น้ำค้างหล่นบนยอดหญ้า
น้ำตามาจากฝากฟ้าไหน
น้ำฝนหล่นฉะเปียกปอนไป
น้ำใสใสไหลออกจากแววตา
น้ำค้างพรมเมื่อเพลาดึก
น้ำตาพรึกปรึกวาวประกายแสง
น้ำฝนหล่นไหลไม่อ่อนแรง
น้ำใสแล้งลงวับกับตา
เกิดเป็นคนช่างบ้าช่างฝัน
ชีวิตฉันมีสองโลกต้องโหยหา
มีสังคมจมไว้คอยบีฑา
มีความบ้าไว้แหกแดกกฏเมือง
มีหัวใจโหยให้ท้องทุ่งหญ้า
มีเวลาแบ่งปันให้ความฝัน
มีความมันให้ชีวิตกับจิตใจ
กลอนเปล่าเล่าเปลือยให้คนเขียน
กลอนเพี้ยนๆเขียนไปใครว่าบ้า
กลอนธรรมดาเปิดอ้าทุกผู้คน
มาเถิดเพื่อนเอ๋ยมาบรรเลง
เปล่งบทเพลงใครว่าหาสร้างสรรค์
ออกจากกรอบขอบคิดสังคมกัน
เธอกับฉันหลุดพ้นกาลเวลา
จากคุณ :
ต้นเขียน 
- [
11 ม.ค. 49 01:45:07
]
ตามฝันในวันอยู่เมือง
.
