ความคิดเห็นที่ 1 อืม...ขอกลับไปเริ่มอ่านตอนแรกๆก่อนนะครับ แล้วจะแวะมาอ่านใหม่ จากคุณ : หมูน้อยลอยล่อง - [ 6 ม.ค. 49 00:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โอ๊ย .!!  คุณหนูคร้าบบบ  หยุดร้องจะได้มั้ย !! เขาต้องหายใจเข้าลึก  ๆ  พยายามมีสติ  รวบรวมสติให้มาจดจ่ออยู่กับระยะทางตรงหน้า    บังคับรถให้อยู่ในเส้นทาง  จนประคองรถลงสู่ที่ราบได้อย่างปลอดภัย ผู้จัดการไร่หยุดรถ   พลางหายใจหอบอย่างยังไม่หายตื่นเต้น  มองสองแขนที่กอดเขาไว้แน่นอยู่  การถูกผู้หญิงกอดเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับเขากว่าสิ่งอื่นใด “คุณรวิวาร  ไม่มีอะไรแล้วครับ”  เขาพยายามเรียกเธอให้มีสติขึ้น เด็กสาวค่อยเงยหน้าขึ้นจากแผ่นหลังของเขา  สองมือคลายออกจากเอวผู้จัดการไร่ทันที “นายทำอะไรของนาย!  ถึงได้ขี่รถเลี้ยวไปเลี้ยวมาแบบนี้  รู้รึเปล่าว่า  ฉันน่ะ  หัวใจจะวายตาย”  เด็กสาวตะเบ็งเสียงดังใส่เขาอย่างยังไม่หายตกใจ   และเพื่อกลบเกลื่อนอาการเสียหน้าที่เผลอไปกอดเขาไว้อีกต่างหาก ชายหนุ่มมองเธอด้วยสีหน้าเป็นงง   นี่เธอยังมีหน้ามาถาม   ยืนว่าเขาฉอด ๆ อีกหรือนี่!  เธอแท้ ๆ  ทำให้เขาตกอกตกใจขนาดนี้ บ้าจริง ๆ เลย  ถ้าไม่ติดว่าเป็นหลานสาวเจ้าของไร่ผู้มีพระคุณล่ะก็  จะทิ้งเธอให้เดินกลับเองซะเลย “ผมบ้าจี้  ห้ามทำแบบเมื่อกี๊นี้อีก”  เขาสั่งแล้วหันหน้ากลับไป  ปล่อยให้คนที่นั่งข้างหลังทำหน้าเอ๋ออย่างงง ๆ “นายระบิล  พาคุณหนูไปเที่ยวไหนมาคะ”  บรรดาสาว  ๆ ลูก ๅ ของคนงานในไร่เดินเคียงกันมาสองสามคนส่งเสียงแซวอย่างอดไม่ได้   และขำในท่าทีของชายหนุ่ม   เพราะรู้ดีว่า  ผู้จัดการไร่อย่างนายระบิลไม่เคยสนใจ   ไม่เคยดูแลผู้หญิง  ไม่สุงสิงกับผู้หญิงคนไหนถ้าไม่ใช่หน้าที่การงาน  และจำเป็นจริง ๆ เท่านั้น  ท่าทางคงลำบากใจไม่น้อยที่ต้องคอยดูแลหลานสาวเจ้าของไร่แบบนี้ ไอ้พวกเด็กบ้า!!   เขาได้แต่สบถอยู่ในใจอย่างหัวเสียกับท่าทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของสาว ๆ  ที่พากันหัวเราะคิกคักเดินผ่านไป   รีบปั่นจักรยานกลับบ้านไร่ให้เร็วที่สุด   =============   รวิวารเข้านอนแต่หัวค่ำอย่างเหนื่อยอ่อน  ทั้ง ๆ  ที่ตอนอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ  ถ้ายังไม่เที่ยงคืนตีหนึ่งก็ยังไม่อยากเข้านอนเลย   แต่มาอยู่ที่นี่  ไม่มีทีวี  ไม่มีหนังให้ดู  ไม่มีคอมพิวเตอร์ให้เล่น  เพลงก็ไม่มีให้ฟัง  เธอไม่รู้จะทำอะไรดีในยามค่ำคืน  นอกจากรีบเข้านอน  ด้วยความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าไปทั้งตัว    เด็กสาวตื่นขึ้นมาสวัสดีเช้าวันใหม่อย่างสดชื่น  ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่หลับอย่างเต็มอิ่ม  เธอตื่นแต่เช้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หลานสาวเจ้าของไร่เดินสำรวจพื้นที่รอบ ๆ เรือนไทยไม้สักสีทอง     “บ้านไร่ตะเกียงกลางไพร”  เด็กสาวอ่านชื่อป้ายบ้านไร่ที่เพิ่งสังเกตเห็น  มีชื่อเล่นของเธอเป็นส่วนหนึ่งของชื่อบ้านไร่ด้วย  แอบภูมิใจเล็ก ๆ ที่คุณตาให้ความสำคัญกับชื่อของเธอถึงเพียงนี้ แสงแดดอ่อนแผ่รังสีขึ้นมาจากทิวเขาด้านตะวันออกอย่างอบอุ่น  ทำให้เช้านี้ดูแจ่มใส  มองเห็นสวนดอกไม้อยู่ทางด้านขวาของเรือนไม้สัก  รีบเดินเที่ยวเล่นตามประสาสาว ๆ ชอบความสวยงาม   เห็นดอกไม้สีสวยแล้วนึกอยากได้เป็นเจ้าของ  เอื้อมมือไปหมายเด็ดดอกไม้ไปปักแจกันให้บ้านดูมีชีวิตชีวาซักหน่อย   แต่ทว่าคำพูดของผู้จัดการไร่ดังขึ้นมาให้สมอง “ผมว่า ให้มันสวยอยู่บนต้นดีกว่านะครับ” “แหม ดอกไม้ต้องทำหน้าที่ของมันตามประโยชน์ของมันเหมือนกันนะ  ไม่งั้นก็เหี่ยวคาต้นสิ  ก็หมดความหมายไปอยู่ดีแหละ”  อีกความคิดหนึ่งแย้งขึ้นมา  แล้วเอื้อมมือจะไปเด็ดดอกไม้สีหวานตรงหน้า  แต่แล้วก็ชักมือกลับ ไม่รู้ทำไมเธอรู้สึกไม่กล้าเด็ดดอกไม้ตรงหน้าขึ้นมา  ไม่รู้เพราะอะไรต้องเชื่อเขาด้วยนะ   เลยเปลี่ยนใจไม่เด็ดดอกไม้แล้ว   เด็กสาวเดินอ้อมไปทางด้านซ้ายเป็นแปลงผักสีเขียวสดแปลงเล็ก ๆ  มองเห็นสายรุ้งบอบบางทอประกายทาบผ่านละอองน้ำที่สาดกระเซ็นไปในอากาศพร่างพรมลงบนพืชผักอย่างอ่อนโยน  สะท้อนแสงกับแดดใสยามเช้า  งดงามราวกับสิ่งมหัศจรรย์ “ใครนะ  มาทำงานแต่เช้าเลย”  เธอเห็นคนงานคนหนึ่งกำลังก้ม ๆ เงย ๆ  อยู่หลังข่ากับต้นตะไคร้  ท่าทางกำลังเก็บผักอยู่อย่างขมักเขม้นเชียว  ว่าแล้วต้องเดินไปทักทายคนขยันซักหน่อย “ลุง ๆ  มาทำงานแต่เช้าเลยหรอคะ”  เธอทักทายเสียงแจ๋วอย่างอารมณ์ดี  เดินไปหยุดอยู่ข้างต้นใบโหระภากับกระเพราที่ขึ้นข้าง ๆ กัน คนที่ถูกเรียกเงยหน้าขึ้น   “ ” เด็กสาวเบิกตาโต  พูดไม่ออกเมื่อมองเห็นหน้าของคนงานคนนั้นชัด ๆ เง้ย โอย ตายแล้ว ..!! “อ้าว!  ระบิล นายเองหรอ” “ครับ  คุณรวิวาร” “ไม่ต้องเรียกคุณหรอก  เรียกตะเกียงสิ  เคยบอกแล้วนี่”  ชะโงกหน้ามองตะกร้าในวงแขนของเขา “เก็บผักอยู่หรอ  ฉันช่วยเก็บนะ  เอาผักอะไรบ้างล่ะ ” ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปชั่วอึดใจ   โอว หมดกัน  ยามเช้าอันแสนสงบของเขา เขาตัดสินใจตอบไปอย่างเสียไม่ได้ว่า “งั้นเก็บผักหวานกับพริกละกันครับ”  เขาพาเธอเดินเลยต้นมะกรูดมะนาวไปรู้จักต้นผักหวานที่ขึ้นเรียงรายข้างแปลงผักกวางตุ้ง “เอาแต่ยอดอ่อน ๆ นะครับ  แก่ ๆ แบบผมไม่ต้องเด็ดมานะ” เด็กสาวหัวเราะคิก   นี่เขาประชดเธอที่เรียกเขาว่าลุงหรือเปล่า  พิศมองใบหน้าผู้จัดการไร่   เขาไม่ใช่คนหล่ออะไรมากมาย   แต่บุคลิก  การวางตัว  ความเป็นผู้ใหญ่  ทำให้เขาดูดีเป็นพิเศษ  ผิวสีเข้มกร้านแดดทำให้เขาดูหนักแน่นสมเป็นชายอกสามศอก   ระบิลหันหลังให้เธอ  หลังจากรู้สึกเหมือนเป็นเป้าสายตาของสาวน้อยนานเกินไปแล้ว หลานสาวเจ้าของไร่จึงรู้สึกตัว   ไม่ได้อยากมองนายซักหน่อย  ชิ!   เธอรีบหันไปสนใจยอดผักหวาน   และเริ่มเด็ดยอดผักหวานอวบ ๆ อย่างสนุกสนาน “เสร็จหรือยังครับ”  ผู้จัดการไร่เดินมาตามเมื่อเห็นเธอนั่งเด็ดพริกอยู่นานมาก   แล้วก็ต้องอึ้งเพราะเธอเล่นเก็บพริกจนหมดต้นเลย “นี่เก็บจนหมดต้นเลยหรือครับ” “ก็ ฉันอยากรู้ว่า  ต้นหนึ่งจะมีพริกเยอะขนาดไหนนี่”   มองพริกสีเขียวสีแดงที่กองพูนอยู่ด้านหนึ่งของตะกร้า คำตอบของเธอทำให้ต้องเขานิ่งอึ้งไปชั่วอึดใจเป็นรอบที่สามก่อนตอบว่า “โอเค  ไม่เป็นไร  ทานไม่หมด  เดี๋ยวเอาไปแจกก็ได้ครับ” ทั้งคู่ช่วยกันหิ้วผักเดินไปเกือบถึงเรือนไม้สัก “เดี๋ยวระบิล  ดูนี่สิ”  เธอเรียกเขาให้หยุดเมื่อถึงต้นมะขามใหญ่ “เมื่อคืนนี้  ฉันเห็นใบมะขามมันนอนหลับกันหมดเลย  ตอนนี้มันตื่นแล้วล่ะ”  เธอมองเห็นใบมะขามตอนค่ำลู่หลุบลงหมดเลย  แต่เช้าวันนี้  ใบมะขามเล็ก ๆ คลี่บานเป็นแผงอย่างเดิมแล้ว “ไม่เคยเห็นหรือครับ”  เขาแกล้งแหย่ ง่ะ!!   ประโยคนั้นของเขาเกือบทำให้สาวน้อยหน้างอ “เคยดิ  แต่ไม่เคยสังเกตว่ามันหลับต่างหากล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มเมื่อเธอหันหน้าตูม ๆ ไปทางอื่น   เห็นเธอเก็บผักอย่างสนุกสนาน  เขาก็พลอยมีความสุขไปด้วย ตะกร้าผักถูกวางไว้ที่อ่างล้างผักที่เตรียมน้ำไว้พร้อมแล้ว “วันนี้นายจะทำอะไรให้ทานหรอ”  เธอมองผักที่เตรียมไว้ในจานข้าง ๆ เขียง  มีหอมใหญ่  ฟักทอง  แครรอท  มะเขือเทศ  ข้าวโพด “ทำซุปผักครับ  ไม่รู้คุณจะทานได้หรือเปล่า”  เขาแกล้งสบประมาทเธอ “แหม .จะไปยากอะไร  กับแค่เอาเข้าปากแค่เนี้ย!”  เธอไม่ยอมแพ้   “ให้ฉันช่วยทำนะ”   “งั้นก็ช่วยหั่นหอมใหญ่  แครรอท  ฟักทอง  มะเขือเทศ  ให้เป็นลูกเต๋านะครับ  ส่วนข้าวโพดให้ฝานบาง ๆ  ต้องใส่กวางตุ้งอีกอย่าง  เดี๋ยวผมจะล้างไปให้นะครับ” “ได้เล้ย!”  เธอรับคำคว้ามีดขึ้นมาถือไว้ “เดี๋ยวครับ” “อะไรอีกล่ะ”  เธอหันขวับมาถามเสียงขุ่น “ล้างมือก่อนครับ” “ค่า .เจ้านาย”  เด็กสาวประชด  แล้วรีบเดินไปล้างมือตามคำสั่งพ่อครัวจำเป็น เด็กสาวยกหลังมือป้ายน้ำตาที่เกิดจากการแสบตาขณะหั่นหอมใหญ่  ก่อนชะโงกหน้าเข้าไปมองน้ำที่มีเพียงเศษหนึ่งส่วนสี่ของหม้อบนเตา “น้ำแค่นี้ไม่น้อยไปเหรอ” “ไม่หรอกครับ  ใส่น้ำมากจะทำให้ผักไม่หวาน  น้ำแกงก็จะไม่หวานด้วย”  ผู้จัดการไร่อธิบายถึงเหตุผลของการใส่น้ำน้อย ๆ เด็กสาวได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ อย่างพยายามเข้าใจ  แล้วเปิดแก๊ส ทุกอย่างหั่นเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว  เธอนำแครรอท ฟักทองที่สุกยากกว่าเพื่อนใส่ลงในน้ำเดือดก่อนตามที่ผู้จัดการไร่สั่ง  แล้วตามด้วยหอมใหญ่ มะเขือเทศ  ข้าวโพด  ทิ้งให้เดือดอีกครั้งแล้วปิดไฟ “เสร็จแล้วหรอเนี่ย  ไม่ต้องเติมเครื่องปรุงหรอ”  เธอมองสีสันของซุปหลากสีที่ดูน่าทานเหมือนกันแฮะ  โดยเฉพาะกลิ่นหอมทำให้เริ่มหิวแล้วสิ “ไม่ต้องครับ  ผมถึงบอกไง  คุณจะทานได้หรือเปล่า” “โธ่ .!!  แค่นี้เอง  สบายมาก”  เธอเก๊กเสียง  ดูมั่นอกมั่นใจเต็มที่ไว้ก่อน “ว่าแต่ผัดผักสามสหายไฟแดงของนายล่ะ  เสร็จหรือยัง”  เธอตั้งชื่อผัดผักจานเด็ดที่ประกอบด้วยผักหวาน  ตำลึง  และดอกกะหล่ำให้ใหม่ “ใกล้แล้วครับ  ยกข้าวกับซุปออกไปได้เลย  อีก 5 นาที  ผัดผักร้อน ๆ  จะตามออกไปนะครับ” เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วบนโต๊ะอาหาร   ระบิลมองหน้าหลานสาวเจ้าของไร่   เด็กสาวยิ้มให้อย่างภาคภูมิใจในฝีมือตัวเอง  เมื่อเธอก้มลงทานซุปผักร้อน ๆ ที่เธอทำเองกับมือ   และเขารอเธอเงยหน้าขึ้นมา   อยากรู้นักไอ้ที่คุยว่าง่ายสบายมากนี่  เก่งอย่างที่พูดแค่ไหนกัน “เป็นไงครับ” “อืม ..จืดสนิทดีจัง  แต่ก็ดีเหมือนกัน  ได้รับรู้รสความหวานของผัก   น้ำผักหวานมาก ๆ เลย  ทานแล้วรู้สึกสดชื่นดีนะ”  เธอรู้สึกเหมือนเป็นรสชาดอาหารที่บริสุทธิ์ดุจมาจากสวรรค์ เขาไม่อยากเชื่อสายตาว่าเธอทานได้  และทานถึงสองถ้วยอีกต่างหาก  แถมยังชมผัดผักไฟแดงของเขาอีกด้วยว่าอร่อยมาก  เขาจะเชื่อเธอดีหรือไม่  ว่าเธอแกล้งพูดหรือเธอพูดจากความรู้สึกจริง ๆ  กันแน่    ภาพพจน์เด็กกินยากของเธอจางลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ ================   คุยกันหลังกระทู้   สวัสดีปีใหม่ค่า .ทุกคน  สบายดีนะคะ  ขอให้สุขภาพแข็งแรง   ตั้งใจทำสิ่งดีดีสิ่งใดของให้ทำได้อย่างที่ตั้งใจไว้นะคะ  ขอบคุณที่แวะมาติดตามค่ะ  ^ _ ^ Little Angel (I_am_Nin) ขอบคุณมาก ๆ ค่า .ที่ช่วยตรวจคำผิดให้นะคะ  ^ _ ^ W i n t e r b e r r y ระบิล  น่าจะแปลว่า  เลื่องลือนะคะ   จำไม่ได้เหมือนกัน  แฮะ แฮะ scottie อืม คือว่านางเอกเป็นคนกินรสจัดนะคะ  ที่พระเอกทำอาจจะอร่อยแล้วล่ะ  แต่นางเอกกินรสจัดกว่านั้น  อาจจะต้องเผ็ดหูฉี่ ไรงี้อ่ะค่ะ  ^ _ ^ พี่แล้วเพื่อนพี่กลัวจิ้งจกแล้วมีอาการอย่างไรบ้างคะ แพรวดาว ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ  ใช่ค่ะ  ตอนแรกก็จะให้นางเอกกลัวตุ๊กแกเหมือนกัน  แต่ว่า  อยากให้พระเอกคิดว่า  นางเอกกลัวอะไรไร้สาระอ่ะ  แบบว่า  ตุ๊กแกคนเขียนก็กลัวเหมือน  อิอิ  ถ้าเจอก็ไม่ร้องกรี๊ดหรอก   แต่ว่า ไม่อยากอยู่ใกล้เฉย ๆ ค่ะ  อีกอย่างกรี๊ดไม่เป็น  แฮ่ .. GTW นะ นะ  ปู่  ถ้าได้รับหนังสือแล้วช่วยแจ้งด้วยน้า ..ขออันดับที่ด้วยนะคะ  บางทีหลานงง  ไม่รู้ส่งอันไหนไปให้แล้วบ้าง  สับสน ดีใจมากค่ะ  ที่หนังสือที่ส่งให้ปู่  เป็นประโยชน์กับปู่และคนรอบ ๆ ตัวปู่นะคะ หลานชื่นชมอาวุธของปู่มาก ๆ ค่ะ  เป็นกำลังใจให้ปู่รบกับเด็ก ๆ ชนะนะคะ  เป็นหลานคงหงายเก๋งไปแล้วล่ะ  หลานไม่มีความอดทนกับเด็ก ๆ แหะ แหะ เอ่อ่อ่ะนะคะ น้องกานต์  พูดบ้างก็ได้น้าาาาาาาา  อย่าเอาแต่ยิ้มจิ คุณพีทคุง (พิธันดร) คุณพีทไม่ชอบทานน้ำพริกหรอคะ   แล้วทำอาหารเป็นไหม ลูนาติก เอาใจช่วยนะคะคุณอา   ตอนนี้เป็นไงบ้างคะเนี่ย เงียบหายไปเลย หนอนแว่นตาโต ถ้าน้องโอ๋  เป็นไปตามคอนเซ็ปที่พี่วางเอาไว้  ก็เป็นได้ค่า อิอิ   เล่านิสัยส่วนตัวที่เด่น ๆ มาสิคะ  เดี๋ยวเอาใส่ให้นะ  ดีมั้ย  เอาดื้อ ๆ เกเรอ่ะ  มีป่าวจ๊ะ นกยูง เห็นด้วยกับน้องอย่างยิ่งเลยค่ะ  ดีใจนะ  ที่เราคิด รู้สึก  บางอย่างคล้ายกัน ^ _ ^   แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 49 00:10:38 จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 6 ม.ค. 49 00:08:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หนูตะเกียงน่าตีจริงๆ ปู่ได้รับหนังสือแล้วครับ แต่จำไม่ได้ว่าเล่มที่เท่าไร แฮ่ะๆ ต้องขอบคุณหลานมากเลย เพราะปู่ได้รับหนังสือดีๆ ตลอดมา และตอนนี้หนังสืออยู่ที่โรงเรียนตรวจสอบไม่ได้เลยหลานอ๊ย แฮ่ะๆ จากคุณ : GTW - [ 6 ม.ค. 49 05:46:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทิ้งช่วงไปนานเลยอ่ะค่ะ ลืมเลยต้องไปอ่านตอนเก่าอีกรอบ ^^" จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 6 ม.ค. 49 08:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพื่อนพี่ก็กลัวจิ้งจกน่ะสิ เห็นในระยะสายตาไม่ได้ จากคุณ : scottie - [ 6 ม.ค. 49 12:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ง่า ไม่ชอบกินผัก >< จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 6 ม.ค. 49 15:28:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เซฟตอนใหม่ และกลับไปรื้อตอนเก่าก่อนนะคะ จากคุณ : เม-ดา - [ 11 ม.ค. 49 14:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านแล้วจ้า จากคุณ : สายลมอิสระ - [ 17 ม.ค. 49 21:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านแล้วค่า หุหุ นายระบิลเห็นนางเอกเป็นตัวป่วนไปซะแระ นางเอกน่ารักสดใสดีจังค่ะ  ชอบค่ะ  อดทนอีกตังหาก จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 13 ก.พ. 49 23:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4093854/W4093854.html ตอนที่ 4 จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 22 เม.ย. 49 22:31:18 ]