ความคิดเห็นที่ 1 การทำโปรเจ็กส์วันนี้  คืบหน้าไปมาก  เพราะสมาชิกในกลุ่มต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาทำงาน  ไม่มีใครพูด  ไม่มีใครยิ้มหรือหัวเราะอะไร บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบ และดูคร่ำเคร่งมากกว่าที่ควรจะเป็น นั่นทำให้แก้วมองด้วยความสงสัย เงยหน้าขึ้นมาจากโน๊ตบุ๊คส์ที่เอามาจากบ้านเพื่อทำงานโดยเฉพาะ มองเพื่อนแต่ละคน ก็เห็นต่างคนต่างตั้งใจกับงานตรงหน้า ดูท่าจะขยันกันเกินไปแล้ว นี่มันออกจะผิดวิสัยเพื่อนกลุ่มที่แก้วรู้จัก  แก้วมองแต่ละคนอย่างงงๆ มองบุ้ง ก็เห็นบุ้งทำงานไป ชำเลืองมองจิ๋วไปด้วย แต่จิ๋วทำไมมันไม่ยอมมองตอบ แถมยังทำหน้าบึ้งใส่ซะอีก  เห็นแล้วขำ บุ้งมันเลยไม่กล้าพูดอะไรเลย มันคงไม่รู้สาเหตุการหน้าบึ้งของจิ๋วมัน  ก็ขนาดเรายังไม่รู้เลย ไม่รู้ไอ้จิ๋วมันไปกินรังแตนที่ไหนมา หันไปมองปาล์ม ก็เห็นกำลังคร่ำเคร่งกับการหาข้อมูลในโน๊ตบุ๊คส์ของตัวเอง ไม่ยอมมองหน้าใคร นานๆ ครั้งถึงจะเหลือบตาไปมองจิ๋วสักที แต่ดูท่ามันมองแบบเครียดๆ แปลกๆ แก้วคิดแล้วตั้งใจกับตัวเองว่า ไม่เข้าไปยุ่งกับไอ้ปาล์มดีกว่า เห็นจะมีแต่น้องแพทเท่านั้นละมั้งที่ดูจะไม่เคร่งเครียด  วันนี้เตรียมตัวมาดี มีนิตยสารกองโตเตรียมมาอ่านด้วย อ่านไป กินขนมไป ท่าทางมีความสุข เข้าหาคนนี้ท่าจะปลอดภัยที่สุด แก้วคิด ว่าแล้วก็สะกิดแพท แล้วกระซิบ “แพท แพทว่าบรรยากาศตอนนี้มันแปลกๆไหม” แพทหันมามองแก้ว แล้วกระซิบตอบ “อย่างนี้เขาเรียกบรรยากาศมาคุค่ะ พี่แก้ว” “เออๆ นั่นแหละ แพทรู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น”แก้วถามต่อ “แพทก็ไม่รู้เหมือนกันพี่แก้ว สงสัยอยู่เนี่ย” แพทว่าพลางส่ายหน้า แก้วจึงหันมามองเพื่อนแต่ละคน แล้วพูดออกมาเสียงดัง “ฮัลโหลๆๆ...” ทุกคนสะดุ้งตกใจ เงยหน้าขึ้นมามอง “อะไรของแกน่ะ แก้ว เสียงดังทำไม”บุ้งถามขึ้นมา “นี่มันเที่ยงจะบ่ายแล้วนะ ใจคอจะไม่กินข้าวกันเลยหรอ” ทุกคนชะงักอึ้งไป แต่ก็มองหน้ากันเฉย แก้วมองแล้วรำคาญลุกขึ้นชวนแพท “ใครไม่กินชั้นไม่สนแล้วนะ ชั้นจะไปกินแล้ว ไปแพทไปกินข้าวแก้เซ็งกัน” แล้วจับมือแพทเดินออกไปทันที ที่เหลือมองหน้ากัน บุ้งหันมาหาน้ำเพชร แล้วชวนยิ้มๆ “ไปกินข้าวกันเถอะ” แต่น้ำเพชรเมินหน้าไป ไม่ตอบ ลุกเดินออกไปทันที ทำเอาบุ้งงง หันไปหาปาล์ม ก็เห็นปาล์มมองมาอยู่ก่อนแล้วด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก บุ้งทำท่าจะพูดอะไรกับปาล์ม แต่ปาล์มไม่สนใจ รีบเดินออกไปอีกคน ปล่อยให้บุ้งยืนงงอยู่คนเดียว... จากคุณ : ชมเช้า - [ 18 ม.ค. 49 00:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พี่พลเปิดประตูเข้ามาในห้องคนไข้  แล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อมองไม่เห็นใครอยู่ในห้อง  เอ น้องพลอยกับมิ้นไปไหน พี่พลคิดพลางกวาดสายตาไปรอบๆ ห้อง แล้วเดินไปที่ระเบียง นั่น มิ้นยืนอยู่ระเบียง มองเห็นด้านหลังกับผมที่ยาวสลวยน่ามอง พี่พลเดินเข้าไปหา เดินเข้าไปยืนใกล้ๆ มิ้นรู้สึกตัวหันมาทันที “มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับมิ้น” พี่พลถามยิ้มๆ “พอดีน้องพลอยไปตรวจสุขภาพประจำวันค่ะ  มิ้นออกมายืนดูวิวข้างนอก พักสายตาค่ะ” มิ้นหันมาตอบ “ท่าทางจะอ่านหนังสือหนักสิครับ มิ้นไม่ต้องอ่านหนังสือมากขนาดนี้ก็ได้ เพระที่มหาวิทยาลัยเขาเลื่อนสอบแล้ว” พี่พลพูดขึ้นมา  มิ้นหันมามองหน้า “จริงหรอคะ ทำไมมิ้นไม่รู้เลย” “มิ้นจะรู้ได้ไงล่ะครับ ก็ผมล้อเล่นนี่”พี่พลพูดหน้าตาเฉย ทำเอามิ้นอึ้งไป ก่อนจะทำหน้าแปลกๆ “พลนี่ชอบล้อเล่นจริงๆ ด้วย เหมือนที่ใครๆเขาว่าเลย” ประโยคหลังมิ้นพูดกับตัวเอง พี่พลมองแล้วยิ้ม “ทำไมหรอครับ มีใครพูดถึงผมหรอ แล้ว....”พี่พลหยุดแล้วพูดต่อ “แล้วมิ้นสนใจผมด้วยหรอ” มิ้นฟังแล้วชะงัก เกิดเขินขึ้นมา รีบพูดแก้ทันที  แต่ก็อึกอัก “ไม่ใช่ค่ะ คือ...” “แล้วมันยังไงล่ะครับ” พี่พลพูดยิ้มๆ มองหน้ามิ้นแล้วรู้สึกว่าโลกสดใส หัวใจก็สว่างไสวไปด้วย “ผมรู้แล้ว มิ้นไม่ได้สนใจผมเหมือนที่ผมสนใจมิ้นหรอกใช่ไหมครับ” พี่พลพูดขึ้นมาลอยๆ มิ้นชะงักหันมามองหน้า “พลล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย” “เปล่าครับ ไม่ได้ล้อเล่น” พี่พลพูดเรียบๆ  มิ้นหันมามองหน้า แต่เมื่อเห็นพี่พลกำลังมองมา มิ้นก็หลบตา “มิ้นไม่มองผม ผมมองมิ้นฝ่ายเดียวก็ได้ ” พี่พลพูดยิ้มๆ “มิ้นรู้ไหม บางทีคนเราก็มีความสุขง่ายๆ แค่ได้มองคนที่เราอยากมอง แค่นั้นมันก็มีความสุขแล้ว เราไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านี้ด้วยซ้ำ” “มิ้นรู้ค่ะ” มิ้นพูดเบาๆ พี่พลชะงัก หันมามอง เห็นสายตาของมิ้นแล้วก็ยิ้ม  ทั้งสองยิ้มให้กัน ก่อนที่จะได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น “รู้อะไรกันคะ ขอพลอยรู้ด้วยคนสิ” พลอยยืนอยู่ที่ประตูระเบียง กำลังมองมาที่คนทั้งสอง “ทำไมไม่ตอบละคะ มีความลับกับพลอยอีกแล้วหรอ” พลอยพูดเสียงเครียด “ก็ไม่มีอะไรนี่ครับพลอย  พี่คุยกับพี่มิ้นเรื่องทั่วไป” พี่พลรีบบอกพลอย แต่พลอยสะบัดหน้า “พี่พลไม่ต้องมาพูดเลย อย่านึกว่าพลอยไม่รู้นะ พี่สองคนน่ะ” พลอยมองไปที่คนทั้งสอง “น้องพลอย...”มิ้นเรียก รู้สึกแปลกใจกับท่าทีของพลอย “พี่มิ้น ทำไมพี่ทำอย่างนี้ พี่ทำให้พลอยเสียใจรู้ไหม” พลอยหันมามองมิ้น น้ำตาเริ่มไหลออกมา “พี่สองคนบอกพลอยมาเลยดีกว่า พี่ชอบกันใช่ไหม” ทั้งสองอึ้งไปทันที หันมามองหน้ากัน มิ้นพูดไม่ออก แต่พี่พลเอ่ยขึ้นมาเรียบๆ “ทำไมน้องพลอยถามพี่อย่างนี้” “พี่พลก็ตอบมาสิคะ ตอบมาสิ” น้องพลอยเสียงดัง  “แล้วไม่ต้องมาหลอกพลอยอีกนะ พลอยไม่ชอบให้ใครมาหลอก เพราะพลอยไม่ใช่ตัวตลก” “พี่ไม่เคยคิดจะหลอกน้องพลอยเลย” พี่พลพูดแล้วหยุดมองหน้าพลอย “พี่ยอมรับ ว่าพี่ชอบพี่มิ้น” พี่พลพูดเสียงเรียบ หันไปมองหน้ามิ้นแล้วบอกเบาๆ “ผมชอบมิ้นนะ”มิ้นมองสบตาพี่พล พูดไม่ออก แต่ในใจนั้นเกิดความรู้สึกแปลกๆ เหมือนที่มีคนเคยบอก เหมือนผีเสื้อนับร้อยมันกระพือปีกอยู่ในหัวใจ  มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ มิ้นไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร รู้สึกว่าหน้าแดงขึ้นมาทันทีเพราะความเขิน “แล้วก็พูดจริง ไม่ได้พูดเล่นด้วยนะครับ” พี่พลสำทับยิ้มๆ มองมิ้น มิ้นเงียบไม่ตอบ แต่ถึงไม่ตอบ สายตาของมิ้นที่มองสบตาพี่พลนั้น ก็มีความหมายมากมายเกินกว่าคำพูด และพลอยก็มองเห็นสายตานั้นของมิ้น และแปลความหมายนั้นได้เช่นกัน  มองคนทั้งสองด้วยความปวดร้าว ทำไมถึงต้องเป็นอย่างนี้ ในที่สุดพลอยก็ต้องผิดหวังหรือนี่ นึกถึงตอนนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาอีก  แล้วแผดเสียงร้องออกมา “พี่พล ทำไมพี่พลทำอย่างนี้  พลอยผิดหวังในตัวพี่ที่สุด” พี่พลกับมิ้นหันมามองพลอยด้วยความตกใจ  เห็นพลอยร้องให้น้ำตาไหลแล้วมิ้นก็รีบเดินเข้าไปหาทันที แต่พลอยถอยหนี “พี่มิ้นก็เหมือนกัน ทำไมถึงทำกับพลอยอย่างนี้ เสียแรง พลอยอุตส่าห์รัก อุตส่าห์ไว้ใจพี่มิ้นที่สุด” “น้องพลอยครับ ทำไมไปว่าพี่มิ้นเขาแบบนั้น พี่มิ้นเขาไม่ได้ทำอะไรเลย พี่เอง พี่ไปชอบพี่มิ้นเอง” พี่พลรีบพูด “พี่มิ้นก็ชอบพี่พลด้วยเหมือนกันแหละ  พลอยรู้นะ”พลอยรีบสวนขึ้นมาทันที   “ถ้าพี่ทำให้น้องพลอยเสียใจ พี่ก็ขอโทษด้วย แต่พลอยอย่าไปว่าพี่มิ้นเขาเลยนะ” “ทำไมคะ พี่พลเป็นห่วงความรู้สึกพี่มิ้นขนาดนั้นเลยหรอคะ แล้วความรู้สึกพลอยล่ะ มีใครเคยเป็นห่วงมั่งไหม” “พี่เป็นห่วงน้องพลอยนะคะ” มิ้นรีบพูดขึ้นมาทันที แต่พลอยหันขวับมามองมิ้น “ไม่จริงหรอก พี่มิ้นไม่ได้ห่วงพลอย  ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำให้พลอยผิดหวังอย่างนี้หรอก” พลอยว่าแล้วน้ำตาไหลออกมาอีก หันมามองหน้ามิ้น “พี่มิ้นห่วงพลอยมั่งไหม ถ้าพี่ชอบพี่พล แล้วพลอยล่ะ พลอยจะทำยังไง พี่มิ้นรู้ไหม ว่าพลอยชอบพี่นะ” พลอยพูดออกมาเบาๆ แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ทั้งพี่พลและมิ้นชะงัก ต่างอึ้งกันไปทั้งสองคน... แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 49 00:44:31 แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 49 00:21:29 จากคุณ : ชมเช้า - [ 18 ม.ค. 49 00:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วันนี้มาเร็วจ้า มาเที่ยวต่างจังหวัดสนุกมากเลย ทำให้ปั่นได้เร็วขึ้น (เอ๊ะ เกี่ยวไหมเนี่ย) ไปดีกว่า อิอิ จากคุณ : ชมเช้า - [ 18 ม.ค. 49 00:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ไม่จริงหรอก พี่มิ้นไม่ได้ห่วงพลอย  ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำให้พลอยผิดหวังอย่างนี้หรอก” แพทว่าแล้วน้ำตาไหลออกมาอีก หันมามองหน้ามิ้น --------------------------------------- ต้องเป็นพลอยหรือเปล่าจ๊ะ o_O พลิกล็อคมาก พลอยเป็นเลสหรือนี่ นึกว่าชอบพี่พลเสียอีก เหอๆ จากคุณ : mrs_ricken - [ 18 ม.ค. 49 00:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ...คิดได้ไงแม่ชม......-_-" ปล.นายล่องลอยยังทำโปรเจ็คไม่เสร็จอีกรึ จากคุณ : คำพู - [ 18 ม.ค. 49 00:41:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบแก้วจัง...ปกติที่สุดในเรื่องแล้วนะเราว่า...นอกนั้น...เฮ้ออออ ม่ายด้ายด่างจายยยยยย จากคุณ : All bread - [ 18 ม.ค. 49 00:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คิดเหมือนกันเลย คิดว่าชอบพี่พลซะอีก เอิ้กก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 18 ม.ค. 49 00:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ได้ดังใจหมดเรื่องก็ลงตัวไปนะสิ All bread เดี๋ยวจบพอดี เเต่น้องพลอยนี่ทำเอาช็อคเลยนะ จากคุณ : MikaRin - [ 18 ม.ค. 49 00:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แก้อีกทีนะแม่ชม คห.ที่ 2 ยังมีชื่อแพทอยู่อีกตั้ง 2 ที่แน่ะ จากคุณ : คำพู - [ 18 ม.ค. 49 00:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จุ๊จุ๊ คำพู แก้แล้ว อย่าไปบอกใครนะ อิอิ จากคุณ : ชมเช้า - [ 18 ม.ค. 49 00:55:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วันนี้ลงน้อยจัง... รอทั้งวัน ได้อ่าน 5 นาที มาแนวทรมานคนอ่านอีกแล้ว... จากคุณ : คำพู - [ 18 ม.ค. 49 00:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คริ คริ ยิ่งอ่านยิ่งรักน้องแก้ว น้องแก้วน่ารักที่สุดเลย อิ อิ จากคุณ : นายละลิ่ว (Greenfree) - [ 18 ม.ค. 49 02:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^_____^ จากคุณ : Meif - [ 18 ม.ค. 49 04:44:16 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เหอๆ ตอนแรกคิดว่าพลอยชอบพี่พล ตอนอ่านคำตัดพ้อคิดว่ามันแปลกๆ แต่นึกไม่ถึง อ่านแล้วตาโตยังงี้ O_o อ้าปากค้างหุบไม่ลงเลย จากคุณ : ไข่หวาน (ทะเลหวาน) - [ 18 ม.ค. 49 06:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอ้.... ช็อคซีนีม่า ไปเลยอ่ะ ตอนแรกนึกว่าชอบพี่พลซะอีก เห็นเข้ามาคุยกับพี่พลก่อน โอ้น้องพลอยที่แสนบอบบาง หนูเป็นเลสหรือนี่... หักมุมดีจริงๆเลย จากคุณ : Bangkokian - [ 18 ม.ค. 49 07:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ^_^ มาอ่านค่า จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 18 ม.ค. 49 08:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 18 ม.ค. 49 09:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 :) จากคุณ : scottie - [ 18 ม.ค. 49 11:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หุ หุ หักมุมซะ.. จากคุณ : imagina - [ 18 ม.ค. 49 12:29:16 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ปาล์ม หันมามองแก้วแทนดีกว่ามั้ง แก้วน่ารัก จากคุณ : แพทแฟนคลับ (papasea) - [ 18 ม.ค. 49 13:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เพิ่งมาตามอ่าน คิดว่า พลไม่น่าเป็นนายล่องลอย คนที่น่าเป็นมีปาล์มกะบุ้ง แต่ผมให้น้ำหนักกะปาล์มมากกว่าบุ้งนะ เพราะเอาชื่อเรื่องเป็นแนวเดา ก็ชื่อว่า ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน บ่งถึงว่าไม่เคยพบกันมาก่อน แต่บุ้งกะจิ๋วรู้จักกันมาตั้งนานแล้ว ผิดกะปาล์ม ซึ่งมีเหตุให้ต้องมาเจอกันทีหลัง เพราะทีแรกไม่สนิทกัน เดาแล้ว ถ้าหน้าแตกจะเย็บหน้าตัวเองได้หรือปล่าวน้า เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 18 ม.ค. 49 14:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 22 “ผมชอบมิ้นนะ”มิ้นมองสบตาพี่พล พูดไม่ออก แต่ในใจนั้นเกิดความรู้สึกแปลกๆ เหมือนที่มีคนเคยบอก เหมือนผีเสื้อนับร้อยมันกระพือปีกอยู่ในหัวใจ ______________________________________________ บรรยายซะจนเราพลอยรู้สึกไปด้วย เสียดายแป๊บเดียวก็มีคนมาขัดคอซะแล้ว ว่าแต่ งานนี้ล๊อกถล่มเอามากๆ สงสัยที่พี่พลเลิกคบกับมินท์ไปพักนึงเพราะเสีย self ไปใช่มั๊ยคะ จากคุณ : Nusantara - [ 18 ม.ค. 49 16:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^ ^ ^ ^ ป้านุชครับ ตอนพี่พลแกเสียเซลฟ์นี่ได้พี่โอ้ตเข้ามาปลอบใจรึเปล่าครับ  มิน่าล่ะ พี่โอ้ตกับพี่พลก็เลยโกรธกันไม่ลง เพราะพี่พลกับพี่โอ้ต "รักกัน" คริ คริ ขอYเล็กน้อยช่วงนี้เก็บกด จากคุณ : Greenfree - [ 18 ม.ค. 49 20:21:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โอ้ว~!!! ช็อคเลยค่ะ น้องพลอยทำเราช็อค พูดไม่ออกเลย T^T .................................................... แต่ว่าเมื่อไหร่นายล่องลอยจะกลับมานะ? หรือมัวแต่ทำโปรเจคอยู่เอ่ย..? จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ^^ จากคุณ : pk - [ 18 ม.ค. 49 21:44:13 A:60.230.215.20 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาแล้วๆๆ ไปจ๊ะ ไปทางนี้เลย ไม่งั้นเราจะไม่พบกัน...ตอนที่ 22 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4035432/W4035432.html#4 จากคุณ : ชมเช้า - [ 19 ม.ค. 49 01:03:14 ]