PANTIP.COM : Q12397727 ช่วยเลือกแว่นRay-Ban ให้สาวหน้ากลมหน่อยครับ (Surpriseผู้หญิงขี้วีน) [แฟชั่น]

ความคิดเห็นที่ 2

เนื้อหา

ผมและเธอคบกันมาหลายปีแล้วตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย (โปรดอย่าถามวันต่าง ๆ เช่น วันที่บอกรัก วันที่ตกลงเป็นแฟน วันที่จับมือครั้งแรก หรือร้านอาหารที่เคยไป ผมจำไม่ได้)

แต่ผมจำวันแรกที่เจอกันได้อย่างแม่นยำ ทั้งวันเวลา สถานที่ และรายละเอียดอื่น ๆ ของเธอ

[เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่สวยครับ แต่ผมเห็นเธอแว็บแรกแบบห่าง ๆ ก็รู้สึกอะไรบ้างอย่างเลย
แต่ตอนนั้นผมไม่โสด หึ ๆ (ถ้าโสดจีบตั้งแต่วันนั้นแล้ว)]

ตั้งแต่ผมคบกับเธอมาผมพึ่งเคยให้ของขวัญเธอแค่ชิ้นเดียว (ย้ำว่าของขวัญที่ใส่กล้อง ห่อกระดาษ ผูกโบว์ ไม่ใช่ของที่ซื้อต่างๆ)
เป็นของวันรับปริญญา(แต่ก็ไม่ได้เซอร์ไพรส์) เพราะถามเธอไปตรงๆว่าอยากได้อะไร สีไหน แบบไหน

ไม่ว่าวันเกิด วันปีใหม่ วับครบรอบกี่ปี ๆ แม้แต่วันวาเลนไทน์ ผมก็ไม่เคยซื้ออะไรให้เธอ(เพราะผมคิดว่า..ไม่เห็นสำคัญเลย ก็ผมรักเธอทุกวันอยู่แล้ว )

บางครั้งเวลาเธออารมณ์ปรวนแปร (ไม่รู้จะเรียกว่าอารมณ์ไหนดี)
เธอก็มีพูดขึ้นบ้างว่า..ทำไมผมไม่โรแมนติกเอาสะเลย (ไปไม่เป็นเลยคำถามนี้)

มีครั้งนึงที่ทะเลาะกันรุนแรงพอสมควรเรื่องของขวัญวันวาเลนไทน์นี่แหละ ผมไม่ได้ซื้ออะไรให้เธอเลยและไม่ได้มีนัดพิเศษเหมือนคู่อื่น ๆ
แค่ไปเจอเธอเฉย ๆ ด้วยมือเปล่า และเหมือนเธอรออะไรบ้างอย่างทั้งวัน เมื่อเห็นคนอื่น ๆ ถือดอกไม้บ้าง ตุ๊กตาบ้าง เธอก็เฝ้ามองและชี้ ๆ บอกว่าสวย

จนสุดท้ายเธอถามผมว่านี้ผมไม่มีอะไรพิเศษให้เธอในวันนี้จริงๆเลยหรอ แล้วเราก็ทะเลาะกัน
และเพื่อนของเธอมาด้วยช็อคโกแลต
ยื่นให้เธอและบอกว่า..ก. ว่าแล้ว ว่า ม.ต้องไม่ได้อะไร เอาไป ก. ให้
แล้วเพื่อนของเธอก็ ยื่นช็อคโกแลตให้ผมเช่นกัน
พร้อมกับส่ายหน้าให้ผม แล้วบอกว่า..หวานกันสักนิดบ้างก็ได้แก
หลังจากที่เราหายเคืองกัน เธอบอกผมว่า..เธอไม่ได้อยากได้อะไรแพง ๆ แค่ดอกไม้สักดอกหรือลูกอมฮาร์ดบีทสักเม็ดก็พอแล้ว
นี่คือสิ่งที่ทำให้ผมจดจำ ว่าผมได้ทำร้ายจิตใจเธอแบบไม่ได้ตั้งใจ

แต่ผมก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงยังคงความคิดเดิม ๆ และในปีถัด ๆ มาก็ไม่มีอีกเช่นเคย
แต่เธอก็ไม่ได้ทวงถาม เธอคงเข้าใจ (หรือชิน)

ส่วนครั้งนี้ที่ผมคิดว่าจะซื้อแว่นตาให้เธอ เพราะผมอยากซื้อให้ ไม่ได้เนื่องในโอกาสพิเศษอะไร
แค่อยากเซอร์ไพร์เธอบ้าง
ผมไม่ค่อยได้เจอกับเธอ เราอยู่ห่างกันคนละจังหวัด เธอมีหน้าที่ของเธอ ผมมีหน้าที่ของผม
แต่ได้คุยกันทุกวัน วันละนิดบ้าง เยอะบ้าง ตามโอกาส

ก่อนหน้านี้ผมก็อยากซื้อของขวัญต่าง ๆ ให้เธอ แต่เพราะผมไม่มีเงิน (และยังต้องขอเงินแม่ใช้)
ตอนนี้ผมทำงานมาสักพักแล้ว มีเงินเก็บแล้ว ส่งเสียดูแลพ่อแม่และน้องได้แล้ว
และมีเงินพอที่จะซื้อของขวัญสักชิ้นให้เธอได้แล้ว

ถ้าผมเดินเข้าไปบอกเธอตรง ๆ ผมรู้ดีว่าเธอจะไม่ยอมให้ผมซื้อให้
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมได้รู้ว่าเธออยากได้กระเป๋า พอผมบอกว่าผมจะซื้อให้เธอก็ไม่ยอม และบอกให้ผมเก็บเงิน

เธอไม่เคยเรียกร้องอยากได้ของ หรือ เงินจากผมเลย ไปไหนเธอจะขอหารตลอดไม่ว่าไปเที่ยวกินข้าวหรือดูหนัง เป็นข้อตกลงของเรา ถ้าผมไม่ยอมเราจะต้องทะเลาะกัน
เธอบอกผมว่า..เธอไม่เคยคบใครเพราะเงิน และไม่ชอบให้ใครมาเลี้ยงเธอด้วย นอกจากพ่อแม่

นี่คือสิ่งนึงที่ทำให้ผมรักเธอเหมือนกัน แต่ไม่ใช่เหตุผลหลัก
ผมไม่สามารถอธิบายได้ว่าเพราะอะไรถึงรักเธอมาก
แม้ว่าเธอกับผมเราจะต่างกันหลายอย่าง ไม่ว่าจะฐานะ แนวการใช้ชีวิต ความคิดและอื่น ๆ
ไม่ว่าเธอจะ ขี้บ่น ขี้โมโห ขี้วีน แต่นั้นแหละคือตัวเธอ
แม้เธอภายนอกเธอจะดูแข็ง ๆ นิ่ง ๆ แต่จริงๆ เธออ่อนโยน จิตใจดี ออกแนวโก๊ะ ๆ ด้วยซ้ำ

เธอดูแลเทคแคร์ใครไม่เป็น ทำงานบ้านไม่เก่ง ทำอาหารไม่เก่ง
แต่ผมไม่แคร์เพราะผมชอบที่จะเป็นคนดูแลเธอเอง

*ราตรีสวัสดิ์เพียงเท่านี้ ตีสองครึ่งแล้ว หากพรุ่งนี้ตื่นสายงานจะเข้าเอา

จากคุณ : ผมเองครับ (คิคิ๊ขุขุ๊มิรุมิ๊รุ๊)

เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 55 02:28:56