เมื่อต้องซ่อมกรอบแว่นใหม่ แต่ไม่มีเวลาไปที่ห้างนั้น จึงตัดสินใจไปซ่อมที่ร้านเก่าข้างที่ทำงาน ซึ่งเดิมตัดแว่นกรอบดำไว้ที่นั่น
ด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าร้าน เห็นผู้จัดการร้านคนเดิมยังคงยืนเฝ้านิ่งไร้วิญญาณ มันช่างแตกต่างเสียจริงๆ จากร้านหรูในห้าง ที่มีสาวๆ สวยๆ กรูกันเข้ามาต้อนรับ

“โทษนะคะ ซ่อมกรอบแว่นใหม่นี้หน่อยค่ะ มันแตกไปเมื่อวันก่อน แล้วก็ไหนๆ แล้ว ช่วยเปลี่ยนแว่นเก่านี้ให้เป็นเลนส์ใหม่ เอาสายตาเท่ากันนี้เลยค่ะ วันหลังจะได้ใช้แทนกันได้”

ผู้จัดการร้านท่าทางเชยๆ เปิ่นๆ ผงกหัวไปมา ทำท่าเข้าอกเข้าใจปัญหาลักษณะนี้ดี แล้วเดินหายไปในห้องแล็บประมาณอึดใจ พร้อมกลับออกมาทำหน้ายุ่งๆ

“คุณพี่ครับ เลนส์แว่นใหม่ กับเลนส์แว่นเก่า นี่ แทบไม่ได้แตกต่างกันเลยนะครับ เลนส์ใหม่คุณพี่เพิ่มมาแค่เอียง 25 เท่านั้นเองครับ นอกนั้นเท่าเดิมครับพี่”

“แล้วมีผลทำให้พี่ปวดหัวได้มั้ย” ฉันตั้งข้อสงสัย
เขายิ้มกว้าง “ไม่หรอกครับพี่ มันจะไปปวดหัวได้ไง มันไม่ต่างกันเลย”

...อึ้ง...

ฉันเดินอมยิ้มจากไป ในใจรู้สึกผิดมากๆ กับแว่นกรอบดำ ถ้ามันมีชีวิต มันคงน้อยใจมากทีเดียว ว่าทำไมถึงทอดทิ้งมันได้ลงคอ มันทำผิดอะไร รับใช้ฉันมาอย่างตั้งใจตลอดสามปี พอฉันรู้สึกปวดหัว ก็โทษว่าเป็นความผิดของมัน แล้วก็ไปหาของใหม่ สวยกว่า ดีกว่า แล้วก็มาทิ้งกันไว้ในซอกหลืบรถยนต์อย่างไม่แยแส โดยให้เหตุผลไปเรื่อยว่าแว่นใหม่พอดีกับสายตามากกว่า ทั้งๆ ที่จริงแล้ว สายตาเอียงเพิ่มขึ้นมานิดเดียวเท่านั้น

ขณะที่เดินมาหยุดรอข้ามถนนกลับไปที่ทำงาน ฉันก็พลันเกิดความคิดรวบยอด

...แล้วการที่แฟนทิ้งเราไปอย่างไม่ใยดีล่ะ

ฉันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ที่เขาเลือกสาวเจ้า และทิ้งฉันไป ด้วยเหตุผลว่าฉันไม่เข้าใจเขา ทั้งๆ ที่มันฟังไม่ขึ้นสักนิด เพราะหากไม่เข้าใจเขา คงอยู่ด้วยกันเป็นปีๆ ไม่ได้ เราเองก็อุทิศตน ทุ่มเทให้ทุกอย่าง แต่บทจะผละทิ้งกันไป กลับหาเหตุผลข้างๆ คูๆ มาถูไถ เพื่อให้ตัวเองไม่รู้สึกผิด

ก็คงเหมือนกับตัวเราที่เมินแว่นเก่านั่นแหละ มันไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เลนส์สายตาปกติชัดเจน มันทำหน้าที่เดิมๆ รับใช้อย่างซื่อสัตย์ตามที่เคยเป็น แต่ฉันเองซะอีกที่มองคุณค่ามันต่ำลง หาเหตุว่ามันไม่ดี แล้วก็มองหาของใหม่ พร้อมกับหาเหตุผลรอไว้ก่อนจะได้แว่นใหม่ซะอีก

ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ของใหม่ “ดี” กว่าของเก่า
แต่มันอยู่ที่ “ใหม่” กว่าของเก่า ต่างหาก

ทำไมผู้ชายที่มีภรรยาสวยหยาดเยิ้ม ชนิดที่ถ่ายลงปกนิตยสารแทบทุกฉบับก็ยังได้ ยังต้องตอดไปมีกุ๊กกิ๊ก เป็นเพราะภรรยาแก่ไปหรือ เลยมองหาคนที่สาวกว่า อาจจะส่วนหนึ่ง เพราะเดี๋ยวนี้ ภรรยาทั้งหลายต่างดูแลตัวเอง ไม่มีใครยอมแก่กันแล้ว ทำศัลยกรรมเอย บำรุงผิวเอย จะว่ามีกิ๊กใหม่เพื่อไปหาสาวกว่าอย่างเดียว คงไม่ใช่

แต่ถ้าบอกว่า “สด” กว่า อันนี้น่าสนใจ มีความเป็นไปได้มาก
สดกับใหม่ มากับความเร้าใจ ชวนค้นหา น่าตื่นเต้น

ของเก่า มันรู้เช่นเห็นชาติกันหมดแล้ว

ที่ผ่านมา ฉันมองว่าตนเองไม่ดีพอสำหรับเขา แท้จริงแล้ว เราทำดีที่สุดแล้ว ปฎิบัติตนตามปกติ เอาใจใส่ ดูแลเท่าที่ฉันจะทำได้ จนบางครั้งตนเองรู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบด้วยซ้ำ

แต่หากจะโทษเขา หรือโทษตัวเอง ล้วนไม่ถูกต้องทั้งสิ้น
คิดดูว่าฉันเองก็ยังหลงใหลได้ปลื้มไปกับแว่นใหม่ ก็รูปลักษณ์มันเย้ายวนใจ อย่างที่เคยใฝ่ฝัน ใครกันจะยับยั้งชั่งใจไว้ได้ แม้ว่าราคาจะไม่ใช่น้อย แต่ก็ชวนให้อยากครอบครองเป็นเจ้าของ เทียบกับเขาแล้ว ก็คงภูมิใจกับหญิงสาวคนใหม่ที่เดินเคียงข้าง ทำให้ภูมิใจไม่ใช่น้อยเช่นกัน

แต่ของสวยงามก็ต้องแลกมาด้วยราคาแพง ไหนจะพากินพาเที่ยว ไหนจะต้องคอยประคบประหงมเพราะว่าบอบบางและเอาแต่ใจในบางโอกาส ดูแลเทคแคร์มากกว่าที่ทำให้กับฉันไม่รู้ตั้งกี่เท่า ก็อย่างเราเหมือนวัวเหมือนควาย ทนได้ทุกสภาวะอยู่แล้ว แต่เจ้าหล่อนสิ หากดูแลไม่ดี ความสัมพันธ์ก็จะแตกร้าวได้ง่าย ไม่ต่างอะไรกับแว่นสวยใสไร้กรอบของฉันนั่นหล่ะ

ฉันรู้สึกว่าตัวเองเข้าใจมากขึ้นแล้ว ความรู้สึกลึกๆ ที่เคยเจ็บปวดว่าตนเองไม่ดีพอ ก็เปลี่ยนเป็นเบาโล่งสบาย เพราะเป้าหมายในการใช้ชีวิตคู่เราแตกต่างกัน เขาเป็นคนที่ไม่หนักแน่น เมื่อความสัมพันธ์มาถึงจุดหนึ่งที่ควรนิ่ง เขาก็กลับไขว่คว้ามองหาอะไรที่แตกต่างอยู่เสมอ เพื่อปรุงแต่งอารมณ์ให้เพิ่มความสุขแก่ตนเองมากขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด ฉันเองคิดได้อย่างนี้ ก็นึกสงสารเขา ที่ต้องวิ่งไล่ความต้องการไม่มีที่สิ้นสุดของตนเอง ไปจนกว่าลมหายใจสุดท้าย

เฮ้อ...
ฉันขยับแว่นกรอบดำไปมา สุดท้าย ฉันก็ต้องกลับมาใช้แว่นเดิม ซึ่งมันก็ทำหน้าที่ได้ดี แม้ว่ามันจะดูเก่าๆ สีถลอก เลอะหลุดไปบ้าง แต่ก็ทำให้ฉันเห็นชัดสะอาดใสเข้าไปถึงข้างในหัวใจและความคิด

สิ่งที่ทำให้มันต่างไปจากเดิม ไม่ใช่กระจกเลนส์ แต่เป็นความรู้สึกที่ไม่มั่นคงภายในใจของฉันนั่นเอง

ไฟแดงแล้ว รถหยุดสนิทรอให้ฉันก้าวข้ามทางม้าลาย ฉันเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ไปยังอีกฟากของถนนด้วยมุมมองของคนใหม่ ด้วยสายตาที่มองเห็นชัดเจนกว่าที่เคย อันที่จริง สัจธรรมจากแว่นนี้ อยู่ตรงหน้าฉันมาตลอด แต่ฉันไม่เคยเข้าใจ

จากนี้ไป สายตาฉัน จะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว
ขอบใจนะ เจ้าแว่นกรอบดำ :)