CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    +++ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ ๑๔(ถ้าจะมาพบกัน แวะซื้อขนมมาฝากด้วยนะ)

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 1

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3960416/W3960416.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 2

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3962445/W3962445.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 3

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3965098/W3965098.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 4

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3969395/W3969395.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 5

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3972098/W3972098.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 6

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3974728/W3974728.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 7

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3982019/W3982019.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 8

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3985183/W3985183.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 9

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3988166/W3988166.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 10

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3992369/W3992369.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 11

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3994744/W3994744.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 12

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3998214/W3998214.html

    ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 13

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4005359/W4005359.html

    -- 14 --

    ทั้งสองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมิ้นก็หันหลังเดินออกไป พี่พลรีบเดินตามไปข้างๆ มองคนข้างๆ แล้วเอ่ยออกมา


    “แต่เรื่องน้องพลอยก็ไม่เกี่ยวกับความรู้สึกของเราสองคนนี่”


    มิ้นหันมามองพี่พลแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเรียบๆ


    “เกี่ยวสิคะ เราสองคนต้องรับผิดชอบ”


    พี่พลชะงักหันมามองหน้ามิ้น พูดเสียงเรียบๆ แต่มิ้นรับรู้ได้ถึงกระแสแห่งความปวดร้าวแผ่ออกมาจากคำพูดนั้น


    “ผมรู้แล้วว่าต้องรับผิดชอบ เราสองคนกำลังรับผิดชอบกันอยู่นี่ไง”


    มิ้นหันมามองหน้า สบตาแล้วส่ายหน้า แต่พี่พลชิงพูดขึ้นมาก่อน


    “แต่การรับผิดชอบของเราสองคน มันก็ไม่ได้หมายความเราจะต้องถูกปิดกั้นแม้แต่ความรู้สึกหรอกนะ ผมไม่มีสิทธิแม้แต่จะรู้สึกอะไรบ้างเชียวหรอ”


    มิ้นส่ายหน้าอีกครั้ง “มิ้นคงห้ามพลไม่ได้ แต่สำหรับมิ้น คงไม่มีสิทธิคิด มีสิทธิรู้สึกอะไรกับพลอีกแล้ว”


    พี่พลหันขวับมามองหน้ามิ้น จ้องตา แล้วบอกขรึมๆ “ทำไมมิ้นต้องทำอย่างนี้ด้วย มิ้นทำเหมือนกับว่า มิ้นลืมเรื่องที่ผ่านมาของเราไปหมดเแล้ว”


    มิ้นมองตาพี่พลแล้วเมินหน้าไป  “เรื่องนั้นมันคงไม่สำคัญแล้วล่ะค่ะ เรื่องของน้องพลอย ทำให้มิ้นคิดว่า เราไม่ควรจะเกี่ยวข้องอะไรกันอีก อย่างน้อยก็เห็นแก่น้องเขา”


    “ผมเห็นแก่เค้า เห็นแก่เค้ามาตลอดปีหนึ่งที่ผ่านมา” พี่พลพูดขรึมๆ แล้วเงียบไป มิ้นหันมามองหน้า พูดเบาๆ


    “มิ้นถึงบอกไงค่ะ ว่าพลเป็นคนดีเสมอ”


    “ผมไม่ได้อยากได้คำชมเรื่องความดี แต่ผมอยากรู้ว่า…เราจะทำอะไรให้มันดีขึ้นได้ไหม” พี่พลพูดแล้วคว้ามือมิ้นมาจับไว้ มิ้นชะงัก สบตาพี่พลแล้วพูดเรียบๆ


    “ปล่อยมันไปเถอะค่ะ ถ้าพลนึกถึงน้องพลอย พลก็จะรู้ ว่าคงไม่มีอะไรที่เราจะทำให้มันดีขึ้นมากไปกว่านี้ได้อีกแล้ว”


    มิ้นมองมือที่พี่พลเกาะกุมไว้ พี่พลมองตามก่อนจะค่อยๆ ปล่อยมือ  ทั้งสองสบตากันก่อนที่มิ้นจะยิ้มให้ แล้วเดินออกไป พี่พลยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองตามมิ้นนิ่งๆ พลางคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา


    หนึ่งปีแล้วสินะ กับเหตุการณ์นั้น เหตุการณ์ที่เขาไม่มีวันลืม จะให้ลืมได้อย่างไร ก็ภาพน้องพลอยที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลยังเกาะติดอยู่ในความทรงจำของเขา ไม่เคยลืมเลือนไปได้เลย


    น้องพลอยมองมาที่เขา แล้วร้องให้  สายตาเต็มไปด้วยความตัดพ้อ  ถ้าสายตาของน้องพลอยเป็นมีด เขาก็คงโดนฟาดฟันจนเป็นแผลเต็มตัว แล้วเขาจะทำอะไรได้ ได้แต่ยืนมองน้องพลอยอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาจนชิดเตียง และเริ่มต้นปลอบโยน


    “พี่รู้ว่าพี่ทำร้ายน้องพลอย แต่พี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้น้องเจ็บปวดเลย พี่ไม่รู้จริงๆ…พี่เสียใจจริงๆ” พี่พลนึกถึงคำปลอบโยนในตอนนั้น แล้วถอนหายใจออกมา…

    จากคุณ : ชมเช้า - [ 8 ม.ค. 49 01:38:58 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป