LOVE DIRECT .. ปฏิบัติการส่งตรงความรัก

(เกริ่นนำ)

เมื่อกามเทพเพื่อนซี้สองตน .. ทิมและเฟ .. เกิดซุกซนอยากเห็นดาวเคราะห์สีน้ำเงินเปลี่ยนเป็นสีชมพู ‘LOVE DIRECT .. ปฏิบัติการส่งตรงความรัก’ จึงเกิดขึ้น โดยมีเป้าหมายหลักอยู่ที่ผู้คนซึ่งต่อต้านความรักด้วยเหตุผลต่างๆ นานา ประเดิมด้วยภารกิจแรกต้อนรับวาเลนไทน์

ภารกิจที่ 1 (ตอน .. คนในฝันใครว่ามีอยู่แต่ในฝัน)

ร่างบางนั่งเท้าคางอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก ตาคู่เล็กเหมือนจับจ้องอยู่ที่หน้าจอทีวี หากแต่ที่จริงนั้นเหม่อลอย เพราะเจ้าตัวมัวแต่คิดวนเวียนไปถึงเรื่องที่หม่าม๊าบ่นกับตนเมื่อคืนนี้

“ทองเมื่อไหร่จะแต่งงานซะทีล่ะลูก ม๊าอยากอุ้มหลานมั่ง” จู่ๆ ประโยคนี้ก็หลุดออกมาจากปากหม่าม๊า ทำเอาคนฟังถึงกับสะดุ้ง

“ทำไมอยู่ๆ ม๊าถามอย่างงั้นอ่ะ ก็เห็นนี่ว่าเค้ายังไม่มีแฟนเลย จะให้แต่งงานได้ไงเล่า”

“แล้วทำไมไม่มีซะทีล่ะ ม๊าเห็นมีคนมาจีบตั้งเยอะตั้งแยะ ทองก็ไม่ยอมสนใจเค้าซะที จนเค้าทนไม่ไหวพากันหายไปหมดแล้ว”

“ช่วยไม่ได้ ไม่ตรงเสป๊กซักคน” หญิงสาวตอบอย่างคนมั่นใจในตัวเองสูง

“แต่อยู่คนเดียวน่ะมันเหงานะ” หม่าม๊ายังพยายามหว่านล้อม

“ไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย เค้าอยู่กับป๊ากับม๊าต่างหากไม่เห็นเหงาเลย” ไม่พูดเปล่าสองแขนเรียวโอบเข้ากับเอวของหม่าม๊าอย่างเอาใจ

“แต่ป๊ากับม๊าน่ะอยู่กับทองไปตลอดไม่ได้หรอกนะ” หม่าม๊าเริ่มพูดจริงจังทำเอาเธอต้องหาเรื่องชิ่งไปก่อน

“เค้าไม่คุยกะม๊าแระ ไปนอนดีกว่า” หญิงสาวปล่อยมือออกแล้วทำท่าจะลุกหนี หม่าม๊าเห็นดังนั้นจึงรีบพูดดักทาง

“ทองไม่สงสารป๊าเหรอ ป๊าต้องไปจันฯเกือบทุกอาทิตย์เพราะคิดถึงหลานน่ะ ถ้าทองแต่งงานมีลูก ป๊าก็มีหลานอยู่ใกล้ๆ ไม่ต้องลำบากไปหาหลานถึงจันฯ”

“มาโทษเค้าได้ไง ต้องโทษทิพย์ดิ แทนที่จะพาลูกมาหาป๊ากลับให้ป๊าเป็นฝ่ายไปหา รู้ก็รู้ว่าป๊ารักและคิดถึงเจ้าสองทะโมนนั่นจะตาย แต่ไม่ค่อยจะพามาเล้ย” น้ำทองรีบเถียง

“อย่าว่าน้องสิ ทองก็น่าจะรู้ว่างานที่ไร่ยุ่งจะตาย ทิพย์มาได้เดือนละหนก็ดีแล้ว อีกอย่างก็ต้องเกรงใจทางบ้านโน้นเค้ามั่ง จะให้กลับมาบ้านบ่อยๆ มันก็ไม่ดี มีครอบครัวของตัวเองแล้วก็ต้องดูแลไป” หม่าม๊าเล่นพูดความจริงอย่างงี้ก็เป็นเธอเอง ที่เถียงไม่ออก

คิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวก็ได้แต่ถอนใจยาว .. เฮ้อออออออออออออ

.... อยู่อย่างงี้สบายจะตาย ทำไมป๊ากับม๊าจะต้องเดือดร้อนด้วยนะ .. อีกอย่าง แต่ละคนที่เข้ามาก็ไม่ได้โดนซักคน .... หญิงสาวคิดอย่างเอาแต่ใจตัวเอง แล้วก็ต้องถอนใจอีกที .. เฮ้อออออออออออ

“นายเห็นอย่างที่ฉันเห็นรึเปล่าทิม” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มหันไปมองชายหนุ่มหน้าตาอ่อนวัยข้างๆ ด้วยตาเป็นประกาย ซึ่งคนข้างๆ ก็ตอบรับกลับมาอย่างเข้าใจกันดี

“ไม่สาหัส แต่ก็เข้าข่ายกลุ่มเป้าหมายของเรา เป็นพวกไม่เห็นความสำคัญของความรัก คิดว่าตัวเองอยู่ได้โดยไม่จำเป็นต้องมีใครอีกคนมาเติมเต็ม .. อย่างงี้เราต้องช่วยให้เธอได้พบกับคนที่ตรงเสป๊กเธอทุกอย่างแล้วล่ะ ดูซิว่าที่นี้จะยังอยากอยู่คนเดียวอีกมั้ย” ทิมตาเป็นประกายด้วยความสุขเมื่อนึกไปถึงความสำเร็จในอนาคตอันใกล้

“งั้นก็ .. ได้เวลาปฏิบัติการจัดส่งความรักแล้วล่ะ” แล้วสองร่างนั้นก็หายเข้าไปในจอตู้สี่เหลี่ยมใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าน้ำทอง

“หากคุณกำลังมองหาความรักในแบบฉบับที่คุณอยากสั่งได้ วันนี้ทีวีเลิฟไดเรคของเรามีสินค้าน่าสนใจมานำเสนอ” เสียงกังวานไสคล้ายมีมนต์สะกดให้น้ำทองต้องหันมาให้ความสนใจกับจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า แล้วก็ได้เห็นพรีเซ็นเตอร์เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาจัดว่าหล่อหากแต่ดูอ่อนวัย กำลังยิ้มเชิญชวนให้เธอต้องอยากรู้เกี่ยวกับตัวสินค้าที่ว่า

“ideal soulmateจะช่วยให้คุณถูกใจกับเนื้อคู่ที่คุณเลือกสรรได้ด้วยตัวเอง” น้ำเสียงใสอีกเสียงแทรกขึ้นมา พร้อมกับที่กล้องแพนไปยังร่างบางของสาวน้อยน่ารัก ที่ดูๆ แล้วเหมือนเพิ่งจะพ้นวัยเด็กมาได้ไม่นาน

“หึ ตลก .. มีสินค้าอย่างว่านี้ด้วยเหรอเนี่ย” น้ำทองหัวเราะให้กับสิ่งที่เห็นอย่างอารมณ์ดี ก่อนหยิบรีโมตขึ้นมาตั้งใจจะกดเปลี่ยนช่องไปซะ

“อย่าเพิ่งคิดเปลี่ยนช่องไปไหน เพราะคุณไม่ควรพลาดโอกาสสำคัญอย่างนี้ ideal soulmate ของเราไม่เพียงแต่จะนำเนื้อคู่ที่ถูกใจที่คุณสามารถกำหนดเสป๊กเองได้ไปให้คุณ แต่เรายังรับรองอีกด้วยว่าเขาจะเป็นคนที่คุณฝากชีวิตทั้งชีวิตไว้ด้วยได้” น้ำทองถึงกับตกใจที่เหมือนกับว่าพรีเซ็นเตอร์ในทีวีนั้นจะเดาใจเธอถูก แถมเวลามองสบตายิ่งรู้สึกเหมือนว่าได้มองกันอยู่ตรงๆ ไม่ได้มองผ่านหน้าจอ ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ตัดสินใจไม่เปลี่ยนช่องไปไหน รอดูต่อไปว่าสุดท้ายแล้วโฆษณานี้จะเป็นยังไง เพราะคิดอีกทีนี่อาจจะเป็นการอำของรายการทีวีบางรายการก็ได้

“หากสนใจรีบติดต่อมาหาเรา ท่านแรกที่โทรเข้ามาภายในสิบนาทีนี้จะได้รับของขวัญพิเศษสุดจากเทพีวีนัส นั่นคือแอ๊ปเปิ้ลทองคำ”

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว น้ำทองนึกสนุกขึ้นมา จึงเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วกลับมากดเบอร์โทรที่ขึ้นอยู่หน้าจอทันที

ยังไม่ทันมีเสียงสัญญาณใดๆ ก็มีเสียงตอบรับดังกลับมาทันที

“สวัสดีค่า ทีวีเลิฟไดเรคยินดีรับใช้ค่ะ กรุณาระบุเสป๊กคนในฝันของคุณมาได้เลยค่ะ” น้ำเสียงใสไพเราะนั้นเธอรู้สึกคุ้นๆ เหมือนกับว่าเพิ่งจะเคยได้ยิน แล้วเมื่อหันกลับมามองที่หน้าจอ ก็พบคำตอบที่ทำเอาเธอต้องแปลกใจกับโฆษณานี้อีกครั้ง เพราะสาวน้อยน่ารักคนนั้นกำลังถือโทรศัพท์ส่งยิ้มให้เธออยู่

“นี่รายการสดเหรอ” น้ำทองคล้ายบ่นกับตัวเองมากกว่าถามให้อีกฝ่ายตอบ หากแต่ ..

“ถูกต้องแล้วค่ะ เชิญบอกเสป๊กหนุ่มในฝันของคุณมาได้เลยค่ะ ทางเราจะจัดส่งไปให้ภายในสามสิบนาที โดยไม่คิดค่าจัดส่งค่ะ” สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มนั้นตอบพร้อมส่งยิ้มหวานให้

“เอ่อ .. ขาวๆ ค่ะ หน้าตาคมเข้ม คือหมายถึงคิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ปากแดง สูงซัก 180 ไม่อ้วนแต่ก็ไม่ผอมจนเกินไป บุคลิกภาพดี เป็นผู้นำ ดูสะอาดแต่ไม่ต้องสำอาง”

“นิสัยล่ะคะ”

“สุภาพแต่ไม่ต้องถึงกับเรียบร้อยนัก รักสัตว์ รักครอบครัว ไม่โกหก ไม่เจ้าชู้ ใจดี ใจเย็น เป็นมิตร เข้ากับคนง่าย ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ขยันทำมาหากิน และเข้ากับฉันได้ อ้อ .. ไม่เป็นเกย์ด้วยนะ” น้ำทองสั่งอย่างลืมตัว ก็เพราะตลอดเวลาเธอเรื่องมาก จะหาให้ได้เสป๊กตามนี้เท่านั้น ใครมีคุณสมบัติขาดไปแม้แต่ข้อเดียวก็เป็นอันไม่ผ่านไป จนทำให้อยู่เป็นโสดมาได้จนอายุเหยียบสามสิบไปขานึงแล้วนี่ล่ะ

“โอเค อีกไม่เกินสามสิบนาทีคุณจะได้รับ ideal soulmate ครับ” พรีเซ็นเตอร์หนุ่มน้อยบอกเธอผ่านหน้าจอทีวีพร้อมรอยยิ้มที่ชวนให้ตกหลุมรักได้ง่ายๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเด็กนะจะสั่งเสป๊กเป็นพรีเซ็นเตอร์นี้แหละ

“แล้วจะเฉลยได้รึยังคะว่าจากรายการไหน” น้ำทองถามอย่างคิดว่ารู้ทัน

“ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ” พรีเซ็นเตอร์สาวน้อยอีกคนตอบไม่ตรงคำถาม แล้วยังยิ้มสวยชนิดที่หนุ่มๆ เห็นคงได้คลั่งมาให้เธออีกคน

“เอาจริงเหรอเนี่ย ตกลงไม่ใช่รายการอำกันเล่นหรอกเหรอ” น้ำทองถามอย่างแปลกใจ

“...” ไม่มีคำตอบใดนอกจากรอยยิ้ม และยังไม่ทันจะได้ถามอะไรโฆษณานั้นก็กลายเป็นละครตอนสายๆ ของวันหยุดอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย น้ำทองจึงได้แต่งงอยู่อย่างนั้น

.... เดี๋ยวนี้จะคั่นรายการอะไรมันปุบปับอย่างงี้เลยเหรอเนี่ย .. รึว่าเราจะเริ่มแก่แล้ว ถึงตามไม่ค่อยทันสื่อสมัยนี้ .... หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างงงๆ

“ตื่นแล้วเหรอทอง ดีเลยเดี๋ยวจะได้ช่วยดูช่างจัดสวนที่ป๊าติดต่อให้มาดูเปลี่ยนแปลงสวนหน้าบ้าน พอดีมีคนทักมาว่าถ้าเปลี่ยนแปลงอะไรเกี่ยวกับหน้าบ้านแล้วบ้านเราจะได้มีข่าวดี ป๊าก็เลยติดต่อบริษัทจัดสวนไป เห็นว่าจะสายๆ นี่แหละ” ทีแรกหม่าม๊าตั้งใจจะเข้ามาปลุก แต่เมื่อเห็นเธอตื่นอยู่แล้วจึงสั่งงานเสียเลย

“ตื่นอะไรม๊า เค้าไม่ได้หลับซะหน่อย นั่งดูทีวีอยู่เนี่ย เออ .. เมื่อกี้มีโฆษณาแปลกๆ ด้วยแหละม๊า เค้ายังโทรเข้าไปเลย นึกว่าเป็นรายการอะไรแกล้งอำคนดูซะอีก” น้ำทองเถียงอย่างไม่จริงจังนักก่อนเล่าเหตุการณ์เมื่อครู่อย่างอารมณ์ดี

“ทอง .. นี่ลูกตื่นแล้วแน่นะ รึว่ายังละเมออยู่ ไปล้างหน้าซะหน่อยไปจะได้หายง่วง” หม่าม๊าเดินมามองลูกสาวใกล้ๆ อย่างสงสัยก่อนให้คำแนะนำแล้วเดินจากไป

“เค้าว่าม๊าแหละที่ละเมอ” น้ำทองพูดตามหลังไปอย่างไม่เข้าใจหม่าม๊านัก ก่อนเดินตรงไปยังอ่างล้างมือในห้องน้ำ เมื่อเห็นตัวเองในกระจกเธอก็ต้องแปลกใจ เพราะสภาพหน้าตาเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนไม่มีผิด อีกทั้งผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงดูไม่ได้

.... รึว่าเราจะหลับไปจริงๆ เออว่ะ .. ก็โฆษณาอย่างงั้นมันจะมีที่ไหนล่ะ .. งั้นก็เพราะเมื่อคืนแหละ หม่าม๊าคนเดียวเลย ทำให้ฝันเป็นตุเป็นตะ .... หลังจากล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยยังไม่ทันได้เช็ดให้แห้ง เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น

น้ำทองจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าติดมือมายังประตูรั้วด้วย เมื่อเปิดประตูให้กับผู้มาเยือนที่เธอเดาเอาว่าคงเป็นช่างจัดสวนน้ำทองก็ต้องตะลึง เพราะเขาช่างเหมือนกับคนในภาพความคิดของเธอตอนโทรสั่งเสป๊กคนในฝันในโฆษณาเมื่อครู่นี้จัง

“สวัสดีครับผมมาจาก ทีวีเลิฟไดเรคครับ” ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผิวขาวสะอาดผู้มีใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มนั้นเอ่ยทัก

“หา .. คะ คุณ มะ มาจากทีวี ละ เลิฟไดเรคเหรอ ตกลงมันมีจริงเหรอบริษัทเนี้ย ฉันไม่ได้ฝันไป มันมีจริงๆ ใช่มั้ย” น้ำทองพูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้นและไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง

“หึหึ เลิฟไดเรคอะไรเหรอครับ เมื่อกี้ผมบอกว่าผมมาจากลีฟวิ่งการ์เด้นครับ บริษัทรับจัดสวน” ชายหนุ่มบอกช้าๆ ชัดๆ ก่อนยิ้มขี้เล่นให้หญิงสาวตรงหน้า ซึ่งเมื่อมองดีๆ แล้วเธอน่ารักอยู่ไม่น้อย ถึงแม้จะตาเล็กชั้นเดียวแบบลูกคนจีน แต่เมื่อครู่ที่เธอถามเขาถึงบริษัทอะไร เลิฟๆ ซักอย่างนั้น เขาเห็นดวงตาเล็กนั้นยิ้มไปพร้อมกับปากบางสีแดงเรื่อ อย่างเป็นประกายด้วยความดีใจและความสุขอย่างที่พาให้คนมองรู้สึกร่วมไปด้วยได้ อีกทั้งผมซอยสั้นที่ดูยุ่งนิดๆ รับกันกับใบหน้าขาวหมดจดที่ตอนนี้แม้ไม่มีสีสันของเครื่องสำอางใด แต่ก็ดูดีได้ไปอีกแบบ

“อ้าว เหรอคะ .. ขอโทษนะคะ พอดีหูฉันป่วยอยู่บ่อยๆ น่ะค่ะ .. งั้นเชิญข้างในก่อนแล้วกันค่ะ” น้ำทองแก้ตัวขำๆ ก่อนเดินนำเขาเข้าไปข้างใน

“ .. ผมธนิตศรยินดีที่ได้รู้จักครับ” ชายหนุ่มแนะนำตัวเองก่อน

“ฉันน้ำทองค่ะ”

“เอ่อ .. คุณน้ำทองครับ” เดินเข้ารั้วมาได้ไม่กี่ก้าวเขาก็เรียกเธออย่างลังเล

“คะ” น้ำทองหันไปถาม แล้วก็ต้องตาโตเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในมือเขา

“ผมเห็นมันหล่นอยู่ข้างรูปปั้นนี่น่ะครับ กลัวว่าจะหายไป” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมส่งลูกแอ๊ปเปิ้ลทองคำในมือให้ น้ำทองรับมาพร้อมกับมองไปยังรูปปั้นสไตล์กรีกที่เป็นรูปเด็กน้อยมีปีกสองคนกำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน คนนึงถือคันธรที่มีปลายหัวลูกศรเป็นรูปหัวใจ ส่วนอีกคนนั้นดูจากลักษณะของมือแล้วก็เดาได้ว่าน่าจะถือบางอย่างอยู่ในมือ ซึ่งคงจะเป็นสิ่งที่อยู่ในมือเธอนั่นเอง

“คงใช่ค่ะ ..” น้ำทองบอกเขาหากแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ประติมากรรมเด็กคู่นั้น .... แต่แปลกที่เราเองก็ไม่เคยสังเกตเห็นว่ามีลูกแอ๊ปเปิ้ลทองคำนี้เลย ....

“เท่าที่ดู ผมว่าเราไม่ต้องเปลี่ยนแปลงของชิ้นหลักๆ ที่ตกแต่งอยู่หรอกครับ อาจจะย้ายบ้าง แล้วเพิ่มเติมในส่วนของต้นไม้ก็พอ” ชายหนุ่มบอกหลังจากที่เดินสำรวจสวนเล็กหน้าบ้านได้ครู่หนึ่งแล้ว

“ค่ะ ฉันก็ไม่อยากให้เปลี่ยน โดยเฉพาะรูปปั้นเด็กสองคนนั้น” น้ำทองบอกอย่างเห็นด้วย ธนิตศรมองตามไปแล้วก็หันกลับมายิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าก่อนบอกว่า

“ผมเห็นแล้วยังชอบเลย แปลกดีที่ทำคิวปิดเป็นเด็กผู้หญิงกับผู้ชาย ปกติผมเห็นแต่เด็กผู้ชาย .. นี่ที่บ้านคุณสั่งทำพิเศษรึเปล่าครับ”

“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ .. แต่ว่าจริงๆ แล้วฉันเองก็พึ่งสังเกตเห็นวันนี้แหละ ว่าเป็นคนนึงเป็นเด็กผู้หญิง”

“เอ่อ .. พรุ่งนี้คุณน้ำทองว่างมั้ย ผมอยากชวนไปเลือกซื้อต้นไม้ด้วยกัน” ธนิตศรพูดออกมาอย่างเขินๆ ซึ่งคนฟังนั้นก็มองอย่างสงสัย ก็แหงล่ะ เพราะที่จริงมันเป็นหน้าที่โดยตรงของเขาเองนี่นา แต่เพราะรู้สึกถูกใจสาวหมวยตรงหน้านี้ขึ้นมาแล้วสิ มันก็ช่วยไม่ได้

“คือ .. ที่ผมชวนเนี่ยก็เพราะอยากให้สวนมันออกมาถูกใจคุณที่สุดไงครับ อีกอย่างวันหยุดอย่างงี้ไปเดินดูดอกไม้ก็น่าจะเพลินดีนะครับ” ชายหนุ่มอธิบาย ซึ่งคนฟังก็ยิ้มพอใจก่อนตอบตกลง

.... จะฝันรึจะจริงก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อกามเทพเป็นใจจัดส่งมาให้แล้ว เขาคนนี้แหละที่จะรับเอาไว้พิจารณา คงต้องดูกันต่อไปแล้วกัน ว่าสุดท้ายแล้วเขาจะใช่คนในฝันฉันจริงๆ รึเปล่า ....

น้ำทองแล้วหันกลับไปมองประติมากรรมเด็กสองคนนั้นอีกครั้ง แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะเหมือนกับว่าเธอได้เห็นรอยยิ้มจากทั้งคู่ แล้วเธอก็ยิ้มตอบกลับไป

“สำเร็จ .. ภารกิจแรกผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ทีนี้เค้าคงได้รู้แล้วสินะว่าการมีความรักมันทำให้โลกสดใสขนาดไหน” เฟหันมายิ้มหน้าบานดวงตาเป็นประกายอย่างมีความสุข

“ว่าแต่เธอเอาแอ๊ปเปิ้ลทองคำของเทพีวีนัสให้เค้าไปแล้ว แล้วจะเอาที่ไหนไปคืนเทพีล่ะ” ทิมทักท้วงขึ้นมา

“เอ้อ .. นั่นสิ แล้วทำไงอ่ะทีนี้?????”

--  จบ  --

แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 49 11:23:07