กามาวิถี - โดย ประทีปจิตติ(นามปากกา)


- หน้าต่างสนทนาแบบส่วนตัวปรากฏขึ้นที่หน้าจอ.

<Guest>: หวัดดี/  ชื่อ/  อายุ/  ชาย-หญิง?

(ฉันละเบื่อประเภทโผล่ขึ้นมาก็ใส่คำถามถามกันเป็นชุด)

<Me_me>:ดี/  กั้งค่ะ/  อายุ 19/  คุณล่ะ/  ชาย-หญิง?

(ฉันพิมพ์ข้อความตอบกลับ  และไม่วายที่จะใส่คำถามทิ้งท้าย)

<Guest>: ผม  เจน  ครับ/  อายุ  35

(คนแก่อีกแล้ว  ทำไมนะวันนี้ถึงได้เจอคนแก่แต่แรกเริ่ม)

<Me_me>:แก่!!

(ฉันพิมพ์ไปอย่างใจนึก  หวังว่าเขาคงรู้ว่าฉันเบื่อ  แม้ฉันจะรู้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นหรอก)

<Guest>: ไม่แก่หรอกครับ/  คุยด้วยได้มั้ยล่ะ/  คนแก่อย่างผมคุยสนุกนะ/  คุยแล้วจะติดใจ

<Me_me>:สนุกยังไงคะ?

(เชอะ!  อีตาบ้า  ดูสิ  อวดสรรพคุณแต่แรกเริ่ม)

<Guest>: ยังไงดีล่ะ/  แบบว่าคุณชอบคุยเรื่องอะไร/  ผมคุยได้หมดละ

(นึกๆแล้วฉันอยากจะรู้เหมือนกันนักว่าเขาจะมาไม้ไหน..ไม่แปลก  ไม่เสียหาย  ที่จะลองคุยกับเขาดู)

<Guest>: คุณรู้ข่าววันนี้แล้วหรือยัง/  ข่มขืนนักศึกษาสาว/  คุณรู้มั้ยว่าคนที่ข่มขืนหล่อนน่ะคือผมเอง

(เอาละสิ  ตั้งแต่ฉันเล่นแชทมาฉันยังไม่เคยเจอคู่สนทนาแบบนี้...ไม่จริงละมั้ง  โธ่!  นี่เขาคงเป็นพวกโรคจิตที่ชอบอ้างโน่นอ้างนี่แล้วลากยาวไปเข้าเรื่องลามกเดิมๆ  ฉันรู้ทันหรอกน่า)

<Guest>: เงียบล่ะ...ตกใจ  หรือไม่เชื่อผม

<Me_me>:แล้วไง?

(อยากรู้จริงนักว่าเขาจะพร่ำอะไรต่อ)

<Guest>: ผมอยากจะบอกคุณว่า  ผู้หญิงคนนั้นน่ะ  สมยอมต่างหาก

<Me_me>:สมยอม!/  โอ้...นี่หล่อนสมยอมให้คุณเองน่ะนะ/  แล้วไงต่ออีกคะ/  ข่าวบอกว่าคุณข่มขืนหล่อนเสียยับเยินถึงขนาดที่ต้องเข้าโรงพยาบาลนอนห้อง ICU

(ฉันเริ่มมีอารมณ์โกรธเลือดสูบฉีดขึ้นหน้า  มันเกิดขึ้นด้วยความแค้นและสงสารในชะตากรรมต่อผู้ที่เป็นเพศเดียวกัน--เด็กคนนั้นได้ถูก 'สัตว์นรก' กระทำชำเราเอาแท้ๆ)

<Guest>: หึหึ  ฟังผมก่อนสิ/  หล่อนน่ะสมยอมจริงๆ/  ผมซื้อบริการจากหล่อน  หิ้วหล่อนมาจากผับย่านรัชดาฯ/  เด็กมัน 'ร่าน' นะคุณ/  ถ้าหล่อนไม่ขายให้ผมก็ต้องขายให้ไอ้พวกเสี่ยคนอื่นอยู่ดี

(ไอ้พวกโรคจิต!  ดูสิ..ดูเขาว่า  ดูเขาพูดจาดูถูกพวกนักศึกษาอย่างฉัน  ถึงมันจะเป็นความจริงบ้างอย่างที่เขาว่าก็เถอะ  แต่ฉันก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี)

<Guest>: เงียบอีกแล้วคุณ/  ผมน่ะ  เรื่องอะไร้จะยอมเสียเงิน/  ไปถึงโรงแรมก็จัดการมอมยาหล่อนซะ  จับมัดมือมัดเท้า  เท่านั้นก็เรียบร้อย/  หึหึ

<Me_me>:นี่คุณ  สงสัยจะว่างมากนักละสิ  จะคุยเรื่องลามกใช่มั้ย/  โธ่!  ใครเขาก็รู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองว่าหล่อนถูกทารุณกรรมอย่างไร/  เอาสิ  ว่างนักชอบนักก็เล่ามา/  ยังไงเสียตอนนี้ฉันยังว่าง  ฉันยังต้องหาข้อมูลจากเน็ททำรายงาน

(ฉันละเบื่อไอ้พวกโรคจิตประเภทจับแพะชนแกะ  โธ่  ใครๆก็ทำแบบนี้ได้)

<Guest>: คุณไม่เชื่อ?  ไม่เป็นไร/  แต่ผมยังอยากจะเล่านะ/  เล่าในสิ่งที่ข่าวไม่ได้นำเสนอ/  คุณเป็นคนแรกนะเนี่ยที่จะได้รับรู้ความจริง/  ไอ้พวกนักข่าวนั่นน่ะมันนั่งเทียนเขียนข่าวพกลมมากกว่าผมเสียอีก  โธ่!

<Me_me>:เอ้า  ว่ามาสิ/  เผื่อฉันจะได้เอาข้อมูลไปแจ้งตำรวจจับพวกคนใจสัตว์!  พวกวิตถาร

(ไหนๆก็บ้าฟังเขามามากแล้ว  ฉันจะถือเอาโอกาสนี้ฆ่าเวลาไปพลางๆโดยการรับฟังพวกโรคจิตพร่ำเรื่องไร้สาระ-ลามกสักหน่อย)

<Guest>: คุณเชื่อผมมั้ยล่ะ?

<Me_me>:เชื่อค่ะ

(ฉันตอบไปอย่างนั้นเพื่อเอาใจเขาเสียหน่อย)

<Guest>: :-)!  โกหกเก่งดีนะคุณนี่/  ดีละ  มันได้อารมณ์ดีนักเชียว

(โอ้ว!  ฉันสะดุ้งกับคำผรุสวาทนั้นนิดหนึ่ง  แต่ก็รู้สึกเฉยๆกับคำกล่าวว่าของเขา  ในใจนั้นอยากจะดูต่อซิว่าเขาจะพร่ำอะไรให้ฉันฟังต่อไปอีก)

<Guest>: ดี!  ผมชอบนะ/  ชอบพวกโกหก:-)อย่างคุณ/  มันกระตุ้นอารมณ์ได้ดี

(เห็นไหม  ไอ้พวกซาดิสม์จิตทราม  เขาเริ่มวาดลวดลายออกมาบ้างแล้ว)

<Guest>: คุณก็เหมือนกับนังเด็กนั่น/  รู้มั้ยมันร้องครวญครางยังไงบ้างในขณะที่ผมลงมือปฏิบัติกามกิจกับมัน/  เปล่า  มันไม่ได้สำเหนียกตัวเองเลยด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ผมทำนั้นมันมากกว่าการร่วมเพศธรรมดาๆ/  มันคงนึกว่าผมเก่งสารพัดท่าละสิ/  ให้ตาย!  อีนังเด็กนั่นมันกลับชอบ/  ผมสิ/  ผมผิดหวัง  มันทำให้ผมแทบหมดอารมณ์/  สิ่งที่ผมต้องการจากนังเด็กนั่นไม่ใช่เสียงครวญคราง/  ผมต้องการเสียงโอดครวญ  ขอร้องวิงวอน  ร่ำไห้จากความเจ็บปวดในขณะที่ผมลงมือทำมากกว่าต่างหาก/  บัดซบจริงๆ!!

<Me_me>:แล้วไง?

(ฉันเคาะบุหรี่ออกมาจากซองแล้วจุดสูบ  เผลอนึกภาพไปตามคำบรรยายแต่ละขั้นตอนของเขา  อารมณ์ของฉันนั้นแทบจะกระเจิดกระเจิงตามไปทุกข้อความตัวอักษร  มือไม้ฉันสั่นเทา  โอ๊ย!  ฉันเป็นอะไรของฉันนี่)

<Guest>: ผมตบหน้านังเด็กนั่นไปสามที/  จิกผมที่ยาวสลวยของหล่อน  เพื่อให้หล่อนเชิดหน้าขึ้น/  ผมเริ่มทำรุนแรงขึ้น..แรงขึ้น/  ตอนนั้นละหล่อนจึงเริ่มรู้สึกตัวว่าผมน่ะไม่ธรรมดาซะแล้ว/  หล่อนกรีดร้องบอกว่ามันเจ็บ/  ฮึ!  มันต้องอย่างนั้นสิ  เข้าทางผมเลย/  

ถึงตอนนี้อารมณ์กระสันต์สนุกของผมกลับมาอีก/  ผมตบหน้านังเด็กนั่นไปอีกสองที  เห็นเลือดซึมซิบๆที่มุมปาก  จมูก/  จิกผมหล่อนอีก  แรงขึ้น--ทำมันรุนแรงขึ้น/  ถึงตอนนี้นังเด็กนั่นมันเริ่มที่จะขัดขืนผมขึ้นมาบ้างแล้ว/  หล่อนพยามยามกระเถิบตัวถอยหนี/  น้ำตาของหล่อนไหลพรากอาบสองแก้ม/  ดูสิ  ช่างเป็นภาพที่น่าชมเสียจริงๆเชียว/  นั่นละ  อะไรนะ  อะไรที่พวกนักข่าวมันเรียก 'ข่มขืน' ใช่มั้ย?/  นั่นละๆ  ผมจึงเริ่มต้นข่มขืนใจอีนังเด็กนั่นแรงขึ้น..แรงขึ้น

*    *    *

- ข้อความนั้นหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้.

ด้วยมืออันสั่นระริกของฉันนั้นทำให้เถ้าบุหรี่ร่วงตกปลิวว่อนเกลื่อนพื้นห้อง  ฉันพยายามข่มสติเรียกสมาธิให้กลับคืนมาอีกครั้ง..แต่ในใจลึกๆแล้วฉันก็ยังแอบลุ้นให้เขาเล่าเรื่องบ้าๆนี้ต่อไป

ฉันดับบุหรี่และรู้สึกคอแห้งจึงลุกขึ้นไปหาน้ำดื่ม  และเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง--เอาละ  รู้สึกสดชื่นมากขึ้นกว่าเดิม  กล้ามเนื้อสายตาได้ผ่อนคลายค่อยหายเมื่อยล้าขึ้นมาได้สักหน่อย

ฉันอยากดื่มกาแฟเพิ่มความสดชื่น  ด้วยคืนนี้คงอีกหลายชั่วโมงกว่าฉันจะหาข้อมูลทำรายงานได้ครบ  ฉันจึงต้มน้ำและในระหว่างที่รอให้น้ำเดือด  ฉันคิดว่าฉันควรจะอาบน้ำเสียหน่อยจะได้สดชื่นมากยิ่งขึ้น

ฉันยืนปล่อยให้สายน้ำจากฝักบัวราดรดตัว  ลูบไล้หยาดหยดน้ำให้เปียกชุ่มร่าง  ในขณะเดียวกันนั้นฉันได้หวนคิดถึงคำบรรยายต่างๆและเกิดจินตภาพตามคำสารภาพของเขา--ไอ้โรคจิตคนนั้น  ทั้งที่ความรู้สึกเบื้องลึกจะบอกกับตัวเองว่า 'มันไม่ใช่เรื่องจริง'  แต่ด้วยทุกถ้อยคำ - ตัวอักษรที่ไอ้บ้าลามกถ่ายทอดออกมานั้น  ฉันยอมรับว่าช่างเป็นเรื่องระทึกขวัญเสียจริงๆเชียว

แล้วฉัน..แล้วฉันก็ปล่อยตัวปล่อยใจให้เคลิบเคลิ้มไปกับเรื่องราวที่ได้รับรู้นั้น...

*    *    *