ต่อไปนี้จะไม่มีวันนั้นแล้ว
เสียงหวานแว่วข้างหูอยู่ไม่หาย
เคยหยอกล้อต่อกันทุกวันมิวาย
จะกลับกลายเป็นเปลี่ยวเหงาเศร้าวิญญาณ์
สายสัมพันธ์อันชิดเชื้อเมื่อก่อนเก่า
เป็นเหมือนเงาเฝ้าหลอกหลอนนอนผวา
จากชิดใกล้กลายเป็นอื่นขมขื่นอุรา
เจ็บแปลบปร่าเกินจะพร่ำคำบรรยาย
จากชิดใกล้กลับกลายเป็นเหินห่าง
จากเข้าใจกลายมาร้างไร้ความหมาย
กี่ถ้อยคำบอกคิดถึงซึ้งมิวาย
กลับคืนคลายกลืนกล้ำคำพูดตน
แสนเสียดายความรู้สึกอันสึกกร่อน
ต้องมานอนเดียวดายใจสับสน
จะย่างเดินทางใดใจวกวน
จะผ่านพ้นความเจ็บนี้กี่ปีกี่วัน
ความเชื่อใจเป็นผลร้ายทำลายชีวิต
มิรู้ทิศรู้ทางคว้างความฝัน
รักมากก็ลึกร้าวเศร้าจาบัลย์
คนร่วมฝันทิ้งฝันร้างกลางมรรคา
จะมิเชื่อหญิงใดในโลกนี้
เจ็บเหลือที่จะทานทนคนไร้ค่า
เจ้าตีจากฝากไว้ให้ทรมา
สมน้ำหน้าที่จริงใจให้เขาลวง
ขณะเจ้ามีความสุขข้าทุกข์หนัก
ดังมีดปักกลางใจเลือดไหลร่วง
เจ้าเคียงชายข้าดายเดียวเปล่าเปลี่ยวทรวง
อยากจะล่วงสู่โลกันต์ก่อนวันตาย
มิอยากอยู่ไห้ได้รับอัปยศ
ทั้งชีวิตก็รันทดหมดความหมาย
ทุกวันนี้มีแต่เศร้าลึกร้าวทุราย
แม้ไม่ตายก็คลับคล้ายตายทั้งเป็น
จะเงียบเหงาคว้างเคว้งวังเวงวิโยก
กลืนกล่ำโศกมิให้ใครมองเห็น
จะเคร่งคร่ำกร่ำทุกข์อันลำเค็ญ
เอาไว้เป็นอนุสรณ์ก่อนวางวาย
๙ มกราคม ๒๕๔๙
เกรียงไกร หัวบุญศาล
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
9 ม.ค. 49 17:25:03
]
ต่อไปนี้จะไม่มีวันนั้นแล้ว
