ศรีสุดา เดินมาตามตรอกเล็กๆ ในตลาดนัดจตุจักร

เธอกำลังมองหาของสวยๆ งามๆ เพื่อนำไปตกแต่งคอนโดที่เธอเพิ่งจะซื้อมาได้ไม่นาน

ฉับพลัน...

สายตาทั้งคู่ของเธอก็สะดุดเข้ากับกระจกเงาบานใหญ่ในกรอบไม้ที่ทำจากกิ่งเถาวัลย์พันเกี่ยวดูเก๋ไก๋ทีเดียว

ราวกับมีบางสิ่งดลจิตใจให้เธอควักกระเป๋าออกจ่ายเป็นค่ากระจกสุดสวยบานนั้น ซึ่งคนขายก็รีบจัดแจงห่อมันด้วยกระดาษหลายๆชั้นเพื่อกันแตก แล้วจึงมัดด้วยเชือกฟางก่อนจะหาถุงใบใหญ่ใส่ให้ศรีสุดาไป

เมื่อเธอกลับมาถึงคอนโดในคอนดึก

ศรีสุดาวางกระจกบานนั้นไว้บนโต๊ะตัวหนึ่ง ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว

กระจกบานนั้นสั่นได้เองเล็กน้อย... !!

ศรีสุดาเดินกลับออกมาอีกครั้งก่อนจะไปเปิดประตูตู้เย็นเพื่อหาน้ำมาดื่มแก้กระหาย วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมากกับการช้อปปิ้งเลือกหาซื้อข้าวของต่างๆเพื่อมาตกแต่งคอนโดที่เธอรัก

สาวสวยวางแก้วน้ำดื่มในมือลง เธอหันมามองกระจกที่ห่อกระดาษเอาไว้อย่างมิดชิดก่อนจะยิ้มแล้วจึงเดินมายังโต๊ะตัวนั้น

ศรีสุดาเอื้อมมือไปแกะเชือกที่มัดแล้วจึงคลี่กระดาษที่ห่ออยู่นั้นออก เธอพลิกกระจกบานสวยขึ้นตั้งพลางจ้องมองภาพตัวเธอเองในกระจกเงาบานใหญ่พร้อมเผยยิ้มก่อนกล่าว

" สวยจริงๆ เลยเรา "

เธออุ้มกระจกบานใหญ่นั้นเข้าไปไว้ในห้องนอนและแขวนมันเอาไว้บนผนังด้านหนึ่งซึ่งมองเห็นที่นอนอันหนานุ่มในห้องของเธอ

ศรีสุดาถอยหลังห่างออกมาและยืนมองภาพตัวเองในกระจกอีกครั้งพลางหมุนตัวซ้ายขวาก่อนทำสีหน้าหงุดหงิด

" ต๊าย !!... นี่ชั้นเริ่มอ้วนอีกแล้วเหรอเนี่ย ? "

ว่าจบเธอก็หันหลังกลับแล้วเดินออกจากห้องนอนไป

แต่...

เงาของเธอยังไม่หายไปจากกระจกบานนั้น มันยังคงเป็นภาพเธอยืนนิ่งอยู่ !!

ครู่หนึ่ง ภาพศรีสุดาในกระจกก็เปลี่ยนไปเป็นหญิงชราหน้าตาน่ากลัวจ้องเขม็งมาด้วยนัยน์ตาสีแดงและผมที่ขาวโพลนไปทั้งศีรษะ

ศรีสุดาเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งก่อนจะหันไปเปิดแอร์และโทรทัศน์ เธอขึ้นไปนอนเอนกายอยู่บนที่นอนอันหนานุ่มอย่างสบายใจพลางทอดสายตาดูรายการเกมโชว์ยอดนิยมที่กำลังดำเนินไปอย่างน่าตื่นเต้นเร้าใจ

เปรี๊ยะ !!

เสียงกระจกแตกดังขึ้น และเธอก็รีบหันขวับไปมอง แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติอันใดเธอจึงหันกลับไปยังโทรทัศน์อีกครั้งพลางกล่าว

" สงสัยจะเป็นเสียงในทีวี "

เธอเพลิดเพลินกับรายการโทรทัศน์ต่อไปอย่างสนุกสนานโดยไม่ทันสังเกตุเห็นเลยว่า กระจกบานนั้นเริ่มมีรอยร้าวแพร่กระจายจนดูคล้ายกับใยแมงมุม

ในไม่ช้า กระจกเงาทั้งบานก็ค่อยๆละลายลงอย่างช้าๆ เหมือนกับน้ำแข็งที่ถูกความร้อนเผาผลาญ ทั้งๆที่ภายในห้องนอนแห่งนี้นั้นก็เย็นจับใจ

น้ำสีเงินไหลอาบไปทั่วกรอบกระจกอันเป็นเถาวัลย์พันเกี่ยว ซึ่งในไม่ช้า เถาวัลย์เหล่านั้นก็ค่อยๆงอกเงยขึ้นมามากมายภายหลังจากที่ได้น้ำสีเงินนั้นหล่อเลี้ยงจนอาบชุ่ม และมันก็ส่งเสียงกรุ๊กกริ๊กขึ้นมาจนดังสนั่น

ศรีสุดาหันขวับมามองโดยพลัน

ไม่มีสิ่งใดผิดปกติอีกเช่นเคย กระจกและกรอบยังคงสภาพเดิมอยู่อย่างนั้นทุกประการ มันไม่ได้แตกหักเสียหายแต่อย่างใด

" ชั้นคงเหนื่อยมากแน่ๆ ถึงได้ยินเสียงแปลกๆ อยู่เรื่อย "

ว่าจบเธอก็หันไปดูโทรทัศน์ต่อ รายการกำลังเข้มข้นมากยิ่งขึ้น แต่น่าแปลกที่เธอกลับเริ่มรู้สึกง่วงอย่างมากจนหาวหวอดๆ หลายครั้งหลายครา และในไม่ช้า ศรีสุดาก็หลับใหลลงกับที่นอนอันหนานุ่มนั้นในทันที

เถาวัลย์มากมายเลื้อยออกจากกรอบกระจกอีกครั้งสู่พื้นห้องแล้วขึ้นมาบนที่นอนก่อนจะคืบคลานกิ้งก้านอันยั้วเยี้ยราวกับงูเลื้อยนั้นไปหาร่างศรีสุดาอย่างรวดเร็ว

กิ่งก้านเถาวัลย์ตรงเข้าพันเกี่ยวแขนขาของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาจนเธอตกใจตื่นและตะลึงงันในสิ่งที่เห็น

" กรี๊ดดดดดด !!! "

เธอร้องลั่นและพยายามดิ้นพล่านเพื่อให้หลุดจากพันธนาการที่พันเกี่ยว แต่หาสมหวังดังใจไม่

กิ่งเถาวัลย์สายหนึ่งตรงเข้าอุดปากเธอเอาไว้ไม่ให้ร้อง ก่อนที่กิ่งก้านต่างๆจะดึงรั้งแขนและขาของเธอให้กางออกไปทุกทิศทุกทาง

ร่างของศรีสุดาถูกเถาวัลย์อันมากมายมหาศาลดันให้ลุกขึ้นยืนจังก้าอยู่หน้ากระจก ซึ่งในขณะนั้น กระจกบานใหญ่ได้ร้าวออกเป็นรูปใยแมงมุมอีกครั้ง และภาพในกระจกกลับไม่ใช่ศรีสุดาสาวสวย แต่กลับกลายเป็นหญิงชราใบหน้าเกรี้ยวกราดนัยน์ตาสีแดงและผมขาวโพลนกำลังจ้องเขม็งมายังศรีสุดาผู้โชคร้าย

ศรีสุดานัยน์ตาเบิกโพลงในภาพที่เห็น

เพล้ง ..!! บึ้มมม !!

เสียงกระจกแตกกระจายและระเบิดออก ก่อนที่เศษกระจกอันแหลมคมมากมายมหาศาลจะพุ่งตรงมายังร่างของศรีสุดาผู้ยืนจังก้าด้วยนัยน์ตาเหลือกค้าง

เกมโชว์ในโทรทัศน์ล้านแตก ในขณะที่ภายในห้องนอนแห่งนี้ ศรีสุดากลับถูกเศษกระจกที่แตกเสียบตามใบหน้าและเนื้อตัวจนเต็มไปหมด

เถาวัลย์มากมายค่อยๆ คลายการมัดร่างศรีสุดาออกแล้วปล่อยร่างอันไร้วิญญาณของเธอให้ล้มฟุบลงบนที่นอนอันหนานุ่มนั้นอีกครั้ง แล้วเถาวัลย์เหล่านั้นก็ค่อยๆหดกลับไปเป็นกรอบกระจกดังเดิมราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

ในรายการโทรทัศน์ พิธีกรชื่อดังของรายการเกมโชว์ยอดนิยมกำลังแสดงความยินดีกับผู้ที่ทำล้านแตก ซึ่งก็มิใช่ใครอื่น... แต่เป็นหญิงชราหน้าตาดุดันผู้มีผมขาวโพลนทั้งศีรษะและเป็นคนเดียวกับในกระจกบานนั้นนั่นเอง

" เก่งจริงๆ เลยครับคุณยาย คุณยายจะเอาเงินล้านไปทำอะไรครับเนี่ย ? "

พิธีกรถาม

" จะเอาไปซื้อกระจกบานใหม่ "

หญิงชราตอบ

" กระจก ? "

พิธีกรทำหน้าฉงน

" ใช่... บานเก่ามันแตกไปแล้ว "

ว่าจบ หญิงชราก็หันขวับมามองกล้อง เธอเผยยิ้มอย่างน่ากลัวจนแลเห็นฟันสีดำๆทั้งปาก ซึ่งภาพของหญิงชรานี้ได้ปรากฏขึ้นบนจอโทรทัศน์ภายในห้องนอนของศรีสุดา ราวกับว่าจะทักทายเธอที่กำลังนอนตายนัยน์ตาเบิกโพลงจ้องมองดูโทรทัศน์อยู่ในขณะนี้



- - - - - - - - - จบ - - - - - - - - -