ความคิดเห็นที่ 1 หมายเลขที่ท่านเรียก.. ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ............... ..เคยมีใครรู้สึกหรือเปล่า ว่าเสียงที่ได้ยินนี้เป็นสิ่งที่เราไม่อยากได้ยินเลย มันทำให้รู้สึกว่า เป็นห่วง เป็นกังวล คิดไปต่างๆ นานาว่าเจ้าของเบอร์ที่เราโทรไปหา เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่รับโทรศัพท์ หรือเขาไปอยู่ที่ไหนนะ ยิ่งถ้าเกิดได้ยินถี่ๆ ทุกครั้งที่โทร มันยิ่งบรรยายความรู้สึกไม่ถูกจริงๆ ..และนี่ก็คือที่มาของเรื่องนี้น่ะค่ะ (ง่า.. รู้สึกเป็นเรื่องสั้นสวนกระแสเทศกาลแห่งความสุขยังไงไม่รู้อะ) ........................................... 'หมายเลขที่ท่านเรียก.. ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้..' ผมได้ยินเสียงนี้มาเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ..รู้แต่ว่าตลอดเวลาที่ผมทราบข่าวของหญิง ผมก็เที่ยวได้ตระเวนไปตามสถานที่ที่คิดว่าเธอจะไป พร้อมๆ กับกดเบอร์โทรศัพท์ของหญิงซึ่งผมจำได้ขึ้นใจแม้จะไม่ได้โทรหาเธอเลยตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ..จนกระทั่งตอนนี้ ..คืนวันสิ้นปีที่ใครๆ ก็ต่างเฉลิมฉลองเตรียมตัวรับวันปีใหม่ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง "ไม่ต้องรักผมก็ได้.. ขอแค่หญิงยังเห็นผมเป็นเพื่อนคนหนึ่งของหญิง.. ก็พอแล้ว.." ผมพึมพำเบาๆ กับตัวเอง อย่างคิดไม่ตกว่าจะทำอะไรต่อไปดี ..ถ้าผมไม่อ่อนแอจนกระทั่งยอมแพ้ความจริงและหนีหัวใจตัวเอง เหตุการณ์วันนี้คงไม่เกิดขึ้น ..ถ้าผมอยู่ข้างกายหญิง แม้จะเป็นได้แค่เพื่อน มันคงดีกว่าที่จะรู้ว่าหญิงกำลังทุกข์เช่นนี้ ..ผมน่าจะยอมเจ็บให้มากกว่านี้ เพราะอย่างน้อยมันก็แลกมาด้วยความสุขของคนที่ผมรัก ผมทำผิดอีกแล้วใช่ไหมหญิง.. ..คราวแรกก็ผิดที่ไม่รู้จักยั้งหัวใจตัวเอง เผลอเอาใจไปให้ทั้งๆ ที่หญิงไม่เคยมองผมเกินกว่าความเป็นเพื่อนเลย ..หญิงคงไม่รู้ว่าวันที่ใครคนนั้นของหญิงเข้ามา แม้ใบหน้าจะยิ้มให้อย่างยินดี แต่ภายในอกมันกลัดหนอง เจิ่งนองไปด้วยน้ำตาที่ต้องทนฝืนกลั้นไม่อาจจะหลั่งออกมาให้ใครรับรู้ได้ทั้งนั้น ..ต่อมาผมก็ยังมาหนีหาย เพราะทนไม่ได้ที่จะได้ยินหญิงพูดถึงแต่เขาคนนั้น ..ทนไม่ได้ที่จะเห็นรอยยิ้มชื่นมื่นที่เธอมีให้กับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ..แต่หญิงรู้ไหม แม้จะหนีไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียวแค่ไหน ผมก็ไม่อาจหนีหัวใจของตัวเองไปได้อยู่ดี ..กระทั่งเวลานี้ ..ถ้าผมกลับมาเจอหญิงเร็วกว่านี้ ได้มาอยู่เป็นเพื่อน ได้มาคอยดูแล ..หญิงก็คงไม่หายหน้าไปให้ใครๆ ต่างก็เป็นห่วงจนอยู่ไม่ติดที่เช่นนี้ ..ถ้าผมตัดสินใจกลับมายอมรับความจริงเร็วกว่านี้ก็คงดี ตื๊ด.. ตื๊ด.. เสียงสัญญาณเรียกเข้าที่แทบจะดังขึ้นทันทีที่เปิดเครื่องรับ อดจะทำให้ผมแปลกใจไม่ได้กับชื่อที่แสดงขึ้นมาเมื่อพบว่าเป็นชื่อ 'เด่นชัย' หรือ 'ไอ้ชัย' ..เพื่อนคนหนึ่งของผม ทำไมนะหรือ.. ก็ผมไม่คิดว่าเพื่อนผมจะรู้ว่าผมกลับมาใช้โทรศัพท์เครื่องนี้แล้วน่ะสิ ในเมื่อต่างก็รู้ว่าผมได้ยกมันให้น้องมาได้หลายเดือนแล้ว ..ก็ตั้งแต่ที่ขอย้ายตัวเองไปทำงานที่ภูเก็ตซึ่งเป็นสาขาหนึ่งของบริษัทแม่ในกรุงเทพฯ ที่ผมทำงานมาตลอดตั้งแต่ตอนเรียนจบนั่นแหละ ..ในตอนนั้นผมไม่คิดที่จะติดต่อใครทั้งสิ้น ผมไม่อยากให้หญิงรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ผมจึงไม่คิดจะใช้เบอร์เดิมที่เธอรู้ ผมกลัวว่าเธอจะโทรไปหา ..กลัวว่าถ้าได้ยินเสียงผมคงตัดใจจากเธอไม่ได้เสียที ..แต่ก็เท่านั้น ยังไงเวลานี้ผมก็ยังไม่อาจตัดใจลืมหญิงไปได้เลยแม้แต่น้อย "ไอ้กานต์!!.. ยอมรับโทรศัพท์แล้วหรือวะ ข้านึกว่าชาตินี้เอ็งจะไม่คิดติดต่อกับเพื่อนฝูงแล้วซะอีก!.." 'กานต์'.. เป็นชื่อที่เพื่อนๆ ใช้เรียก ซึ่งมาจาก 'สิกานต์' ..เดิมทีผมไม่ค่อยชอบชื่อนี้ของผมนัก เพราะมันดูคล้ายชื่อผู้หญิง แต่ก็มาเปลี่ยนใจในวันที่หญิงบอกว่าชอบชื่อผมนั่นแหละ 'หญิงชอบชื่อกานต์จัง กานต์.. ที่รัก.. ความหมายก็ดี เพราะยังงี้กานต์ถึงได้เป็นที่รักของเพื่อนๆ ..' แม้กระทั่งสุ้มเสียงยามได้ยินเธอเอ่ยชื่อผม มันก็เพราะจับใจผมเสียงยิ่งกว่าได้ยินจากใครๆ "ว่าไงวะชัย.. แล้วนี่รู้ได้ไงว่าข้ากลับมาถึงบ้านแล้ว" "ข้าก็โทรไปที่บ้านเอ็งมาน่ะสิ ..แล้วก็เหลือเกินนะไอ้กานต์ กลับมาถึงก็ไม่ยอมบอกเพื่อนฝูง แถมยังจะไม่ยอมอยู่ติดบ้าน นี่ถ้าน้องเอ็งไม่เอาโทรศัพท์ส่งให้เอ็งมา พวกข้าจะติดต่อเอ็งได้ไหมวะ..ตอนเอ็งลงใต้ก็ไม่ยอมบอกเพื่อน โทรศัพท์ก็ไม่คิดจะเอาไป จะกลับหรือไม่กลับก็ไม่รู้ ..นี่ข้าก็ยังกลัวว่าเอ็งไม่คิดจะกลับมาไหว้พ่อแม่เอ็งในวันปีใหม่เลยด้วยซ้ำ.." ผมอดจะขำกับอาการขี้โวยวาย ชอบต่อว่าต่อขานก่อนจะเข้าเรื่องของไอ้ชัยไม่ได้ ขนาดไม่ได้ติดต่อกันมาเกือบครึ่งปี คุยกันหนแรกมันก็ต้องโวยวายก่อนเข้าเรื่องที่จะพูดเหมือนเดิม ถ้าผมไม่รีบขัด ไอ้ชัยก็คงจะมีเรื่องบ่นมากกว่านี้แน่นอน "ถ้าเอ็งยังพูดมากอยู่อย่างนี้ ข้าจะรู้เรื่องไหมวะ ..ตกลงที่เอ็งโทรมาหาข้า มีอะไรหรือเปล่า.." "เออใช่.. ทำไมเอ็งไม่เตือนข้าเร็วกว่านี้วะไอ้กานต์ ให้ข้าว่าเอ็งอยู่ได้เลยไม่รู้เรื่องกันพอดี.." ..สรุปว่าความผิดตกอยู่ที่ผม "..เอ็งรู้เรื่องหญิงยังวะ ใครบอกเรื่องหญิงกับเอ็งหรือยัง" "ทำไม!!.. มีอะไรเกิดขึ้นกับหญิง!.. หญิงเป็นอะไร หา! ไอ้ชัย!.." ความกังวลจู่โจมขึ้นมาในสมองผมทันทีที่ได้ยินว่าเกิดเรื่องกับหญิง แม้จะยังไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไรก็ตาม "ใจเย็นๆ ก่อนสิวะ ข้าว่าหญิงคงไม่เป็นอะไรหรอกตอนนี้ เพียงแต่ยังไม่มีใครติดต่อกับหญิงได้สักคน ไม่รู้ว่าตอนนี้หญิงอยู่ที่ไหน นกเขาเป็นห่วงเลยให้ข้าลองติดต่อเอ็ง เผื่อเอ็งจะพอเดาออกว่าหญิงจะไปที่ไหนได้บ้าง .." 'นก' ก็คือแฟนไอ้ชัย ซึ่งจริงๆ ก็เป็นเพื่อนคนหนึ่งของหญิงด้วยเช่นกัน "..เอาเป็นว่าเดี๋ยวเอ็งไปเจอข้าที่ร้านเดิมที่เคยไป ..หวังว่าเอ็งคงไม่ลืมนะ ..ข้าจะได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้เอ็งฟัง.." ดังนั้นจากเดิมที่ไม่มีจุดหมายปลายทาง ผมจึงได้ขับรถมุ่งหน้าไปยังสถานที่นัดหมายของผมกับไอ้ชัยทันที "..หมายความว่าหญิงเลิกกับแฟนแล้วงั้นเหรอ ..แล้วตอนนี้ก็ยังไม่กลับบ้านตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว" ผมแทบจะไม่รู้ว่าเสียงที่เปล่งออกไปมันสั่นพร่าจนแทบจับใจความไม่ได้อย่างไร "ใช่.. นกบอกข้าว่าหญิงเริ่มมีเรื่องระหองระแหงกับแฟนตั้งแต่ตอนที่เอ็งย้ายที่ทำงานนั่นแหละ.. ไอ้พี่กอล์ฟมันหาว่าหญิงปันใจมาให้เอ็งทั้งๆ ที่ยังคบกับมันอยู่ แต่จริงๆ แล้วตัวมันเองต่างหากที่ไปมีคนใหม่ ..พอหญิงจับได้ก็ทะเลาะกันรุนแรงและก็บอกเลิกกันก่อนวันคริสต์มาสได้วันเดียวเท่านั้น ..แฟนข้าว่าหญิงมาร้องห่มร้องไห้เสียใจอาลัยอาวรณ์ไอ้พี่กอล์ฟมัน ก็เลยอดรนทนไม่ไหว โพลงเรื่องที่เอ็งแอบรักหญิงมาตลอดให้ฟัง เท่านั้นแหละ.. หญิงก็เงียบไป ดูท่าว่าจะตกใจมากพอสมควร.. แต่ก็ไม่มีใครนึกว่าหญิงจะแพ็กกระเป๋าออกจากบ้านโดยทิ้งจดหมายไว้แค่ว่าจะไปหาที่สงบๆ พักผ่อนสักสามสี่วัน ไม่ยอมบอกใครว่าไปไหน ..แต่นี่เป็นอาทิตย์แล้วหญิงก็ยังไม่กลับสักที โทรไปก็ไม่เคยรับ ติดต่อไม่ได้ ..ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็เลยหาทางติดต่อเอ็ง โทรไปที่บ้านให้น้องเอ็งโทรกลับทันทีที่เอ็งติดต่อมา ..โชคดีที่เอ็งยังมีแก่ใจจะกลับบ้านตอนหยุดปีใหม่ ..ไม่งั้นข้าคงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเอ็งแน่" คำพูดยาวเหยียดของไอ้ชัยที่พูดถึง 'พี่กอล์ฟ' รุ่นพี่ที่ผมนึกอิจฉาเขามาตลอด มันไม่ได้เข้าหูผมมากไปกว่าประโยคที่ว่า หญิงรู้แล้วว่าผมรักเธอ "อะ..หมายความว่านกรู้ว่าข้าแอบชอบเพื่อนเขา.." "ไม่ใช่แค่แฟนข้า ข้าก็รู้ว่าเอ็งรักหญิง เพื่อนทุกคนรู้ทั้งนั้นแหละ เพียงแต่ไม่มีใครพูด ..ข้าว่าหญิงเองก็รู้ แต่ไม่ยอมรับ บอกตัวเองว่าเอ็งเป็นแค่เพื่อนเขาเท่านั้น.." ราวกับตัวเองถูกจับเหวี่ยงขึ้นลงให้รู้สึกวูบไหวในช่องอกไปยันช่องท้อง ผมไม่คาดคิดมาก่อนว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อหญิงจะดูออกง่ายดายขนาดนั้น "..ข้าว่าเอ็งอย่ามัวแต่กังวลเรื่องใครรู้ว่าเอ็งรักหญิงเลยหรอกวะไอ้กานต์ ข้าว่าตอนนี้เราควรจะช่วยกันคิดดีกว่าว่าหญิงจะไปที่ไหนได้บ้าง พ่อแม่หญิงบอกว่าถ้าพรุ่งนี้ยังติดต่อหญิงไม่ได้สักที พวกท่านจะไปลงบันทึกแจ้งความไว้แล้ว ..ยิ่งช่วงนี้เทศกาล ไหนจะคนไปเที่ยว คนเมา ..แล้วยังอุบัติเหตุอีก ต่อให้ไว้ใจลูกสาวตัวเองแค่ไหน ใครๆ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้หรอก.." และคงเป็นเพราะคำพูดถัดมาของเด่นชัย ผมจึงไม่คิดอะไรมากไปกว่าการจะตามหาหญิงให้เจอให้ได้เร็วที่สุด ... ยังมีต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 49 03:35:39 จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 2 ม.ค. 49 01:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อค่ะ ... 'ทำไมต้องไปอาลัยอาวรณ์ให้กับคนเลวๆ พรรณนั้นด้วยนะหญิง ทำไมไม่ลองหันมองดูบ้างว่าใครกันแน่ที่รักและจริงใจกับหญิง ..นกถามจริงๆ เถอะนะ ตลอดหลายปีที่คบกันมา หญิงดูไม่ออกเลยหรือว่ากานต์เขารักหญิงมากแค่ไหน ดูไม่ออกเลยหรือว่ากานต์เสียใจแค่ไหนที่หญิงตัดสินใจคบพี่กอล์ฟเป็นแฟน ..นกไม่อยากต่อว่าหญิงหรอกนะว่าที่กานต์ย้ายไปทำงานไกลบ้านขนาดนั้นก็เพราะตัวหญิงเอง ..ถึงเขาไม่เคยบอก คนอื่นๆ ก็รู้ว่าเขาทนให้หญิงทำร้ายจิตใจด้วยการเอาปัญหาระหว่างหญิงกับผู้ชายคนนั้นไปปรึกษากับเขาไม่ได้อีกแล้ว..' คำพูดของนกยังก้องอยู่ในหัวของฉันตลอดเวลาหลายวันที่ผ่านมา ..ทำไมฉันถึงได้โง่เง่าขนาดนี้นะ ..ทำไมฉันถึงไม่รู้สักนิดว่าได้ทำร้ายคนที่สำคัญกับตัวเองมากขนาดนี้ ..วันแรกที่ฉันได้ตัดสินใจออกจากความอึกทึกครึกโครมของเมืองหลวงมาหาสถานที่ที่สงบเงียบเพื่อฉันจะได้ใช้เวลานั่งตรึกตรองถึงสิ่งที่ผ่านมา ..ฉันไม่ทันนึกสักนิดว่าตัวเองได้เลือกมายังเกาะกูดนี่เพราะเหตุใด ..จนกระทั่งรำลึกได้ว่ามันเป็นสถานที่ที่ฉันได้รู้จักกับกานต์ครั้งแรกนั่นเอง 'ผมชื่อสิกานต์ครับ แต่เรียกว่ากานต์ก็ได้ ชื่อผมเหมือนผู้หญิงมากเลยใช่ไหม เพื่อนๆ มันหัวเราะเยาะผมกันทั้งนั้น' 'ไม่นี่.. ก็เพราะดีออก หญิงชอบชื่อกานต์นะ กานต์.. ที่รัก.. กานต์คงเป็นที่รักของคนในบ้านมากๆ แน่ๆ ..หญิงชื่อจริงชื่อฐิตา แต่กานต์เรียกว่าหญิงก็ได้ ..ยินดีที่ได้รู้จักนะกานต์' ฉันอดจะยิ้มเมื่อคิดไปถึงประโยคทักทายของการสนทนากันครั้งแรกระหว่างฉันกับกานต์ไม่ได้.. เราสองคนเจอกันครั้งแรกในห้องเรียนรวมของมหาวิทยาลัยด้วยความบังเอิญที่นั่งติดกันทั้งที่ไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน แต่ฉันก็จำเขาได้ก็เพราะเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่กุลีกุจรลุกขึ้นไปช่วยอาจารย์ยามเห็นท่านหอบหิ้วเอกสารเข้ามาในห้องจากหน้าประตู ..แม้จะแค่เล็กน้อย แต่ก็ดูเป็นน้ำใจที่หาได้ไม่บ่อยนัก แต่กว่าฉันจะมารู้ว่านักศึกษาชายผู้มีน้ำใจคนนั้นชื่ออะไรก็เมื่อได้มีโอกาสมาทำกิจกรรมนอกสถานที่ของชมรมสิ่งแวดล้อมและได้เจอกับเขาที่เกาะกูดแห่งนี้ ..และยิ่งได้เห็นการกระทำอันบ่งบอกถึงน้ำใจที่มีให้แก่คนอื่นๆ ของเขา ฉันก็ยิ่งอยากรู้จัก จนกระทั่งเป็นฝ่ายทักทายและชวนคุย ต่อมาหลังจากนั้นฉันกับกานต์ก็ได้กลายมาเป็นเพื่อนและสนิทกันในที่สุด แต่ในความคิดของฉัน สิ่งที่กานต์มีให้ตลอดมานั้นคือสิ่งที่เพื่อนคนหนึ่งมีให้เท่านั้น ฉันไม่เคยคิดเลยว่ากานต์รู้สึกกับฉันมากกว่าแค่เพื่อนคนหนึ่ง ..ก็เขาเองไม่ใช่หรือที่บอกให้ฉันไปคบกับคนอื่น ..เขาเองไม่ใช่หรือที่ทำให้ฉันคิดว่าเขาคิดกับฉันแค่เพื่อนเท่านั้น 'ก็ตามแต่ใจหญิง หญิงจะคบกันใครมันก็เป็นสิทธิ์ของหญิง ผมไปบังคับหญิงไม่ได้อยู่แล้ว' เพราะประโยคนี้ของเขาที่ทำให้ฉันตัดสินใจคบกับแฟนคนแรกในสมัยเรียน ..ฉันไม่รู้เลยว่า ในประโยคคำพูดที่ให้ฉันตัดสินใจคบกับใครหรือไม่คบกับใครนั้น จริงๆ แล้วเขาอยากจะเป็นคนๆ นั้นเองมาโดยตลอด แต่ฉันกลับไม่รู้ คบและก็เลิกกับแฟนคนนั้นคนนี้ก่อนจะมาถึงพี่กอล์ฟ ..คนที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นตัวจริงสำหรับฉัน ..แถมในระหว่างนั้นฉันกลับยิ่งทำร้ายกานต์มากขึ้นโดยการเห็นเขาเป็นที่ระบายยามฉันมีปัญหาทะเลาะกับแฟนที่กำลังคบอยู่ จนกระทั่งเขาคงทนไม่ได้อย่างที่นกบอกฉันจริงๆ ทำไมความรู้สึกของฉันถึงได้ช้าขนาดนี้นะ.. ฉันไม่รู้ตัวมาก่อนเลยว่าจริงๆ แล้วใครกันแน่ที่ฉันปรารถนาจะให้มาอยู่เคียงข้าง กระทั่งวันที่ความรู้สึกมันโหวงเหวงว่างเปล่าเมื่อเพื่อนคนหนึ่งได้หายออกไปจากชีวิต .. แต่กว่าฉันจะรู้ตัว ก็ต้องรอให้เพื่อนคนหนึ่งมากระตุ้นให้รู้ ให้ฉันได้กลับมานั่งคิด กลับมาทบทวนความจริงที่อยู่ในใจของฉันเองทั้งหมด.. ตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าที่พี่กอล์ฟพูดว่าฉันมันเป็นความจริงทั้งนั้น ..ฉันไม่ได้รักพี่กอล์ฟ เพียงแค่คิดว่ารักเขา คนที่ฉันรักจริงๆ คือกานต์ แต่ฉันกลับบอกตัวเองว่ากานต์เป็นเพื่อน กานต์ไม่ได้คิดอะไรกับฉันมากไปกว่าเพื่อน ฉันเองก็ไม่ได้คิดกับเขาเกินเพื่อนเช่นกัน ..แต่จนถึงวันนี้ฉันก็ยังไม่กล้าที่จะกลับไปเผชิญหน้ากับความจริง เพราะรู้สึกผิดในสิ่งที่ฉันเคยทำไว้กับกานต์ เอาเถอะ.. พรุ่งนี้นะ พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มใหม่ ฉันจะเริ่มต้นปีที่สวยงามระหว่างฉันกับผู้ชายที่แสนดีกับฉันคนนี้ ..จะไม่ปล่อยวันเวลาให้ว่างเปล่าเมื่อปีที่ผ่านๆ มาอีกแล้วโดยเด็ดขาด "ว่าไงนะนก!!.. กานต์ไปตามหาหญิงงั้นเหรอ.." หลังจากที่กลับมาถึงบ้านแล้ว ฉันก็ตัดสินใจโทรศัพท์ไปหากานต์ที่บ้าน เพื่อจะถามว่าเขากลับมาในวันปีใหม่นี้ไหม ซึ่งก็พบกับความยินดีพร้อมๆ กับใจหายของตนเองเมื่อรู้ว่ากานต์กลับบ้าน แต่ก็ออกไปตั้งแต่เมื่อวานยังไม่กลับมา ซึ่งพอรู้ว่าเขาน่าจะอยู่กับเด่นชัย ฉันก็เลยโทรไปนก และถึงทราบว่าตนเองเป็นสาเหตุให้ใครหลายๆ คนเป็นห่วง ..โดยเฉพาะกานต์ ..แล้วยังความรู้สึกไม่สบายใจที่เริ่มเกิดขึ้นนี้อีก ..มันมาจากไหนกัน "ไม่เป็นไรจ้ะนก เดี๋ยวหญิงจะลองโทรหากานต์นะ หญิงรู้แล้วนะนก หญิงรู้แล้วว่าใครที่มีค่า ใครที่สำคัญกับหญิง ..หญิงจะไม่ปล่อยให้มันสายกว่านี้อีกแล้วนะ หญิงจะบอกกานต์ ..ต่อให้กานต์ไม่คิดกับหญิงแบบเดิมแล้ว หญิงก็จะบอก.." 'หมายเลขที่ท่านเรียก.. ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้..' แม้จะกดซ้ำสักกี่ครั้ง เสียงสัญญาณแบบเดิมก็ดังขึ้นอยู่ดี "ทำไมไม่ติดนะ.. โธ่กานต์.. กานต์ไปไหนนะ ..กานต์รับโทรศัพท์หญิงหน่อยสิ ..อย่าทำให้หญิงเป็นห่วงอยู่อย่างนี้เลยนะ.." ฉันอดที่จะบ่นออกมาดังๆ ไม่ได้ สุดท้ายฉันเลยตัดสินใจฝากข้อความเสียงลงในโทรศัพท์ เผื่อว่ากานต์จะได้ยิน และรับรู้ความรู้สึกของฉันเสียที "กานต์.. นายอยู่ที่ไหนน่ะ ทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์หญิงเลย.. กานต์โกรธหญิงใช่ไหมที่ไม่เคยสนใจความรู้สึกของกานต์มาก่อนเลย.. แต่ตอนนี้หญิงรู้แล้วนะกานต์ หญิงรู้แล้วว่าคนที่มีค่า มีความสำคัญสำหรับหญิงจริงๆ แล้วเป็นใครกันแน่ ..กานต์กลับมาเจอหญิงนะ กลับมาฟังทุกสิ่งจากปากหญิง ..เป็นไปได้อย่าเพิ่งให้พ้นวันนี้นะ ..เราสองคนจะได้เริ่มต้นปีใหม่ด้วยกันนะกานต์.." เสียงที่ผมได้ยินจากการฝากข้อความ เป็นเสียงของคนที่ผมต้องการได้ยินมาโดยตลอด ..น่าตลกตัวเองชะมัดที่ผมคลาดกันกับหญิง ..เมื่อผมมาถึงที่เกาะกูด หญิงก็กลับไปแล้ว ..ที่ผมรู้ก็เพราะคำบอกเล่าจากคนขายของที่ระลึกเมื่อเห็นรูปหญิงจากในมือผม ซึ่งมันคงไม่ทำให้ผมรู้อะไร ถ้าไม่บังเอิญว่าคนขายของคนนี้มาเรียกผมกับหญิงซื้อเหมือนกัน ..แถมยังไม่พอ เรื่องแย่กว่านั้นก็คือการที่ผมลืมวางโทรศัพท์ไว้ในรถ จนไม่รู้ว่ามีคนโทรมาหา กระทั่งได้ยินข้อความเสียงอันนี้ ..ความยินดีปรีดาที่ไม่รู้มาจากไหน หลั่งไหลเข้ามาในตัวผมจนรู้สึกปลาบปลื้มเอิบอิ่มไปหมด พร้อมๆ กับที่เหยียบคันเร่งเพื่อไปให้ทันตามคำขอร้องของหญิงในข้อความที่ได้ยิน ผมก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เพียงแต่ว่า.. ขณะที่ตัดสินใจจะเอื้อมมือไปหยิบเพื่อกดรับ แสงไฟสว่างจ้าที่วาบเข้ามาทางด้านหน้าทำให้ผมเบี่ยงเป้าหมายกลับไปยังถนนก่อนที่จะแตะเบรกด้วยสัญชาตญาณ และก่อนความรู้สึกทุกอย่างมันจะดับวูบลง เสียงที่ดังก้องกับสติสุดท้ายของผมก็คือ.. ตื๊ด.. ตื๊ด.. จบ. --------------------------------------------------- ทีแรกลืมบอกค่ะว่าเรื่องนี้จบแล้ว เลยมีคนไปถามค่ะ ว่าเกดลงเรื่องนี้เสร็จหรือยัง แฮะๆ ..จบแล้วค่ะ จบแค่นี้นั่นแหละ ก็อย่างที่เกริ่นไปตอนต้นเรื่องว่าเป็นเรื่องสั้นสวนกระแสเทศกาลความสุขในวันปีใหม่เพราะมันจบเศร้าอะ (ชักรู้สึกผิดๆ ที่ลงเรื่องไม่รู้จักกาลเทศะเลยน้า..) แต่เป็นความตั้งใจของเกดน่ะค่ะ ตั้งใจจะเขียนเรื่องแนวนี้ดู อาจจะสั้นเกินไปหน่อยทำให้บรรยายอะไรไม่เห็นภาพนัก แต่มันน่าจะสื่ออะไรได้บ้างไม่มากก็น้อยนะคะ อย่าตั้งชีวิตอยู่บนความประมาทนะคะ.. ............. แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 49 03:48:14 จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 2 ม.ค. 49 01:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จบแล้วหรอคะเรื่องนี้...ว๊า ถ้าจบอย่างนี้ก็เศร้าแย่เลย อุตส่าห์ใจตรงกันแล้ว ไม่อยากให้จบเศร้าเลย หมายเลขที่ท่านเรียก.. ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ประโยคนี้เวลาหญิงฟังทีไรรู้สึกโมโหทุกครั้ง แต่ต้องเฉพาะกับเบอร์พิเศษนะ...(ฮา) แต่บางครั้งก็คิดอย่างขำ ๆ ใครกันนะที่เป็นคนพูดประโยคนี้ จากคุณ : นายหญิง (NaiYing) - [ 2 ม.ค. 49 03:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ้ว...เหมือนเรื่องนี้จะจบให้เศร้า ไม่น่าเลย น้องเกดใจร้าย จากคุณ : Bralee - [ 2 ม.ค. 49 03:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น้องเกดจ๋า จบได้อึ้งมากๆ ทำไมวันนี้ได้อ่านแต่เรื่องสั้นที่จบอึ้งๆน้า... แต่ว่าไอเดียบรรเจิดกันทุกคนเลยสิน่า ไม่อยากจะบอกเลยว่าปย.ที่เป็นชื่อเรื่องที่ทำให้พี่สะดุ้งโหยงเลย เพราะมันเป็นอะไรที่ตรงใจมากๆๆๆๆ สวัสดีปีใหม่ค่ะ :) จากคุณ : I aM nOt PerFecT (อุรัสยา) - [ 2 ม.ค. 49 06:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านเรื่องเศร้ารับอรุณเลย แต่ก็ตรงกับในเรื่องนะค่ะ ว่าถ้าได้ยินคำพูดนี้แล้วจะรู้สึกไม่สบายใจ กังวลไปสารพัด กดจนมือแทบหงิก อยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งจริงๆ หึหึ.... จากคุณ : bubu - [ 2 ม.ค. 49 08:12:38 A:219.66.114.54 X: TicketID:103661 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ในที่สุดก็เขียนจบสักทีน๊าเกด อา...สวนกระแสจริงๆด้วยสิ (อย่างกับเรื่องของขวัญไม่ได้จบเศร้าเลยอ่ะ -"-) ดีใจที่ได้อ่านเรื่องของเกดก่อนที่จะกลับกรมฯในวันนี้จ้ะ งือ...สงสารกานต์ T_T จากคุณ : silverqueen - [ 2 ม.ค. 49 08:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีปีใหม่ 2549   ค่อนข้างเห็นด้วยนะคะ  ถ้าเวลาโทร.หาใครแล้วเจอข้อความตอบรับนี้เป็นกังวลทุกที  ไม่อยากฟังข้อความนี้เลยเวลาโทรศัพท์ แต่เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกเศร้านะตอนท้าย จากคุณ : manimontra - [ 2 ม.ค. 49 09:13:30 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นี่แหละหนา จึงไม่ควรใช้โทรศัพท์ระหว่างขับรถ จากคุณ : scottie - [ 2 ม.ค. 49 13:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาลงชื่ออ่านค่า อ่านแล้วสะเทือนใจจังเกด  สงสารกานต์กับหญิงจัง         จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 2 ม.ค. 49 16:22:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แหม นึกอยู่ค่ะว่าคงจบแบบแฮปปี้  แต่อยู่ ๆ ก็อึ้ง & เศร้า อ่านนิยายของพี่เกดไม่เคยทันเลย อิอิ  อ่านเรื่องสั้นแทนแล้วกัน... อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงโฆษณานั้นน่ะค่ะ  ที่มีผู้หญิงกับผู้ชายขี่มอไซค์มา  แล้วพอจะชนกับรถบรรทุก ก็หยุดเวลาไว้ได้ แถมเถียงกันอีกว่าจะไปทางไหนดี...ถ้าคนทุกคนใช้แฮนด์ฟรีได้ก็คงดีนะฮับ   สวัสดีปีใหม่ค่าพี่เกด ขอให้มีความสุขมากมายมหาศาลตลอดปีน้องหมานะคะ จากคุณ : NuenG (blue_diamond) - [ 2 ม.ค. 49 16:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ทำได้ดีมากเลยนะครับ กระผม "ชอบมาก" ได้ข้อคิด ได้อะไรมากมายทีเดียว ท่านล่ะ อย่าประมาทเช่นกันนะ ขอให้มีความสุขตลอดปีใหม่ครับ ท่าน (ผู้เขียน) ก็อย่าให้เป็นเช่นดังเรื่องนะ มันจะเจ็บ เปิดเผยได้ รุกได้ แต่พองามจ้า จากคุณ : Viscount - [ 2 ม.ค. 49 21:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แง้ เศร้าอะค่ะ จากคุณ : nongwin - [ 3 ม.ค. 49 07:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขียนได้ดีครับ สำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้ อ่านแล้วได้ฟีลลิ่งดี แต่ไม่น่าจบเศร้าเลยอ๊า..... จากคุณ : Skyline_CII - [ 3 ม.ค. 49 11:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาตอบกระทู้ค่ะ.. >>> นายหญิง (NaiYing) <<< ใช่แล้วค่ะ จบแล้วค่ะคุณหญิง.. อิอิ ชื่อเหมือนนางเอกเลยนะคะ อืม.. ไม่อยากให้จบเศร้าเหรอคะ ว้า..แย่จัง ก็มันเศร้าไปแล้วอะ ไม่ได้ตั้งใจเลยนะ (นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะเกด) เห็นด้วยกับคุณหญิงเหมือนกันนะคะ ตอนที่เกด ได้ยินประโยคคำพูดนี่ที่ไรเวลาโทรหาใคร มันหงุดหงิด น่าโมโหทุกทีสิน่า แต่เกดไม่เคยคิดเลยอะ ว่าใครเป็นคนพูด 555 >>> Bralee <<< ง่า.. เกดใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอคะ พี่บราลี >>> I aM nOt PerFecT (อุรัสยา) <<<   สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ พี่เปี๊ยก ..ถึงขนาดอึ้งไปเลยหรือคะ แหม..เกดก็แค่ จบเรื่องให้มันหักมุมไปหน่อยเดียวเอง (นี่นะหน่อยเดียว) ถ้าพี่เปี๊ยกรู้ว่าที่มา ของเรื่องนี้มาจากประโยคเดียวกับชื่อเรื่องจะอึ้งมากขึ้นหรือเปล่าคะ แหะๆ ไม่ใช่ว่าไอเดียบรรเจิดอะไรมากมายนักหรอกค่ะ >>> bubu <<< ถือว่าเป็นการรับอรุณที่จะได้ไม่ประมาณในชีวิตไงคะ ..ตอนที่เกดได้ยิน ประโยคนี้และใจก็เป็นห่วงเจ้าของเบอร์น่ะ ความรู้สึกคล้ายกันเลยค่ะ อยากขว้างโทรศัพท์ทิ้งจริ๊งจริง.. ทำไมมันโทรไม่ติดฟ่ะ >>> silverqueen <<< จ้า จบแล้วจ้ะขวัญ ที่แรกเกดยังคิดว่าขวัญจะไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ก่อนกลับกรมแล้วซะอีก ..แต่แหม ถึงเรื่องเกดจะสวนกระแสไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้รันทดตลอดเรื่องเหมือนของขวัญหรอก เหอๆ งือ.. สงสารหญิงมากกว่าอะ (คนอยู่น่าสงสารกว่านะจ๊ะ) >>> manimontra <<< สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ คุณ manimontra ..เป็นใครก็ไม่อยากได้ยินข้อความตอบรับ กันหรอกนะคะ อยากให้เจ้าตัวเขารับเลยน่ะแหละเนอะ ..แหะๆ เกดก็ต้องขอโทษ สำหรับตอนจบที่เศร้าไปหน่อยนะคะ >>> scottie <<< อืม.. ช่ายค่ะช่าย พี่รักษ์พูดถูกมากๆ เราไม่ควรใช้โทรศัพท์ขณะขับรถเนอะ >>> หนอนแว่นตาโต <<< ใช่จ๊ะโอ๋ ..อ่านแล้วสะเทือนใจ น่าสงสารทั้งหญิงกับกานต์เลย >>> NuenG (blue_diamond) <<< ง่า.. แบบพี่หักมุมตอนจบซะงั้น น้องหนึ่งทั้งอึ้งและเศร้าเลยเหรอ ..ส่วนเรื่อง ตามอ่านนิยายไม่ทัน ไม่เป็นไรค่ะ ค่อยๆ ทยอยอ่านไปเรื่อยๆ ก็ได้ เพราะพี่ทยอยแต่งเหมือนกัน อิอิ ..เห็นโฆษณานั้นแล้วเหมือนกันค่ะ แต่ในความเป็นจริงเราไม่สามารถหยุดเวลาไว้ได้เลย ฉะนั้นจะทำอะไรก็ ต้องคิดให้ดีก่อน และก็อย่าประวิงเวลา ถ้าไม่ได้ทำจะมาเสียใจที่หลังได้เนอะ สวัสดีปีใหม่เช่นกันจ๊ะ พี่ก็ขอให้หนึ่งมีความสุขตลอดปีนี้เหมือนกันนะ >>>Viscount <<< ขอบคุณค่ะเอก ดีใจที่ได้ข้อคิดไปนะ ขอให้มีความสุขตลอดปีใหม่นี้เช่นกันค่ะ ส่วนเรื่องจะเปิดหรือไม่เปิดนี่ อืม.. ไม่รู้แฮะ เอาเป็นว่าขอบคุณที่เตือนเช่นกัน เกดพยายามจะไม่ตั้งชีวิตอยู่บนความประมาทเหมือนกันจ้า >>> nongwin <<< งือ.. โอ๋ๆ พี่เอ๋ไม่ต้องเศร้ามากนะคะ เกดรู้สึกผิดจังอะ เหอๆ .... ถึงเรื่องจะเศร้าไปนิด แต่ยังไงเกดก็ขอให้เพื่อนๆ จงมีแต่ความสุขตลอดปีใหม่นี้นะคะ แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 49 18:39:30 จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 3 ม.ค. 49 12:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตกของน้อง Skyline_CII ไปคนค่ะ.. ขอบคุณนะคะ ..แต่แหม อ่านเรื่องสุขมากันเยอะแล้ว มาอ่านเรื่องเศร้า ของพี่สักเรื่อง เปลี่ยนฟีลไงค่ะ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 3 ม.ค. 49 12:04:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : an_an_ant - [ 3 ม.ค. 49 12:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น่าจะใช้ small talk แต่..อืม...ก็มันเป็นนิยายนิเนอะ จากคุณ : chocolate-gateau - [ 4 ม.ค. 49 10:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ...ตอบกระทู้ค่ะ... >>> an_an_ant  <<< ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ >>> chocolate-gateau <<< อืม.. นั่นสิเนอะ ทำไมไม่ใช้ small talk หว่า .. จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 5 ม.ค. 49 18:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนนี้อยู่ในช่วงตามเก็บนิยายอยู่ค่ะพี่เกด จะว่าไปแล้วก็แอบเดาเอาไว้เหมือนกันว่าไม่ใครก็ใครมันต้องไม่รอดแหงๆ แต่ทำไมเค้าคนนั้นต้องเป็นคนดีเสมอไปด้วยน้า เศร้าแทน จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 8 ม.ค. 49 13:35:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 >>> หมูน้อยแก้มแดง <<< จ้า น้องแพร มาตามเก็บให้หมดก่อนเนอะ ..เหอๆ ตั้งแต่อ่านเม้นต์มาเพิ่งจะมีแพรคนแรกนะเนี่ย ที่เดาว่างี้อะ ส่วนใหญ่ไม่อยากให้จบเศร้า และพยายามอยากให้สมหวังกันทั้งนั้น อืม.. แต่นั่นสิเนอะ ทำไม๊ทำไม ต้องเป็นคนดีเสมอด้วยสิ (แต่เคยได้ยินมะ เขาว่ากันว่า คนดีมักอยู่รอดบนโลกเน่าๆ ใบนี้ไม่ค่อยรอดอะ) จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 8 ม.ค. 49 17:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โธ่~~ จบเศร้าจัง ทั้งๆที่จะลงเอยด้วยดีแท้ๆ TT^TT "อย่าตั้งชีวิตอยู่บนความประมาท" เห็นด้วยเลยค่ะ!! จากคุณ : pk - [ 18 ม.ค. 49 13:11:14 A:60.230.212.129 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 >>> pk <<< โถ.. เศร้าเหรอค่ะ เกดไม่ได้ตั้งใจให้อ่านแล้วเศร้าขนาดนั้นเลยน้า ยินดีที่เห็นด้วยกับประโยคนี้ค่ะ "อย่าตั้งชีวิตอยู่บนความประมาท" เพราะเราไม่รู้อะนะคะว่าอะไรจะเกิดขึ้นได้ในทุกวินาทีที่ดำเนินอยู่ ไม่มีหยุดเช่นนี้ ^_^ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 22 ม.ค. 49 01:37:12 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ใจร้าย.......มั่ก ๆ จากคุณ : มิบุ ซา'เคียว (samurai_KYO) - [ 1 ก.พ. 49 15:20:03 ]