CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    เลี้ยง(ลูก)ไป...นินทาไป #3 : คืนวันของอุลตร้าแมน..ผ่านไปแล้ว?

    กองทัพลมหนาวยกทัพลงมาจากเมืองจีน บุกยึดเอาหัวเมืองฝ่ายเหนือ และหลาย
    เมืองของอีสานไปเป็นเมืองขึ้น ขณะนี้เหิมเกริมหนัก ถึงขั้นยึดเมืองหลวง แต่ไม่ยก
    ทัพลงทางใต้ คงแบ่งพื้นที่ยึดครองกับกองทัพลมฝน ที่ยึดครองหัวเมืองทางใต้ไป
    หลายจังหวัดแล้ว

    เสื้อกันหนาวได้โอกาสมาปฏิบัติหน้าที่ต่อสู้กับผู้รุกรานอีกครั้ง แม้มันจะไม่สามารถ
    ป้องกันพื้นที่ทั้งหมดได้ แต่พื้นที่เล็กขนาดเท่าตัวเรา เสื้อกันหนาวยังทำหน้าที่ได้
    อย่างไม่บกพร่อง


    ไม่ได้เขียนนิยายรักครับ เพียงแต่อยากไว้อาลัยกับเสื้อกันหนาวสีฟ้า ตัวเก่งตัวเก่า
    ของคุณลูกชาย



    เสื้อกันหนาวอุลตร้าแมน


    จุดปลื้มของมันคือส่วนที่สวมปกปิดศีรษะ มีครีบตั้งได้เหมือนอุลตร้าแมน

    จำได้ว่าปีที่แล้ว ยังอยู่อนุบาลสาม ในวันที่ลมหนาวมาเยือน คุณลูกชายไม่พลาด
    ที่จะแปลงร่างเป็นอุลตร้าแมนสีฟ้า สวมกางเกงสายเอี้ยมรองเท้าดำ ดูเป็นอุลตร้า
    แมน...ที่น่ากลัวมาก


    หลายวันที่ลมหนาวมาเยือนในปีนี้ ผมเห็นเจ้าเสื้อกันหนาวอุลตร้าแมนสีฟ้า วาง
    พาดอยู่บนเก้าอี้ที่ห้องรับแขก...อย่างเงียบเหงา ลูกชายเลือกใส่เสื้อกันหนาวสีน้ำ
    ตาล ที่มองดูเป็นผู้ใหญ่กว่า

    “ไม่เห็นลูกใส่เสื้อกันหนาวอุลตร้าแมนเลย มันตัวเล็กเกินไปเหรอครับ" ผมถามก่อน
    ขึ้นรถไปโรงเรียน
    “เปล่าพ่อ ไม่ค่อยชอบแล้ว" คุณลูกชายให้เหตุผล

    เสื้อกันหนาวอุลตร้าแมน หายไปจากเก้าอี้ที่ห้องรับแขก...หายไปจากตู้เสื้อผ้า...
    ผมไม่เห็นมันอีกเลย...



    เมื่อเช้านี้ ลูกชายยิ้มหน้าบาน...บานมาก อยู่ในชุดเสื้อกันหนาวสีฟ้า แต่...มองดูแล้ว
    ไม่เหมือนอุลตร้าแมน

    “แม่ซื้อเสื้อกันหนาวตัวใหม่ให้หรือลูก" ผมแกล้งถามกลัวเขาจะเขิน
    “ไม่ใช่หรอกพ่อ ตัวเดิมนั่นละแต่ย่าเอาที่คลุมหัวยัดใส่ไว้ด้านหลัง เป็นไงพ่อเท่ห์ไหม"
    “อืม ดูเท่ห์ไปอีกแบบนะ" ผมรู้สึกว่ามันเท่ห์ไปอีกแบบจริงๆ เท่ห์แบบ...อุลตร้าแมน...
    นอกเวลางาน

    ผมส่งลูกชายที่โรงเรียน
    อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียเงินซื้อกันหนาวอีกตัว แต่..ผมกลับคิดถึง...คิดถึงหัวอุลตรัาแมน
    ผู้เคยปกป้องโลก ต้องกลับไปมุดอยู่ได้คอเสื้อ ต้องกลายเป็น...

    อุลตร้าแมนหลบๆซ่อนๆ



    คนเรา...เมื่อโตขึ้น เราเริ่มรู้จักโลกมากขึ้น เราเริ่มไม่กล้าบอกใครๆว่า..เราฝันอะไร
    ไว้บ้าง เราเริ่มปกปิดความฝัน ทีละน้อย...ทีละนิด จนมันหายไป...

    หายไปจากเก้าอี้ห้องรับแขก หายไปจากตู้เสื้อผ้า หายไปจาก...ตู้ความคิด

    วันนี้ เราอาจจะลืมไปแล้วว่า

    เราเคยฝันอะไร...
    เราเคยอยากเป็นอะไร...
    เราเคยอยากทำอะไร...เพื่อใคร...

    เมื่อโตขึ้น ตู้ความคิดเราเต็มไปด้วย หน้าที่การงานที่มากขึ้น ความรับผิดชอบ (เรา
    มักบอกตัวเองอย่างนี้) ที่มากขึ้น เรากังวลใจ เราโกรธ เราไม่พอใจสิ่งต่างๆ มากขึ้น


    วันเวลา และการเติบโต มันกลืนกินหลายอย่างไปจากเรา มันกลืนกินความฝัน.....
    จากเราไป


    วันดีๆอย่างนี้ ช่วงเวลาของการผลัดเปลี่ยนเวลาอย่างนี้

    อาจจะเป็นเวลาที่เหมาะสม สำหรับปฏิบัติการ...ค้นหาความฝัน หามันให้พบ
    แล้วนำ...ความฝัน...กลับบ้านเสียที



    พรุ่งนี้ ผมจะยืมเสื้อกันหนาวสีฟ้าจากคุณลูกชาย ใส่คลุมเฉพาะศีรษะ ดึงครีบขึ้น

    ผมจะเป็นอุลตร้าแมน...

    ฮึ่ม!! เอาจริงละนะ แล้วเจอกันนะคุณสัตว์ประหลาดทั้งหลาย



    ...............................................................................
    .......... บันทึกไว้ในวันที่อากาศหนาวมาเยือน .........

    แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 49 00:34:25

    จากคุณ : ใบไม้ในทางช้างเผือก - [ วันครูแห่งชาติ 00:31:35 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป