 |
แล้วเราก็ยังทำตัวเป็นนางมารร้ายตามราวีแฟนเรา และผู้หญิงคนนั้นอยู่ตลอด จนคนที่บ้านเป็นห่วง แต่เราก็ตะคอกกลับไปทุกครั้งว่า เราโตแล้วไม่ใช่เด็ก เราเป็นกลายคนบ้าอารมณ์ร้ายเป็นเดือนๆ จนเรากับแฟนแยกห้องนอนกัน แทบจะไม่มองหน้ากัน
เราจำได้ว่าเรานอนร้องไห้ ไม่ยอมกิน ไม่อาบน้ำ ไม่พูดกับใคร ที่เค้าเรียกหมดอาลัยตายอยาก หรือว่าตรอมใจก็คงเป็นแบบนี้
แม่โทรศัพท์มาหาเรา
แม่ :" ย่ากลับมาอยู่บ้านแล้วนะ กลับมาหลายวันแล้ว"
เรา :" ย่่าหายแล้วหรอแม่"
แม่ :" ยังแต่หมอให้กลับบ้าน , ย่าถามว่าหนูรู้ไหมว่าย่าป่วย"
เรา :" แม่บอกย่าว่าไง"
แม่ :" บอกว่าหนูรู้แล้ว และก็เป็นห่วงย่ามากแต่งานยุ่ง"
เรา : เงียบไม่พูดอะไร
พอแม่วางโทรศัพท์เราคิดว่า ทำไมแม่ต้องโกหกย่าล่ะ ? จริงๆแล้วที่ผ่านมาเราไม่ค่อยได้ถามถึงย่า ไม่เคยรู้เลยว่าอาการของย่าหนักแค่ไหน
| จากคุณ |
:
วุ่นวายค่ะ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 ส.ค. 55 14:22:12
|
|
|
|
|
กระทู้นอกเรื่อง แต่เราอยากให้เพื่อนๆทุกคนได้อ่าน "เราได้ความรักคืนกลับมาแต่เราสูญเสียรักที่บริสุทธ์ตลอดกาล"
