ไคร่ คราวเราเร่าโลมไล้เรือนร่าง
หลง รสซ่านซาบซึ้งถึงคราหลัง
รัก ครานั้นบันยัดอัศจรรย์
ผูกพัน ฉันและเธอเสมอจกาล
....
เมื่อเวลาผันผ่านกาลแปรเปลี่ยน
รักเป็นเลี่ยนโลมไล้ไม่ซาบซ่าน
จากความหวานขานขมทรมาน
ดลบันดาลอัศนีฟาดทำลาย
....
โกรธ แสนโกรธน้ำตาแสนห่าสาด
อาฆาต ชาติภพใดให้ฉิบหาย
พยาบาท มาดร้ายให้วอดวาย
ทำลาย ล้างลงสิ้นดิ้นแซมซม
...
โอ้..อนิจาตัวเราก็เท่านี้
ต่างมีดีมีชั่วสร้างสะสม
ทุกชีวิตก้าวไปดั่งสายลม
ความระทม มิควรมอบ ให้แก่กัน
ขอคำแนะนำหน่อยเน้อ ขอบคุณครับ
จากคุณ :
วรรณจิตร์
- [
3 ม.ค. 49 14:06:20
A:203.188.63.246 X: TicketID:075200
]