ความคิดเห็นที่ 1     ช่วงบ่าย ภายในสำนักงานของบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งกำลังมีงานเลี้ยงวันปีใหม่อย่างสนุกสนาน มีอาหารและเครื่องดื่มมากมายตั้งวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะยาวที่กลางห้อง ในขณะที่ผู้คนในงานต่างก็ร้องรำทำเพลง ดื่มกิน และพูดคุยหยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน ในงานนี้ไม่มีผู้หญิงมาร่วมงานเลย มีแต่ผู้ชายล้วนเท่านั้น ที่สำคัญ ส่วนใหญ่จะเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีๆ แทบทั้งสิ้น          เมื่อโจ ในคราบของพนักงานส่งพิซซ่า ไปถึงบริษัทแห่งนี้ เหล่าชายหนุ่มในงานต่างก็พุ่งความสนใจมาที่โจเป็นจุดเดียวกัน พวกเขาพาโจมาที่โต๊ะอาหารที่กลางห้อง โจวางพิซซ่าที่ถือมาลงบนโต๊ะ          " เอาเลยสุดหล่อ "          เสียงผู้คนเร่งเร้าให้โจเริ่มงานของเขา ซึ่งในไม่ช้า โจก็ลูบไล้ปลายนิ้วไปตามเรือนร่างของตนก่อนจะถอดหมวกและเสื้อแจ็คเก็ตออกอย่างช้าๆ เสื้อยีดสีขาวสะอาดตาก็ถูกถอดออกเช่นกัน          " ว้าว..!! "          เหล่าชายหนุ่มในงานต่างชื่นชมในเรือนร่างอันสมส่วนของโจพลางจับจ้องอากัปกิริยาทุกอิริยาบถของเขาอย่างไม่ละสายตา - - - - -          ภายในห้องน้ำชายของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ชายวัยกลางคนบุคลิกดีในชุดทำงานอันเรียบร้อยสง่างามกำลังยืนปลดทุกข์อยู่ที่โถปัสสาวะ ซึ่งในขณะนั้นก็มีคนเข้ามาทำธุระในห้องน้ำชายแห่งนี้กันอย่างขวักไขว่ แต่ชายผู้นี้ก็ยังคงยืนอยู่ไม่ยอมไปไหน          โถปัสสาวะข้างๆเขาว่าง และมีชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินมายืนทำธุระที่โถนั้น ชายผู้นี้คือ วัฒน์ นั่นเอง เขายืนปัสสาวะที่โถอยู่ครู่หนึ่ง และในทันใด เขาก็รับรู้ได้ถึงสายตาของชายวัยกลางคนซึ่งยืนอยู่ข้างๆที่กำลังจ้องมองเขา วัฒน์หันไปดู เขาพบว่าชายผู้นั้นส่งยิ้มให้ก่อนจะลดสายตาลงต่ำและเพ่งมองส่วนสำคัญของวัฒน์อย่างคลั่งไคล้ วัฒน์ยิ้ม          เขาคนนั้นทำตาโตพร้อมแลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำห้องหนึ่งแล้วเปิดประตูเข้าไปข้างใน วัฒน์เดินตามเขาไปในห้องน้ำนั้นแล้วปิดประตูจนสนิท          ในที่สุด ประตูห้องน้ำห้องนั้นก็เปิดขึ้นอีกครั้งอย่างช้าๆ และเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร ชายทั้งสองก็ขยับกายออกมา แล้วแยกย้ายกันเดินออกจากห้องน้ำชายแห่งนั้นไปโดยไม่ทักทายอะไรกันอีกเลย - - - - -          เอกยืนอยู่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่ ครู่หนึ่ง มีชายวัยกลางคนร่างกายกำยำเดินออกจากตัวบ้านมาเปิดประตูให้เขาเดินเข้าไปข้างใน เอกมองดูบริเวณอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยไม้ดอกไม้ใบนานาชนิดพลางถามว่า          " เฮียจะให้ผมทำอะไรก่อนดีครับ ?"          " ตัดต้นไม้ริมรั้วก่อนก็แล้วกัน "          เฮียกล่าวด้วยสายตาอันกรุ้มกริ่ม เขามองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเอกอย่างหิวกระหาย ก่อนจะพาเอกเดินไปยังริมรั้วบ้าน ซึ่งที่นั่น มีเครื่องไม้เครื่องมือการทำสวนมากมายวางกองอยู่          เอกเริ่มงานของตน เขาตัดแต่งต้นไม้อย่างชำนิชำนาญ และแสงแดดอันแผดจ้าก็ทำให้เรือนกายอันกำยำของเขานั้นเป็นมันระยับด้วยเม็ดเหงื่อที่พร่างพราย ซึ่งเฮียก็จ้องมองดูเด็กหนุ่มผู้นี้อยู่ด้วยจิตใจอันสั่นสะท้าน เขาทอดสายตามองใบหน้าอันหล่อเหลาและเรือนกายอันเซ็กซี่ภายใต้เสื้อกล้ามและกางเกงยีนส์อันฟิตเปรี๊ยะรัดรูปของเอกอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะกล่าวไปว่า          " เดี๋ยวเสร็จตรงนี้แล้วไปตัดหญ้าที่หลังบ้านนะน้อง "          " เรียกผมว่าเอกก็ได้ครับเฮีย "          เอกเอ่ยพลางส่งสายตาหวานให้ ซึ่งในที่สุด สนามหญ้าหลังบ้านอันปลอดจากสายตาผู้คนก็กลายเป็นลานสวรรค์อันบรรเจิดระหว่างเฮียหนุ่มใหญ่กับหนุ่มน้อยหน้าใสที่ชื่อเอก          " เอกต้องเป็นคนโปรดของเฮียตลอดไปแล้วนะ "          " ครับเฮีย "          เอกยิ้ม - - - - -          ทศขับรถยนต์คู่ใจมาถึงหน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์ของคุณไก่ พนักงานรักษาความปลอดภัยหนุ่มรูปหล่อหุ่นล่ำรีบเปิดประตูให้ทศขับรถเข้ามา ทศเลื่อนกระจกลงก่อนกล่าวไปว่า          " ผมทศครับ  คุณไก่นัดให้มาพบ "          รปภ. หนุ่มยื่นซองจดหมายสีขาวสะอาดตาที่ปิดผนึกแน่นหนาให้ทศไปพลางเอ่ยว่า          " คุณไก่ให้คุณปฏิบัติตามข้อความในจดหมายฉบับนี้ครับ "          ทศรับจดหมายฉบับนั้นมาแล้วเปิดออกอ่านจนจบ เขาขับรถไปตามทางซึ่งแวดล้อมไปด้วยแมกไม้นานาชนิดแลดูร่มรื่นไปหมด คฤหาสน์แห่งนี้มีบริเวณที่กว้างใหญ่ไพศาลมาก มีทั้งสวนดอกไม้ บึง ลำธารเล็กๆ และศาลากลางน้ำ ซึ่งในจดมหายบอกว่าคุณไก่จะรอทศอยู่ที่ศาลาแห่งนั้น          ทศจอดรถไว้ที่ลานจอดรถก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเครื่องแบบตำรวจที่เตรียมมา และเมื่อเขาแต่งตัวเสร็จ ชายหนุ่มก็ลงจากรถแล้วตรวจตราความเรียบร้อยของเครื่องแบบ ซึ่งในขณะนี้ เขาดูเท่ สมาร์ท และน่าเกรงขามกว่าเมื่อครู่มากนัก เครื่องแบบตำรวจอันฟิตเปรี๊ยะรัดรูปทำให้เขาดูทะมัดทะแมงและน่าหลงใหลขึ้นมาได้อย่างประหลาด ทศกระชับปืนพกที่เอวไว้มั่น ซึ่งแน่นอน ปืนกระบอกนั้นเป็นปืนปลอมที่ไม่มีกระสุน          บรรยากาศโดยรอบเริ่มมืดครึ้มลง ทศเดินไปตามทางในสวนดอกไม้จนกระทั่งถึงบึงขนาดใหญ่ที่มีศาลาตั้งอยู่ตรงกลาง เขามองเห็นใครคนหนึ่งนั่งอยู่ในศาลานั้น และเมื่อเขาเดินเข้าไปในศาลาก็พบว่าบุคคลผู้นั้นเป็นผู้หญิงในชุดสีขาวผมยาวนั่งหันหลังให้ ทศเริ่มปฏิบัติการตามจดหมายของคุณไก่ในทันที เขากล่าวไปว่า          " ไงจ้ะ น้องสาว... รอใครอยู่เหรอ? "          ผู้หญิงคนนั้นหันขวับมา ที่แท้เขาไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นชายหนุ่มหน้าหวานสวมใส่วิกผมและชุดผู้หญิง เขาคนนี้คือคุณไก่นั่นเอง คุณไก่ลุกขึ้นแล้วจ้องมายังทศ ผู้อยู่ในคราบนายตำรวจหนุ่มรูปหล่อมาดแมน คุณไก่แสร้งดัดเสียงเป็นผู้หญิงว่า          " อ๊ะ... คุณตำรวจ !! "          ทศทำตากรุ้มกริ่มพลางยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนเอ่ยไปว่า          " รอพี่อยู่เหรอจ้ะน้อง ? "          ทศฉวยข้อมือคุณไก่แล้วดึงตัวเข้ามากอดรัดไว้ในวงแขนอันกำยำ หากแต่คุณไก่แสร้งขัดขืนแล้วสะบัดกายออกห่างพลางตวาดใส่ว่า          " จะทำอะไรชั้นน่ะ...?     ช่วยด้วย  ใครก็ได้ช่วยที !! "          " ไม่มีใครอยู่แถวนี้หรอกจ้ะ มีแต่เราสองคน มาม๊ะ... มาหาความสุขกับตำรวจสุดหล่อดีกว่า "          ทศทำตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะถาโถมกายเข้าหา คุณไก่ใช้ความว่องไววิ่งหนีจากมาโดยมีทศวิ่งตามมาติดๆ คุณไก่วิ่งเข้าไปในสวนดอกไม้แล้วแสร้งสะดุดล้มลงกับพื้นก่อนจะค่อยๆไถตัวหนีพลางร้องก้อง          " อย่า... อย่าทำชั้นเลย !! "          ทศหัวเราะคราหนึ่งก่อนจะยืนกางขาคร่อมร่างคุณไก่ไว้          " กรี๊ดดดดดดด...!!!! "          คุณไก่ร้องก้อง แต่ก็ต้องเงียบไปเพราะใจเธอปรารถนาในสิ่งนั้น - - - - -          ค่ำคืน... ภายในงานเลี้ยงวันปีใหม่ที่กลางสนามหญ้าในบ้านของแบ๊งค์          ผู้คนที่มาร่วมงานต่างสนุกสนานไปกับเสียงเพลง เครื่องดื่ม และอาหารมากมายที่เจ้าของบ้านได้จัดเตรียมไว้ให้ เสียงพูดคุยหัวร่อต่อกระซิกของบรรดาแขกเหรื่อนั้นดังอึงอลเคล้าคลอกับเสียงดนตรีที่บรรเลงในงาน          พัดและรุจน์ นั่งจิบไวน์ชั้นดีอยู่ที่เก้าอี้หินตัวหนึ่ง รุจน์ได้กล่าวกับพัดว่า          " พี่พัด... คุณไก่แกจะรับมือ***ทศมันไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้นะพี่ สงสัยแกคงจะเข็ดไปอีกนาน "          พัดหัวเราะร่วนพลางกล่าวว่า          " รุจน์ไม่รู้อะไร  พี่ไก่แกชอบนักล่ะบทโหดๆแบบนั้น "          ครู่หนึ่ง สายตาทั้งคู่ของรุจน์ก็พลันสะดุดเข้ากับชายหนุ่มรูปหล่อหุ่นแมนคนหนึ่งซึ่งเพิ่งจะมาถึงงาน          " อู้หู...!!  พี่พัด  นั่นใครกันครับ หล่อสุดๆไปเลยพี่ "          พัดหันไปมองพลางว่า          " บอย  น้องชายคุณแบ๊งค์ มีเมียแล้วนะนั่นน่ะ "          " ว้า... น่าเสียดาย    อ๊ะ... พี่พัด  นั่น คุณแบ๊งค์พาน้องชายเดินมาทางเรา "          ทั้งสองจ้องมองดูแบ๊งค์และบอยที่เดินมาด้วยกัน แบ๊งค์กล่าวมาแต่ไกลว่า          " ไง คุณพัด เด็กๆหายไปไหนกันหมดครับ ถึงพารุจน์มาแค่คนเดียว "          " ช่วงปีใหม่งานเยอะครับคุณแบ๊งค์ "          พัดกล่าวจบก็หันมามองบอย แบ๊งค์เห็นดังนั้นจึงแนะนำน้องชายให้พัดและรุจน์รู้จัก รุจน์รู้สึกตื่นเต้นดีใจมากเป็นพิเศษที่ได้มีโอกาสพูดคุยสนทนากับชายหนุ่มรูปงามหล่อล่ำที่เขาแอบหลงใหลนี้          ในจิตใจของรุจน์นั้นรู้สึกสั่นสะท้านหวั่นไหวและวาบหวิวร้อนร่มไปกับรอยยิ้มและมาดแมนๆของบอยจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ ซึ่งแบ๊งค์และพัดเองก็คงจะรับรู้ถึงอากัปกิริยาดังกล่าวของรุจน์ได้เป็นอย่างดี          งานเลี้ยงปีใหม่ในวันนั้นดำเนินมาจนกระทั่งถึงช่วงสุดท้ายของงาน นั่นคือการจับสลากของขวัญ ทุกคนในงานต่างได้ของขวัญติดไม้ติดมือกลับบ้านกันไปหมด เว้นแต่รุจน์ ซึ่งแบ๊งค์หาของขวัญตามหมายเลขที่รุจน์จับได้ไม่พบ รุจน์กล่าวกับแบ๊งค์ว่า          " ไม่เป็นไรหรอกครับพี่  วันนี้ผมก็สนุกมากทีเดียว "          " สงสัยพี่คงจะลืมไว้ในห้องพี่ที่ชั้นบน รุจน์ช่วยขึ้นไปหยิบให้พี่หน่อยสิครับ "          รุจน์เดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน เขาตรงไปยังห้องๆหนึ่งซึ่งเปิดประตูอ้าเอาไว้ รุจน์เดินเข้าไปข้างใน แล้วในทันใด สายตาทั้งคู่ของรุจน์ก็เบิกกว้างในทันทีที่ได้เห็นบอยเอนกายอยู่บนที่นอนในสภาพสวมกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตาเพียงตัวเดียว รุจน์รีบกล่าวไปว่า          " อ๊ะ..!!  ขอโทษครับ "          รุจน์หันกลับและทำท่าจะเดินออกจากห้องไป หากแต่บอยรีบกระโจนลุกขึ้นจากที่นอนมายืนขวางรุจน์ไว้พลางปิดประตูจนสนิท เขามองหน้ารุจน์แล้วยิ้มพลางกล่าวว่า          " พี่แบ๊งค์ให้มาเอาของจับสลากของคุณใช่ไหมครับ ? "          " ครับ "          รุจน์กล่าวจบ บอยชี้ให้รุจน์ดูหมายเลขที่ติดอยู่บนกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตาที่เขาสวมใส่อยู่แล้วจึงพูดว่า          " หมายเลขนี้หรือเปล่าครับ ? "          รุจน์ทำตาโต เขามองเห็นบอยยิ้มกริ่มอย่างมีเลศนัยก่อนจะจูงมือเขาไปยังที่นอนอันหนานุ่ม          บอยค่อยๆประคองร่างรุจน์ให้เอนราบลงอย่างช้าๆก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าใกล้ รุจน์เผยยิ้มพลางกล่าวขึ้น          " เมื่อเช้า ผมก็มาหาคุณแบ๊งค์ที่นี่ ไม่ยักกะเห็นคุณ "          " แต่ผมแอบเห็นคุณกับพี่แบ๊งค์มีอะไรกันอยู่ที่ข้างล่าง มันทำให้ผมร้อนรุ่มงุ่นง่านไปทั้งวันทีเดียว ผมอยากลองทำอย่างงั้นกับคุณบ้าง "          รุจน์อมยิ้มก่อนกล่าว          " ผมก็เหมือนกัน อยากจะลองดูซิว่าของขวัญที่ผมจับสลากได้มานี้จะร้อนแรงดุดันสักแค่ไหน "          บอยแนบริมฝีปากเข้าหารุจน์ในทันที รสจุมพิตของบอยสร้างความสั่นสะท้านให้กับรุจน์จนสุดที่เขาจะยับยั้งห้วงเสน่หาอันเร่าร้อนเอาไว้ได้          ในคืนวันนั้น  รุจน์ได้รับของขวัญที่เขาพึงพอใจและอยากได้มานาน ที่สำคัญ... มันเป็นของขวัญมีค่าชิ้นใหญ่ที่สุดเท่าที่เขาเคยได้รับจากการจับสลากในงานวันปีใหม่ - - - - - - - - - จบ - - - - - - - - - เรื่องสั้นนี้ปรับปรุงใหม่เพื่อให้เหมาะสมในการเผยแพร่บนเว็บไซต์นี้ ซึ่งต้นฉบับของเดิม เคยตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ห้องห้าเหลี่ยม มินิ ฉบับที่ 102 และ 103 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 49 14:12:01 จากคุณ : ด๋ง (misterpolice) - [ 15 ม.ค. 49 14:11:44 ]