ความคิดเห็นที่ 1
คณะของปาล์มทำโปรเจ็คกันอย่างเอาจริงเอาจัง ท่ามกลางความงุนงงสงสัยของแก้ว แต่ก็ไม่รู้จะไปถามใคร เพราะแต่ละคนเอาแต่เงียบ ตั้งหน้าตั้งตาทำโปรเจ็คอย่างเคร่งเครียด
เมื่อกินข้าวเย็นแล้ว ก็มาทำงานกันต่อแต่เมื่อผ่านไปถึง 4 ทุ่มครึ่งแล้วก็ยังไม่เสร็จ แก้วชำเลืองมองแพทก็เห็นกำลังหาวอย่างเบื่อๆ
เป็นไง แพท เบื่อหรอแก้วถาม
ก็ มันไม่มีไรทำนี่คะพี่ หนังสือก็อ่านหมดแล้ว แพทตอบ มองไปที่บุ้งก็เห็นตั้งใจทำงาน น้ำเพชรก็ก้มหน้าทำงาน ส่วนปาล์มตั้งใจทำงานมากที่สุด มองแล้วน่าเบื่อจริงๆ แพทคิดในใจ แล้วก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น แพทเอื้อมมือมารับ
ว่าไงคะ ลุงแม้น อ้าว มาแล้วหรอ แพทยังไม่ได้บอกเลยว่าจะกลับแพทกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์
คุณแม่ให้มารับ ก็แพทยังไม่กลับนี่ อะไรนะ คุณแม่ฝากขนมมาหรอ โธ่ๆ แพทไม่ได้ขอสักหน่อย แพทหยุดถอนหายใจ
ลุงไม่ต้องมา เดี๋ยวแพทไปหาที่รถเอง จอดอยู่ตรงไหนคะ อ๋อๆ อืมๆ เดี๋ยวแพทไปหา แค่นี้นะคะ แพทรับโทรศัพท์เสร็จแล้ว หันไปบอกทุกคน
คุณแม่ฝากขนมมาให้ค่ะ เดี๋ยวแพทไปเอาก่อนนะ ไม่ทันที่ใครจะว่าอะไร แพทก็เดินออกไปทันที
อ้าว เฮ้ย แพท เดี๋ยวๆ แก้วรีบเรียก แต่แพทไม่ฟังเสียง เดินออกไปไกลแล้ว แก้วจึงหันมามองเพื่อนทั้งสามที่กำลังเครียดกับการทำงานอยู่ บรรยากาศไม่น่าอภิรมย์จริงๆ เล้ย แพทก็ดันหนีไปอีก แล้วเราจะอยู่ทำไมล่ะเนี่ย แก้วคิดก่อนจะค่อยๆ ถามปาล์ม
เออ ปาล์ม งานใกล้เสร็จแล้วใช่ไหม
ปาล์มเงยหน้าขึ้นมา พยักหน้านิดๆ ก็ไกล้แล้ว
งั้นชั้นไปซื้อขนมมาให้กินนะ เดี๋ยวมาแก้วทำท่าจะเดินออกไป แต่นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันไปหาบุ้ง
บุ้งๆ ไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ มืดแล้วเนี่ย บุ้งเงยหน้าขึ้นมามอง มองไปที่น้ำเพชรก็เห็นทำหน้าบึ้ง จึงตัดสินใจลุกตามแก้วไป
อือๆ ไปก็ได้ แล้วแก้วกับบุ้งก็เดินออกไป น้ำเพชรเผลอมองตาม ครั้นรู้สึกตัวก็รีบหันกลับมา
แก้วกับบุ้งเดินออกมาแล้ว บุ้งก็หันมาถามเพื่อน
แกชวนชั้นออกมาทำไม
อ้าว ก็ออกมาซื้อขนมไง แกไม่เครียดกันมั่งหรอ เห็นตั้งใจทำงานซะเหลือเกิน ไหนๆ ก็จะเสร็จแล้ว ออกมายืดเส้นยืดสายบ้างเหอะ
อืม พักสมองบ้างก็ดีมั้ง บุ้งพยักหน้านิดๆ แก้วมองเพื่อนแล้วยิ้มนิดๆ เช่นกัน
ท่าทางแกจะเครียดน่าดู
ชั้นเครียดเพราะคนบางคนบุ้งพูดลอยๆ
อย่าโทษคนอื่น เป็นเพราะตัวแกเองนั่นแหละ ไอ้คนไม่ชัดเจน สมน้ำหน้า แก้วว่าทีเล่นทีจริง บุ้งฟังแล้วทำหน้าแปลกๆ
นี่แกว่าชั้นหรอ
ก็ใช่สิ แล้วมันจริงไหมล่ะ แก้วว่ายิ้มๆ บุ้งอึ้งไป ก่อนจะยอมรับ ก็คงจะจริงมั้ง ชั้นมันไม่ดีเอง
เออๆ รู้ตัวก็ดีแล้ว อย่าให้ต้องเตือนบ่อยๆ รู้เองมั่งสิว่าควรจะทำยังไง แก้วว่าเพื่อนทีเล่นทีจริง บุ้งเลยเงียบไป
สักพักหนึ่งแก้วก็ร้องขึ้นมาเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ แหม เมื่อกี้ไม่ได้เอาโน๊ตบุ๊คส์มาด้วย จะส่งเมล์ไปแฮบปี้นิวเยียร์เพื่อนสักหน่อย
ส่งวันอื่นได้ไหม มาส่งอะไรวันนี้ล่ะ
ก็วันนี้วันสิ้นปี พรุ่งนี้วันปีใหม่ แกจะให้ชั้นส่งวันไหน ชั้นต้องส่งให้เสร็จก่อนเที่ยงคืนนี้นะ โธ่ ชั้นเอาโน๊ตบุ๊คส์มาเพื่องานนี้นะเนี่ย แก้วว่า บุ้งมองเพื่อนแล้วหัวเราะ
อ้าว แกไม่ได้เอามาหาข้อมูลทำงานหรอ
แหม ก็ทำด้วยแหละ อันนั้นถือเป็นผลพลอยได้ แก้วว่าแล้วยิ้ม ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
รู้แล้ว งั้นเราไปร้านเนตกัน ชั้นขี้เกียจกลับไปเอาโน๊ตบุ๊คส์
โห ไปร้านเนตเพื่องานนี้เลยหรอ บุ้งมองเพื่อน
ก็ใช่ดิ แหม แกนี่ไม่เข้าใจเลย นี่วันสิ้นปีนะ รีบๆไปเหอะ เพื่อนชั้นเยอะ ต้องส่งหลายคนแก้วว่าแล้วรีบลากตัวเพื่อนไปร้านเนตข้างมหาวิทยาลัยทันที
จากคุณ :
ชมเช้า
- [
19 ม.ค. 49 00:50:07
]
|
|
|