ถ้าคิดถึงแล้วใจเหมือนไอน้ำ
เมฆคงฉ่ำหลั่งเป็นเช่นน้ำฝน
หลั่งคำรักสื่อให้เธอได้ยล
ทุกแห่งหนรู้เห็นเป็นพยาน
ทั่วท้องฟ้ามีรักเป็นอักษร
โปรยคำวอนลำนำแทนคำหวาน
คนว้าเหว่รอหวังมาตั้งนาน
จึงบันดาลความคิดถึงซึ่งเป็นไอ
ฝนตกเทลงมาอย่างบ้าคลั่ง
ทุกรอยยังรอฝันเหมือนวันใหม่
ยิ่งคิดถึงระหว่างความห่างไกล
ยิ่งอยากใกล้ไออุ่นเคยคุ้นกัน
เราอยู่ห่างปลายรุ้งโค้งคุ้งฟ้า
มีสัญญาไว้ถามความรักมั่น
ฤๅมีไว้เพื่อถามความจาบัลย์
ฟากฟ้ากั้นหัวใจในความจริง
อย่าให้เหมือนนิยายของสายฝน
ตกท่วมท้นเพราะใจไม่เคยนิ่ง
มากคิดถึงคนรักอยากพักพิง
ใจกลับวิ่งเคว้งคว้างไม่ร้างลา
นี่เสียงพูดห่วงใยของใครหนอ
โทรเคลียคลอให้ฟังหลังหายหน้า
เสียงหวานหูฉ่ำจิตติดตรึงตรา
เธอบอกว่าคิดถึงจังยังรักนะ
จากคุณ :
แม่จิตร
- [
7 ม.ค. 49 00:03:43
A:unknown X:unknown, 202.28.62.245
]
นิยายสายฝน
