ที่บ้านผมไม่มีนกบินๆอยู่แล้วตกลงมา...ตาย ไม่เลี้ยงไก่ไข่ ไก่เนื้อ หรือไก่ชน
ไม่มีแม้กระทั่งคนชื่อ...ไก่

แค่มี..ช็อกโกแลต ช็อกโกแลตรูปหัวใจก้อนเล็กๆ หลายก้อนบรรจุในห่อพลาสติก

คุณอาสาวสวย (ถึงสวยปานกลาง ) และสามีเธอ หิ้วติดมือมาฝากหลานชาย
สุดที่รัก หลังจากไปร่วมงานแต่งงานเพื่อนที่เวียดนาม ใช่แล้ว...เวียดนาม!!


"ที่เวียดนามมีคนตายจากไข้หวัดนกเป็นสิบแล้วนะพ่อ" คุยคุ้ยข่าวจากลูกชาย


คืนนั้น คุณลูกชายซึ่งมีโรคปอด (แหก) เป็นโรคประจำตัวอยู่แล้ว ...ประกาศให้
ตู้เย็นและห้องครัว เป็นเขตสีเหลือง พื้นที่ควบคุมพิเศษ..เฝ้าระวังไข้หวัดนก..ทันที
พร้อมทั้งกำชับ ไม่ให้ทุกคนในบ้านแตะต้องช็อกโกแลต...ต้องสงสัย (ไม่ชัดแจ้ง
ว่าหวังดีหรือหวงขนม)


ก่อนเข้านอน...ได้ข่าวว่าเข้าไปตรวจสอบพื้นที่เฝ้าระวังอยู่หลายรอบ พร้อมนับ
จำนวนไว้ด้วย


"ทำไมลูกไม่กินช็อกโกแลตละครับ" ผมถามเพราะโดยปกติแล้วคุณลูกชาย โปรด
ปรานมาก
"กินไม่ได้นะพ่อ เดี๋ยวติดไข้หวัดนก"
"ไม่ติดหรอกลูก อาเปี๊ยกซื้อมาฝากนะ ไม่ไช่อานก" ผมพยายามให้ข้อเท็จจริง
"แต่ช็อกโกแลตก็ทำจากไข่ไก่นะ" ลูกชายไม่รับมุขเอาเลยละ ออกแนวสรยุทธอีกต่างหาก
"เหรอ..." เอาไงดีละ ผมไม่รู้จริงว่าเจ้าช็อก...นี่ มันผสมอะไรบ้าง เคยแต่ซื้อทานไม่เคยทำ
ถ้าเป็น ลาบ ข้าวเหนียว ส้มตำ ก็ว่าไปอย่าง

"เราต้องสัมผัสกับไก่ หรือเนื้อไก่ที่ยังไม่สุกนะลูก ถึงจะมีโอกาสติดเชื้อ" ผมอาศัยความรู้
ทางสุขศึกษาขั้นสูงเพื่อโน้มน้าว
"เหรอพ่อ..." แล้วเจ้าของเสียงก็เงียบไป คงจะไม่มีข้อโต้แย้งกับความรู้ขั้นสูง....หรือไม่ก็
คงจะง่วงนอนมากแล้ว


" พ่อ...พ่อ.." เสียงกระซิบเบามาก มาแบบนี้คาดว่า...เรื่องคงไม่จบง่ายๆ


" อาจจะมีคนเอาไข้หวัดนก ฉีดใส่ช็อกโกแลต ก็ได้นะ" โอ...เป็นเด็กช่างคิดมาก
คุณแม่แสนสวยแอบยิ้มอยู่ คงภาคภูมิใจที่มีลูกชายเป็นคนคิดนอกกรอบ..นอกกรอบ
มากๆ ส่วนผมไม่รู้ว่าควรจะเริ่มชื่นชมหรือเริ่มปวดหัวดี

ไม่นึกว่า รหัสลับดาวินชี่ ที่เล่าให้ฟังจะออกฤทธิ์เร็วมาก หรืออาจจะมาจาก Hulk
มนุยษ์เขียวจอมพลัง ที่กลายร่างเพราะถูกฉีดยาตั้งแต่เด็ก หรืออาจจะเป็นเจ้ามนุษย์
แมงมุม...ที่โดนแมงมุมกัด หรือ โดเรมอน ผมหาแพะไปเรื่อยๆ

"จริงๆนะพ่อ" มันเอาจริงแฮะ
"ไม่หรอกลูก เราไม่ใช่คนสำคัญขนาดที่ต้องมีคนวางแผนทำร้ายขนาดนั้น"
"จริงเหรอพ่อ" เออ..สงสัยว่าผมจะทำให้ลูกชายเข้าใจผิดมานาน ว่าเป็นคนสำคัญ
ของโลก ...เป็นไปได้ ในโลกของเด็ก พ่อมักจะเป็นยอดมนุษย์ (ลูกจึงมักจะทำตัว
เป็นสัตว์ประหลาด...บ่อยมาก)

"ลูกว่า พ่อหน้าเหมือนจอร์จ บุช รึ" ผมได้ทีรีบยกตัวอย่างที่น่าจะชัดเจน ใช่....
ชีวิตต้องชัดเจน
"เออ...ไม่เหมือนเลยละพ่อ พ่อดำกว่าเยอะ" ลูกชายคงจะเข้าใจชัดเจน...เกินไป
"สบายใจรึยัง ไม่มีใครทำร้ายเรา ไม่มีไข้หวัดนกในขนม... กินได้"


รุ่งขึ้นได้ข่าวว่า คุณอาและสามี...เป็นไข้หวัด


ตู้เย็นและห้องครัวกลายเป็นพื้นที่สีแดง...แดงมากๆ เพราะ คุณลูกชายไม่กินช็อก
โกแลต ไม่กินไก่ทอด ไม่กินไข่ต้ม ไข่ดาว และไข่เจียว

นำความเดือดร้อน...สู่ การเตรียมอาหารเช้าเป็นอย่างมาก




ช็อกโกแลตชิ้นแรกหายไป ด้วยความ...กล้าหาญ...ของคุณแม่แสนสวย (เป็นการ
คาดเดาเอาเองของผม..คุณแม่ต้องกล้าหาญมากจริง ๆ ถึงยอมพิสูจน์อันตรายแทน
ลูกขนาดนี้) ชิ้นที่สอง และสามและสี่ เลยต้องเป็นหน้าที่ของผม ผู้ซึ่งไม่ยอมให้
ภรรยาเป็นอันตราย (และอร่อย) คนเดียว...แฮ่ม

แต่..ลูกชายยังไม่แตะต้อง และโวยวายมาก ....กลัวพ่อกับแม่....ตาย

เราปรึกษากันว่า...อาจจะต้องเดือดร้อนถึงนายกรัฐมนตรีและคณะ ต้องกินช็อก
โกแลตโชว์ที่สนามหลวง เพื่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ...ไทยกับเวียดนาม


"เดี๋ยวนายก...ตาย แล้วใครจะดูแลประเทศละพ่อ" โหย.....


ด้วยคำทักท้วงจากเจ้าของช็อกโกแลต...ผู้รักชาติ นายกจึงไม่เดือดร้อนและรอดพ้น
อันตรายอย่างหวุดหวิด




คุณอาและสามีเดินทางกลับต่างประเทศในอีกสองสามวันถัดมา ทั้งๆที่ยังเป็นไข้หวัด....

ช็อกโกแลตหายไปจากเขตพื้นที่ควบคุม
"อาเปี๊ยกกับอาคริสเอาซ๊อกโกแลตกลับไปด้วยเหรอ" ผมถามเจ้าลูกชาย
"เปล่าพ่อ หนูจัดการเองแหละ"
"อ้าว ไม่กลัวไข้หวัดนกแล้วรึ" ผมลองทบทวนความทรงจำ
"ก็ ดูพ่อกับแม่มาหลายวันแล้ว ไม่เห็นเป็นอะไรเลย" เป็นคนช่างสังเกตมาก
"แล้วก็....อดใจไม่ไหวววววว" ลูกชายสารภาพพร้อมรอยยิ้มสีน้ำตาลของช็อกโกแลต...
จากเวียดนาม


จากกองขยะของเศษกระดาษห่อซ็อกโกแลตที่กองทับถมกัน ผมมองเห็นบางมุม
ของชีวิต  คนเราถ้าต้องการอะไร...มากพอ ข้ออ้างจะหายไป ความกลัวจะไม่ปรากฎ

ถ้าความฝันของชีวิตหอมหวานกว่า มีคุณค่าต่อชีวิตเราและคนรอบข้าง มากกว่า...
เจ้าช็อกโกแลต อย่าให้ข้ออ้าง ความกลัว ความเหนื่ย ความเบื่อ ความไม่เชื่อ
มาหยุดยั้ง ฉุดรั้งเราอยู่อีกเลย


หารองเท้ามาเร็ว..เดินทางต่อกันเถอะ
ไม่ลองกางปีก ก็ไม่มีทางรู้ได้ว่า เราจะไปได้ไกลเพียงไร...


โอ..... มาถึงนี่ได้ไง

แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 11:18:27

แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 49 11:14:00