พวกคุณเคยคิดไหมครับ

การที่คุณเคยจะเฝ้ารอใครซักคน

เขาคนนั้น เป็นคนที่คุณใคร่หามานานแสนนาน

แต่เมื่อคุณเจอะเจอเขาคนนั้นแล้ว คุณกลับไม่กล้าที่จะพูดอะไร ไม่กล้าที่จะแสดงออกว่าชอบเขา

ได้แต่เฝ้ามองเขาคนนั้นอย่างชื่นชมลึกๆ........

--------------------


วันนี้แล้วซินะ.........

วันแรกภายในรั้วมหาวิทยาลัยของผม

ผมรู้สึกตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก

เฮ้อ.....

ผมมองไปรอบๆ

........มหาวิทยาลัยนี้ช่างกว้างขวางดีแท้ๆ

ผมชื่อฟิล์มครับ เป็นนักศึกษาปีหนึ่ง  จบจากโรงเรียนมัธยมชื่อดัง

วันนี้เป็นวันแรกของปีการศึกษาใหม่........

ผมรู้สึกตื่นเต้น........ที่จะมาใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยครั้งแรก

ผมมุ่งหน้าตรงไปที่อาคารเรียนของผม ตึก "คณะวิศวกรรมศาสตร์"

ผมรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องเรียนของผมตามแผนผังห้องเรียน

นี่ผมจะได้เจอเพื่อนใหม่ๆอีกแล้วซินะ...........

ผมตื่นเต้นอีกแล้ว เวลาคิดถึงการพบหน้าและพบปะกับเพื่อนใหม่ๆ..........

เมื่อผมมายืนอยู่ตรงหน้าห้องแล้ว

ผมเปิดประตูเข้าไป ....... ห้องยังค่อนข้างโล่งอยู่ ด้วยเหตุที่ว่าเพราะผมมาเช้าด้วยกระมั้ง มันก็เลยยังไม่มีใครมา

ผมเดินเข้ามา..........ผมคิดว่านั่งที่ตรงกลางๆของห้องก็ดีเหมือนกัน

ก็จัดแจงวางกระเป๋าให้เรียบร้อย

และนั่งลงรอ พวกเพื่อนๆและเวลาเข้าเรียน

ผมยิ่งเป็นพวกขี้อายอยู่ด้วย.......ไม่ค่อยจะกล้าเข้าไปคุยกับคนที่ยังไม่รู้จัก.......

ผมก็นั่งรออยู่ตรงนั้นแหล่ะ ........ "ให้มันมาทักกันเองละกัน" ผมคิดในใจ

ผมนั่งรออยู่ซัก 10-20 นาที ....... คนก็เริ่มเดินเข้ามาในห้องเรื่อยๆ

พวกสาวๆในห้อง มองผมใหญ่เลย.......ด้วยเหตุที่ว่า ผมหน้าตาค่อนข้างดีด้วยมั้ง....ตี๋ๆขาวๆ......อย่าหาว่าผมชมตัวเองมากเกินไปเลย

ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักเพราะเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

เมื่อทุกคนเข้ามาในห้องกันแทบจะครบหมดแล้ว อาจารย์ก็เริ่มทำการเช็คชื่อและรหัสประจำตัวนักเรียน

แต่ผมก็ยังเห็นเก้าอี้ตัวนึงซึ่งอยู่ข้างซ้ายของตัวผม ยังคงว่างอยู่

ทันใดนั้นก็มีเสียงคนวิ่งมาจากข้างนอก

ประตูห้องก็ได้ถูกเปิดออก....... คนที่เปิดประตู..........เป็นผู้ชายครับ ......... หน้าตา หล่อ ขาว ตี๋ ผมยาว

ผมไม่เคยเห็นเขาในงานวันรับน้องเลย.........

" ขอโทษครับอาจารย์ รถมันติด ผมเลยมาสายไปนิด " เสียงของเขาช่างอ่อนนุ่มเหมือนนักร้องเสียจริงๆ

พวกสาวๆในห้อง ตาเป็นมันวาวในทันทีเมื่อเขาคนนี้เดินเข้ามาในห้อง

ซึ่งเขาก็ดูไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่ ........ เขาก็คงจะชินเช่นเดียวกับผมแล้วเหมือนกัน

เขาก็ไปนั่งลงที่เก้าอี้ตัวที่ยังว่างอยู่ ....... ผมก็ยังคงมองเขาไม่ให้คลาดสายตา

เขาดูมีเสน่ห์จริงๆนะเนี่ย........ ผมเกาคางมองเขา.....

ลองไปเป็นเพื่อนเขาดีกว่ามั้ยเนี่ย........ผมนั่งคิดในใจ.........

หลังจากเวลาผ่านไป 2 ชม.

เวลาแห่งการรอคอยก็มาถึง ......... พักชั่วโมงพอดี

ผมก็ลุกออกจากที่นั่งผม.......เดินเข้าไปหาเขา

ผมเริ่มทักทายเขา ........ ผมเริ่มคุยกับเขา

เขาก็คุยกับผมอย่างดี

เขาเริ่มแนะนำตัวว่าเขาชื่อเล่นชื่อเอก

ผมก็คุยกับเขาไปเรื่อยเปื่อยในเรื่องต่างๆ จนไปๆมาๆเหมือนสนิทกันมานานซะได้ ในเวลาอันสั้น

คนอะไร......... น่ารักจัง.........

คนอื่นๆก็เข้ามาถามชื่อผม ผมก็คุยด้วย

ตอนนี้ผมเริ่มรู้จัก คนภายในห้องผมมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

บุด.......อันนี้ผมรู้จักกับเขาตอนงานวันรับน้องอยู่แล้ว

บุ๊ค.....มันนั่งข้างหลังของผมเอง

เปค....... มันนั่งอยู่ข้างหน้าผมเอง

เราก็คุยกันเรื่อยๆมาตลอดในเวลาพักนั้น

เมื่อเวลาพักกลางวันมาถึง

ผม.....บุด ....... บุ๊ค ........เปคและเอกก็ลงไปทานข้าวกันทั้งกลุ่ม

เราก็นั่งจ้อคุยเรื่องไร้สาระตลิดพักกลางวันอีกเช่นเคย

เอก..........ทำไมนายน่ารักแบบนี้..........เป็นคนเฮฮา สนุกสนานอีกด้วย

เมื่อหมดเวลาพัก พวกผมก็เดินกลับขึ้นไปที่อาคารเรียน เพื่อที่จะเรียนวิชาต่อไป

เอก.........ดูเขาตั้งใจเรียนมากเลย..........นั่งจดอะไรยุกยิก เต็มไปหมด

เมื่อเวลาเลิกเรียนมาถึง พวกผมก็ไม่รู้จะทำอะไรกันต่อดี เลยชวนกันไปพันธ์ทิพย์พลาซ่า

สวรรค์ของเหล่าบรรดาเซียนคอมพิวเตอร์ทั้งหลาย

ด้วยรถส่วนตัวของเอก ทำให้พวกผมไปถึงที่หมายได้เร็วขึ้น ไม่ต้องมานั่งรอรถเมล์

ผมก็ไปหาซื้อ เพลงmp3 หนังและเกมส์ต่างๆ

เมื่อได้ของที่ถูกใจกันครบแล้ว ก็ได้เวลาที่พวกผมจะแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะเริ่มที่จะตกเย็นแล้ว

บุด เปค และ บุ๊ค ก็ได้ไปรอรถเมล์เพื่อที่จะกลับบ้านของตนต่อไป

ส่วนผมนั้น ........ เอกเขาก็ได้อาสาไปส่งผมถึงบ้าน เพราะบ้านผมและบ้านของเอกกลับได้ทางเดียวกัน

พวกเราก็นั่งคุยกันในเรื่องต่างๆ ตลอดเวลาที่อยู่ในรถ.........แบบรู้สึกดีด้วยจัง

เมื่อถึงบ้านผม ผมก็เลยขอเบอร์โทรศัพท์บ้านของเอก........เอกก็ให้มา......ผมรู้สึกดีใจแบบบอกไม่ถูกอีกครั้ง

ตกดึกของคืนนั้นผมก็โทรไปหาเอก เราคุยกันร่วมชั่วโมงได้ ผมเริ่มง่วงนอนก็เลยขอตัวไปนอน.....

ตื่นเช้าขึ้นผมก็ตื่นไปเรียน ........ เอกอาสามารับผมถึงบ้าน......... แล้วก็เดินทางไปมหาวิทยาลัยด้วยกัน

วัฐจักรของชีวิตเช่นนี้ก็วนเวียนไปเรื่อยๆ .......... ตื่น ไปเรียน กลับบ้าน ...... โดยจะต้องมีเอกอยู่เคียงข้างเสมอ

แล้วบางทีเลิกเรียนเสร็จก็ไปเดินหาอะไรทำที่สยามต่อ...........

-----

พอถึงช่วงสอบกลางภาคเรียน ........ ผม บุด เปค และบุ๊ค ก็ได้มาติวหนังสือด้วยกันที่บ้านของเอก

ก็สนุกสนานเฮฮา ปะปนกับความเครียดในการสอบวิชาต่างๆ

เมื่อการสอบผ่านพ้นไป เทศกาลการฉลองหลังสอบกลางภาคเสร็จก็มาถึง

พวกผมก็ไปรวมตัวกันที่บ้านของเอกอีกครั้ง

คราวนี้ ไอ้เปคและไอ้บุ๊คได้หอบเอาเหล้า เบียร์ นํ้าแข๊ง ไปที่บ้านของเอกด้วย

คืนนั้นพวกผมเมากันหนักมาก แต่ก็มีผมที่ยังคงจะพอรู้ตัวอยู่บ้าง

เมื่อ บุด เปค และบุ๊คมันเมากันอ๋อแอ๋ ไม่รู้เรื่องกันแล้ว สลบอยู่ตรงโซฟาด้านล่างห้องรับแขก (พ่อกับแม่ของเอกไม่อยู่ครับ ไปทำงานต่างจังหวัดกัน)

เอกก็เริ่มเมาแอ๋อยู่ด้วยเช่นกัน แต่ไหนๆก็บ้านมันแล้ว ผมก็เลยพยุงตัวให้มันเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง ไปที่ห้องนอนของมัน

ถึงห้องของเอกผมก็เปิดไฟ ....... พยุงตัวมันไปที่เตียงปล่อยให้มันลงนอนไป

ในขณะที่ผมกำลังจะออกจากห้องไป ....... อยู่ดีๆเอกมันก็เรียกหาตัวผม........ผมก็เดินเข้าไป ถามว่าต้องการอะไรอีกหรือไม่....

ทันใดนั้นเอกมันก็ฉุดตัวผมให้ลงไปนอนกับมันด้วย........ผมอึ้งนิดหน่อย ............

เอกเริ่มกอดผม.......แน่นขึ้นเรื่อยๆ

"ทำไมเมิงน่ารักแบบนี้ว่ะ ฟิล์ม" มันบอกผมแบบนั้น.......

มันเริ่มหอมแก้มผม......แล้วก็ไซร้คอของผม........

มันลูบหัวผมไปมา.........

ผมเริ่มมีอารมณ์คล้อยตาม

มันเริ่มปลดกระดุมเสื้อของผมและมันออกทีละเม็ด ทีละเม็ด

จนเหลือแต่ตัวเปล่า



แล้วพวกเราก็มีอะไรกันในคืนนั้นแบบลับๆ ภายในห้องของเอก



รุ่งเช้า ผมตื่นขึ้นมา ผมยังคงมีอาการเบลอๆด้วยพิษสุรา ปวดหัวตื้บๆ

ผมหันไปข้างๆ เห็นเอกตื่นแล้ว กำลังนอนมองผมอยู่

เอกสารภาพว่า มันแอบชอบผมมาตั้งนานแล้ว แต่มันก็ไม่ได้คิดที่จะมีอะไรกับผม จนเมื่อคืน ที่เจอเหล้าเข้าไปทำให้ลืมตัว

เอกมันขอโทษผม.........แต่ผมก็ไม่ได้ถือสาอะไร

คิดซะว่า ......... ถูกใจกันทั้งสองฝ่ายก็ ok แล้ว

ผมและเอกก็รีบใส่เสื้อผ้า เพื่อที่จะลงไปปลุกพวกเพื่อนของผมที่นอนสลบกันอยู่ข้างล่าง

เราทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตั้งแต่วันนั้นมาผมกับเอกก็ยังคงคบกันตลอดมา ..................

แบบลับๆครับ

-----------------------

แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 49 00:02:48

แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 49 23:56:25

แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 49 23:54:51

แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 49 23:49:36