ชำแรกแห่งสายฝนหล่นพรมหล้า
ดุจหยาดฟ้ามาเติมฝันฤดูกาลใหม่
ชาวนาปลื้มปิตีด้วยดีใจ
หวังว่าในไม่ช้าจะปักดำ
ความหวังของชาวนาคือฟ้าฝน
มิใช่คนในรัฐบาลอันน่าขำ
ซึ่งอ้างแต่ชาวนาตาดำดำ
แท้แค่คำหวานหูที่พรูพราย
บนท้องนามีชาวนาท้าแดดฝน
สู้อดทนหม่นเศร้าอยู่มิรู้หาย
มิเคยเห็นสิ่งใดเป็นความสบาย
เฝ้าแต่หมายให้สายฝนล้นช่ำริน
เพราะเมื่อน้ำเต็มนาปลาเต็มหนอง
ความเศร้าหมองก็จางหายไปเสียสิ้น
ทั้งกบเขียดเบียดกันร้องก้องแดนดิน
ล้วนอาหารการกินเอกอุดม
เมื่อมีน้ำเต็มนาปลาเต็มหนอง
ไม่เรียกร้องจากรัฐบาลใดให้ขื่นขม
เพราะร้องไปก็จางหายในสายลม
มีแต่ตรมเท่านี้ที่เฝ้ารอ
เพียงสายฝนหล่นรินสายไปทั่วหล้า
ยิ้มชาวนาก็ละไมไปทั่วหนอ
หวังเพียงแค่สุขเช่นนี้เท่านี้พอ
แล้วอย่าก่อความฝันใดให้ชาวนา...(ตั้งตารอ)
เกรียงไกร หัวบุญศาล
กันยายน ๒๕๔๓
แก้ไข ๑๔ มกราคม ๒๕๔๙
จากคุณ :
huaboonsan
- [
21 ม.ค. 49 13:23:18
]