CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    เลี้ยง(ลูก)ไป....นินทาไป #7 : อาหาร...แซ่บๆ

    มื้อเย็น   ในวันที่ไม่วุ่นวายเรามักจะย้ายจากโต๊ะอาหารมานั่งทานข้าวหน้าเครื่องรับ
    โทรทัศน์   ที่นั่งที่ถูกจับจองมากที่สุดคือ...พื้น   เนื่องจากนั่งสบายกว่าเจ้าโซฟาสีฟ้า
    ที่เริ่มทรุดไปตามน้ำหนักตัวคุณลูกชายที่เพิ่มขึ้น  และชอบทิ้งตัวโถมลงด้วยแรงโน้ม
    ถ่วงของโลกคูณสอง   วันละหลายสิบครั้ง

    ระหว่างคำ...ข้าวเหนียว...ก้อนเล็กๆ และหมูฝอย ที่ฝอยมากทีเดียว เหมาะสมที่สุด
    สำหรับสร้างเสริมสุขภาพเด็กระดับอนุบาล

    “พ่อ ครูบอกว่าเราควรจะกินอาหารทะเลบ้างนะ”   เสียงเจ้าลูกชายเล็ดลอดออกมา
    จากกำแพงข้าวเหนียวที่ติดตามซอกฟัน สงสัยจะเริ่มไม่ชอบหน้าเจ้าหมูฝอย
    ที่ฝอยมากๆนี่เสียแล้ว

    “ข้าวเหนียวมันติดคอเหรอลูก” ผมพยายามฝึกให้ลูกชายไม่ลืมถิ่นกำเนิด โดยอาศัย
    ข้าวเหนียวเป็นทางผ่าน (เป็นอีกเหตุผลที่น่าจะฟังดูดีกว่าจะยอมรับว่า   หลายครั้ง
    หมดมุขเรื่องเตรียมอาหารให้ลูก)

    “เปล่าครับ แต่คุณครูบอกว่า กินอาหารทะเลจะทำให้เราได้รับ ไวโอลีน !!!”

    "อืม ลูกอยากเป็นนักดนตรีเหรอ  น่าจะกินอาหารที่ทำให้เราได้รับ กีตาร์ นะ พ่อว่า
    เล่นง่ายกว่าตั้งเยอะ”   ผมได้ที เลยลองอำต่อไปอีกหน่อย

    “ไม่ช่ายยย.. พ่อ ไวโอลีนทำให้เราไม่เป็นโรคคอพอก พ่อไม่เคยเรียนเหรอ”    ดูมันถาม
    น้ำเสียงเกินร้อยมาก เป็นเด็กมั่นจริงๆ

    “เค้าเรียกว่า สารไอโอดีน ครับ”

    “แต่ครูบอกว่า ไวโอลีน นะพ่อ”   เสียงดังฟังชัดมาก ผมลืมสังเกตว่าลูกยืนขาเดียวหรือ
    สองขา แต่เชื่อแล้วละครับ ที่มีคนเคยบอกว่าเด็กจะเชื่อและกลัวครูมากกว่าที่บ้าน


    เย็นนั้น ต้องอาศัยเครดิตของ คุณแม่แสนสวย ซึ่งเป็นพยาบาล... เป็นมาตั้งแต่ก่อนที่
    เขาจะเกิดซะอีก(ผมพยายามสร้างน้ำหนักและความน่าเชื่อถือให้กรรมการ) การโต้เวที..
    บนโต๊ะกินข้าวจึงสงบลง



    วันเวลาผ่านไปพร้อมกับความเติบโตที่มาเยือนคุณลูกชายทีละเล็กทีละน้อย แต่สงคราม
    และการต่อสู้ด้วยกลยุทธ์ขั้นสูงเพื่อเอาตัว(ผม)ให้รอดบนเวทีอาหาร ยังคงดำเนินไปอย่าง
    ต่อเนื่อง   บางครั้งก็แทบเอาตัวไม่รอด...เช่นครั้งนี้

    “คุณครูให้เอาอาหารประจำภาคไปโรงเรียนพรุ่งนี้ หนูว่าจะเอาส้มตำไปนะพ่อ” ลูกชาย
    บอกเล่า เพราะฟังดูแล้วท่านไม่ได้ถามหรือขอคำแนะนำ น่าจะผ่านการไตร่ตรองมาอย่าง
    รอบคอบแล้ว    แสดงว่า...การลงทุนให้ข้าวเหนียวเป็นทางผ่าน เพื่อสร้างให้ลูกสำนึก
    รักบ้านเกิด ประสบความสำเร็จ...ดีมาก

    “แต่ กว่าจะถึงมื้อเที่ยงที่โรงเรียน ส้มตำจะหมดอร่อยแล้วนะลูก”คุณแม่แสนสวย  
    เสนอความคิดเห็น  ด้วยมาดของผู้เชี่ยวชาญด้านส้มตำประจำหมู่บ้าน (ด้วยเหตุที่รู้
    ว่าร้านส้มตำในหมู่บ้านร้านไหนอร่อยที่สุด)

    “เปลี่ยนเป็นตับไก่ปิ้งดีมั๊ย ถือง่ายด้วย”   คุณแม่แนะนำเมนู...(ปั๊ม)เชลล์ชวนชิม

    เจ้าลูกชายพยักหน้าเห็นด้วย    แต่ผมไม่ค่อยจะเข้าใจว่า ตับไก่ปิ้ง มันเป็นอาหารจาก
    ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( ชื่อจริงของภาคอีสาน..) ตรงไหน หรืออาจจะเป็นที่....
    พนักงานขายและการตลาด ประจำหน่วยรถเข็นตับไก่ปิ้ง จากที่พบเห็นโดยส่วนมาก
    นั้น  มักจะมีลักษณะหน้าตาจะใกล้เคียงกับคนแถวบ้านเกิดผม


    เที่ยงคืนวันนั้น.... ถึงบ้านและไม่มีตับไก่ มาให้ลูกเสียบไม้ปิ้ง
    สมกับตำแหน่ง คุณพ่อขี้ลืม มือวางอันดับต้นๆ ที่คุณแม่และคุณลูกเคยมอบให้
    แล้วก็ไม่เคยตกอับดับเลยละ


    ไข่ต้ม..บด    
    (ไม่ต้องบดละเอียดมาก เดี๋ยวจะสูญเสียความแซ่บ...อย่าลืมเหยาะน้ำปลาเล็กน้อย )

    คืออาหารอีสานบ้านเฮาที่ลูกชายพกไปโรงเรียนสำหรับเช้านั้น
    วัตถุประสงค์และวิธีการใช้งาน... จิ้มกินพร้อมข้าวเหนียว...ปั้นร้อนๆ

    “แค่พูดถึงก็น้ำลายไหลแล้วละพ่อ”

    ขอบคุณ...ไข่ต้ม...ช่วยชีวิต


    บางทีแง่มุมเล็กๆน้อยๆในชีวิต   แม้จะเป็นวันเวลาในวัยอนุบาลที่ผ่านมาหลายปี  
    แต่ก็ทำให้เกิดรอยยิ้มเปื้อนหน้าได้ เมื่อนึกถึง...

    ผมมักจะแอบหลบมุมนึกถึงบ่อยๆ สำหรับเรื่องเล็กๆแบบนี้   เติมพลังเผื่อไว้ต่อสู้กับ
    เรื่องใหญ่ๆที่มักจะเรียก…น้ำตาได้    และแวะมาโดยที่เราไม่ต้องเสียเวลานึกถึงมัน
    เลยละ

    อย่าลืมเติมพลังเข้าไว้นะ

    แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 49 00:06:05

    จากคุณ : ใบไม้ในทางช้างเผือก - [ 3 ก.พ. 49 17:15:13 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป