โตเกียว 20.10 น.
23 ธันวาคม 2559
ถึง ตาหนูลูกแม่
ขอโทษด้วยนะจ๊ะ แม่เพิ่งว่างเขียนจดหมายถึงหนูวันนี้เอง สองวันแรกมาถึงคิวงานเจ้านายแม่ยาวเหยียดเลย พาแม่กระเตงไปงานนู้นงานนี้ เดี๋ยวประชุม เดี๋ยวกินเลี้ยง อากาศก็หนาวเข้ากระดูกเลยลูกเอ๊ย
มีหิมะตกปรอยๆด้วย เอ๊ะ! แม่กลายเป็นยายแก่ขี้บ่นไปแล้วหรือนี่ ฮี่ๆ
ทนอ่านหน่อยนะลูก อยากเขียนยาวๆเพราะคิดถึงตาหนูของแม่ แล้วจะเก็บภาพไปฝากนะ แค่เดือนเดียวแม่ก็กลับแล้วจ้ะ ทันเลี้ยงวันเกิด 9 ขวบของใครเอ่ย
?
อ้อ
ลืมบอก แม่คิดถึงพ่อด้วย แอบเอาไดอารี่ของพ่อมาเป็นเพื่อน อ่านแล้วอ่านอีกไม่เบื่อ ตั้งใจว่าเขียนจดหมายถึงลูกเสร็จจะเขียนถึงพ่อสักฉบับ ใส่ไปในซองเดียวกันให้ตาหนูเอาไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของพ่อ เอารูปของเราสามคนพ่อแม่ลูกทับไว้จะได้ไม่ปลิวหาย ถ้าโต๊ะมีฝุ่นก็ทำความสะอาดด้วยนะ เพราะพ่อชอบโต๊ะสะอาดๆ
อีกสองวันก็คริสต์มาสแล้ว โฮ่ๆ
แม่ซานต้าจะซื้อของขวัญส่งไปให้นะจ๊ะ วันนี้มีเวลาเข้าร้านหนังสือได้นิทานมาเล่มหนึ่ง อ่านดูคร่าวๆคล้ายนิทานอีสปเลย ให้คติสอนใจอยากเขียนเล่าให้ลูกได้อ่าน ถอดความจากภาษาญี่ปุ่นสดๆเลยนะ ฮะแอ้ม
เรื่องนี้ชื่อเรื่องว่า เจ้าบ่าวของลูกหนู
เริ่มต้นตรงที่พ่อหนูมีลูกสาวสวยน่ารักตัวหนึ่ง พ่อหนูต้องการเจ้าบ่าวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดถึงจะเหมาะสมกับลูกสาวของตน เห็นว่าดวงอาทิตย์ยิ่งใหญ่ที่สุดเพราะให้ความอบอุ่นต่อโลก พ่อหนูจึงเดินทางไปหาดวงอาทิตย์ และขอร้องให้ดวงอาทิตย์มาเป็นเจ้าบ่าว ดวงอาทิตย์ได้กลับบอกพ่อหนูว่า
ข้าไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่หรอกพ่อหนู เมฆนั่นไงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เพราะสามารถบังแสงอาทิตย์อย่างข้าได้
ได้ความดังนั้น พ่อหนูได้เดินทางไปหาเมฆ เพื่อให้เมฆมาแต่งงานกับลูกสาวของตน แต่เมฆก็ปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่า
ข้าก็ไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่หรอก ลมสิใหญ่กว่าข้าเป็นไหนๆ พัดพาข้าไปได้ทุกที่
พ่อหนูจำต้องเดินทางไปหาลม แต่ลมก็ส่ายหน้าบอกกับพ่อหนูดังนี้
ฉันไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง ยังมีใหญ่กว่าฉันอีกก็คือกำแพง เพราะลมอย่างฉันไม่
สามารถพัดกำแพงพังได้ต่อให้พัดแรงแค่ไหนก็ตาม เขาทั้งยิ่งใหญ่ แข็งแกร่งไปหาเขาเถอะ
พ่อหนูเห็นจริง กล่าวขอบคุณลมแล้วรีบมุ่งหน้าไปหากำแพง ขอร้องให้แต่งงานกับลูกสาวแต่กำแพงได้บอกว่า
ผมไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่อย่างที่ใครๆว่ากันหรอก คนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจริงๆก็คือหนู เพราะหนูสามารถเจาะกำแพงเข้าไปทำรังได้ กำแพงอย่างผมทำอะไรหนูอย่างท่านไม่ได้เลย
ในที่สุด
พ่อหนูก็ได้หนูด้วยกันเป็นเจ้าบ่าวของลูกสาวของตน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
จงพอใจในเผ่าพันธุ์ เชื้อชาติ และฐานะของตน
จบแล้วจ้ะ!
เป็นอย่างไรบ้างสนุกไหม ถ้าชอบแม่มีเวลาจะแปลให้อีก ว่าแต่มาอยู่บ้านคุณตาคุณยายดีไหมลูก ต้องดีซีเพราะคุณตาคุณยายตามใจหนูออก แม่ฝากบอกรักคุณตาคุณยายด้วยจุ๊บๆทั้งสองคนเลย เพราะพ่อไม่อยู่แม่ก็ไม่อยู่
คงจบไว้แค่นี้นะลูกจ๋า เดี๋ยวแม่จะเขียนถึงพ่อต่อแล้วพรุ่งนี้จะขอเวลาเจ้านายไปส่งเลย วัยรุ่นใจร้อนขึ้นมาเชียว
รักและคิดถึงตาหนูเสมอ
แม่
+++++++++++++++++++
โตเกียว 20.45 น.
23 ธันวาคม 2559
ถึง พ่อตาหนู
คิดถึงพ่อจัง
ไม่เคยมาไกลถึงเมืองนอกเมืองนา ครั้งนี้ขัดเจ้านายไม่ได้จริงๆผลัดมาหลายหนแล้ว แม่แอบเอาไดอารี่ของพ่อมาไม่ได้บอกกล่าว สารภาพตรงนี้เลย ข้าน้อยสมควรรักพ่อมากที่สุด ฮิๆ
เล่นมุก แก่แล้วนะเนี่ยทำยังกับวัยรุ่น คงเป็นเพราะได้อ่านไดอารี่ของพ่อสมัยเรียนด้วยกันตอนมัธยมต้น
ไม่นึกว่าจะมีคนคิดถึงตัวกลมๆของแม่ด้วย ฮึ่ม
โกรธเป็นนะเมื่อรู้อย่างนี้ หาว่าเป็นของแปลก ตรงข้อความที่ว่า
เธอเป็นคนแปลก ไม่ว่าผมจะแกล้งจะล้อเลียนอย่างไรเธอก็ไม่โกรธแฮะ สงสัยไม่มีต่อมโฮโมนโกรธ ฮ่ะๆ
บรรทัดต่อมาแม่อ่านแล้วชอบ อยากหยิกพ่อให้เนื้อเขียวเลย บอกว่าครูมาแล้วๆยังลอกอยู่อีก แต่ยกโทษให้แล้วกัน ตรงนี้
เธอเรียนเก่งมากผมไม่อยากเชื่อ แถมใจดีให้เพื่อนๆลอกการบ้านด้วย ผมคนหนึ่งหละต้องพึ่งพาเธอทุกเช้า จนโดนครูจับได้ถูกทำโทษทั้งคู่ รู้สึกวันนั้นผมไปสายด้วย ครูให้วิ่งรอบตึกคนละสิบรอบให้ตะโกนว่า ผมจะไม่ลอกการบ้านอีกแล้วครับ / หนูจะไม่ให้เพื่อนลอกการบ้านอีกแล้วค่ะ ผมวิ่งไปได้สามรอบเห็นเธอรั้งท้ายก็รู้สึกสงสารและรู้สึกผิด จึงเข้าไปขอให้ครูทำโทษผมคนเดียว สรุปแล้วผมโดนตี 6 ที ของเธอ 3 ผม 3 นั่งกินข้าวไม่ได้เลย อูย
แม่รู้สึกซึ้งมากๆวันนั้นจำได้ดี อ่านแล้วอ่านอีกหลายรอบ ชอบๆ
แต่ก็มีอยู่ช่วงหนึ่งเศร้าจัง
ผมรู้สึกใจหาย จะต้องจากเพื่อนๆไปเรียนสายอาชีพที่ต่างจังหวัด พ่อแม่ผมย้ายไปทำงานที่นั่น ได้ลาเพื่อนสนิทสองสามคนเท่านั้น ไม่มีโอกาสได้ลาเธอเพื่อนที่แสนดี ก็หวังไว้คงจะได้พบกันอีก ลาก่อน
แม่ขอหยุดตอนเศร้าดีกว่าจะร้องไห้ฮือๆแล้ว
เปลี่ยนบรรยากาศโตๆกันบ้างนะ ตอนพ่อย้ายมาร่วมงานกับแม่
ผมดีใจสุดๆที่ได้พบเธออีก ดูเธอยังเหมือนก่อนนะทรงเดิมๆ เราสนิทกันมากขึ้นต้องทำงานร่วมกัน ได้เห็นหลายสิ่งในตัวเธอ ค่อยๆเกิดความรู้สึกที่ดีๆจนมองข้ามรูปลักษณ์ภายนอกไป
ครั้งแรกที่ผมบอกว่าชอบเธอๆอายมาก ทำให้ผมรู้สึกว่าเวลาผู้หญิงอาย คงจะน่ารักไปหมดทุกคน นี่คงเป็นเสน่ห์ธรรมชาติอย่างหนึ่งที่ติดตัวผู้หญิงมาตั้งแต่เกิด อยากเข้าใจอย่างนั้น
ก่อนที่ผมจะบอกรักเธอจนขอแต่งงานที่สวนสาธารณะ เคยแอบเปิดไดอารี่ของเธออ่านถึงความฝันเพ้อเจ้อในวัยเด็ก ผมอยากทำความฝันของเธอให้เป็นจริง
แม้ผมไม่ใช่เจ้าชายก็ตาม
แม่ซึ้งจนน้ำตาไหลเลยรู้ไหมพ่อ อ่านกี่ครั้งก็เป็นทุกครั้ง ตอนนั้นงงมากว่าพ่อทำเหมือนเจ้าชายในฝันจริงๆ คงจะบังเอิญมั้งที่แท้ก็ขี้โกง
แต่ขี้โกงแบบนี้แม่ชอบ ฮิๆ
ขอจบจดหมายแล้วนะพ่อ พรุ่งนี้เช้าเจ้านายจะพาไปดูงานที่โรงงาน ขอหลับเอาแรงก่อน อยากบอกลาเป็นภาษาญี่ปุ่น
คิดอีกทีภาษาไทยเพราะกว่า
ราตรีสวัสดิ์เจ้าค่ะ
รักพ่อตาหนูที่สุดในโลก
แม่
+++++++++++++++++++++
โตเกียว 21.00 น.
15 มกราคม 2560
ถึง ตาหนูลูกรัก
แม่ได้รับจดหมายตอบของลูกแล้ว ดีใจจังที่ลูกชอบของขวัญคริสต์มาส ส่วนของขวัญปีใหม่แม่จะเอาไปให้ด้วยตัวเอง เจ้านายให้แม่กลับก่อนหนึ่งอาทิตย์ ไชโย
จะได้กลับไปนอนกอดตาหนูให้หายคิดถึง แม่เขียนอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ ดีใจด้วย มือแข็งด้วยเพราะหนาวเหลือเกิน ฟันกระทบกันกึ้กๆเลย
มีอย่างหนึ่งที่แม่ตั้งใจอยากให้ตาหนูหัดทำคือใส่บาตรพระตอนเช้า แม่กลับจากญี่ปุ่นเราจะไปใส่บาตรด้วยกันในตลาดใกล้ๆบ้านนะจ๊ะ อธิษฐานขอสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต ได้บุญจิตใจแจ่มใสไปโรงเรียนสมองจะได้โปร่งเรียนเก่งๆเหมือนแม่ไง ในวงเล็บ...ไม่อยากจะคุยนะเนี่ย
ฉบับนี้บอกข่าวสั้นๆนะตาหนู เมื่อแม่กลับถึงบ้านสิ่งแรกจะต้องทำคือ พาลูกไปไหว้อัฐิของพ่อที่วัด ครบสี่ปีที่พ่อจากเราไปแล้ว แม่รับปากพ่อจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้หนู แม่สัญญาไว้ต้องทำให้ได้ จดหมายที่แม่เขียนถึงพ่อ
แม่จะกลับไปอ่านนะจ๊ะ
รักพ่อทอมและตาหนูเท่าฟ้า
แม่ปุ้มปุ้ย
*******************
***นิทานญี่ปุ่นเรื่อง*เจ้าบ่าวของลูกหนู* จากท่องญี่ปุ่น ของ อำนาจ เจริญศิลป์
*********************
เป็นอีกโจทย์หนึ่งครับสำหรับประกวดกลุ่มตะเกียง คือให้เขียนจดหมายรัก ตามแต่จะตีโจทย์เอาเองว่าจดหมายรักจะเขียนถึงใคร แต่ข้อบังคับคือผมเป็นผู้ชายให้ใช้ความรู้สึกผู้หญิงเขียน ถ้าผู้หญิงส่งประกวดต้องใช้ความรู้สึกผู้ชายเขียนถึงคนรักซึ่งเป็นผู้หญิงประมาณนั้น
ด้วยไมตรี
พรพชร(เจนวัช)
จากคุณ :
พรพชร 
- [
16 ม.ค. 49 22:42:27
]
จดหมายจากโตเกียว
