ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3960416/W3960416.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3962445/W3962445.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3965098/W3965098.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3969395/W3969395.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3972098/W3972098.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 6
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3974728/W3974728.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 7
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3982019/W3982019.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 8
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3985183/W3985183.html
ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 9
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3988166/W3988166.html
--- 10 ---
เช้าวันจันทร์
.น้ำเพชรลงมาจากหอ เตรียมตัวจะไปมหาวิทยาลัย
ลงมาข้างล่างสายตาก็สอดส่ายมองหา แต่ก็ไม่เห็น อะไรของมัน นี่มันจะไม่มารับเราแล้วเราเนี่ย น้ำเพชรคิดอย่างซึมๆ
เอ หรือว่ามันจะมาสาย รถติดหรือเปล่า ก็เลยยังไม่มา เรารอก่อนดีไหม
.แต่ว่า ถ้ามันไม่มาล่ะ พักนี้มันเป็นอะไรไม่รู้แปลกๆ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย เอาใจยาก
แต่ว่าทำไมต้องเอาใจ
เฮ้อ น้ำเพชรส่ายหัวแล้วถอนหายใจ ก็มันเป็นเพื่อนเราไง เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ เพื่อนที่คอยจิกกัดเราอยู่ตลอดเวลา แค่นั้นเอง
คิดแล้วก็เดินออกมาทางหน้าหอ กำลังจะเดินไปขึ้นรถตู้เหมือนที่เคย ก็เห็นรถคันหนึ่งแล่นชะลอเข้ามาจอดข้างๆ นายปาล์นนั่นเอง
แน่ะ มีธุระแถวนี้อีกหรอ
น้ำเพชร ขึ้นรถสิ ปาล์มเรียก แอบดีใจที่ไม่เห็นบุ้ง
เอ่อ
. น้ำเพชรกวาดสายตามองหาอีกครั้ง ลังเลว่าจะขึ้นดีไหม เดี๋ยวถ้าเกิดบุ้งมาแล้วไม่เจอ หรือเราจะโทรไปบอกดี แต่คิดอีกที มันอาจไม่ได้ตั้งใจมารับแล้วก็ได้
อ้าว เป็นไร ทำไมไม่ขึ้นรถ รออะไรอยู่ ปาล์มเรียกอีกครั้ง น้ำเพชรจึงเดินไปขึ้นรถปาล์ม
เมื่อรถปาล์มเคลื่อนตัวออกไปแล้ว ก็มีรถเก่าๆ คันหนึ่งแล่นเข้ามา คนขับรถคันนั้นกำลังมองรถคันข้างหน้าอยู่ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม บุ้งนั่นเอง วันนี้รถบุ้งมาถึงไล่เลี่ยกับรถคันข้างหน้าที่เขาเห็นว่าเป็นรถปาล์ม กำลังจะแซงไปอยู่แล้ว แต่อะไรไม่รู้ทำให้เขาชะลอรถ แล้วจอดดูอยู่
เขาเห็นน้ำเพชรเดินลงมาแล้ว ทำท่ามองหา ก็คงมองหารถปาล์มอยู่ละมั้ง เห็นว่าเจอกันแล้วก็รีบขึ้นรถไปทันที เฮ้อ จิ๋วมันไม่ได้รอเราสักหน่อย แล้วเราจะมารับมันทำไม
จิ๋วมันก็มีรถนั่งสบายๆ กว่ารถเราตั้งเยอะ ไม่รู้จะเสนอมารับมันทำไม ไม่ดูตัวเองเล้ย เราเนี่ย บุ้งคิดอย่างเศร้าๆ ก่อนจะออกรถไป
น้ำเพชรเข้ามานั่งในรถแล้วก็นึกสงสัย จึงถาม
วันนี้มีธุระแถวนี้อีกแล้วหรอ
ปาล์มอึ้งไป หันมามองหน้าแวบหนึ่ง แล้วก็หลบสายตาตอบอ้อมแอ้มมาว่า
ก็
ใช่ มีธุระแถวนี้อีกแล้ว
น้ำเพชรฟังแล้วพยักหน้า เงียบกันไปครู่หนึ่ง ปาล์มจึงเหลือบมามองหน้า
เอ่อ
น้ำเพชรหันมามอง ทำหน้าสงสัย
คือ
รายงานน่ะ เอาเข้าเล่มให้แล้วนะ ตรวจแล้วด้วย ทุกอย่างเรียบร้อยดี
อืมๆ ขอบใจมากนะ รายงานกลุ่มเราทำเสร็จเร็วมากเลย นายหาข้อมูลเก่งดีนะ
ปาล์มหันมามอง ยิ้มนิดๆ เหมือนจะเขิน ก็แค่รายงานง่ายๆ ไม่มีอะไรยากนี่
น้ำเพชรฟังแล้วหันมามองหน้า รายงานง่ายหรอ เราว่ายากจะตายไป แต่ว่า สำหรับคนเก่งอย่างนายคงจะง่ายจริงๆ แหละ
เป็นคนเก่งนี่ก็ดีเนอะ ทำอะไรก็ง่ายไปหมด
ไม่หรอก ไม่ง่ายไปหมดหรอก ปาล์มเผลอปากพูดไป หันมามองหน้าแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปมองถนนต่อ
เรื่องบางเรื่อง ความเก่งช่วยอะไรไม่ได้เลย
จริงหรอ
ใช่ๆ เรียนเก่งก็จริง ก็ไม่ได้หมายความจะเก่งไปหมดทุกอย่างนี่นา อย่างน้อยเรื่องบางเรื่อง เราก็ไม่กล้าเหมือนกัน
เรื่องอะไรล่ะ ที่ว่าไม่กล้า น้ำเพชรหันมาถาม ปาล์มหลบสายตา
ก็
ไม่รู้สิ ปาล์มอ้อมแอ้ม
อ้าว น้ำเพชรว่าแล้วหัวเราะ แค่นี้ก็ไม่กล้าพูดแล้วหรอ อืม เชื่อแล้วล่ะ ว่าบางเรื่องก็ไม่กล้าจริงๆ
ปาล์มฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ นี่น้ำเพชรประชดหรือว่าพูดจริงกันนะ น้ำเพชรมองเห็นปาล์มทำหน้าแบบนั้นแล้วก็ยิ้มให้
เราล้อเล่นน่ะ
ปาล์มฟังแล้วอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา
.
เมื่อมาถึงมหาวิทยาลัย ปาล์มเอารถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถแล้ว ก็เดินออกมากับน้ำเพชร ระหว่างที่จะเดินตรงไปที่ตึกเรียน ผ่านสนามฟุตบอลก็อดหยุดมองไม่ได้ตามเคย
พี่พลกำลังซ้อมบอลอยู่อย่างขะมักเขม้น เมื่อมองเห็นน้ำเพชรกับปาล์มก็ยิ้มแล้วโบกมือให้ น้ำเพชรยิ้มตอบ ปาล์มเหล่มอง
นี่ เดี๋ยวเราเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุดก่อนนะ ปาล์มหันมาบอกน้ำเพชร
น้ำเพชรหันไปมองหนังสือในมือปาล์มมี 3 เล่มที่หอบมา ท่าทางหนัก จึงอาสา
ให้เราช่วยไหม
ก็เอ่อ
. ใจจริงก็อยากจะให้ช่วยเหมือนกัน แต่พูดไม่ออกซะงั้น น้ำเพชรมองหน้ารอคำตอบ ปาล์มก็อ้ำๆอึ้งๆ
หนังสือตั้งหลายเล่ม มีน้ำใจก็ช่วยเขาสิ เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง ทั้งสองหันไปจึงเห็นว่าเป็นบุ้งที่เดินหมุนกุญแจรถเล่นตรงมาที่คนทั้งสอง มาถึงก็ยิ้มกวนๆ น้ำเพชรฟังแล้วเมินหน้าหนี
แล้วแกเกี่ยวอะไรด้วย บุ้ง ปาล์มหันมาถาม
ก็ไม่เกี่ยวหรอก ก็แค่แสดงความคิดเห็น ทีแกยังมีน้ำใจไปรับ เพื่อน ชั้นเลยนี่หว่า บุ้งว่า ปาล์มเริ่มฉุนหน่อยๆ
พอดีชั้นไปทำธุระแถวนั้น เจอน้ำเพชรก็เลยรับมาเรียนด้วยกัน
อ๋อๆ ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรนี่ แกมารับ เพื่อน ชั้นก็ขอบใจมากๆ อุตส่าห์มีน้ำใจ แต่หวังว่า
บุ้งพูดแล้วหยุดยิ้มกวน แกคงจะไม่มีธุระแถวนั้นทุกวันหรอกนะ
น้ำเพชรหันมามองบุ้ง ส่วนปาล์มฟังแล้วเมินหน้าหนี ก่อนจะหันมาจ้องหน้าบุ้ง
ถ้าชั้นจะมีธุระแถวนั้นทุกวัน แกก็ไม่มีสิทธิมาห้าม ปาล์มจ้องหน้าบุ้งอยู่ครูหนึ่ง แล้วเดินออกไปที่ห้องสมุดทันที
จากคุณ :
ชมเช้า
- [
วันปีใหม่ 12:09:54
]