ความคิดเห็นที่ 1 ชา คงจะจำได้ ว่าไอ้เรื่องเสื้อผ้านี่ไม่ได้เลย จะออกงานกันทั้งที มีอันวุ่นวาย กันตั้งแต่ ตัวเอง เพื่อน กระทั่งคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง คือพี่กับแอน จะมีการเตรียมการกันแบบ คนอื่นเห็นแล้ว จะต้องสามารถคิดไกล ไปได้ ขนาดที่ว่า พวกมันคงจะไปประกวดประชัน อะไรซักอย่างที่ มีรางวี่รางวัล อักโข จนคนอื่นที่เห็น จะต้องคิดว่า ..... "แหมอยากรู้จังสองคนนี้จะใส่ชุดอะไรวันนั้น" เลยพลอยทำให้คนที่เค้าเฉยๆ เหมือนถูกกดดันกลายๆ ให้ต้องคิดเรื่องการแต่งตัว กันขึ้นมาอีก แล้วผลที่สุด ก็คือ เกือบส่วนใหญ่ ก็จะวิ่งไปที่ร้านเพื่อนรุ่นพี่อีกคน ที่ขายเสื้อผ้า บ้างก็วิ่งไปทำผม ก็ที่ร้านเพื่อนอีกคนเหมือนกัน สรุปง่ายๆ เลย เวลาจะมีงานที ก็จะเกิดการสร้างรายได้ให้แก่กันเป็นทอดๆ ไป ส่วนพี่กับแอน เราก็ไม่เคยยอมกันนะ ทำเป็นปรึกษากันจะเป็นจะตาย เรื่องชุด เรื่องแต่งตัว แต่เราจะต้องมีก๊อกสอง มากั๊กกันตลอด แบบจะไม่ยอมบอกกันหมด ไง ชั้นจะเก็บมุขเด็ดไว้เห็นกันวันงาน แล้วพอเอาเข้าจริง มุขที่เก็บไว้กะจะแจ้งเกิด บางทีทำให้กลายเป็นว่า “มากไป” คือแต่งมากไป ทำให้นอกจากจะไม่สามารถเกิดได้แล้ว เผลอๆ บางทีกลายเป็น "ดูสวยประหลาด" ไปก็ตั้งหลายงาน แต่เราสองคน ก็ไม่เคยเข็ดนะ เราสนุกและจะเมามันส์ กับการแต่งตัวออกงาน กันทุกครั้งไป มาที่เรื่องพิธีกรต่อ.... หลังจากตัดปัญหาเรื่องชุดแล้ว เพราะซื้อใหม่อะไร ยังไง ก็ไม่ทันหรอก พี่ก็เริ่ม หาทางอื่นอีก “สคริปท์อะไร ก็ไม่มี...แล้วจะให้พูดอะไร” พี่ยังตะแบง ทำเล่นตัว สร้างมูลค่าเพิ่มต่อไปอีกหน่อย “อู๊ย...เดี๋ยวส่งไปให้ จะส่งเมล์ไปให้อ่าน เดี๋ยวนี้เลย” เห็นมั๊ยหล่ะ....ลงล๊อคเลย ทุกอย่างถูกเตรียมไว้แล้ว แต่มาพูดเอาวันที่พี่ไม่มีทางปฏิเสธแน่ๆ ร้ายมากเพื่อนพี่หน่ะ เพราะต่อจากนั้นก็คือ.......... “มากี่โมงหน่ะ....มาทำผมที่นี่นะ เดี๋ยวออกค่าทำผมให้ก็ได้” เพื่อนสาวรีบเอาใจ ที่สุด ตกลง วันสิ้นปี ของพี่ก็คือ การไปเป็นพิธีกรงานปีใหม่ แล้วก็ ภาคสนามอะไร ไม่มีหรอกนะ ยืนหน้าแป้นบนเวทีตั้งแต่งานเริ่มเลย มีเบรคเป็นช่วงๆ ถึงอย่างนั้นก็สนุกดี โดยเฉพาะช่วงเล่นเกมส์ ได้พูดจามันส์ๆ บ้าๆ บอๆ แกล้งแขกที่ขึ้นมาเล่นเกมส์บ้าง แกล้งพิธีกรคู่ (เพื่อนตัวดีนั่นแหละ) และบนเวทีอย่างนั้น รู้เอาไว้เลยนะ ว่าคนที่หน้ามึนกว่าเท่านั้นที่จะชนะ มานึกๆ ดู พี่ว่าพี่นี่แปลกนะ เวลาทำอะไรแบบที่คนส่วนใหญ่เค้าอาย พี่มักจะไม่.....อย่างการพูดต่อหน้า คนเยอะๆ หรือการไปคุยกับลูกค้า พรีเซ้นท์งาน ที่มีคนเข้าฟังมากๆ พี่มักไม่กระดากอาย แต่กับคนน้อยๆ พอจะพูดอะไรหน่อย ทำไมมันช่างดูยากเย็นจริง เข้าเรื่องเลยแล้วกัน.... เอาง่ายๆ แค่กับชา พี่ยังกระบิดกระบวนท่าโน้นท่านี้ กว่าจะพูดได้ พี่เดินอ้อมเขา ไปสามสี่ลูกนู่น อ๊ะ....อย่านะ อ่านมาถึงตรงนี้ ชากำลังคิดแบบนี้อยู่ใช่มั๊ยหล่ะว่า ....... “แต่ชา ก็จับไต๋พี่ได้ทุกทีแหละ” ที่เล่ามาทั้งหมดนั่นหล่ะ คืนวันสิ้นปีของพี่ ข้าวก็ไม่ได้กิน ไม่ใช่ว่าเพื่อนเอาไป ทรมานหรอกนะ เค้าเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี แต่เวลาทำงานแบบนี้ พี่มักจะไม่หิวเลย ทำให้สิ่งที่พอจะกินได้ มันก็เลยจะกลายเป็นเครื่องดื่มประเภทที่มีแอลกอฮอล์ ซะส่วนใหญ่  .... ...แต่ไม่เมาหรอกน่า... เพราะลอง...ใครที่ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงเวที จนหน้ามันอย่างนั้น ให้ซดไวน์เข้าไปทั้งขวด...ยังไงก็ไม่มีทางเมาเป็นอันขาด......... แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 49 01:23:47 แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 49 01:16:02 จากคุณ : เฮเลน - [ 4 ม.ค. 49 00:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันรุ่งขึ้น........ เพื่อนสาวเลยต้องเป้นธุระ พาพี่ไปกินข้าวรับขัวญวันปีใหม่ปลอบใจ เอาตอนบ่ายๆ ที่เราทั้งสองคน มีความสามารถเพียงพอที่จะคลานขึ้นมา พาร่างของเราเอง ไปกินอะไรที่ควรทำ หลังจาก นอนเป็นผี "สิง" อยู่บนที่นอนไปครึ่งค่อนวันแล้ว นั่นก็คือ ... “กับข้าวอร่อยๆ ซักมื้อ” แล้วเรายังไปกันสองคนด้วยนะ ดูดีมั๊ยหล่ะ ชา.... สาวสองนางฉลองวันขึ้นปีใหม่...แบบแมนๆ กันสองคน โถๆ ช่างเป็นผู้หญิง ที่ดูวาสนาดีมาก ปีใหม่ทั้งที นั่งกินข้าวกันสองคน ในร้านอาหารป่า ไม่มีหนุ่มๆ ที่ไหนมาช่วยเป็นเจ้ามือ ให้เกะกะตา “เก๋จะตาย ดูเป็นตัวของตัวเองออก ไม่เหมือนใครดี” นี่คือประโยคที่เราปลอบใจกันเอง “ผู้หญิงดีแบบเรา ไม่ต้องการ การดูแลจากใครหรอก คอนเซ็ปท์เรา มีแต่ให้ หญิงยุคใหม่ ให้อย่างดียวเท่านั้น” แอนสำทับแกมประชดตัวเองต่อ แต่เราก็เฮฮา หัวเราะ สนุกสนาน เสียงดัง ไม่แพ้ โต๊ะอื่น ที่เค้ามากันเป็นกลุ่มๆ เลย จากนั้น พี่กับแอนก็ ตกลงกัน ว่าเราควรจะย้ายวง ไปหาเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำร้านเสื้อ เพราะรายนั้น ถ้าลองอยู่ด้วยกันต้องได้ขำแน่นอน การันตีได้ และอีกประการ ที่สำคัญ พี่แกอยู่บ้านคนเดียวแน่ๆ และถ้าจะมีคนอยู่ด้วย ก็ขอรับรองว่า .... ต้องเป็นลูกน้อง ไม่ก็พนักงาน .... เท่านั้น อืมม....ชาหล่ะ.... แล้วปีใหม่ของชา....สนุกมั๊ย... พี่ควรถามนะ ไม่ใช่มัวแต่เล่าเรื่องตัวเองอยู่ได้ ที่จริงดูไปดูมา ไอ้ที่เล่าๆ อยู่เนี่ย พี่ทำเหมือนกับ กลบเกลื่อนนะ ใช่มั๊ย... คล้ายๆ จะเอาชนะ ถ้าจะพูดก็ ประมาณว่า... “นี่ๆ ชั้นสนุกนะยะ...ไม่ได้เหงาอะไรซักหน่อย ที่เธอไม่อยู่หน่ะ” คืนนี้....ง่วงแล้วหล่ะ...นอนน้อย มาหลายวันแล้ว จะกลับมาเขียนต่อวันหลังก็แล้วกัน .... ถ้ายังอยากฟังเรื่องเล่า วันสิ้นปีของพี่อยู่................ แล้วก็..... เมื่อช่วงค่ำ....ชาก็กลับมาแล้วนี่ .... "ชา กลับมาแล้วนะ....เพิ่งถึงเดี๋ยวนี้เอง ลงจากเครื่องเมื่อกี๊นี้ ก็โทรมาหาพี่เลย" "สนุกมั๊ยหล่ะ" พี่ถาม "ก็ดีนะ....ชา อ่านจดหมายพี่แล้ว .... อ่านหนังสือที่พี่เขียนจบแล้วด้วย พออ่านแล้วก็เลย ยิ่งคิดถึง เพราะ มันไม่ได้คุยหน่ะ" พี่ก็เลย.... ยังไม่ได้คุยอะไรมาก ... กำลังนั่งทำโน่นทำนี่ มีคนเยอะด้วย แต่ยังไม่ถึง ห้านาที เลย....พี่ก็โทรกลับไปอีก.... ชาก็รับสายเลย... "คิดถึงชาเหรอ....." "อือ...ใช่" พี่กะว่า จะพูดซะหน่อย ไม่ทันอีกแล้ว "เมื่อกี๊ ชา ไม่สะดวกพูด คนเยอะ" "พี่ก็เหมือนกัน....แล้วตอนนี้หล่ะ...?" "ก็ไม่ค่อยสะดวกนัก...." พี่ก็เลยหัวเราะ....บอกไปว่า "งั้นว่างๆ ค่อยคุยกัน ก็แล้วกันนะ เพราะไอ้ที่จะพูดถูกชา แย่งพูดไปแล้วนี่...." "....ซื้อของมาฝากพี่ด้วยนะ.....ไม่อยากรู้เหรอว่าอะไร..." "...ถึงพี่ถาม....ก็ไม่บอกอยู่ดี ไม่ใช่เหรอ..." "เออ....จริงด้วย.....แต่ ตอนนี้อยากบอกแล้วหล่ะ...." แล้ว ชา ก็ทำท่าว่า จะเฉลยจริงๆ จนพี่ต้องรีบห้าม "ไม่เอา....ไม่ต้องบอก....เอาไว้เซอร์ไพรส์ดีกว่า...." แล้วก็ตามปรกติ ชาก็จะถามโน่น ถามนี่ เช่นว่า...พี่ทำอะไรบ้าง.... มีอะไรจะเล่ามั๊ย.... โห...พี่สาวคนสวย ตั้งต้นเล่าไม่ถูกเลย .... น้องเอ๋ย งั้นก็เอาเป็นว่า.....น้อง ชา กาน ดา ........... .....อ่านจากจดหมายนี่เองก็แล้วกันนะ ตอนนี้.........ง่วงจริงๆ แล้วหล่ะ .................. เ ป ร ม ล ด า แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 49 02:04:39 แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 49 01:47:15 จากคุณ : เฮเลน - [ 4 ม.ค. 49 00:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหอ ๆ ๆ ตามมาจนฉบับ 2 ก้อยังไม่มีเฉลยสักทีว่า ชา กาน ดา คือใครน๊อ อยากรู้จังค่ะ จากคุณ : note & rate - [ 4 ม.ค. 49 10:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากคุณ : an_an_ant - [ 4 ม.ค. 49 12:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอามั่ง.... ************************** จดหมายถึงคุณพี่ น้องได้อ่านจดหมายฉบับที่ 2 ของคุณพี่ถึงชากานดา แล้วค่ะ น้องชอบเป็นอย่างยิ่ง ที่ ชากานดา..สามารถทำให้ผู้หญิงที่ไม่ค่อยจะเคอะเขินกับอะไรสักอย่าง..ได้เขินอาย..อย่างไม่น่าเชื่อ.. ตอนนี้คุณพี่คงนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..กับคำถามที่ชากานดาถามคุณพี่... เอาน่า..อย่างน้อยๆ คุณพี่ก็ไม่ได้พูดเองซะหน่อย ขืนคุณพี่พูดเอง..คงอายม้วนต้วน..จนเจ้าหมาอ้วนสงสัยในอากับกิริยาที่คุณพี่กำลังทำ.. การที่ชากานดาทำให้คุณพี่เขิน..คงทำให้คุณพี่ประหยัดบลัชออนได้อย่างไม่น่าเชื่อ.. ด้วยความระลึกถึง น้องพลอย(ฟ้าพลอยฝน) จากคุณ : หม่ามี้น้องแต้ม - [ 4 ม.ค. 49 14:27:40 ]