ความคิดเห็นที่ 1 ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดัง ..ครืดดดดดดดด .แล้วรถก็กระตุกอีก 2 ครั้ง ก่อนจะแน่นิ่งไป ทั้งสองตกใจหันมามองหน้ากัน  แล้วก็พากันหัวเราะ “ไหนแกว่า เก่าแต่เก๋าไง แถมยังไม่เคยทำให้ผิดหวังด้วยนะเนี่ย” น้ำเพชรพูดไปหัวเราะไป “แหม มันก็ไม่เคยทำให้ผิดหวังสักครั้งเลยนี่นา จนมาถึงครั้งนี้แหละ” บุ้งพูดอ่อย ทำท่าจะลงจากรถ “เดี๋ยวชั้นลงไปดูก่อนนะว่าเป็นอะไร” แล้วเปิดประตูลงจากรถไป รถของบุ้งขับมาชิดขอบทางอยู่แล้ว จึงไม่เป็นการกีดขวางการจราจรมากนัก บุ้งเดินไปเปิดกะโปรงรถด้านหน้า  พอเปิดขึ้นมาเท่านั้น ควันโขมงก็ลอยออกมาทันที น้ำเพชรเห็นควันโขมง จึงลงมาดู แล้วหันไปมองบุ้งที่กำลังก้มหน้าดูเครื่องยนต์ “รถเป็นไร บุ้ง ทำไมควันเยอะอย่างเงี้ย” “อืมๆ ไม่แน่ใจ ไม่รู้หม้อน้ำรั่วหรือเปล่า เอ “ บุ้งตอบ แต่ตายังมองเครื่องยนต์ มือขยับโน่นนี่ “เดี๋ยวแกลองไปสต้าร์ทรถให้หน่อยนะ เผื่อจะติด” บุ้งหันมาบอก น้ำเพชรพยักหน้าแล้วรีบเข้าไปสต้าร์ทรถทันที แต่สต้าร์ทเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แววจะติด บุ้งส่ายหน้าแล้วบอก “พอแล้วแก ไม่ต้องสต้าร์ทแล้ว สงสัยคงไม่ติด” บอกแล้วทำหน้ากังวล เมื่อน้ำเพชรลงจากรถมายืนข้างๆ ก็หันไปบอก “แกไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันชั่วโมงเรียน อาจารย์เคี่ยวด้วย” “แล้วแกล่ะ ไม่ไปด้วยกันหรอ” “ชั้นต้องรอเรียกอู่มาลากรถไปซ่อม แกไปก่อนดีกว่านะ” บุ้งพูด  น้ำเพชรลังเล “จะดีหรอ แล้วแกจะไปไม่ทันเอานะ เดี๋ยวอาจารย์จะเทสต์ย่อยหรือเปล่าไม่รู้” บุ้งฟังแล้วยิ้มๆ มองน้ำเพชรแล้วว่า “ไม่เป็นไรหรอกน่า แกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวชั้นจัดการได้ ขอโทษด้วยนะที่ทำให้ลำบาก ทั้งๆที่บอกไว้แล้วเชียว” น้ำเพชรมองบุ้ง แล้วพูดอ่อยๆ “มันไม่เกี่ยว รถมันจะเสียเอง จะไปห้ามได้เมื่อไหร่” “ขอบใจนะที่เข้าใจชั้น” บุ้งพูดเบาๆ น้ำเพชรชะงัก มองหน้า บุ้งมันพูดดีๆ อย่างนี้กับเขาเป็นด้วยหรอเนี่ย นี่พูดจริงหรือแกล้งกันแน่ “นี่แก พูดจริงหรือล้อเล่นเนี่ย” บุ้งฟังแล้วทำหน้ามุ่ย  “โธ่ แกนี่ ก็ทำไมจะไม่จริงเล่า คือว่า .ชั้น .” แต่บุ้งยังพูดไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงรถคันหนึ่งกดแตรอยู่ข้างหลัง “ปรื้นๆ .” ทั้งสองหันไปมอง ก็เห็นเจ้าของรถเดินลงจากรถมาหาคนทั้งสอง ปาล์มนั่นเอง ที่กำลังเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่เมื่อมองเห็นสภาพรถของบุ้งแล้วก็ยิ้มนิดๆ “รถเป็นไรหรอ” ปาล์มถาม มองหน้าบุ้งแล้วยิ้ม “รถเสีย ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร” บุ้งมองหน้าปาล์ม แล้วตอบเรียบๆ “แล้วจะทำไงละเนี่ย” ปาล์มถาม หันมามองน้ำเพชร “เดี๋ยวจะโทรเรียกช่างที่อู่มาลากไป” บุ้งตอบสั้นๆ พลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา “แล้วเมื่อไหร่ช่างจะมาล่ะ จะเข้าเรียนไม่ทันนะ” ปาล์มพูดยิ้มๆ บุ้งมองแล้วขมวดคิ้ว “ก็จะให้จิ๋วไปก่อนอยู่แล้ว  แล้วเดี๋ยวชั้นจะตามไป” ปาล์มหันไปมองน้ำเพชร  “งั้นน้ำเพชรก็ไปกับเราก็ได้นี่ จะได้ไม่ต้องลำบากหาแท็กซี่ไปอีก เดี๋ยวก็ไม่ทันเรียนพอดี” น้ำเพชรฟังแล้วหันไปมองบุ้ง ลังเล  “แล้วแกล่ะ เรียกคนที่บ้านมาเฝ้ารถได้ไหม แล้วแกรีบไปเรียนก่อน” แต่บุ้งได้ยินคำว่า ลำบาก ของปาล์มแล้วสะดุด ก่อนจะเมินไป พูดเรียบๆ “วันนี้ไม่มีใครว่างเลย ไม่เป็นไรหรอก ชั้นรอช่างคงไม่นานมาก แกก็ไปกับปาล์มแล้วกัน จะได้ไม่ลำบาก” น้ำเพชรฟังแล้วอึ้งไป ส่วนปาล์มยิ้มนิดๆ ก่อนจะพูดลอยๆ “อืม ก็ไม่น่าเอารถออกมาแต่แรกนี่หว่า เห็นไหม มาตายกลางทางแล้วมันก็ลำบากอย่างเงี้ย” พูดแล้วเหลือบตามองน้ำเพชร “เพื่อนก็ต้องมาพลอยลำบากไปด้วยน่ะ” น้ำเพชรหันมามองหน้าปาล์ม แต่ปาล์มไม่ได้มองตอบ เพราะกำลังมองบุ้งยิ้มๆ “แกน่าจะเช็คให้ดีก่อนนี่หว่า ว่า “รถ” มันไหวไหม ถ้าไม่ไหว ก็ไม่น่าจะเอาออกมา”  บุ้งจ้องตาตอบ ก่อนจะบอกออกมาเรียบๆ “มันเป็นความผิดชั้นเองแหละ ที่ทำให้เพื่อนต้องลำบาก” แล้วก็หันไปหาน้ำเพชร “ไปกับปาล์มนะ เดี๋ยวชั้นตามไป  ขอโทษอีกครั้งที่ต้องทำให้ลำบาก” น้ำเพชรมองหน้าบุ้ง เห็นสายตานั้นแล้วรู้สึกแปลกๆ  แต่บุ้งยิ้มให้พลางสำทับว่า “ไปเหอะนะ ไม่ต้องเป็นห่วงชั้นหรอก” น้ำเพชรมองหน้าบุ้งแล้วพยักหน้า “อืมๆ ก็ได้ งั้นไปกับปาล์มก็ได้” หันไปพูดกับปาล์ม  “ขอบใจมากนะปาล์ม” ปาล์มมองแล้วยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ทำให้เธอลำบากซ้ำสองแน่ๆ” บุ้งสะดุด หันมามอง ปาล์มยิ้มนิดๆ แล้วเดินนำน้ำเพชรไปขึ้นรถ น้ำเพชรหันมามองบุ้งแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับ  บุ้งมองตามรถคันโก้ของปาล์มที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป มองเห็นน้ำเพชรที่นั่งอยู่ข้างๆ ปาล์ม มองตามไปจนรถปาล์มเร่งความเร็วหายไปจากสายตาในที่สุด บุ้งถอนหายใจ โทรศัพท์เรียกช่าง แล้วเข้ามานั่งรอในรถ ถอนหายใจอีกครั้งดังเฮือก พลางนึกด่าตัวเองอยู่ในใจ คราวนี้ริอ่านจะทำตัวเป็นพระเอกผู้เสียสละเลยหรือวะเรา ท่าจะเพ้อเจ้อใหญ่แล้ว  เฮ้อ  แต่ว่า แล้วจะให้มาลำบากกับเราเนี่ยนะ ให้เขาไปสบายๆ ก็ดีแล้วนี่ คิดแล้วก็ซึมไป  สักพักจึงเอื้อมมือไปเปิดเพลงเดิม พลางนึกถึงบรรยากาศเมื่อกี้นี้ บรรยากาศที่บุ้งยอมรับกับตัวเองว่า มีความสุขมาก “ใจที่ฉันให้เธอ เธอก็แค่รับไป เธอไม่ต้องมอบสิ่งไหน ตอบแทนมาให้ฉัน ฉันเป็นเพียงชายคนหนึ่งที่อยากดูแล ห่วงใยเธอเท่านั้น  ขอแค่เพียงยังมีใครที่ห่วงใยกัน  ไม่เคยต้องการสิ่งใด ” บุ้งฟังเพลงพลางคิด ความจริงใจของฉัน มีค่าพอให้เธอได้หรือเปล่า . จากคุณ : ชมเช้า - [ 7 ม.ค. 49 00:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปาล์มขับรถ แต่ก็แอบเหลือบตามองคนที่นั่งข้างๆ อยู่เป็นระยะ สักพักก็ถาม “วันนี้บุ้งมารับแต่เช้าหรอ” น้ำเพชรละสายตาจากข้างทาง หันมาตอบ  “อืม วันนี้มารับเช้าไปหน่อย แล้วนายล่ะ ทำไมมาแถวนี้ หรือว่ามีธุระอีก” ปาล์มสะดุด ก่อนจะค่อยๆ ตอบออกมา  “ก็ ใช่ พอดีมาแถวนี้มีธุระ พักนี้ก็คงจะมีธุระทุกวันแหละ” น้ำเพชรฟังแล้วพยักหน้า ปาล์มจึงค่อยๆ ถามต่อ “แล้ว รถบุ้งก็เสียอย่างนี้ คงจะซ่อมนานนะ” “ก็ไม่รู้สิ  บุ้งก็ไม่รู้ว่าอะไรเสีย” “ดูแล้วคงจะซ่อมนาน .แล้ว บุ้งก็ไปรับเธอไม่ได้แล้วสิ” ปาล์มอ้อมแอ้มออกมา น้ำเพชรนิ่งคิด  “อืม ก็คงงั้นมั้ง แต่ก็ไม่เป็นไรนี่ เราก็นั่งรถตู้ไปก็ได้ เมื่อก่อนไม่มีใครมารับก็ไปได้ ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร” “อืม แต่ว่าช่วงนี้เผื่อเราไปแถวนั้น จะแวะไปรับเธอก็แล้วกัน” ปาล์มรีบพูดทันที ก่อนที่จะไม่กล้า น้ำเพชรหันมามองหน้า “เอางั้นหรอ ไม่เป็นไรมั้ง เกรงใจน่ะ เดี๋ยวนายจะลำบากเปล่าๆ” “ไม่นี่ ไม่ได้ลำบากเลย” ปาล์มรีบพูด “และรับรองนะ เราไปรับเธอ ก็ไม่ปล่อยให้เธอลำบากเหมือนบุ้งแน่ๆ” น้ำเพชรได้ยินคำว่า ลำบาก แล้วนึกถึงคำพูดบุ้งจึงรีบตอบ   “ก็ บุ้งก็ไม่ได้ทำให้ลำบากอะไรนี่ ก็แค่รถเสีย มันห้ามกันไม่ได้” “ก็รถมันเก่าซะขนาดนั้นน่ะ มันจะไม่เสียได้ไง ความจริงมันไม่น่าจะเอามาขับบนถนนด้วยซ้ำ” ปาล์มพูดแล้วยิ้มนิดๆ น้ำเพชรเหลือบตาไปมอง รู้สึกแปลกๆ จึงตอบไป “ก็ไม่ได้เก่าขนาดนั้นหรอก ปกติก็ไม่เคยเสียนะ เพิ่งจะเสียครั้งนี้แหละ” “มันไม่เคยเสีย ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่เสียนี่ รถเก่าๆ แบบนั้นน่ะ ไว้ใจได้ที่ไหน  ทางที่ดี แนะนำให้บุ้งเลิกใช้ไปเลยดีกว่า” น้ำเพชรฟังแล้วเงียบ ปาล์มหันมามองแล้วพูดเบาๆ “ส่วนเรื่องไปมหาลัย เดี๋ยวไปรับเธอตลอดเลยก็ได้” น้ำเพชรฟังแล้วหันขวับไปทันที มองหน้าปาล์ม ก็เห็นปาล์มหันไปสนใจกับถนนเบื้องหน้า ปาล์มพูดอย่างนี้จะให้หมายความว่ายังไงกันแน่นะ “หมายความว่าไง” “ก็อย่างที่บอก เดี๋ยวไปรับเอง ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรนี่” ปาล์มพูดโดยไม่มองหน้า ในใจเต้นตึกตัก “ไม่เป็นไรหรอกมั้ง คือว่า” น้ำเพชรอึกอัก พูดไม่ออก ปาล์มหันมามองแวบหนึ่ง “ทำไมล่ะ ไม่อยากให้ไปรับหรอ” “ก็ .เกรงใจไง” น้ำเพชรอ้อมแอ้มบอก ปาล์มฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ ที่น้ำเพชรปฏิเสธเขานี่ มันเป็นเพราะอะไร มันเกี่ยวกับอะไรหรือใครกันแน่ “ก็บอกแล้วไง ไม่ต้องเกรงใจ นะ ตกลงพรุ่งนี้ไปรับนะ ยังไงบุ้งมันคงไปรับเธอไม่ได้แล้วล่ะ” ปาล์มตัดบท ก็เรื่องมันก็น่าจะเป็นอย่างนี้ สะดวกสบายกันทุกฝ่ายนี่นา บุ้งไม่มีรถไปรับ ก็ไม่ต้องลำบากไปรับ ส่วนเขามีรถเขาก็ไปรับ มันก็ถูกต้องแล้วนี่นา หรือว่า ปาล์มคิดขึ้นมาได้ หรือว่าที่น้ำเพชรไม่อยากให้เราไปรับเพราะกลัวว่าพี่พลจะเข้าใจผิด ก็..น้ำเพชรชอบแอบมองพี่พลบ่อยๆ แล้วตอนนี้พี่พลเขาก็ไม่มีแฟนแล้ว หรือว่า ปาล์มคิดแล้วก็พูดออกมาลอยๆ “กลัวพี่พลเข้าใจผิดหรอ” น้ำเพชรหันมามองหน้า  “เกี่ยวอะไรกับพี่พลด้วย” “อ้าว ก็เราไม่รู้สาเหตุว่าทำไมเธอไม่ยอมให้มารับ ก็นึกว่าเกี่ยวกับพี่พลน่ะสิ” “จะมารับก็มาไม่ได้ว่าอะไร  แต่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่พล” น้ำเพชรตอบ ปาล์มฟังแล้วแอบยิ้ม “โอเค งั้นพรุ่งนี้จะมารับนะ” น้ำเพชรพยักหน้า ปาล์มยิ้มแล้วหันกลับไปมองถนน ตั้งใจขับรถต่อไปด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นมาก จากคุณ : ชมเช้า - [ 7 ม.ค. 49 00:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พี่พลกำลังวิ่งเหยาะๆ  ตรงไปที่สนามฟุตบอลที่ฝึกซ้อมประจำ เนื่องจากยังเช้าอยู่  ยังไม่ถึงเวลานัดของนักกีฬ่า  พี่พลจึงมาวิ่งวอร์มร่างกายเตรียมไว้ก่อน วิ่งไปเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงสนามฟุตบอลอยู่แล้ว ก็มีเสียงใสๆ ร้องเรียก แล้วก็มีเสียงฝีเท้าคนกำลังวิ่งไล่หลังมา พี่พลหันไปมอง จึงเห็นสาวน้อยคนหนึ่งกำลังวิ่งตรงมา ในมือถือถุงขนมถุงโต ขณะนี้เธอวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้วยิ้ม “พี่พล” พี่พลยิ้มให้ ยิ้มที่สว่างไสวพร้อมๆ กับดวงตาสุกใสที่ทำให้โลกมีชีวิตชีวาเช่นเคย แม้ว่าจะไม่รู้ว่าสาวน้อยคนนี้เป็นใครก็ตาม “พี่พลใช่ไหมคะ” สาวน้อยคนนั้นก็คือแพทนั่นเอง “ใช่ครับ” พี่พลรับคำ แล้วทำหน้าสงสัย “แล้วน้อง ” “แพทค่ะ” แพทแนะนำตัวเองเสร็จสรรพแล้วยิ้มให้ “น้องรู้จักพี่ด้วยหรอครับ” “โธ่ ทำไมจะไม่รู้จักล่ะคะ พี่พลไม่รู้ตัวหรอ ว่าพี่พลน่ะดังจะตาย ใครๆ ก็รู้จักทั้งนั้นแหละค่ะ คือว่าวันนั้นแพทมาหาพี่บุ้ง แล้วพี่บุ้งเขาบอกว่ารู้จักพี่พลด้วย” พี่พลยิ้ม ทำหน้าเข้าใจ  “อ๋อ ใช่ครับ แล้วน้องแพทมาหาพี่มีอะไรหรือเปล่า” “มีสิคะ นี่ไง” ตอบพร้อมชูถุงขนมให้ดู  “แพทซื้อขนมเจ้าอร่อยมาฝากค่ะ อร่อยมากเลยนะคะ พี่บุ้งกินแล้วยังติดใจบอกว่า อร่อยมากๆ เลย” พี่พลรับถุงขนมไป แล้วบอก “ขอบใจมากๆ เลยครับ” “ขอบใจอย่างเดียวไม่พอค่ะ พี่พล พี่พลต้องกินด้วยค่ะ กินเดี๋ยวนี้เลยนะคะ .”แพทว่า แล้วพาพี่พลมานั่งที่เก้าอี้ริมสนามฟุตบอล ดึงตัวพี่พลลงนั่ง แล้วเปิดถุงขนมให้ “จะให้กินตอนนี้เลยหรอครับ”พี่พลมองขนมแล้วลังเล  “เดี๋ยวพี่ก็ต้องซ้อมแล้วนะ” “โธ่ๆ ลองชิมหน่อยเดียวเองค่ะ นะคะ ไม่เสียเวลาหรอก .ไม่กินเดี๋ยวป้อนนะคะ” แพทว่าทำท่าจะหยิบขนมมาป้อนจริงๆ พี่พลต้องรีบยึดมือไว้ “นี่จะป้อนพี่จริงๆหรอเนี่ย” แพทหัวเราะ “โธ่ ใครว่าจริงละคะ ล้อเล่นต่างหาก” พี่พลฟังแล้วพลอยหัวเราะไปด้วย แต่ครั้นเหลือบสายตาไปเห็นใครคนหนึ่งที่กำลังมองอยู่ข้างๆ พี่พลก็ยิ้มค้าง มิ้นนั่นเองที่กำลังยืนมองอยู่   มิ้นมองดูภาพนั้น ความรู้สึกเหมือนเหตุการณ์เมื่อหนึ่งปีที่แล้วย้อนกลับมาอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้ว แต่ทำไมความรู้สึกมันยังคงเหมือนเดิม ไม่ต่างจากวันนั้นเลย หรือมิ้นต้องยอมรับกับตัวเอง ว่ายังไม่เคยลืมเค้าได้ และยังมีความรู้สึกเหมือนเมื่อครั้งนั้นทุกอย่าง แต่เราไม่ควรจะรู้สึกอย่างนั้น เพราะทุกอย่างมันก็จบไปแล้ว  พลจะทำอะไรก็เป็นสิทธิของเขา เราไม่มีสิทธิอะไรแม้แต่น้อย ทางที่ดี ควรจะบังคับความรู้สึกของตัวเองไว้ดีกว่า  อย่าให้มันเป็นเหมือนที่ผ่านๆ มาเลย คิดได้ดังนั้นมิ้นก็หันหลังกลับ เดินออกไป พี่พลมองตาม ขยับจะลุก นึกขึ้นได้ก็หันมาบอกแพทว่า “น้องแพทครับ พี่มีธุระด่วน ขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่มา” แพทพยักหน้าอย่างงงๆ กับท่าทีของพี่พลที่จู่ๆ ก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปทันที พี่พลวิ่งไปทันมิ้นที่ใต้ตึกคณะที่ตอนนี้ ไม่มีใครอยู่ เพราะยังเช้าอยู่มาก พี่พลวิ่งมาดักหน้ามิ้นไว้ มิ้นชะงัก หันมามองหน้า แล้วหลบตา พี่พลมองดวงตาคู่นั้นของมิ้น แล้วเห็นว่า คลอคลองไปด้วยหยาดน้ำใส จึงถามเสียงอ่อนโยน “มิ้นเป็นอะไรไปครับ ร้องให้ทำไม” มิ้นส่ายหน้า ขยับจะปฏิเสธ แต่พี่พลชิงพูดดักไว้ก่อน  “ผมก็รู้นะว่ามิ้นน่ะเป็นนางเอก แต่คราวนี้อย่าตอบแบบว่าผงเข้าตาเลยครับ ผมอยากรู้จริงๆ เป็นห่วงนะ” มิ้นฟังแล้วชะงัก มองหน้าพี่พล  แล้วรีบเช็ดน้ำตาที่กำลังจะไหล  “มิ้นไม่เป็นอะไรค่ะ พลอย่ามาเป็นห่วงเลย” “มิ้นห้ามผมไม่ได้หรอกครับ เมื่อก่อนผมเคยเป็นห่วงยังไง เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่” มิ้นมองหน้าพี่พล แววตาเต็มไปด้วยความสับสน ข้างพี่พลก็จ้องตามิ้น ไม่ยอมหลบ สุดท้ายมิ้นเองที่เป็นฝ่ายหลบตา “เรื่องของเราจบไปแล้วนะคะ จบไปนานแล้ว พลจะไม่ห่วงมิ้นก็ได้นะ มันก็ไม่ผิดอะไร” พี่พลถอนหายใจ  “มิ้นอาจจะอยากให้มันจบนะ แต่ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย” “ถึงพลจะไม่คิด แต่มันก็ต้องจบลงจริงๆค่ะ  พลก็รู้นี่ ว่ามันต้องเป็นอย่างนั้น” “ผมรู้ ผมเข้าใจว่ามิ้นหมายถึงอะไร แต่น้องพลอยเค้า ไปแล้วนะ” พี่พลพูดเบาๆ การเอ่ยถึงคนๆหนึ่งดูจะเป็นการยากลำบากเหลือเกินสำหรับเขา “ก็เพราะเค้าไปแล้วน่ะสิคะ ก็เพราะอะไรล่ะ มันถึงเป็นอย่างนั้น ไม่ใช่เพราะเราหรอ” มิ้นตอบกลับมาเบาๆ เช่นกัน เมื่อนึกถึงน้องพลอย มิ้นก็อดน้ำตาซึมขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ “มิ้นอย่าโทษตัวเองเลย ถ้ามันจะเป็นเพราะใครสักคน มันก็คงจะเป็นเพราะผมมากว่า” พี่พลว่าแล้วมองมิ้นด้วยดวงตาที่ปวดร้าว “มันเป็นเพราะผมเอง ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ไม่ว่ากับน้องพลอยหรือกับใคร มันเป็นความผิดของผมเอง” มิ้นมองพี่พล เห็นความเศร้าในดวงตาของเขาแล้วก็อดสงสารไม่ได้  “อย่าโทษตัวเองสิคะ พลไม่ได้ตั้งใจ มิ้นรู้ แล้วอย่าโทษตัวเองคนเดียว เพราะมิ้นก็มีส่วนอยู่ไม่น้อย” “ยังไงเรื่องมันก็เกิดเพราะผม เพราะนิสัยผม” พี่พลพูดแล้วเงียบไป พยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาส่งให้มิ้นแล้วว่า “แต่ไม่ว่าจะยังไง ก็ขอให้มิ้นรู้เอาไว้ ว่าผมยังเป็นห่วงมิ้นเสมอนะ และมันคงไม่เปลี่ยนแปลงไปได้” มิ้นรับผ้าเช็ดหน้าของพี่พลมาซับน้ำตา สบตากับพี่พล  “ขอบคุณค่ะ มิ้นอยากจะบอกกับพลอย่างหนึ่งนะ พลเป็นคนดี เชื่อมั่นในความดีของตัวเองนะคะ” “หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นแล้ว มิ้นยังคิดว่าผมเป็นคนดีอยู่อีกหรอ” พี่พลถามเบาๆ “ก็เพราะเหตุการณ์นั้น ทำให้มิ้นรู้ว่า พลเป็นคนดี เป็นคนดีเกินไปด้วยซ้ำ” มิ้นบอกเบาๆ เช่นกัน แล้วทั้งสองก็มองหน้ากัน ต่างรู้กันอยู่ว่าต่างคิดอะไร แต่ก็ไม่สามารถจะทำอะไรให้มันดีกว่านี้ได้ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 49 01:43:34 จากคุณ : ชมเช้า - [ 7 ม.ค. 49 00:51:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อวานหายไป เพราะเขียนไม่ทัน วันนี้ก็เกือบเขียนไม่เสร็จ แต่ก็เสร็จจนได้ ดึกไปหน่อยนะจ๊ะ แหะแหะ แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 49 00:59:51 จากคุณ : ชมเช้า - [ 7 ม.ค. 49 00:57:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาเมื่อไหร่ ก็รออ่านจ้า จากคุณ : papasea - [ 7 ม.ค. 49 01:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาแว้วๆๆ นึกว่าไม่มี ฮิฮิฮิ ดีที่ยังไม่นอน .............................. ทำไม ตาปาล์ม วันนี้ พูดจา ไม่น่ารักเลย .. ฮึ เสียแรงเชียร์ สงสารบุ้งวันนี้ ... ............................. แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 49 01:33:36 จากคุณ : greenmania - [ 7 ม.ค. 49 01:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เป็นไรจ้ะ ให้อภัย เห็นว่าตั้งใจนะเนี่ย ไปพักผ่อนได้แล้วนะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงเขียนต่อนะ รักนะ จุ๊บๆ ^ ^ จากคุณ : คำพู - [ 7 ม.ค. 49 01:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อู้ววว ดีนะกลับมารีเฟรชอีกรอบ ฮี่ๆ แง่ว ไมวันนี้แอบเห็นหางกะเขา แถมปีกสีดำหลังนายปาล์มง่า... สงสัยพี่พลจัง ว่าแต่ ยัยหนูแพทนี่อะไรกันนะ ดูยากจัง เหมือนใสซื่อ แต่ดูไปดูมาก็ไม่ใสแหะ แง่มๆ จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 7 ม.ค. 49 01:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Wait for the next chapter ka ^^ จากคุณ : Meif - [ 7 ม.ค. 49 02:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "...แล้วทั้งสองก็มองหน้ากัน ต่างรู้กันอยู่ว่าต่างคิดอะไร..." อย่ารู้กัน2สิ อยากรู้ด้วย ต๊าย..วันนี้บุ้งพระเอกเชียวนะ เเต่เกลียดจริงๆพวกที่ชอบคิดเเทนเนี่ย คนอื่นคิดว่าลำบากเเต่เจ้าตัวเค้ารู้สึกลำบากรึเปล่าล่ะ โฮ่ๆๆ คุณไข่หวานคิดเหมือนเราเลย น้องเเพทพฤติกรรมน่าสงสัย น้องเเพทน่ะจะต้องเเฝงตัวมาเข้ากลุ่มเพื่อเเก้เเค้นเเทนใครเเน่ๆเลย สักพักจะต้องมีฆาตกรรมในห้องปิดตายเเหงๆ 555+วิญญาณโคนันเข้าสิง ป.ล.วันนี้อินมากเป็นพิเศษเก็บกดมาจากห้องเฉลิมไทยเบื่อกระทู้สุพรรณหงส์ - -" แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 49 13:10:42 จากคุณ : MikaRin - [ 7 ม.ค. 49 09:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สนุกดีจัง..... จากคุณ : All bread - [ 7 ม.ค. 49 11:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาอ่านแล้วคะ จากคุณ : Nilus - [ 7 ม.ค. 49 15:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 วันนี้ไม่ชอบนายปาล์มเลยอ่า -_-" ทำไมไม่น่ารักเหมือนเคยหนอ... สงสารนายบุ้ง .. พอจะสารภาพซะหน่อยก้อมีอุปสรรคมาขัดขวาง ส่วนพี่พลกะมิ้น .. เคยมีเรื่องอะไรระหว่างสองคนนี้นะ น้องแพท .. โผล่มา .. มีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่า... รอตอนต่อไปนะจ๊ะ แม่ชม จากคุณ : imagina - [ 7 ม.ค. 49 17:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ปาล์มชักรุกหนัก จนความเป็นตัวปาล์มที่ไม่มีเสน่ห์และดูถูกคนที่พยายามกลบไว้ก็กลับมาจนได้ ถ้าเราเป็นจิ๋วเจอปาล์มพูดแบบนั้นกับ "เพื่อนสนิท" อย่างบุ้งล่ะก็ ยอมนั่งแท๊กซี่ไปทำงานดีกว่า (อินจัด) จากคุณ : Nusantara - [ 7 ม.ค. 49 20:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทำไมไม่ลากรถกันไปล่ะ จากคุณ : scottie - [ 7 ม.ค. 49 22:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 16 บุ้งเอ๋ย ........ อุปสรรคเยอะอย่างนี้มีแวว ......... อิอิอิอิอิอิ จากคุณ : นายละลิ่ว เลยระรื่น (Greenfree) - [ 7 ม.ค. 49 22:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อิอิ สวัสดีปีใหม่คร้าบ ขอให้สุขีสมหวัง แฮปปี้ แฮปปี้ กันทุกท่าน ทุกคนนะครับบบ ช้าไปหน่อยแต่ก็จากใจ นะคร้าบบบ มีความสุข มีความสุข มีความสุข จงเป็นสุขเป็นสุขทุกท่านเถิด ...... เพี้ยง จากคุณ : นายละลิ่ว เลยระรื่น (Greenfree) - [ 7 ม.ค. 49 22:24:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 รถเก่าแล้วมันผิดตรงไหนอะ รูปไม่หล่อ บ้านไม่รวย แต่ไม่เคยเป็นที่ไม่ต้องการของเพื่อน เหมือนนายหลอก ปาล์ม แหะแหะ อินมมากไป ชิ วันนี้นายแย่มาก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 7 ม.ค. 49 22:37:00 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ศึกชิงนางเริ่มเข้มข้นแล้วล่ะ วันนี้ดูเครียด ๆ นะจ๊ะ สงสัยจังว่ามิ้นกับพี่พลเคยมีเรื่องอะไรกันมาก่อน? ถ้าเขียนกันจริง ๆ จะได้นิยายอีกเรื่องหรือเปล่าเนี่ย แต่ที่สำคัญ วันนี้คิดถึงนายล่องลอยจัง !!! จากคุณ : จิ๊จุน้อย - [ 7 ม.ค. 49 22:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ MiKaRin คิดไปน่ากลัวจังค่ะ ไปถึงฆาตกรรมเชียว หึหึหึ จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 7 ม.ค. 49 23:04:43 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณไข่หวานอย่าไปเชื่อรินเขามากเลยจ๊ะ ขานั้นน่ะ อ่านแต่นิยายสืบสวน คิดอะไรเป็นปริศนาไปหมดแหละ น่ากลัวมาก อิอิ ไปต่อกันดีกว่า ทางนี้ ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4007334/W4007334.html จากคุณ : ชมเช้า - [ 8 ม.ค. 49 02:01:58 ]