CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ~•~โซลเมท…สัมผัสรักจากหัวใจ~•~[บทนำ]

    อาจมีสักครั้งที่เราสองคน  ผ่านทางที่วกวนอยู่ใกล้ๆ กัน
    ใบไม้เพียงใบหนึ่ง..หล่นตอนที่เดินผ่าน  ฉันคงจะมองมันเมื่อเธอเดินผ่านมา...

    ................................................................................................................

    ปี๊บ..ปี๊บ..ปี๊บ...เสียงสัญญาณเตือนจากประตูอัตโนมัติดังขึ้นซ้ำๆ  
    ก่อนที่บานประตูตลอดแนวจะเลื่อนปิดเข้าหากัน  รถไฟฟ้าทั้งสองขบวนเคลื่อนตัว
    ออกจากสถานีแล่นขนานกันไปตามรางที่ทอดยาว  สุดท้าย…แยกตัวมุ่งสู่จุดหมาย
    ปลายทางของตน


    บรรยากาศของสถานีรถไฟฟ้ากลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง  
    กลิ่นหอมหวานของโดนัทอลอวลผสานกับกลิ่นสดชื่นของอากาศบริสุทธ์ยามเช้า  
    กลายเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของสถานีรถไฟฟ้าแห่งนี้ที่ไม่มีสถานีไหนเหมือน...
    สถานีรถไฟฟ้าสยาม!


    เพียงครู่เดียว...  อาการสั่นสะเทือนน้อยๆ  บนพื้นสถานีกับเสียงล้อเหล็กบดรางก็ดังขึ้น  
    เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าความสงบกำลังจะถูกทำลายลงอีกครั้ง!


    รถไฟฟ้าในเส้นทางสายสุขุมวิทแล่นเลียบสถานีเข้ามาก่อน  
    ตามด้วยรถไฟฟ้าในเส้นทางฝั่งตรงข้าม - - สายสีลม


    ประตูอัตโนมัติเคลื่อนเปิดออกช้าๆ  และนั่น!  ราวกับเป็นเสียงนกหวีดปลดปล่อย
    นักกีฬาออกจากลู่วิ่ง  ผู้โดยสารจากทั้งสองขบวนพรูพุ่งออกมาจากประตูทั้งสองฝั่ง


    บ้าง...สาวเท้ามุ่งตรงไปยังขบวนรถไฟฟ้าที่อยู่ฝั่งตรงข้าม


    และ…บ้าง…ก็ก้าวเลี้ยวสู่บันไดทางออกทั้ง 2 ด้าน


    ท่ามกลางความขวักไขว่ของผู้คนนับร้อยบนสถานีรถไฟฟ้าสยาม…


    โครม!!!


    มือใหญ่ของผู้ชายร่างสูงเอื้อมคว้าร่างบอบบางของหญิงสาวซึ่งเซถลาจากแรงปะทะ
    ไว้แนบอกโดยอัตโนมัติ  ริมฝีปากบางเฉียบหากได้รูปสวยขยับจะเอ่ยคำขอโทษ
    ด้วยความเคยชิน


    ครั้น…เมื่อมือเล็กเรียวตวัดวางซ้อนทับลงบนมือใหญ่เพื่อยึดเป็นหลัก  
    ลูกแก้วสีน้ำตาลใสเหลือบแลขึ้นสบกับนัยน์ตาดำสนิทใต้แผงขนตาหนา
    ..ราวกับ..มีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ  วิ่งปราดไปทั่วร่างทั้งสอง


    โลก..คล้ายจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ  สรรพสำเนียงรอบกายกลับสงัดงันลงอย่างน่าฉงน  
    กลิ่นหอมหวานของโดนัทในบรรยากาศละม้ายถูกแทนที่ด้วยกรุ่นกลิ่นหอมของบางสิ่ง
    ที่ทำให้หัวใจเบาฟูอย่างน่าประหลาด


    แว่ว..เสียงพลิ้วแผ่วของบทเพลงที่เคยคุ้นเคล้าคลอมากับสายลม


    อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่ หมอกและควันช่วยกันพรางตา

    มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่

    แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา

    รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า เมื่อมีใครสักคนข้างกาย


    O๐O๐๐O๐O๐๐O๐O๐๐O๐O๐๐O๐O๐๐O๐O๐๐O๐O๐๐O๐O๐๐O๐O๐๐O
    * เพลง : หากันจนเจอ
     ศิลปิน : กบ-ทรงสิทธิ์  และ  กบ-เสาวนิตย์

    จากคุณ : R^oy_kam - [ 4 ก.พ. 49 20:27:03 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป