6



         ตกดึก...
         ดวงจันทร์อันกลมโตลอยเด่นเป็นสง่าอยู่บนท้องฟ้า สาดแสงสีเหลืองนวลอาบไปทั่วผืนแผ่นดินและปราสาทอันงามสง่าของโชกุนซึ่งมีโคมไฟและคบเพลิงจุดขึ้นเป็นระยะๆ รอบบริเวณ
         ภายในห้องพักของดล สุกิจ จ้อย อุ้ม ซึ่งทั้งสี่คนกำลังนั่งกระวนกระวายใจกันอยู่
         " จะทำอย่างไรดีละ ดล สุกิจ "
         อุ้มหวาดหวั่นพรั่นพรึงในสิ่งที่ตนเองกำลังประสบ ซึ่งในไม่ช้านี้ เธอก็จะถูกนำตัวไปเพื่อปรณนิบัติพัดวีท่านโชกุนแล้ว
         " สมน้ำหน้า อยากซ่านักนี่ "
         สุกิจเยาะเย้ย
         " สุกิจก็ดีแต่ซ้ำเติมอุ้ม "
         อุ้มแสร้งทำเป็นสะอึกสะอื้นเป็นการใหญ่ จ้อยนึกสงสารขึ้นมาจึงเข้าไปปลอบโยนพลางหันมาว่าสุกิจ
         " สุกิจ มัวแต่ปากมากอยู่ได้ มาช่วยกันคิดหาทางแก้ไขปัญหากันหน่อยสิ "
         " แล้วนี่ไม่รู้ว่าเทพคันฉ่องหายไปไหน ยามคับขันอย่างนี้เห็นบอกว่าจะมาช่วยเหลือ "
         ดลพูดขึ้น
         " คงยังไม่คับขันมั้ง "
         สุกิจกล่าวพลางหันมายิ้มเยาะใส่อุ้มอีก
         " จะบ้าเหรอ... ยัยอุ้มมันจะตกไปเป็นของคนอื่นแล้ว ยังจะว่าไม่คับขันอีก "
         ดลว่าจบ เทพคันฉ่องก็ปรากฏกายขึ้นที่มุมห้องด้านหนึ่ง
         " เทพคันฉ่อง !! "
         ทั้งสี่คนตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ
         " มาทันใจจริงๆ "
         ดลเอ่ยจบ อุ้มก็รีบกระโจนเข้าไปหาเทพคันฉ่องในทันที
         " เทพคันฉ่อง ช่วยอุ้มด้วยนะคะ นะคะ ทีหลังอุ้มจะไม่ทำซ่าอีกแล้ว "
         เทพคันฉ่องยิ้มกริ่มพลางกล่าวขึ้นว่า
         " เรื่องนี้ไม่ยาก "
         " หมายความว่า... "
         ทั้งสี่คนสงสัย
         " โชกุนคนนี้กลัวอยู่อย่างหนึ่ง "
         " อะไรเหรอ ? "
         " ถูกหยิก "
         " ถูกหยิก ??? "
         " ใช่แล้ว ถ้าเขาถูกหยิก เขาจะเกิดอาการชักกระตุกและตัวเกร็งแข็งทื่อไปเลยล่ะ "
         เทพคันฉ่องกล่าวจบ ทุกคนพากันสงสัยและไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่
         " แน่ใจเหรอคะ ? "
         อุ้มถาม
         " จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจนะ ไปตัดสินใจเอาเองก็แล้วกัน ฉันไปก่อนล่ะ "
         จบคำ เทพคันฉ่องก็หมุนตัวกลับหายวับไป
         " ว่าไง... สุกิจ "
         ดลหันมาถาม
         " ก็คงต้องลองดู มันไม่วีวิธีอื่นแล้วนี่ "
         สุกิจพูดจบ จ้อยก็หันไปมองอุ้ม
         " อุ้มก็หยิกให้เจ็บๆเลยสิ อย่างน้อยก็ทำให้ชะงักไปได้ "
         " ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นมั้งจ้อย "
         อุ้มกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ครู่หนึ่ง บานประตูห้องก็เลื่อนเปิดออกโดยโอโยดา ซึ่งถือถาดไม้วางเสื้อผ้าชุดกิโมโนสีขาวบริสุทธิ์ที่พับอย่างเรียบร้อยมายื่นให้แก่อุ้ม โอโยดากล่าวขึ้นว่า
         " เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกิโมโนสีขาวตัวนี้ แล้วฉันจะมารับ "
         โอโยดาเดินกลับออกไปแล้วเลื่อนประตูปิดดังเดิม อุ้มก้มลงมองดูถาดเสื้อผ้าที่ตนเองถืออยู่ในมือพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
         " อุ้มคงแย่แน่แล้ว สงสัยคราวนี้คงต้องตกเป็นนางในของโชกุนไปจนตาย "
         " ทำไงได้ คงต้องลองวิธีที่เทพคันฉ่องว่า "
         ดลกล่าว
         " หวังว่าจะได้ผลนะ "
         สุกิจพูด
         " ต้องได้ผลแน่ อุ้มเขาหยิกเจ็บอยู่แล้ว นายก็เคยโดนมาแล้วไม่ใช่เหรอ สุกิจ "
         จ้อยหันมายิ้มเยาะเพื่อนฝูงที่ยืนอย่ข้างๆ
         " ยังจะมาทำรื่นเริงอีก เพื่อนซี้ของตัวเองกำลังจะไปขึ้นเขียง เอ๊ย... ขึ้นเตียงกับโชกุนอยู่แล้ว "
         สุกิจพูดจบ จ้อยก็หันไปหาอุ้ม
         " มา... อุ้ม ฉันจะช่วยเปลี่ยนชุดให้ ขอเชิญพวกผู้ชายทั้งสองออกไปรอข้างนอกก่อนจะเจ้าคะ "
         จ้อยกล่าวกับดลและสุกิจ ซึ่งทั้งคู่ก็เลื่อนประตูเปิดแล้วเดินออกไป
         ครู่ใหญ่...
         โอโยดาเดินมาตามทางในปราสาท พร้อมกับเหล่านางในที่ถือโคมเทียนส่องสว่าง ครั้นเมื่อทั้งหมดเดินมาถึงหน้าห้องซึ่งดลกับสุกิจยืนอยู่นั้น โอโยดาก็กล่าวขึ้นว่า
         " คุณอุ้มละคะ "
         " กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ครับ "
         สุกิจตอบกลับไป แล้วครู่หนึ่งบานประตูห้องก็เลื่อนเปิดออก แลเห็นอุ้มในชุดกิโมโนสีขาวสะอาดตายืนทำหน้าเศร้าอยู่กับจ้อย สุกิจทำตาโตพลางกล่าวว่า
         " โอ้โห !! เพิ่งรู้ว่าอุ้มใส่ชุดสีขาวแล้วดูดีขึ้นมากเลย "
         " เป็นการให้กำลังใจที่ดีมากเลยนะ...สุกิจ "
         อุ้มยิ้มเจื่อนๆ
         " ไปกันได้แล้วค่ะ "
         โอโยดากล่าวจบก็เดินนำหน้าไป อุ้มเดินเข้าขบวนโดยมีนางในถือโคมเทียนนำหน้าและตามหลัง

- - - - - - - - -

         กล่าวถึงกษัตริย์ตะวันตกและพ่อมดผู้เข้าพบโชกุนในช่วงเช้านั้น ได้กลับมาปรึกษาหารือกันอยู่ในห้องพักของตน
         กษัตริย์พระองค์นี้ทรงพระนามว่า กษัตริย์โรบอมบ์ เสด็จมายังญี่ปุ่นพร้อมกับพ่อมดท๊อปเปอร์ ที่ปรึกษาของพระองค์ จุดมุ่งหมายอันแท้จริงนั้นก็เพื่อแผ่ขยายอาณานิคมของตน ซึ่งบัดนี้ พระองค์เริ่มสนพระทัยในประเทศไทย ซึ่งดล สุกิจ จ้อย และอุ้มพูดถึง แต่ก็ยังไม่รู้เรื่องราวอันใดมากนัก
         " ข้าอยากรู้ข้อมูลเบื้องลึกให้มากกว่านี้ "
         กษัตริย์โรบอมบ์ตรัสไปยังพ่อมดท๊อปเปอร์ ซึ่งเขาก็กราบทูลว่า
         " ไม่ยาก ข้าพระองค์จะจัดการให้เอง "
         " ท่านมีวิธีหรือ ไหนลองพูดมาสิ "
         " ข้าพระองค์จะไปจับตัวพวกมันคนหนึ่งมา แล้วบังคับให้มันพูดความจริงเกี่ยวกับดินแดนของพวกมัน "
         " ยอดเยี่ยมมาก ดี... ข้ามั่นใจในฝีมือของท่าน พ่อมดท๊อปเปอร์ ถ้าทุกอย่างสำเร็จ ข้าจะให้ทุกสิ่งที่ท่านต้องการ "
         " จริงหรือพระเจ้าค่ะ "
         " เราไม่เคยคืนคำ "
         กษัตริย์โรบอมบ์ตรัสอย่างเฉียบขาด แล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมาด้วยความปรีดายิ่งนัก

- - - - - - - - -

         ขบวนนางในเดินลัดเลาะไปตามทางภายในปราสาทโดยมีอุ้มอยู่ในขบวนนั้นด้วย ครั้นเมื่อขบวนเคลื่อนมาจนถึงหน้าห้องพักของโอทามะ บานประตูห้องก็เลื่อนเปิดออกอย่างฉับพลัน แลเห็นโอทามะยืนอยู่กับโออินุ ทั้งสองเผยยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย
         " คืนนี้มันเสร็จแน่เจ้าค่ะท่าน "
         โออินุกล่าวขึ้นกับโอทามะ ก่อนหันมามองอุ้มคราหนึ่ง ซึ่งอุ้มก็หันขวับมาพลางทำปากเบ้และแลบลิ้นปลิ้นตาใส่โอทามะกับโออินุ แต่โอทามะกลับมองด้วยหางตาพลางว่า
         " ทำอวดดีไปเถอะ ประเดี๋ยวก็สิ้นฤทธิ์แล้ว "
         " หมายความว่าไงยะ ? "
         อุ้มตวาดใส่ พลางทำท่าจะตรงเข้าหาเรื่อง หากแต่โอโยดารีบถลามาดึงอุ้มไว้ ในขณะที่โออินุก็ถลามาปกป้องโอทามะนายของตน
         " รีบไปเถอะ "
         โอโยดากล่าวพลางดึงแขนอุ้มให้จากมา โอทามะมองตามขบวนนางในนั้นแล้วหัวเราะออกมาคราหนึ่ง


จบตอนที่ 6 โปรดติดตามต่อตอนที่ 7