ความคิดเห็นที่ 1 ย้อนกลับไปเมื่อหลายคืนก่อน นักพรตผู้นี้ยังอยู่ห่างไกลไปนับร้อยลี้จากหมู่บ้านนี้ แต่แล้วมันได้รับรายงานจากเติ้งเสี่ยวเทาหัวหน้าพรรคกระยาจก ว่าได้ค้นพบกลุ่มโจรสลัดที่เพ่นพ่านอยู่ในแม่น้ำแยงซีแห่งนี้ พวกโจรมีจำนวนหลายร้อยคน หนำซ้ำยังล้วนเป็นผู้เหี้ยมหาญ พวกมันเรียกตัวเองว่า "มัจฉาแห่งแยงซี" หัวหน้าของพวกโจรนาม ซ่งปัง!มีฉายา "เทพมัจฉาโลหิต" เนื่องเพราะคนผู้นี้มีใบหน้าเป็นสีแดงฉานปานประหนึ่งเทพเจ้ากวนอูกลับชาติมาเกิด หนำซ้ำเชี่ยวชาญวิชาทางน้ำหาผู้ใดเสมอเหมือน ฟังว่ามันสามารถดำน้ำได้เป็นเวลาสามวันสามคืน โดยมิโผล่ขึ้นมาหายใจ ผู้คนจึงพากันขนานนามนี้ให้แก่มัน!!! เหตุใดเติ้งเสี่ยวเทาต้องนำเรื่องนี้มาแจ้งแก่นักพรตผู้นี้ มันมิใช่ได้รับคำสั่งจากว่าที่ผู้นำหอห้ากระบี่ติดตามกวาดล้างพวกของฉิกจับอิด และตามล่าฮั่นตงหรอกหรือ? เหตุใดยุ่งเกี่ยวเรื่องเช่นนี้ "ท่านผู้นำ ผู้น้อยได้ข่าวว่าพวกมันจะเข้าปล้นหมู่บ้านริมฝั่งแม่น้ำ ฟังว่าพวกมันก่อการแต่ละครั้งปล้นฆ่าทีเดียวสิบกว่ายี่สิบหมู่บ้าน เวลานี้ชาวบ้านในบริเวณนั้นต่างกลัวพวกมันจนหลบหนีไปหมดแล้ว เรื่องนี้มอบให้บริวารจัดการดีหรือไม่?" ที่แท้นักพรตผู้นี้ก็คือเจ้าสำนักหัวซาน ว่าที่ผู้นำหอห้ากระบี่....หลิวหยงเคอเอง!!! เวลานี้หลิวหยงเคอกำลังจับจ้องเติ้งเสี่ยวเทา ส่ายศีษะกล่าวว่า "เรื่องนี้ให้เราจัดการเองเถิด ส่วนเจ้าไป "ซานซี" จัดการเรื่องนั้นให้เรียบร้อยซะ!!!" เติ้งเสี่ยวเทารับคำล่าถอยกลับไป หลังจากนั้นหลิวหยงเคอก็มาปรากฎตัวที่หมู่บ้านน้อยที่มีผืนธงรูปปลาของพวกโจรสลัด ซึ่งพวกมันเรียกขานกันเองว่า "ประกาศิตปลาโจน" และได้ปลดเอาสัญลักษณ์ของพวก "มัจฉาแห่งแยงซี" ลงมาและนั่งเป่าขลุ่ยอยู่ในที่นั้น เพียงโจรร้ายกลุ่มเดียวกลับทำให้ว่าที่ผู้นำยุทธภพผู้นี้ต้องมาจัดการเอง? เรื่องนี้นอกจากหลิวหยงเคอรับรองมิมีผู้ใดคาดเดาความคิดมันได้ ................ ..................................... จั่วหาว เป็นชาวบ้านร้านตลาดซึ่งอาศัยอยู่ในอำเภอเล็กๆ เขตมณฑลซานซี หลายปีมานี้มันยังชีพด้วยการขายน้ำเต้าหู้ กิจการค้าของมันแม้จะเป็นกิจการเล็กๆ แต่ก็เพียงพอจะให้มันดำรงชีพได้อย่างสบาย เวลานี้มันสามารถเก็บเงินจำนวนเล็กน้อยไว้ได้จำนวนหนึ่ง ซึ่งมันตั้งใจว่าจะใช้ตบแต่งภรรยา วันนี้ก็เฉกเช่นเดียวกับวันก่อน น้ำเต้าหู้ยังคงขายดี หนำซ้ำยังขายดียิ่งกว่าทุกๆ วัน ปกติจั่วหาวมักเปิดร้านซึ่งเป็นเพิงเล็กๆ ค้าขายตั้งแต่เช้ามืดท้องฟ้ายังมิทันสว่าง อาศัยแสงจันทร์รำไร และตะเกียงไฟเล็กๆ ที่จุดขึ้น มันจะขายอยูประมาณเกือบสองชั่วยามรอจนแดดยามเช้าทอประกายแรงกล้า น้ำเต้าหู้หม้อใหญ่ทั้งสองหม้อก็หมดเกลี้ยง ทว่าวันนี้ยังมิทันที่แสงแรกแห่งวันจะปรากฎ จั่วหาวก็ขายหมดสิ้นแล้ว ทั้งนี้อาจเป็นเพราะมีผู้ดื่มกินที่เป็นคนเดินทางมากมาย และอาจเป็นเพราะอากาศยามเช้าวันนี้หนาวเย็นผิดปกติ จึงพากันพักดื่มน้ำเต้าหู้ร้อนๆ กัน เวลานี้เพิงเล็กของจั่วหาวกลับจุผู้คนสิบกว่าคน แต่ละคนเป็นชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ ใบหน้ารกครึ้มไปด้วยหนวดเครา นี่หากเป็นเมื่อหนึ่งปีก่อน จั่วหาวคงคิดว่าคนเหล่านี้เป็นโจรร้ายที่เรียกตนเองว่ากลุ่มโจร "มังกรดำ" ที่ปล้นชิงอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ และน่ากลัวว่าชีวิตน้อยๆ ของมันคงมิอาจรักษาไว้ได้ แต่เวลานี้คนขายน้ำเต้าหู้มิต้องกังวลเรื่องนี้อีกแล้ว ทั้งนี้ก็เมื่อหนึ่งปีก่อนหน้านี้ ในเช้ามืดวันหนึ่ง เขายังจดจำวันนี้ได้ดี เนื่องเพราะเป็นวันแรกที่ชาวบ้านซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองน้อยแห่งนี้พากันรีบเร่งเดินทางไปยังอำเภอโดยมิหยุดสนใจนั่งกินน้ำเต้าหู้ร้านมันอย่างที่ควรจะเป็นในยามปกติ ดังนั้นอดสงสัยมิได้จึงติดตามทุกผู้คนไป และที่นั่นเองที่อำเภอของเมืองน้อยซึ่งมีมือปราบประจำการอยู่มิถึงสิบนาย กลับปรากฎเรื่องประหลาดพิสดารขึ้น นั่นก็คือพวกเขาพบว่า หลงต้าซือ ฉายามังกรแขนเดียว แห่ง "ค่ายมังกรดำ" ซึ่งเคยก่อคดีปล้นฆ่ามามิใช่น้อย เพียงอาศัยวิชา "กรงเล็บมังกรแปดท่า" ของมันก็ยากจะหาผู้ใดต้านทาน และมิมีผู้ใดสามารถหลุดรอดมาก่อน นี่ยังไม่นับรวมถึงขุมกำลังของพวกโจรซึ่งรวบรวมสมัครพรรคพวกเอาไว้ร่วมสามร้อยคน เพียงพอที่จะต่อกรทหารได้ทั้งกอง แต่แล้วทุกคนก็พบว่าหลงซือต้า และพวกทั้งสามร้อยคนถูกจับมัดมาไว้หน้าอำเภอเล็ก เพียงชั่วข้ามคืนเดียว ทุกคนอยู่ในสภาพอิดโรย มีบาดแผลถลอกปอกเปิก ทั้งยังมีรอยฟกช้ำตามเนื้อตัวเขียวเป็นจ้ำ ภายหลังการสอบปากคำทุกคนให้การว่า เป็นฝีมือของอาเก้าเพียงลำพัง!!!! ทว่าพวกมันร่วมสามร้อยคนถูกลำเลียงมาที่นี่ได้อย่างไร และด้วยวิธีใด เหตุใดมิมีผู้ใดพบเห็นนั้น มิว่าผู้ใดต่างก็มิทราบ เนื่องเพราะทั้งหมดเพียงจำได้ว่าถูกอาเก้าลงมือทุบตีจนหมดสติ จากนั้นก็มาฟื้นที่นี่ ภายหลังคนของทางการนำตัวทั้งหมดส่งไปยังตัวเมืองซานซี ขังเอาไว้ในคุกหลวงซึ่งมีขนาดใหญ่โต และแน่นหนายิ่งกว่าที่นี่ จั่วหาวเดินพลางยิ้มพลางเข้าหาบรรดาลูกค้าเหล่านั้น ในใจนึกยินดียิ่งที่กิจการค้าเล็กน้อยของมันนี้ขายดีจนหมดภายในเวลารวดเร็ว ดังนั้นคิดอาศัยเวลาที่เหลืออยู่เข้าไปในตลาด ดูว่ามีอันใดแปลกใหม่หรือไม่ ดังนั้นจึงเดินตรงไปที่โต๊ะเล็กสองสามตัวที่ตั้งเอาไว้ให้สำหรับผู้คนมานั่งดื่มน้ำเต้าหู้ เอ่ยปากขอเก็บเงินจากลูกค้าทั้งหลาย "นายท่าน ผู้น้อยขอเก็บค่าน้ำเต้าหู้ขอรับ" ............. ชายฉกรรจ์เหล่านั้นพากันนิ่งเฉยคล้ายมิได้ยินคำพูดของชายคนขาย "นายท่าน....เอ่อ...ท่านใดจะเป็นผู้ชำระค่าน้ำเต้าหู้ให้แก่ข้าพเจ้า?" ............ ผลก็คือทุกคนยังคงนิ่งเงียบมิปริปาก จั่วหาวหันหน้ามองคนนู้นที เหลือบมองคนนั้นที และสายตาของมันก็เหลือบไปพบเข้ากับคนผู้หนึ่ง เป็นชายแขนเดียว แต่งกายด้วยชุดหนังเสือดาว ใบหน้าปกคลุมด้วยหนวดเครารกครึ้ม ที่สำคัญคนผู้นี้มีเพียงแขนเดียว "ท...ท่าน  ท่าน ไฉนเป็นท่าน?" คนขายน้ำเต้าหู้ละล่ำละลักออกมา ร่างของมันค่อยทรุดลงราวกับว่าขาทั้งสองกลายเป็นง่อยเปลี้ยไร้กำลัง สุดท้ายมันลงไปกองอยู่กับพื้นคล้ายกับเป็นดินเหลวกองหนึ่ง!!! จั่วหาวสิ้นสติไปในทันทีที่มันพบว่าชายแขนเดียวผู้นี้เป็นใคร?!! ............................................ .......................... "ตุบๆๆๆ" เสียงฝีเท้าจำนวนหลายสิบคู่ ย่ำเข้ามาภายในหมู่บ้าน ฟังจากเสียงฝีเท้าพวกมันล้วนเป็นผู้ทักษะยุทธ หลิวหยงเคอยังคงนั่งอยู่บนม้านั่งยาว จรดริมฝีปากบรรเลงเสียงขลุ่ยอันหวานซึ้งไพเราะ ทว่ามันแม้มีที่ท่ามิสนใจ ทว่าหัวคิ้วยังอดขมวดมุ่นเข้าหากันนิดหนึ่งมิได้ คนเช่นหลิวหยงเคอย่อมมิกังวลต่อโจรร้ายพียงมิกี่สิบคน แต่เวลานี้มันกับขมวดคิ้ว เนื่องเพราะมันยังสำเหนียกได้ถึงคนอีกผู้หนึ่งในบรรดาคนเหล่านี้ คนผู้เดียวที่มันมิได้ยินเสียงฝีเท้า ทว่าด้วยพลังการฝึกปรือของมันยังรู้สึกได้ว่าคนผู้นี้ยังคงอยู่ คนผู้นี้ย่อมเป็น "เทพมัจฉาโลหิต" ผู้แซ่ซ่งนั่นเอง! นามของคนเงาของไม้ นับว่ามิได้ยิ่งใหญ่มาเพราะแค่คำบอกเล่าอย่างแท้จริง ซ่งปังนั้นเมื่อมีชื่อเสียงเป็นโจรใหญ่ควบคุมการขนส่งบนลุ่มน้ำแยงซี ย่อมมิใช่เพียงโจรร้ายปล้นชิงธรรมดา "ผู้มาเยือนเป็นผู้ใด? กลับกล้าปลดประกาศิตปลาโจนของเราลงมา?!!!" น้ำเสียงกลับมิได้ดังกังวานเท่าใด ยิ่งมิได้กระโชกโฮกฮาก หรือป่าเถื่อนดุร้าย คิ้วของหลิวหยงเคอยิ่งขมวดมุ่นเข้าหากัน คนผู้นี้เพียงส่งเสียงแผ่วเบาก็สามารถถ่ายทอดเสียงเข้ามาได้ยินชัดเจน มิหนำซ้ำมันเพียงรู้สึกประหลาดใจที่สัญลักษณ์ถูกปลดลงมา กลับมิได้โกรธแค้นมีโทสะแต่อย่างใด "เฮ้ย!!! ผู้ใดกล้าหลบหลู่พวกเรา มัจฉาแห่งแยงซี" ผู้คนหลายคนพากันตวาดด่าทอออกมากันเซ็งแซ่ "ข้าพเจ้า หลิวหยงเคอ ขอพบหัวหน้าซ่ง!" หลิวหยงเคอมิได้ลดขลุ่ยลงจากริมฝีปาก และมิได้ปริปาก กลับสามารถอาศัยการเป่าขลุ่ยถ่ายทอดเสียงตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามได้ อีกทั้งน้ำเสียงยังก้องกังวานกลบเสียงของเหล่าโจรร้ายจนสิ้นสนิท ราวกับว่าเสียงเอ็ดตะโรของคนเหล่านี้เป็นเพียงหยดน้ำที่พุ่งเข้ากระทบกับเตาหลอมร้อนแรง "หลิวหยงเคอ แห่งหัวซาน!!!!" หลายคนอุทานออกมา หลิวหยงเคอมาพบซ่งปังทีแท้ต้องการอันใด? และสิ่งที่มันปรารถนาใช่เกี่ยวพันถึงฮั่นตงหรือไม่? ....................................... ....................... จั่วหาวฟื้นคืนสติกลับมาแล้ว มันพบว่าชายฉกรรจ์ทั้งหมดล้วนจากไปจนหมดสิ้น! หมดสิ้นโดยแท้จริง มันพบว่าคนเหล่านั้นได้นำพาเงินเก็บเล็กน้อยของมันไปด้วย!! ทว่าจั่วหาวกลับมิแยแสเงินทองเล็กน้อยที่มันเก็บหอมมาหลายปีเหล่านั้น เนื่องเพราะมันยังหลงเหลือชีวิตเอาไว้ อย่างน้อยมันเผชิญหน้ากับโจร "มังกรดำ" รวมถึงได้เผชิญหน้ากลับ "มังกรแขนเดียว" โดยยังสามารถมีชีวิตหลงเหลือเอาไว้ได้ก็นับว่าเป็นบุญที่สุด!!! ชายหนุ่มคุกเข่าลงขอบคุณฟ้าดิน ที่ยังมิคร่าชีวิตมันไป พร้อมทั้งสาบแช่งโจรร้ายที่มิรู้ว่าเหตุใดจึงหลุดออกจากที่คุมขังอันแข็งแรงมาได้!!! หลายวันต่อมามีข่าวมาจากตัวเมืองซานซี ว่าคุกใหญ่ตัวเมืองซานซี ได้พลันปรากฎเรื่องประหลาด ภายในค่ำคืนเดียว กลับมีกลุ่มคนปิดหน้าปล้นชิงนักโทษ ช่วยเหลือ "โจรมังกรดำ" จำนวนสามร้อยคนออกไปจนหมดสิ้น ที่สำคัญคือปฏิบัติการนี้เกิดขึ้นอย่างรวบรัดหมดจด ประตูหน้าต่าง ซี่ลูกกรงมิคล้ายถูกทุบทำลาย เหมือนกับมีคนเปิดเข้ามาโดยง่ายดาย สยบเวรยามทุกผู้คน แล้วจึงปลดปล่อยโจรร้ายออกไปจนหมดสิ้น ทางการสันนิษฐานว่าผู้ที่ลงมือนอกจากมีวรยุทธสูงส่งแล้ว ยังต้องเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญ และมีความชำนาญเข้าออกเรือนจำ และรู้สภาพภายในเป็นอย่างดี และผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งย่อมเป็นหัวหน้า "ฉิกจับอิดใหม่" อดีตมือปราบ....ฮั่นตงนั่นเอง!!!!! แต่ว่าฮั่นตงมิใช่อยู่ที่ผาภูตครวญหรอกหรือ??? จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 12 ม.ค. 49 21:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ส่วนที่เหลือกำลังดำเนินการนะครับ ถ้าไม่ลงวันนี้ก็จะลงภายในวันเสาร์ แต่จะพยายามให้ทันวันนี้ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 12 ม.ค. 49 21:12:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาทั้งที มาแค่เนี้ย จากคุณ : jengly - [ 12 ม.ค. 49 22:02:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วิกาลดึกสงัด ดวงจันทร์ลอยเด่นกลางนภา เป็นท้องฟ้าข้างแรมที่มืดมิด มีเพียงแสงจันทร์เสี้ยวเล็กอันแปลกประหลาดเพียงอย่างเดียว จันทร์เสี้ยวก็มีเสมอไปในข้างขึ้น และแรม ไฉนจึงแปลกประหลาด? นั่นก็เพราะจันทร์เสี้ยวปกตินั้นมีแบบที่เว้าซ้าย หรือขวา มีทั้งแหว่งมากแหว่งน้อย แต่จันทร์เสี้ยวคืนนี้พิสดารยิ่ง นั่นคือมันมิได้เว้าซ้ายขวา แต่คืนนี้จันทร์เสี้ยวเว้าด้านบน จนมีลักษณะราวกับเป็นรอยยิ้มของภูตผีที่แฝงอยู่ในความมืดมิดของท้องนภา เสี่ยวโกยแอบซอกหนึ่งของผาภูตครวญ มันได้ยินว่าคืนเดือนเพ็ญที่นี่มักมีภูตผีออกอาละวาด แต่มันมิอาจอดทนรอ จึงได้แต่ออกมาเสี่ยงดู และมันก็เลือกคืนนี้ด้วยเหตุผลจากจันทร์เสี้ยวๆ นั้นนั่นเอง ตอนนี้มันกำลังเงี่ยหูฟังลม รอเสียงปีศาจ ตั้งแต่เด็กมันมิเชื่อเรื่องผีสางนางไม้ ชอบที่สุดคือพิสูจน์ความจริงอันงมงายแก่ชาวบ้าน เคยทำลายพิธีของคนทรงประจำหมู่บ้านโดยเขี่ยเถ้าธูปร้อนใส่เจ้าแม่ ครานี้เช่นกัน มันต้องพิสูจน์ตัวจริงของภูตผีให้จงได้ ทันใดนั้นมันได้ยินเสียง ‘ปง!’ คราหนึ่ง ลมหนาวเหน็บจากหุบผาพัดมากระทบผิวกายจนเสี่ยวโกยอดสยิวกายมิได้ เสี่ยวโกยสะดุ้งเฮือกเมือได้ยินเสียง ‘ปง!’ อีก มันเริ่มใจสั่น เหลียวหลัง เวลานั้นเป็นเดือนมืดมืดนัก เสี่ยวโกยเห็นประกายสีเขียววูบวาบขึ้นท่ามกลางอนธกาล บรรยากาศหนาวเย็นยะเยียบกดทับเข้าใส่จนมันแทบมิอาจหายใจหายคอ เสี่ยวโกยลอบถอนหายใจด้วยความยากลำบาก รีบหดกายหลบเข้าซอกผา พึมพำอย่างมิเข้าใจ คิดตามเหตุผลไม่ควรมีคนอาศัยอยู่ในพื้นที่กันดารเช่นนี้เด็ดขาด แล้วประกายวูบวาบเหล่านั้นจะเกิดขึ้นได้อย่างไร? ยังมีบรรยากาศหนาวเย็นที่กดดันถาโถมเหล่านี้อีก? หากเป็นคนธรรมดาปกติคนหันหลังวิ่งหนีไปแล้ว แต่เสี่ยวโกยกล้ากว่า มันว่าชะรอยผาภูตครวญคงมีสมบัติลึกลับบางอย่าง ผู้ที่ค้นพบจึงสร้างเรื่องผีปิดไว้ ประกายเหล่านี้และเสียงนั้นมิใช่เรื่องยากลำบากหากจะทำขึ้นโดยฝีมือมนุษย์! โดยมันลืมคิดถึงความหนาวเย็นที่กดดันมันไปเสียสนิท เสี่ยวโกยรวบรวมกำลังใจหันพิจารณาโดยละเอียด เห็นเงาร่างท่ามกลางประกายวูบวาบปรากฏคนยืนอยู่จริง ค่อยโล่งใจหลายส่วน ทั้งคั่งแค้นที่ถูกหลอกจึงลุกขึ้นตวาด “เฮ้ย รีบหยุดมือ!” พลางชูปังตอวิ่งเข้าประชิดฝ่ายตรงข้าม ขณะมันกำลังเดือดดาลสุดขีดพุ่งทะยานผ่านดงหินแหลมคมเข้าหาคนผู้นั้น สภาพรอบข้างพลันแปรเปลี่ยนกลับกลาย พลังเย็นหลายสิบหลายร้อยสายพึ่งเข้าจู่โจมร่างของมัน ยึดมันไว้ราวกับเป็นมือของวิญญาณร้ายนับร้อยตนที่มันมิอาจมองเห็น แว่วเสียง ‘ปง! ปง! ปง!’ ดังรอบกาย ตามด้วยเงาวูบวาบแปลบปลาบ ตอนนี้ดวงตามันคล้ายเห็นภูตผีวนเวียนรอบข้างจริงๆ!!! เสี่ยวโกยจากกล้าแเปรเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว ยกมือกุมศีรษะก้มหน้าร่ำร้องว่า “โอย ข้ากลัวแล้ว!!” คราวนี้เสียงหยุด มีคนสองคนกระโจนออกมา คนหนึ่งสวมใส่ชุดดำ อีกคนใส่ชุดขาว คนชุดดำกลับเป็น...ฮั่นตง พี่รองของมันเอง! ส่วนคนชุดขาวเป็น ว่าที่พี่สะใภ้ของมันเอง!! เหวินเหม่ยชิง!!! "ไฉนเป็นพวกท่าน!” เสี่ยวโกยร้อง “อืม” ฮั่นตงครางรับ ขณะเหวินเหม่ยชิงแย้มยิ้มอ่อนโยน เสี่ยวโกยเหลียวแลซ้ายขวา ถามว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน? เหตุใด? พวกท่านจึงมาทำการเลียนแบบผี?” อดีตมือปราบหนุ่มนิ่งเฉย เหวินเหม่ยชิงจึงกล่าวว่า “ผีที่ใด? นี่เป็นสถานที่ฝึกวิชาของพี่ฮั่นต่างหาก ประกายวูบวาบเหล่านั้นย่อมมาจาก "เงาพรายไร้รูป" ส่วนเสียงเหล่านั้นคือเสียงที่พลังจากกระบวนท่าของพี่รองเจ้าชำแรกผ่านเนื้อหิน ความจริงเราตั้งใจอธิบายแก่เจ้าเนิ่นานแล้ว หากแต่เจ้าเป็นคนดื้อรัน เชื่ออะไรยาก ซ้ำยังชอบโอ้อวดให้ฟังว่ามักก่อกวนความเชื่อคนอื่นแต่เด็ก พี่ฮั่นจึงคิดสั่งสอนเสียบ้าง” “โธ่ อาซ้อ!” เสี่ยวโกยคราง เหวินเหม่ยชิงได้ยินอีกฝ่ายเรียกอาซ้อ ก็อดมีทีท่าขวยเขินมิได้ เสี่ยวโกยมองดูหินแหลมคมเหล่านั้น พบว่าหลังจากโดนพลังขอฮั่นตงแล้วยังแหลมคมมากขึ้นกว่าเดิมอีก รีบกล่าวอย่างยินดีว่า “หรืออาการเจ็บของพี่รอง....!!!” ฮั่นตงยิ้มกว้างกล่าวว่า “ด้วยความช่วยเหลือของน้องสี่ พี่ใหญ่รวมถึงตัวเจ้า บวกกับได้ฝึกฝนในสถานที่นี้ เราฟื้นฟูกำลังฝีมือกลับมาได้แล้ว!!!!” คำนี้คล้ายน้ำทิพย์สวรรค์ชโลมจิตใจแก่ใจปังตอเชือดสุกร มันกระโดดโหยงขึ้นร้องว่า “ประเสริฐ! ประเสริฐยิ่ง เช่นนี้เรามิต้องหลบซ่อนกายอีกแล้ว! กลับไปทวงความเป็นธรรมได้แล้ว!!!” ถึงตรงนี้ฮั่นตงกับ เหวินเหม่ยชิงมีอาการไม่สบายใจบ้าง พอเสี่ยวโกยถาม เจ้าสำนักหันซานก็ตอบว่า “มันมิง่ายอย่างนั้นน่ะซี ข้าเคยประลองกับหลิวหยงเคอแล้ว รู้สึกว่ามันยังมิได้ลงมือเต็มกำลัง คาดเดาว่าพลังแฝงของคนผู้นี้คงมิด้อยกว่าหลี่เฉินเชียงสักเท่าใด ยิ่งตอนนี้มันร่วมมือกับเฒ่ามากวาสนา ได้ยินว่าคนผู้นี้ลกล้ำและร้ายกาจมิยิ่งหย่อนกว่ากัน คิดว่าถ้าลงมือพร้อมกันเราจะเสียเปรียบ” ถึงตรงนี้ฮั่นตงพยักหน้ารับคำ กล่าวสำทับว่า "ยังมีพวกเจ็ดจอมยุทธ และคนของหอห้ากระบี่ กำลังของพวกเราตอนนี้เกรงว่า คิดต่อกรพวกมันยากลำบากยิ่งกว่าปีนป่ายขึ้นสวรรค์ ดีไม่ดีจะกลายเป็นเอาไข่ไปกระทบศิลา มีแต่เสียหายถ่ายเดียว!" “โธ่! อย่างนั้นเราจะต้องหนีต่อไปตลอดกาลน่ะซี!?” เสี่ยวโกยร้องอีก “มิใช่!!! เราต้องรวบรวมกำลังต่อกรกับพวกมัน ตอนนี้หนทางของเราที่มีอยู่คืออาจต้องไปขอความช่วยเหลือจากฉินอ๋อง บิดาบุญธรรมของเหม่ยชิง หรือตามหาตัวน้องสี่เพื่อรวมกำลังกันจัดการพวกมัน” ฮั่นตงกล่าว คำพูดนี้เป็นความนัย ว่าหากมันพบคนใดคนหนึ่งในนี้ หลิวหยงเคอ และเฒ่ามากวาสนาจะมิใช่คู่ต่อสู้ของเขาเด็ดขาด!!! จากนั้นจึงมองไกลด้วยสายตากร้านกล้า เสี่ยวโกย เหวินเหม่ยชิงก็เกิดกำลังใจขึ้น จบตอนจ๊ะ ^^" แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 49 17:48:27 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 12 ม.ค. 49 22:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลิงก์ตอนที่แล้ว ตอนที่ 96 ปณิธานฮั่นตง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3956046/W3956046.html#3 ตอนที่ 95 เป็นเบี้ยตัวสุดท้าย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3937920/W3937920.html#17 ตอนที่แล้ว 94 ศิษย์เอกแห่งคุนหลุน (2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3903424/W3903424.html ตอนที่ 93 บั้นปลายคุนหลุน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3886779/W3886779.html#15 ตอนที่ 92 ผาภูตครวญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3870514/W3870514.html#19 ตอนที่ 91 เมื่อนางแอ่นหวนกลับคืน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3854188/W3854188.html#21 ตอนที่ 90 เจ็ดผู้กล้ามาแว้วววววววววววว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3678398/W3678398.html#2 ตอนที่ 89 เสี่ยว...รำพึง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3661999/W3661999.html#19 ตอนที่88 ข้อกำหนดการปฏิบัติการในภาวะฉุกเฉิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3634443/W3634443.html#4 ตอนที่ 87 ปฏิบัติการเฮียงเน้ย!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3606456/W3606456.html#30 ตอนที่ 86 เส้นทางที่ทอดขนานกัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3592100/W3592100.html#40 ตอนที่ 85 พ่ายแพ้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3577806/W3577806.html#28 บทที่ 84 สูงสุดคืนสู่สามัญ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3554435/W3554435.html#37 ตอนที่ 83 ตัวตนแท้จริงของ "วาสนา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3531471/W3531471.html#29 ตอนที่ 82 ฉิกชำระแค้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3503314/W3503314.html#18 ตอนที่81 "ขิงแก่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3489130/W3489130.html ตอนที่ 80 มรณานุสติ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3471428/W3471428.html ตอนที่ 79 กระดาษเปล่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3456457/W3456457.html ตอนที่ 78 "นัว!" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3358502/W3358502.html ตอนที่ 77 พัวพันสัปยุทธ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3343067/W3343067.html ตอนที่ 76 เงาพรายจำแลง (ชื่อตอนออกจะขัดๆ ไปนิด) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html ตอนที่ 1-75 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3330223/W3330223.html#2 แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html เรื่องย่อฉิกจับอิด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3034839/W3034839.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218228/W3218228.html เรื่องย่อฉิกจับอิด (ต่อ2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3218417/W3218417.html คุณคือใครในยุทธภพ แบบทดสอบความเป็นจอมยุทธของคุณ!!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3571378/W3571378.html#80 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 12 ม.ค. 49 22:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาอ่าน ต่อ จากคุณ : DogRobo - [ 12 ม.ค. 49 22:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ค่อยบรรเทาอาการอยากอ่านไปได้หน่อย สนุกมากครับ ยอมรับว่าเดาเนื้อเรื่องไม่ค่อยออก จริงๆ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป เหม่ยชิงคนสวยของเรากลายเป็นอาซ้อไปซะแล้ว ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ทีมแต่งจะติดตามต่อจนจบ แน่นอนครับ จากคุณ : นายเท - [ 13 ม.ค. 49 12:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณที่มาต่อให้ สนุกมาครับ นึกว่าจะไม่มาเสียแล้ว จากคุณ : ขุนเขา (ขุนเขาแมกไม้) - [ 13 ม.ค. 49 16:35:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มีเหลี่ยมมีมุมให้หักเลี้ยวไปได้อีกแล้ว จากคุณ : GTW - [ 13 ม.ค. 49 18:45:46 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไหนบอก 100 ตอนไง มันจะจบได้ไงเนี่ย จากคุณ : scottie - [ 13 ม.ค. 49 21:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^______________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 14 ม.ค. 49 02:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนต่อไปมีแค่ท่อนเดียวนะครับ จะทยอยลงให้เสร็จภายในวันเสาร์จ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4037782/W4037782.html จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 19 ม.ค. 49 21:33:21 ]