ความคิดเห็นที่ 1 ปลายเทียนลงจากรถแท็กซี่ได้ก็วิ่งเร็วที่สุดอย่างที่ไม่เคยวิ่งเร็วมาก่อนในชีวิตไปยังตึกมนุษย์ ฯ   รอลิฟต์เปิดออกด้วยอารามร้อนใจจนอดรนทนไม่ไหวเลยตัดสินใจวิ่งขึ้นบันไดตรงไปหาคนที่มาทำให้หัวใจหล่อนว้าวุ่นในเวลานี้   ฉันไม่อาจแน่ใจได้ว่าเขาชอบฉัน  แต่ฉันอยากรู้ความจริงทั้งหมด  ดอกไม้ที่ฉันหลงคิดว่านายกวีเป็นคนส่งให้  ทำไมกลับกลายเป็นเขาได้ล่ะ  เขาเป็นคนส่งดอกไม้ให้ฉันพร้อมกับวาดรูปเทียนไขลงบนการ์ดและสมุดไดอารี่ด้วย   หญิงสาวหยุดพรืดที่หน้าห้องพักอาจารย์  หายใจหอบด้วยความเหนื่อยก่อนสูดลมเข้าปอดเรียกความกล้าแล้วจึงผลักประตูเข้าห้องไป ‘ ฉันอยากฟังคำตอบจากปากเขา ฉันจะถามเขาเองว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้น...เขาทำไปเพื่ออะไร ? ’ แม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดห้องอยู่ผงกหัวขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดออก   “ มาหาใครเหรอจ๊ะแม่หนู ” หญิงสาวกวาดตามองไปที่โต๊ะตัวเดิม แต่ทว่าปลายเทียนกลับยืนยิ้มค้าง หงอยลงถนัดทันทีที่พบแต่ความว่างเปล่าบนโต๊ะ “ อาจารย์ไปไหนคะ ? ” “ เก็บของไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วลูก ” หล่อนยืนเคว้งอย่างเดียวดายภายในห้อง เมื่อไม่มีผู้ชายคนที่หล่อนตามหาหรือแม้แต่ข้าวของของเขาก็ไม่มีหลงเหลืออยู่เลย  เข่าของหล่อนอ่อนแรงแทบทรุดฮวบ   ปลายเทียนกลั้วหัวเราะออกมาทั้งน้ำตาจะไหลเอ่อ...เขาไปแล้ว ! อาทิตย์ของการสอบปลายภาคเพิ่งผ่านพ้นไปหมาดๆ  อาจารย์สอนภาษาญี่ปุ่นคนใหม่ออกข้อสอบได้เฮี๊ยบมากจนนักศึกษาเข็ดขยาดกันเป็นแถว  ปลายเทียนลุ้นผลคะแนนสอบอยู่ที่หน้าจอคอมพ์ ก่อนฟลุบหน้าลงเมื่อเกรดเฉลี่ยที่ออกมาไม่ค่อยดีนัก   “ อ๊าย ! ฉันเกลียดวิชาเอกที่สุด ฉันเกลียดภาษาญี่ปุ่น โธ่...ฉุดเกรดวิชาอื่นมุดลงดินไปหมดเลย ”  ปลายเทียนโวยวายกรอกไปตามสาย “ ใจเย็นๆ ฉันก็เกรดไม่ดีเหมือนกันแหละย่ะโดยเฉพาะภาษาจีน ”  พัดชาบอกบ้าง “ เซ็งชะมัดเลย ” พัดชาแนะ  “ งั้นไปดูหนังกันไหม ? ” “ ไม่เอา...ไม่เห็นมีโปรแกรมไหนน่าดูเลย ” “ งั้นไปหาอะไรกินไหม  อืม...แล้วต่อด้วยหาเพลงเพราะๆ ฟัง” “ แต่ว่า ” ปลายเทียนอิดออด “ ไม่มีแต่ ถือว่าฉลองสอบเสร็จ  น่าอย่าทำเป็นซังกะตายอยู่เลย  ออกมาเปิดหูเปิดตาวะบ้างเถอะย่ะแม่เทียนไข  ” ปลายเทียนทนคำรบเร้าของเพื่อนไม่ไหว “ ก็ได้ ” “ โอเค...งั้นแกมารับฉันที่บ้านนะเทียน ”   ปลายเทียนอื้ออึงไปกับคำขอของเพื่อน “ ทำไมฉันต้องไปรับแกด้วยหะ ?  ” อีกฝ่ายเอ่ยว่า  “ พี่ชายฉันไม่อยู่บ้านหรอกน่า...ที่บ้านรถโดนเอาไปใช้หมด ฉันไม่อยากนั่งแท็กซี่ว่ะแก...มารับฉันหน่อยนะเทียน  ”  ปลายเทียนพยักหน้าอยู่สองสามทีแล้วกดตัดสายทิ้ง...ผลุนผลันไปแต่งตัว เสียงวิ่งตึ๊งๆ ดังลงมาจากบันไดวน  “ แม่...เทียนไปข้างนอกหน่อย อาจกลับค่ำๆ นะคะ ”  หล่อนบอกเสียงลั่น  ผ่านหน้าผู้เป็นแม่ซึ่งขณะนี้นั่งถักโครเช่ต์อยู่ที่โซฟาตัวโปรดสีหน้ามุ่งมั่นยิ่งนัก  หญิงสาวชะงักเท้าทันที เมื่อจู่ๆ ก็พบช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางจ่อมอยู่ที่โต๊ะเตี้ยข้างๆ โซฟา   “ แม่ !  ดอกไม้ใครน่ะ ?  ” ผู้เป็นแม่หันขวับมา “ ก็ของลูกไงจ๊ะ ? ” “ ของเทียน !!  ตลกแล้ว ส่งผิดบ้านหรือเปล่าค่ะ ? ” มารดายิ้ม  “ ไม่ผิดหรอก  ของเจ้าปี่น่ะลูก  ” “ พี่ปี่มาอีกแล้วเหรอคะ ? ” “ ใช่  เพิ่งกลับไปเมื่อตะกี้เอง  ” นางว่าแล้วก้มหน้างุดกับการถักต่อ   ใบหน้านวลนิ่งไป คิดทบทวนอะไรบางอย่าง “ แล้วทำไมเขาถึงไม่อยู่รอหนูคะ ”   มารดาตะลึง “ อยากเจอพี่เขาแล้วเหรอเจ้าเทียน ? ” ปลายเทียนตัดทิฐิที่ตนมีออกซะ ก็มีสุขหล่อนพูดพลางฉีกยิ้มกว้าง  “ อืม  พรุ่งนี้นัดครอบครัวยัยพัดเขามาทานข้าวที่บ้านเราดีไหมคะ ? ” “ พูดจริงใช่ไหมลูก ? ” “ ค่ะ  อย่างน้อยถ้าเจอหน้ากัน บางที่มันอาจจะทำให้หนูตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ ” ผู้เป็นแม่ขมวดคิ้วผูกเป็นโบ  “ ตัดสินใจอะไรหรือลูก ” “ ตัดสินใจว่า...จะตามหาหัวใจหรือว่าให้โอกาสหัวใจดี ” “ งง ” ปลายเทียนส่ายหน้า “ แม่ไม่เข้าใจหรอก มันอธิบายยากแล้วจะกลับมาอธิบายให้ฟังทีหลัง  หนูยืมรถไปใช้นะคะ ” “ เดี๋ยวก่อนเจ้าเทียน ! ไม่อ่านข้อความในการ์ดก่อนหรือลูก ” นางเรียกลูกสาวไม่ทัน  หันซ้ายทีขวาทีแล้วแอบเปิดการ์ดอ่านข้อความข้างใน   “ พี่ยังไปรอเทียนที่เดิมทุกวันนะ...หวังว่าจะได้นั่งชิงช้ากับเทียนอีกซักรอบ “  ลงชื่อปี่แถมบรรจงวาดภาพเทียนไขต่อท้ายมาด้วยอย่างสวยงาม จากคุณ : PieKrob - [ 5 ม.ค. 49 09:32:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปลายเทียนเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตามคนรับใช้เข้าไปในตัวบ้าน นานมากจนหล่อนจำไม่ได้ว่าผ่านมากี่ปีแล้วที่หล่อนไม่ได้มาย่างกรายมาที่บ้านหลังนี้  บางสิ่งบางอย่างก็ยังดูคุ้นตาไม่เปลี่ยนแปลงถึงแม้จะถูกเปลี่ยนที่เปลี่ยนทางไปบ้างก็ตาม “ รอซักครู่นะคะ ” ปลายเทียนพยักหน้า...สอดส่ายสายตาไปรอบๆ มองภาพถ่ายอิริยาบถต่างๆ ของครอบครัวพัดชา...ที่ใส่กรอบไม้สวยงามติดไว้ที่ฝาผนังบ้าน   ภาพนี้ยัยพัดตลกชะมัด !   หล่อนคิดเมื่อเห็นภาพสาวน้อยหน้าหมวยวัยกระเต๊าะยืนตะเบ๊ะใส่หมวกนายตำรวจอยู่  ปลายเทียนกลั้วหัวเราะคิกเมื่อเห็นภาพพ่อแม่ของเธอกับยัยพัดสมัยคราวที่ยังรุ่นๆ กันอยู่   หล่อนมองภาพต่อมาสายตาเจอะกับเด็กผู้ชายสิบกว่าขวบสองคนกอดคอเด็กผู้หญิงถักผมเปียวัยสี่ถึงห้าขวบ  ซึ่งหน้าตามอมแมมขมุกขมัวเหลือเกิน  ปลายเทียนจ้องมองตัวเองแล้วอดขำไม่ได้  หญิงสาวไล่ดูภาพมาเรื่อยๆ  ภาพพัดชาที่กำลังขี่คอผู้เป็นพ่ออยู่ที่เชิงบันไดทางขึ้นดอยสุเทพ  ภาพสามศรีพี่น้องกับงานรื่นเริงวันปีใหม่ จนกระทั่งดวงตามาสบกับอะไรบางอย่างเข้า   ปลายเทียนอ้าปากตาค้างเมื่อเลื่อนสายตาไปจดที่ภาพครอบครัว ณ ตอนปัจจุบัน ผู้ชายคนนั้น คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ยัยพัด    หล่อนเพ่งมองด้วยความที่คิดว่าตัวเองอาจจะเบลอหรืออาจจะคิดถึงใครบางคนมากไปเลยทำให้จิตหลอน  แต่ทว่าเมื่อหล่อนกวาดตาดูภาพถ่ายใบต่อๆ ไป ปลายเทียนก็เริ่มแน่ใจว่าใช่เขา ภาพวันเก่าๆ ย้อนเข้ามาในหัว เด็กผู้หญิงใส่ชุดนักเรียนมัธยมต้นผูกเปียสองข้าง วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในสนามบินแต่ทว่าคนที่สาวน้อยตั้งใจจะเจอ...เขากลับไม่อยู่   ปลายเทียนต้องฝืนปั้นหน้ายิ้มทำเหมือนไม่เป็นอะไร หล่อนเสียใจเมื่อรู้ว่าปี่ขึ้นเครื่องไปตั้งแต่ไฟล์เมื่อเช้าแล้ว  พี่ชายคนโตของครอบครัวลูบหัวน้องสาวตัวเองและหันมาจับปีกจมูกของสาวน้อยผิวเข้ม ปาล์มยิ้ม ‘ อย่าไปโกรธเจ้าปี่เลยนะเพราะว่าพี่เห็นว่าเรามีสอบตอนเช้า...พวกเราก็เลยตัดสินใจไม่บอกเรานะ ’ ‘ใช่  ฉันก็ไม่ได้มาส่งพี่ปี่เหมือนกันแหละ...ไว้ว่างๆ พวกเราบินไปเยี่ยมก็ได้นี่ ’ พัดชาว่า ปลายเทียนหน้ามุ่ย ‘ทำไมพี่ปี่ถึงต้องล่วงหน้าไปก่อน...ทำไมไม่ไปพร้อมพี่ปาล์มล่ะ ’ คำถามของสาวน้อยทำเอาปาล์มและพ่อแม่ตอบไม่ถูก ไม่มีใครรู้เหมือนกันว่าทำไมปี่ถึงได้รีบไปอย่างนั้น ชายร่างใหญ่เกาหัวซะยุ่งเหยิง รู้ได้ว่าเพิ่งตื่นนอน ส่งเสียงถามแล้วเดินงัวเงียดุ่มๆ ลงมาข้างล่าง  “ ใครมาน่ะพัด  ”  ปลายเทียนยืนกอดอก...คลี่ยิ้มแต่ดูน่ากลัวพิกล   “ สวัสดีค่ะพี่ปี่ ” เขาอ้ำอึ้ง  “ เทียน ! ” “ เพิ่งตื่นนอนหรือคะ ? ”   ใบหน้าคร้ามพยักหงึกๆ ทำตัวไม่ถูก “ ตื่นรอบสองแล้วจ๊ะ ” “ อ๋อ ! จริงซินะ...พี่เพิ่งไปบ้านเทียนเมื่อเช้านี่หน่า ”  ปลายเทียนกัดฟันกรอด  หน้ามุ่ย “ ปกติ...ไม่เห็นใส่แว่นแล้วไหงใส่ล่ะคะ  หรือว่าเปลี่ยนลุคส์ใหม่ ” “ เออ...” ดวงตาคู่สวยหรี่ลงคล้ายจะแดกดัน  “ ไม่ว่าจะใส่แว่นหรือถอดแว่น คราวนี้เทียนรับรองว่าเทียนจำไม่ผิดคนแน่ๆ มิน่าถึงรู้สึกว่าพี่ปี่หน้าคุ้นๆ  เทียนรู้สึกว่าตัวเองโง่จัง  สนุกไหมคะพี่ปี่ที่ปั่นหัวเทียนได้นะ ” หนุ่มใหญ่ปรี่เข้ามา “ เดี๋ยวก่อนนะ...ฟังพี่อธิบายก่อน ”   ปลายเทียนกอดอกแน่น  ยืนอาด “ ว่ามาซิค่ะ เทียนจะฟัง ” “ พี่ไม่ได้ตั้งใจปั่นหัวเทียนเลยนะ ”  ปี่ตาละห้อยรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ  “ พี่กลับมาเราก็ไม่ยอมไปรับ หลบหน้าพี่ตลอด ” “ ก็ใครใช้ให้หนีไปเรียนต่อคะ...แถมพอกลับมาก็ยังพาผู้หญิงกลับมาด้วยอีกต่างหากล่ะ ” “ เทียนเข้าใจผิด  พี่กับแพรวดาวเราเป็นแค่เพื่อนกัน ” “ เทียนไม่เชื่อ  ดูเขาออกจะหวงพี่ปี่ซะขนาดนั้น...เทียนดูออกว่าเขาคิดกับพี่มากกว่าเพื่อน เทียนเป็นผู้หญิงเทียนดูออก ” “ พี่ไม่รู้หรอกว่าเขาจะคิดยังไงกับพี่...แต่พี่ขอยืนยัน  พี่บริสุทธิ์ใจกับเขา...มันไม่มีอะไรมากกว่านั้น” หล่อนหน้าง้ำ “ กลับมาคนเดียวไม่ได้หรือไง...ทำไมต้องพาเขากลับมาด้วย ” “ พี่กับเขาเป็นนักเรียนทุนเหมือนกัน จบก็จบพร้อมกัน อีกอย่างบ้านแพรวดาวเขาก็อยู่เมืองไทย  ทำไมจะกลับมาด้วยกันไม่ได้ล่ะ ” “ แต่...” ปลายเทียนจะเถียงต่อ “ ไม่ต้องเถียงแล้วเทียน...แค่นี้เรายังดูไม่ออกอีกเหรอว่าพี่คิดยังไงกับเรานะ” หล่อนสะบัดหน้า  “ เทียนไม่รู้ ! ” “ พี่ชักเริ่มอ่อนใจแล้วนะเทียน ” เขาดุ “ นี่ไม่ใช่ชั่วโมงเรียนนะคะ เทียนต่างหากที่ควรจะโกรธ ไม่ใช่พี่...” หล่อนแขวะ “ เมื่อไหร่จะเลิกรั้นและหัดฟังคนอื่นซะบ้างล่ะ ” หล่อนผ่อนลมหายใจแล้วนับหนึ่งจนถึงสิบแล้วพูดด้วยอารมณ์อัดอั้น    “ เทียนไม่ได้รั้นแต่เทียนไม่ชอบที่พี่ปี่หลอกเทียน...ทำไมต้องปั่นหัวเทียนอย่างนี้ด้วย ”  หล่อนปล่อยโฮ “ คนใจร้าย...ทำไมต้องแกล้งเทียนด้วยวิธีแบบนี้ด้วย...” หนุ่มใหญ่ตกใจ “ พี่ไม่ได้แกล้งเทียนนะ ” “ เตรียมนานไหมคะแผนการนี้  ถึงขนาดยอมเปลี่ยนนามสกุลตัวเองเลย ” “ พี่ใช้สกุลของแม่พี่มาตั้งนานแล้ว...  ” ปลายเทียนใช้มือปาดน้ำตาทิ้ง  “งานนี้...เทียนโง่เองแหละ” “ เทียน...พี่ขอโทษ” “ ไม่ยกโทษ...ไม่มีทาง ” “ เทียนมันไม่ใช่อย่างที่เราคิด พี่แค่อยากอยู่ใกล้ๆ เรา พี่เลยต้องทำแบบนี้ ”  ฐาณัฐดึงร่างบางเข้ามากอดกระชับแน่น “ อย่าทำแบบนี้เลยนะเทียน ”  อีกฝ่ายไม่ฟังยังดื้อดึง ใช้มือดันผละออก “เทียน...ไม่เอาน่า เราอย่าทำอย่างนี้ซิ ” หนุ่มใหญ่ว่าพลันคว้าข้อมือเล็กไว้ “ พี่ผิดเอง...พี่ขอโทษ ” “ ปล่อยเทียนเถอะ...เทียนไม่อยากเจอหน้าพี่ปี่อีกแล้ว เทียนจะกลับบ้าน ” “ แต่เทียนต้องฟังพี่นะ  พี่ผิดที่พี่ปิดเรานานเกินไป...แต่พี่อยากเป็นคนที่ดีพร้อม คนที่คู่ควรพอที่เทียนจะชอบได้  ไม่ใช่เป็นปี่ที่ไม่เอาไหนอย่างแต่ก่อน พี่อยากจะบอกเราอยู่หลายต่อหลายครั้ง ว่านี่พี่ปี่ไง...เทียนจำได้หรือเปล่า  แต่ว่าก็ไม่กล้าบอกความจริงซะทีเพราะกลัวเรื่องมันจะเป็นแบบตอนนี้ไง  ” “ แล้วทำไมพี่ไม่คิดก่อนที่จะทำ ” หล่อนเหน็บแหนมในขณะที่อีกคนใบ้กินได้แต่นิ่งงัน “ ถ้าเทียนจะรักใครซักคน เทียนไม่แคร์หรอกว่าเขาจะดีพร้อมหรือเปล่า เขาจะคู่ควรกับเราไหม มันไม่มีคำว่าคู่ควรหรือเหมาะสมหรอกคะ  ข้างในนี้ต่างหาก... ” ปลายเทียนชี้ไปที่หัวใจของตัวเอง  “ ที่จะบอกว่าคู่ควรหรือเปล่า ไม่ใช่สมบัติหรือรูปลักษณ์ภายนอก ... ” ฐาณัฐสบกับนัยน์ตาหล่อน  ริมฝีปากอิ่มขยับบอก “  ฉันเคยรักพี่ปี่ แต่ไม่มีพี่ปี่คนนั้นอีกแล้ว คุณไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันเคยรู้จัก ” ชายหนุ่มสะอึก หล่อนหรุบตาลงระคนน้อยเนื้อต่ำใจยิ่งนัก ว่าต่อ “ เทียน...ว่าเราไม่เหมาะกันหรอกค่ะ คุณดีเกินไป...อย่ารอเทียนอีกเลย ” มือใหญ่ปล่อยออกอย่างง่ายดายแล้วฝืนยิ้มกลับไป “พี่รู้คำตอบอยู่แล้วล่ะ ขอโทษนะ...ที่ไปกวนใจเรา”  น้ำเสียงนั้นมันหดหู่จนปลายเทียนชะงักงัน ชายหนุ่มว่าต่อกระแสเสียงไม่ต่างกัน “ พี่ไม่โกรธเทียนหรอกที่เทียนจะเกลียดพี่ มันก็สมควรอยู่จริงไหม ? ” “ พี่ปี่...” หล่อนใจหาย ฐาณัฐรีบแทรก “ พี่ไม่เป็นไรหรอกเทียน  อย่ามาสงสารพี่เพราะมันอาจจะทำให้พี่ปวดใจมากกว่าเดิม ” เขายิ้มส่งท้ายแล้วพลิกตัวกลับทันควัน...มือหนาคว้ากุญแจรถ เดินออกจากตัวบ้านไป ปลายเทียนเม้มปากที่ขบไว้แน่นตัดสินใจเดินตามออกมา “ เดี๋ยวก่อน ! ”  ดวงหน้าหวานเอื้อนเอ่ย  “ พี่ปี่จะไปไหน ?” “ ไม่รู้ซิ ยังไม่รู้จุดหมายเลย อาจไปที่ไหนไกลๆ ซักพักมั้ง อยากอยู่เงียบๆ เพราะมีอะไรหลายอย่างให้ต้องคิด บางทีอาจคิดอะไรออกก็ได้ว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตดี  อวยพรให้พี่หน่อยซิเทียน ” “ โชคดีนะคะ ” เขาจุดยิ้มบางๆ  หล่อนลังเล ไม่รู้ว่าจะพูดความในใจที่ตัวเองรู้สึกออกไปดีหรือเปล่า  ครั้นเมื่อเวลาบีบเร่งให้หล่อนต้องพูดแต่ทว่าเมื่อจะเอ่ยฉุดรั้งกลับเปิดปากพูดไม่ได้  ฐาณัฐเริ่มไขกุญแจรถ เปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วขบยิ้มมุมปากอย่างตัดพ้อ  “ ดูแลตัวเองดีๆ นะเทียน  พี่ไม่ได้อยู่ข้างๆ เราเหมือนแต่ก่อนแล้ว  อย่าลืมพกร่มด้วยล่ะ หน้าฝนเเบบนี้เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอาง่ายๆ แล้วก็...”   “ เทียนโตแล้ว...ดูแลตัวเองได้ ” “ จริงด้วยซิ งั้นพี่ไปดีกว่า  ”  ชายหนุ่มพูดเสร็จ....กำลังจะปิดประตูแต่ปลายเทียนกลับใช้แขนฝืนเอาไว้  “ ห้ามทิ้งเทียนไปไหนอีกนะ ” ร่างใหญ่อึ้ง “ ว่าไงนะ ? ” หญิงสาวเดินอ้อมมานั่งข้างๆ “ เทียนขอสั่ง...ห้ามพี่ไปไหนอีก ” “ปลายเทียน ! ” “ ต่อไปนี้ถ้าพี่ไปไหน...จะต้องมีปลายเทียนคนนี้อยู่ข้างๆ ตลอด” ฐาณัฐกลั้วหัวเราะนึกขันแล้วจุดยิ้มกว้าง  “ หายโกรธพี่แล้วเหรอ  ? ” หล่อนส่ายหน้ายิก “ ไม่มีวันซะหรอกรู้ไว้ด้วย...ซักวันหนึ่งเทียนจะต้องเอาคืนให้สาสมเลย คอยดูซิ ! ” “ โอ้โห !  ขู่ซะน่ากลัวเชียว ”  เขาแสร้งว่า นึกเอ็นดูหล่อนอยู่ไม่น้อย “ ออกรถได้แล้ว ” ชายหนุมขบยิ้ม โน้มศีรษะลงเล็กน้อยอย่างนอบน้อม “ จะไปไหนครับคุณผู้หญิง ” “ ไปทุกทีที่มีพี่ปี่อยู่... ” รถมินิคูเปอร์เคลื่อนออกพ้นจากประตูรั้ว พัดชาที่สุ่มอยู่ไม่ไกลโผล่ออกมาแล้วส่ายหน้าพลันยิ้มกริ่มอย่างโล่งใจ ในที่สุดแม่สื่ออย่างเธอก็ปฎิบัติภารกิจเสร็จซะที จากคุณ : PieKrob - [ 5 ม.ค. 49 09:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^___^ มาอ่านตอนจบค่ะ กรี๊ดกับพี่ปี่จัง 555+ แล้วจะรอเรื่องต่อไปนะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆค่ะ ^_^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 5 ม.ค. 49 13:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จบน่ารักดีค่ะ ^^ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 5 ม.ค. 49 13:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 5 ม.ค. 49 13:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โห ความจำปลาทอง อิอิ ดันจำพี่ปี่ไม่ได้ สนุกดีค่ะ รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : lovekalo - [ 5 ม.ค. 49 18:24:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาอ่านค่ะ จบแล้วเหรอเนี่ย ว้า ^^ จากคุณ : peiNing - [ 6 ม.ค. 49 00:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม .. จากคุณ : scottie - [ 6 ม.ค. 49 11:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มีลิ้งค์ตอนแรกๆไหมคะ จากคุณ : Calamary (C_square) - [ 6 ม.ค. 49 14:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนแรกนึกว่านางเอกหลายใจ อิอิ งงว่าทำไมมีพระเอกหลายคน ที่แท้ก็หนุ่มคนเดิมนี่เอง แฮปปี้ เอนดิ้ง ดีใจด้วย เย้ๆๆๆๆๆ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 6 ม.ค. 49 14:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลิงค์ค่ะ เหลือเพียงเธอเท่านั้น ที่ยัง ( ไม่ ) เป็นใจ Part 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3984030/W3984030.html เหลือเพียงเธอเท่านั้น ที่ยัง ( ไม่ ) เป็นใจ Part 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3986496/W3986496.html เหลือเพียงเธอเท่านั้น ที่ยัง ( ไม่ ) เป็นใจ Part 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3992292/W3992292.html จากคุณ : PieKrob (PieKrob) - [ 6 ม.ค. 49 16:34:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่ารักจังเลยค่ะ แต่อยากให้มีตอนหวาน ๆ เพิ่มจังเลยค่ะ จะไม่มีมีตอนพิเศษเลยเหรอคะนี่ จากคุณ : bolshevick - [ 7 ม.ค. 49 23:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่ารักดีค่ะ  อิๆ  มีหลายคำใบ้โผล่มาเป็นระยะเชียว  แต่ผู้หญิงที่ปี่พากลับมานี่ไม่ใช่แฟนของเพื่อนหรอคะ  เป็นแพรวดาวหรอ - -?? V ^ ^ จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 8 ม.ค. 49 10:50:08 ]