถามตัวเองดูค่ะว่าอยากทำอะไรมากที่สุด ถ้ายังไม่แน่ใจ ก็รอเก็บเงินเพิ่มไปก่อนค่ะ ค่อยๆคิด ไม่ต้องรีบ ชีวิตยังมีอะไรอีกเยอะค่ะ ^^
*แก้ไขวรรคตอนค่ะ*
แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 55 13:46:40
จากคุณ |
:
มินตรานรี
|
เขียนเมื่อ |
:
24 มิ.ย. 55 12:38:21
|
|
|
|
 |