"อำพราง....!?" - ธามาดา

------------------------------------------------------------


สมหมายหน้าซีดเผือดลงฉับพลัน เท้าที่สั่นยังกดทับอยู่บนแป้นเบรคไม่ยอมถอนออกมา มือทั้งคู่ก็หนักอึ้งจนคลายออกจากพวงมาลัยแทบไม่ได้ ความเมาหายเป็นปลิดทิ้ง เกิดอะไรขึ้น..... ถ้าเขาตาไม่ฝาดขั้นร้ายแรงหรือกำลังตกอยู่ในห้วงฝันร้ายที่สุด ก็หมายความว่าเรื่องที่เขาขับรถชนคนตายในซอยเปลี่ยวสายนี้เมื่อเสี้ยววินาทีที่ผ่านมาเป็นเรื่องจริง……?

ค่อยๆเปิดประตูรถลงไปยืนขาสั่นบนถนน กุญแจที่เสียบอยู่หลังพวงมาลัยรถคันใหม่ถูกบิดกลับเพื่อดับเครื่องเมื่อไรก็ไม่รู้ได้ ซอยเล็กๆสายนั้นถูกปกคลุมไปด้วยความมืดสนิทของคืนเดือนมืดและเมฆหนาฤดูฝน เสียงฟ้าร้องคำรามแว่วมาไกลๆกับลมพัดที่เริ่มแรงบ่งบอกว่าอีกไม่นานพื้นที่นี้จะมีฝนตกหนัก บ้านเรือนหลายหลังแม้จะปลูกติดกันตลอดสองข้างทางแต่ก็ปิดไฟเงียบเชียบกันหมดเพราะเลยช่วงสองยามไปหลายเพลาแล้ว เสาไฟฟ้าก็เสียในช่วงซอยนี้พอดี ส่วนเสาต่อไปที่ใช้ได้ก็อยู่อีกไกลนักทำให้เห็นทุกอย่างสลัวลางไปหมด ยังไม่นับสายตาที่ยังเบลอจากความเมาอีก

ความคิดมากมายประดังประเดเข้ามาในหัวสมองอันหนักอึ้ง เขาเพิ่งกลับจากงานเลี้ยงส่งหัวหน้างานคนเก่าที่ร้านเหล้าในซอยทองหล่อ งานเลี้ยงเลิกราเมื่อเวลาตีสองและเขากำลังเมาแปล้ รถวิ่งมาด้วยความเร็วสูงและส่ายซ้ายขวาตามอาการเมาของผู้ขับ จนกระทั่งเลี้ยวเข้ามากลางซอยลัดแคบเปลี่ยวย่านลาดพร้าวเขาก็เห็นเงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่ข้างทาง จำได้แต่เพียงว่าแม้จะเหยียบเบรกจนรถปัด แต่ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว รถของเขาพุ่งชนร่างที่ยืนข้างถนนนั้นจนกระเด็นออกไปไกล

มองไม่เห็นศพชัดเจนนัก นี่คงเป็นแขน โอยตายแล้ว…..แขนหลุดออกมาจากตัวเลยหรือขาด้วย….. ร่างกายของเขาหรือเธอก็ไม่รู้ขาดออกเป็นชิ้นๆ ชายหนุ่มเข่าอ่อนจนล้มลงนั่งแปะกับพื้นถนน ยอมรับว่าความกลัวเขามาเกาะกินหัวใจจนถึงขีดสุด สภาพศพอันน่าสยดสยองอยู่ห่างจากเขาไปเบื้อหน้าไม่ถึงวา สมหมายพยายามมองไปยังส่วนที่คิดว่าน่าจะเป็นศีรษะของศพ มันขาดหลุดออกจากร่างกลิ้งไปตกในดินโคลนข้างถนนไกลออกไป ผมยาวสลวยพันปิดใบหน้าที่น่าจะถลอกปอกเปิดไว้เกือบหมด เดาได้ไม่ยากว่าเป็นศพของผู้หญิง…. !!

ชายหนุ่มรู้สึกหนาวสะท้าน เหมือนจะกลั้นปัสสาวะเอาไว้ไม่อยู่ เขากำลังเป็นฆาตกรขับรถชนคนตาย! ตำรวจจะต้องมาพบศพ ชาวบ้านแถวนี้จะต้องเป็นพยาน เขาจะต้องถูกจับ จากรองผู้จัดการเขตบริษัทประกันชีวิตคนใหม่อนาคตไกลจะต้องไปเป็นนักโทษในคุกเพียงเพราะเมาเหล้าขวดเดียวน่ะเหรอ ไม่จริง….ไม่ผิด….กูไม่ผิดโว้ย ใครจะยอมให้จับวะ กูไม่ผิด….มันกระโดดให้รถกูชนเองแน่ๆ

สมหมายมองไปรอบตัว น่าแปลกที่เขาขับรถชนคนอย่างแรงถึงตายขาดเป็นชิ้นๆ แต่ก็ไม่เห็นมีใครโผล่ออกมาเอะอะโวยวายสักคน อาจเป็นเพราะที่นี่เป็นเพียงซอยเปลี่ยวสายเล็กๆที่เชื่อมระหว่างถนนลาดพร้าวกับพหลโยธินสายหนึ่งเท่านั้น รอบข้างไม่มีอะไรนอกจากบ้านคนและร้านเล็กๆเรียงรายปิดไฟมืดสนิทตลอดสาย รถกระบะติดสติกเกอร์ “วิฑูรย์เทเลอร์” ด้านหน้าใกล้ๆเป็นรถเพียงคันเดียวที่จอดอยู่ในซอยช่วงนั้นและก็ไม่มีใครอยู่ในรถ เวลาตีสองครึ่งคงจะเป็นเวลาที่คนทั่วไปนอนหลับสนิทเกินกว่าจะตื่นมารับรู้เหตุการณ์อะไรได้ สมหมายนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก็อุทานออกมา ซอยเปลี่ยว! ตีสอง! ไม่มีคนเห็น!

ถ้าเขาเอาศพนี้ไปทิ้งอำพรางที่อื่นล่ะ…!!

เสียงซาตานกระซิบที่ข้างหูของเขาอย่างเลือดเย็น ไม่มีใครเห็นอยู่แล้วจะกลัวอะไร แค่เอาใส่ถุงดำท้ายรถมัดให้เรียบร้อย ขับรถออกไปนอกเมืองไกลๆแล้วโยนทิ้งใส่พงหญ้า หรือจะฝัง? หรือจะเผา? ใช่!.....ถ้าอำพรางศพได้ เราก็จะไม่ต้องเป็นฆาตกร ไม่ต้องติดคุก กลับไปทำงานได้ตามปกติ เป็นรองผู้จัดการคนใหม่ที่ไม่มีมลทิน ชายหนุ่มเปิดท้ายรถหยิบถุงดำออกมาคลี่กว้างและถือไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกข้างเตรียมกอบเศษร่างกายของหญิงสาวนิรนามเข้ามาด้วยใจระทึก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างดำตะคุ่มอีกร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากร้านตัดเสื้อข้างหน้า สมหมายอ้าปากกึ่งอุทานกึ่งสบถหยาบคาย......มีคนเห็นเขาจนได้

ชายอ้วนวัยกลางคนคนที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาเป็นตัวละครตัวใหม่ในฉากอำพรางนั้นเบิ่งตาโตเมื่อเมื่อเห็นเขากับศพของหญิงเคราะห์ร้ายกระจายเต็มถนน ปากละล่ำละลักคำออกมา “คุณ….คุณเป็นคนขับรถชนใช่ไหม”

สมหมายที่เพิ่งจะเป็นฆาตกรสดๆร้อนๆถลึงตามองชายอ้วนบุรุษที่สามเช่นกัน เขาไม่อยากนึกเลย แผนที่วางไว้เสร็จมีคนมาเห็นจนได้ ตาอ้วนนี่คงจะปล่อยเอาไว้ไม่ได้เสียแล้ว ชายหนุ่มกัดฟันกรอด ช่างเถอะ…..ไหนๆก็ฆ่าคนไปแล้วคนหนึ่ง จะฆ่าอีกคนเพื่อปกป้องตัวเองให้พ้นผิดไม่ได้เลยรึ เดี๋ยวก็เอาไปทิ้งเหมือนกัน ดีซะอีกคดีจะได้เบี่ยงเบนไกลออกไปและตำรวจอาจจะตามมาไม่ถึงเขาก็ได้

มิไยที่ชายอ้วนจะพูดอะไรต่อ สมหมายคว้าแท่งเหล็กที่ใช้เป็นคานแม่แรงจากกระโปรงท้ายรถเดินย่างสามขุมเข้าไปหา กำจัดพยาน! คำๆนี้ก้องอยู่ในโสดประสาทชายหนุ่ม กำจัดพยาน! เขาเงื้อแท่งเหล็กขึ้นเต็มที่เมื่อใกล้ชายอ้วนที่กำลังจะถอยหนี

“เฮ้ย!....จะทำอะไรน่ะ”

พูดได้แค่นั้นแท่งเหล็กขนาดเขื่องก็เหวี่ยงลงฟาดกกหูเขาแม่นพอดี ร่างอันอ้วนท้วมล้มลงกองกับพื้น พยายามจะตะกายหนีในวินาทีสุดท้ายของชีวิตแต่ก็ไร้ผล สมหมายเงื้อแท่งเหล็กอีกครั้ง ภาพของเหยื่อที่กำลังหมดทางสู้บนพื้นถนน มือซ้ายกุมกกหูที่อาบไปด้วยเลือด มือขวาโบกในเชิงร้องของชีวิตแทนเสียงจากลำคอ ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวถึงขีดสุดทำให้สมหมายต้องขออโหสิกรรม ทันทีที่ภาวนาจบชายอ้วนก็ล้มนอนแน่นิ่งไม่ไหวติงกับพื้นถนน เขาโยนท่อนเหล็กคืนกระโปรงท้ายรถก่อนที่จะพยายามอุ้มร่างชายอ้วนตามขึ้นไป สมหมายยอมรับว่าศพที่สองนี้มีเลือดออกมามาก แต่เขาไม่มีเวลาคิดแล้ว

ชายหนุ่มคว้าถุงดำเดินไปหน้ารถเพื่อจัดการศพของหญิงนิรนามต่อ ทุกอย่างยังมือสลัวมองไม่ชัดอยู่ เขากลอกตามองอย่างลวกๆผ่านเศษร่างของหญิงสาวคนนั้นด้วยความฉุนเฉียวพลางคิดว่าถ้าไม่มีเธอคนนี้ เขาก็คงขับรถกลับบ้านอาบน้ำนอนไปแล้ว ไม่ต้องมาหาทางเก็บศพใครทิ้งจนกลายเป็นฆาตกรสองศพอย่างนี้ เขาต้องรีบเอาศพทั้งสองไปอำพรางเดี๋ยวนี้

มือที่เอื้อมไปจับส่วนที่เป็นหัวของศพชะงักค้างอยู่ที่ผิวเย็นเฉียบของร่างไร้วิญญาณนั้น สมหมายพลิกหัวของศพเข้าก็ถึงกับเย็นสันหลังวาบร้องครางไม่เป็นศัพท์ออกมา ใจหนึ่งอยากจะหัวเราะให้ดังที่สุด ขณะที่อีกใจอยากจะสาปแช่งตัวเองเหลือเกิน นี่มันอะไรกันโว้ยสมหมาย……

ใบหน้าของหญิงผู้นั้นเมื่อจับต้องและมองชัดๆจะพบว่าไม่มีเลือดเหมือนอย่างศพผู้ชายอ้วนผู้เป็นเจ้าของเลยทั้งๆที่ร่างถูกรถชนจนขาดไม่มีชิ้นดีแล้ว ต้นคอระหงของหล่อนติดบาร์โค๊ตและป้ายกระดาษเหนียวไว้ว่า NO.7 for free size: ร้านวิฑูรย์เทเลอร์ รอยของแขนขาที่ขาดออกจากกันก็เป็นไฟเบอร์กลาสเรียบพร้อมที่จะต่อเป็นตัวขึ้นมาใหม่อีกกี่ครั้งก็ได้ตามต้องการ อะไหล่อวัยวะต่างๆก็มีอยู่มากมายมัดไว้ในถุงใส่ท้ายรถกระบะที่ติดสติกเกอร์ร้านจอดอยู่ข้างหน้านั้น

ชายหนุ่มหันกลับไปมองร้านตัดเสื้อวิฑูรย์เทเลอร์ที่ชายอ้วนเคยเดินออกมาก็พบว่ามีหุ่นแสดงเสื้อแบบเดียวกันกับหุ่นหญิงสาวในมือของเขานี้ตั้งเรียงอยู่ในร้านอีกถึงสามตัว!!!

(จบ)