ความคิดเห็นที่ 1 Chapter IV “ฉันจะบอกกับเขาว่าฉันกำลังคบกับเธออยู่...” “ฟิล่า...” แจ็คครางพร้อมกับมองหน้าเธอด้วยสายที่บอกว่า เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เธอพูดออกมานั้นเป็นความ จริงหรือเปล่า? “ฉันพูดจริงๆ นะแจ็ค” น้ำเสียงหนักแน่นและแววตาแน่วแน่ของเธอยืนยันกับเขาว่า เธอเอาจริงอย่างที่พูด แน่นอน “แล้วทำไมถึงต้องเป็นฉัน” ชายหนุ่มย้อนถาม แม้ว่าในตอนนี้หัวใจของเขาจะเต้นระรัวก็ตาม “ฉันรู้นะว่าเธอลำบากใจ... แต่คราวนี้ถึงเวลาที่เธอจะต้องใช้ดอกเบี้ยให้ฉันแล้วล่ะแจ็ค เพราะตอนนี้ฉันไม่รู้ จะพึ่งใครแล้วจริงๆ และคงต้องเริ่มตั้งแต่ตอนนี้ไปจนถึงตอนที่กลับไปอังกฤษด้วย...” “ที่นี่ไม่มีนายชาร์ลส์ เจนนิ่งส์อยู่ด้วยสักหน่อย ทำไมเราต้องแกล้งทำตัวเป็นคู่รักกันด้วยล่ะ?” “ถึงแม้ว่าตัวของชาร์ลส์จะไม่อยู่ แต่บริษัทของครอบครัวเขาก็อยู่นี่ ฉันว่าพ่อแม่ของชาร์ลส์ต้องรู้เรื่องนี้ ด้วยและคงสนับสนุนเขาขาดใจเลยล่ะ เพราะฉันก็ถือหุ้นบริษัทคาสเซิลบริดจ์อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ถ้าฝ่ายนั้นเขารู้แบบนี้แล้ว มีหรือที่จะไม่ให้คนของเขาคอยสืบข่าวของคนที่หมายมั่นว่าจะ ‘ดอง’ เป็น ทองแผ่นเดียวกันให้ได้” การคาดเดาสถานการณ์ของฟิล่านั้นแม่นยำมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว และแม้กระทั่งตอนนี้ เขาก็คิดว่าฟิล่า อ่านเกมของครอบครัวเจนนิ่งส์ได้อย่างเด็ดขาด แต่ถึงกระนั้นสิ่งที่ชายหนุ่มได้รับรู้ก็ทำให้รู้สึกกรุ่นโกรธ ขึ้นมาในใจอย่างช่วยไม่ได้ ‘นี่แก่ใจพวกเขาคิดจะครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้เลยเชียวหรือ ’ “จริงของเธอ...” เสียงของเขาเอ่ยออกมาไม่ได้ต่างจากเสียงกระซิบเลย ฟิล่ามองร่างสูงของคนที่อยู่ข้างๆ ท่าทางกลัดกลุ้มของเขาทำให้เธอรู้สึกผิด แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น เพราะในตอนนี้ แจ็คเป็นคนที่เธอไว้ใจที่สุด และเธอเองก็คงจะลำบากใจไม่น้อยถ้าหากจะต้องไปขอร้อง เพื่อนชายคนอื่น หญิงสาวแตะมือกับต้นแขนของเขา “ฉันขอร้องล่ะ แจ็ค ได้โปรดเถอะนะ ฉันมองไม่เห็นใครจริงๆ ” แจ็คสบตากับฟิล่าอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะถอนใจยาว ...นี่เธอไม่รู้เลยหรือไร ว่าสิ่งที่เธอกล่าวมานั้น ถึงแม้ไม่ ขอร้องเขาก็พร้อมจะทำให้เธอด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว... “ฉันไม่ปล่อยให้เธอลำบากหรอกฟิล่า... วางใจเถอะ ฉันสัญญา...” ฟิล่ามองแจ็คด้วยความซาบซึ้ง ก่อนที่จะโผเข้ากอดร่างใหญ่ของเขาแน่น “ขอบใจเธอมากแจ็ค... ขอบใจจริงๆ” น่าแปลกที่ถึงแม้ว่าจะเป็นคำขอร้องที่ค่อนข้างลำบากใจ แต่หัวใจของแจ็คกลับรู้สึกลิงโลดอย่างบอกไม่ถูก เขารัดร่างในอ้อมกอดแน่นโดยที่ไม่รู้เลยว่า อีกฝ่ายเองก็รู้สึกไม่ต่างกับเขาเลยสักนิดเดียว ------------------------------- จดหมายแสนเชยของชาร์ลส์ เจนนิ่งส์ ไม่เคยมีมาอีกเลยหลังจากที่เธอตอบกลับเขาไปตามที่ได้วางแผน ไว้ แม้จะมีข่าวลือปล่อยออกมาว่าทั้งคู่กำลังคบหากันในฐานะอื่นที่เกินกว่าคำว่า ‘เพื่อน’ แต่การปฏิบัติตัว ของทั้งแจ็คและฟิล่าก็ยังคงเป็นเช่นเดิมและดูปกติจนน่าหงุดหงิดในสายตาของเลลานี . ...น่าหงุดหงิดเสียจนเธอคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างหนึ่งเสียที “คืนนี้เขาจะจัดปาร์ตี้กันที่ผับของนิคกี้แน่ะ เธอทั้งสองคนก็มาด้วยสิ แจ็ค ฟิล่า” เลลานีกล่าวขึ้นในขณะที่ ทานอาหารกลางวันร่วมกัน “คืนนี้?” ทั้งแจ็คและฟิล่ากล่าวออกมาแทบจะพร้อมกันด้วยความประหลาดใจ “ช่าย...” เลลานีลากเสียงยาวพร้อมกับจิ้มสลัดเข้าปาก “แล้วจู่ๆ คิดยังไงถึงได้ชวนพวกฉันขึ้นมาล่ะ ทั้งปีทั้งชาติไม่เห็นเคยชวนสักหน” “ก็เพราะไม่เคยชวนนี่แหละ ถึงได้อยากให้ไปเที่ยวพักผ่อนกันบ้าง ดูหน้านายตอนนี้ก่อนเถอะแจ็ค มัวแต่หาข้อมูลวิจัยจนหน้าของนายน่ะ เลยอายุจริงไปสักห้าปีแล้วล่ะมั้ง” คำพูดของเลลานีที่บ่นถึงแจ็คทำให้ฟิล่าหัวเราะกิ๊ก ซึ่งจะให้พูดจริงๆ แล้ว ทั้งเธอและแจ็คเองก็แทบจะ ไม่มีเวลาพักผ่อนอย่างที่เลลานีกล่าวไว้ไม่มีผิด “ก็ดีนะเล ฉันเองก็ไม่ได้สังสรรค์แบบนี้นานแล้ว...” ...ถ้ารวมเอาพวกปาร์ตี้สุดหรูที่พ่อและแม่เชิญแขก ชั้นสูงมาทานอาหารค่ำที่บ้านด้วยล่ะก็นะ... เลลานีหรี่ตาลงด้วยความพอใจ เพราะถ้าหากฟิล่าไปล่ะก็ ย่อมไม่แคล้วที่แจ็คจะต้องไปด้วยแน่ “แล้วนายล่ะแจ็ค จะไปด้วยหรือเปล่า?” แจ็คถอนหายใจก่อนจะมองสาวทั้งสองคน “ก็จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ถ้าเกิดพวกเธอไปกัน ฉันก็คงต้องไปด้วยนั่นแหละ” บิงโก! เข้าแผนล่ะทีนี้ “ตกลงคืนนี้เจอกันที่ผับของนิคกี้ตอนสองทุ่มนะจ๊ะ...” เมื่อเลลานีมองนาฬิกาที่ข้อมือก็อุทาน “ตายจริง! ฉันมีนัดกับโปรเฟสเซอร์ตอนบ่ายโมงนี่นา ถ้าอย่างนั้นเอาเป็นว่า...ฉันขอตัวก่อนก็แล้วกัน” เลลานีกล่าวพร้อมกับหยิบกระเป๋าเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้แจ็คกับฟิล่านั่งงงกับแม่สาวเลือดผสมที่ บทจะมาก็มาแบบสายฟ้าแลบ บทจะไปก็ไปราวกับพายุคนนี้กันสองคน ------------------------------- แจ็คยืนเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าอพาร์ทเม้นท์ของฟิล่าอยู่ราวๆ ห้านาทีแล้ว มองเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่อยู่ตอนนี้ ด้วยสีหน้าปั้นยาก นี่ถ้าเขาไม่เผลอหลุดปากพูดออกมาว่าเขาไม่มีเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปปาร์ตี้คืนนี้ คงไม่โดนคุณหนูคาสเซิลบริดจ์ลากไปห้างสรรพสินค้าเพื่อเลือกซื้อเสื้อผ้าแบบ ‘ตามใจคุณนาย’ อย่างกับมองเห็นเขาเป็นตุ๊กตาเคน คู่หูของบาร์บี้แบบนี้แน่ๆ ก็เพราะชุดที่เขาสวมอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบที่เขาใส่ตามปกติเลยสักนิด นับตั้งแต่เสื้อเชิ้ตปกกว้างสีฟ้าอ่อน สวมทับด้วยสูทแบบลำลองสีน้ำตาลไหม้ และกางเกงผ้าเนื้อหนาคนละชุดกับสูท แต่ก็เข้าชุดกับเสื้อผ้า โดยรวมและรองเท้าหนังกลับที่เธอเลือกให้ตามสไตล์มิกซ์แอนด์แมทช์ ถึงจะเชื่อใจในรสนิยมของฟิล่าได้ แต่สำหรับเขาแล้ว เห็นตัวเองทีอะไรก็ตะขิดตะขวงใจที่จะก้าวขาออก จากห้องพักทุกที เพราะมองมุมไหนเสื้อผ้าแบบนี้ก็เป็นแบบที่หนุ่มเจ้าสำอางใส่กันชัดๆ แถมสูทคนละชุด กับกางเกง ไม่ใช่แบบ Ensemble ที่เคยสวมอยู่บ้างบางโอกาส ยังทำให้เขาพาลคิดไปถึงพวกนักข่าวสมัย สงครามโลก นี่ถ้ามีแผ่นหนังปะข้อศอกอีกนิดก็ใช่เลยทีเดียว “เธอเอาอะไรมาให้ฉันใส่เนี่ย ฟิล่า... ไหนว่ารู้จักกันดีไงล่ะ” เขาบ่นกับตัวเองก่อนที่จะตัดสินใจกดกริ่ง หน้าประตู รอเพียงไม่กี่วินาทีก็มีเสียงตอบรับกลับมาจากอินเตอร์โฟน “ค่ะ...ใครคะ” แจ็คยิ้มกับเสียงสดใสของฟิล่า ก่อนแกล้งทำเสียงเข้มตอบกลับไป “กระผม นายจอห์น โดมินิก โคลเทรน มารับคุณหนูฟินนัวลา คาสเซิลบริดจ์ ไปงานเลี้ยงคืนนี้ขอรับ” มีเสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากปลายทาง “ถ้าอย่างนั้นก็เชิญขึ้นมาข้างบนเลยค่ะ คุณโคลเทรน” เสียงปลดล็อคประตูหน้าอพาร์ทเม้นท์ดังขึ้นแทบจะทันทีที่ฟิล่าพูดจบ แจ็คพาตัวเองขึ้นไปยืนอยู่หน้าห้อง ของเธอ ก่อนที่เขาจะเคาะประตูห้องเธอเป็นจังหวะ และเมื่อประตูห้องเปิดออกมา เขาก็ถึงกับตะลึง... ฟิล่ายิ้มเขินเล็กน้อยกับท่าทางนิ่งงันไปของแจ็ค วันนี้ ผมยาวดำขลับที่เคยเหยียดตรงของเธอถูกดัดให้เป็นคลื่นอ่อนๆ เคลียแก้มและทิ้งตัวลงบนไหล่กลม กลึง ร่างระหงที่มักจะอยู่ในเสื้อยืดหรือเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนอย่างทะมัดทะแมง เปลี่ยนมาอยู่ใน ชุดกระโปรงสายเดี่ยวยาวเสมอเข่าซึ่งตัดเย็บจากผ้าไหมสีน้ำตาลเข้มปักลายดอกไม้เล่นเส้นสายและ ไล่โทนสีจากน้ำตาลอ่อนไปจนถึงเข้มทั่วทั้งชุดด้วยฝีเข็มที่ประณีตจนสนิทเนียนเสมือนเป็นลายในเนื้อผ้า ก็ขับผิวขาวนวลของฟิล่าให้โดดเด่น และทำให้เธอดูอ่อนหวาน เป็นผู้หญิงเต็มตัวยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า “ฉันนึกว่าเคาะประตูผิดห้องเสียอีก...ฟิล่า” ชายหนุ่มก้มลงจูบแก้มเธอเบาๆ ก่อนจะผละออกห่าง “ฉันเลือกแบบที่เข้ากับชุดของเธอเลยนะ” หญิงสาวเอ่ยปนหัวเราะ ก่อนที่จะเดินเข้าไปขยับปกเสื้อของ เขาให้เข้าที่ และหมุนรอบตัวให้เขาดู “ดูดีไหม?” แจ็คไม่ได้ตอบฟิล่าในทันที เขาแกล้งเสไปหยิบเสื้อโค้ทที่แขวนอยู่ตรงหมุดข้างประตูมาสวมให้ ก่อนจะกางศอกให้เธอควงแขนเขา “สวยมาก” ฟิล่าส่งยิ้มหวานให้กับแจ็ค เรียวแขนบางกระชับท่อนแขนของเขาแน่น ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ “คืนนี้เราต้องแสดงบท ‘คู่รัก’ ให้สมบทบาท และฉันเชื่อว่าไอ้การที่เราใส่ชุดเข้ากันนี่ก็น่าจะสร้างความ มั่นใจได้สักหน่อยแล้วล่ะ” แจ็คถึงกับสะอึกกับคำพูดของฟิล่า “ใช่...คืนนี้เราเป็น ‘คู่รัก’ กัน...” เขาเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนที่จะเปิดประตูรถฟอร์ด เลเซอร์สีดำที่เพิ่งซื้อต่อ มาจากเพื่อนร่วมคณะซึ่งขายให้ในราคาไม่แพงนัก เนื่องจากต้องการขายของออกให้ได้เร็วที่สุดเพื่อ เตรียมตัวกลับประเทศของตนเมื่อต้นเดือนก่อนให้ฟิล่า “ทำไมถึงไม่ค่อยเห็นเธอขับรถคันนี้เลยล่ะ?” ฟิล่าตั้งข้อสงสัยหลังจากที่แจ็คนั่งประจำที่คนขับ และออกตัวรถไปบนถนนเรียบร้อยแล้ว “กำลังการผลิตน้ำมันทางตะวันออกกลางมีแนวโน้มชะลอตัว มีปัจจัยเชิงลบจากสถานการณ์อาวุธ นิวเคลียร์ของประเทศผู้ผลิตน้ำมันบางประเทศ ทำให้ราคาน้ำมันในตลาดซื้อขายล่วงหน้าค่อนข้างผันผวน ฉันเลยคำนวณค่าใช้จ่ายต่อเดือนของตัวเองลำบาก กลัวค่าน้ำมันจะทำให้รายจ่ายเกินรายรับไปเสียเปล่าๆ แล้วอีกอย่าง... มหาวิทยาลัยก็อยู่ในระยะที่พอจะเดินไปได้ ก็ถือซะว่าเป็นการออกกำลังกายก่อนไปเรียน แถมประหยัดทรัพยากรพลังงานของโลกได้อีกต่างหาก” แจ็คสาธยาย “อ้างหลักวิชาการเข้าไปเถอะจ้ะ พ่อนักเศรษฐศาสตร์ แต่ฉันว่าเธอขี้เหนียวไม่เข้าเรื่องเสียมากกว่า” เธอค่อน “ไม่เข้าใจเลยว่า เธอจะซื้อรถมาทำไม ในเมื่อเธอเองไม่ค่อยได้ใช้อยู่แล้ว” “ไม่ค่อยได้ใช้อะไรกันล่ะ ถึงไม่ได้ใช้ขับไปที่มหาวิทยาลัย แต่ก็จะใช้ขับไปทำงานพิเศษที่ผับไง” แจ็คกล่าวโดยที่สายตายังมองทางข้างหน้า แล้วก็รีบอธิบายต่อเมื่อฟิล่าทำท่าจะแย้งอะไรขึ้นมาอีก “ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันกลับคนเดียวดึกๆ น่ะ ไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนนี้มีเธอมาอยู่ด้วย ฉันเป็นห่วง... ถึงแอมเฮิร์สต์จะเป็นเมืองธุรกิจ แต่มันก็อยู่ในรัฐนิวยอร์กที่มีคนสารพัดประเภท ไม่รู้ว่ามีอันตรายอะไรเกิด ขึ้นมาเมื่อไหร่หรือเปล่า ฉันเลยตัดสินใจซื้อรถยนต์สักคัน เวลาไปไหนมาไหนดึกๆ เธอจะได้ปลอดภัย” ...น่าเสียดายที่แจ็คต้องเพ่งสมาธิกับทางข้างหน้า เขาจึงไม่รู้ว่าประโยคที่เขาพูดออกมาราวกับกล่าวเรื่อง ดินฟ้าอากาศ ทำให้คนที่นั่งข้างๆ รู้สึกอุ่นซ่านในหัวใจจนใบหน้าแดงระเรื่อแค่ไหน... ...หากแม้นมีเพียงข้าที่แก้ผ้าผูกตาออก ท่านก็ยังมองไม่เห็นข้าอยู่ดี แล้วท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าข้ารักท่านมากแค่ไหน... ------------------------------- ปาร์ตี้ที่ผับในย่านดาวน์ทาวน์ของนิโคลัส เป็นงานที่รู้กันดีในหมู่นักศึกษาปริญญาโทเกือบทุกคนว่าในทุกๆ ศุกร์สุดท้ายของเดือน ทุกคนจะต้องไปรวมตัวที่ผับของเขาเพื่อผ่อนคลายกันบ้าง หลังจากคร่ำเคร่งอยู่ กับกองตำรา และตรากตรำทำรายงาน รวมถึงเสนอผลงานในการสัมมนากันมาเกือบทั้งเดือน และนี่ก็เป็น ครั้งแรกที่แจ็คมางานนี้ และมาพร้อมกับ ‘คู่รัก’ ปลอมๆ ของเขาเสียด้วย “โน่นไง แจ็คมาแล้ว” เลลานีที่อยู่ในชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนชี้มือไปทางแจ็คและฟิล่าที่กำลังเดินเข้ามาพวก เอริคดู ทุกคนต่างทำหน้าตกใจที่เห็นแจ็คและฟิล่าอยู่ในงานนี้ เพราะตอนแรกที่ได้ยินเลลานีพูดนั้น พวกเขานึกว่า เธออำกันเล่นเสียอีก “ให้ตายเถอะ... ไม่คิดเลยว่านายจะมา” เอริคตบบ่าของแจ็คเป็นการทักทาย “นานๆ มาผ่อนคลายบ้างจะเป็นไรไปล่ะ แล้วที่สำคัญ... ฟิล่าเขาก็อยากมาด้วย” แจ็คยิ้มพร้อมกับปราย ตาไปทางฟิล่าซึ่งแยกตัวไปพูดคุยกับเพื่อนร่วมคลาสของเธออีกกลุ่มหนึ่ง “มิน่า วันนี้ถึงแต่งตัวหล่อเชียว” เลลานีกระเซ้า ซึ่งก็เรียกเสียงหัวเราะจากวงสนทนาได้เป็นอย่างดี ก่อนที่เจนจะเอ่ยขึ้นมาบ้าง “อย่าว่าแต่แจ็คเลย ดูฟิล่าสิ ปกติก็ว่าสวยแล้วนะ วันนี้ยิ่งดูสวยกว่าเดิมอีก แต่งตัวเข้ากันมาแบบนี้ดูแล้ว น่าอิจฉาจัง” แจ็คยกแก้วเบอร์เบิร์นขึ้นจิบพร้อมกับตีหน้ายุ่ง “ก็คุณเธอเล่นลากฉันไปซื้อเสื้อผ้าที่จะใส่คืนนี้ทันทีที่หมด ชั่วโมงเรียน แล้วก็จับฉันแต่งตัว ให้เปลี่ยนตัวนั้น มาใส่ตัวนี้ ไม่รู้กี่รอบ จนเจ้าตัวพอใจนั่นแหละ” ถึงจะทำบ่นไปอย่างนั้น แต่ตัวเองก็ยอมทำตามใจเขาใช่ไหมล่ะ เลลานีนึกในใจ “ระวังให้ดีเถอะ ปล่อยให้ฟิล่าอยู่คนเดียว เดี๋ยวก็โดนพวกเสือผู้หญิงคาบไปกินหรอก” เธอกล่าวพร้อมกับ สะกิดให้เขาดู เมื่อแจ็คมองไปก็พบว่าฟิล่ากำลังยืนคุยอยู่กับแกรี่ ฟอร์บส์เพื่อนสมัยเรียนปริญญาตรีของ เลลานีที่กำลังเรียนต่อปริญญาโทวิชาเศรษฐศาสตร์แต่ต่างสาขากัน และขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้เป็นที่สุด (มีต่อค่ะ^ ^v) แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 49 12:30:33 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 6 ก.พ. 49 12:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฟิล่ามองผู้ชายตรงหน้าที่กำลังพยายามนำเสนอตัวเองแก่เธออย่างเอาเป็นเอาตายด้วยความขบขันภาย ใต้ท่าทางที่เธอแกล้งทำเป็นเออออไปกับเขาด้วย “ผมเพิ่งซื้อเมอร์ซีเดส SLK 500 มาเมื่อวานนี้เอง ถ้าคุณสนใจ วันหลังผมพาคุณไปเที่ยวก็ได้นะ” ไม่รู้ว่าพวกผู้ชายนี่เห็นผู้หญิงเป็นพวกบ้าวัตถุไปเสียทุกคนหรือไงนะ เวลาจะจีบทีนึงถึงต้องร่ายยาวถึง สมบัติพัสถานของตัวเองให้ฟังเหมือนใช้สูตรสำเร็จเดียวกันหมดแบบนี้ “ฟังดูน่าสนใจนะคะ” ก็ตอบไปตามมารยาทเท่านั้นเอง แต่ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่าในโรงจอดรถของบ้านเธอ ก็มีรถเมอร์ซีเดสรุ่นนั้นอยู่ด้วยนี่นา ฟังไปนานๆ ก็ชักจะเบื่อเสียแล้ว ไม่รู้ว่าหมอนี่จะขุดอะไรขึ้นมานำเสนออีกนานเท่าไหร่กัน และก่อนที่แกรี่จะได้กล่าวอะไรต่อไป แจ็คก็เดินตรงมาทางเธอเสียก่อน หญิงสาวนึกขอบคุณเขาในใจที่ มาช่วยเธอซึ่งกำลังเซ็งได้ที่กับหนุ่มเจ้าชู้คนนี้พอดี “คุยอะไรกันเหรอฟิล่า ดูท่าทางสนุกเชียว” แจ็คกล่าวกับฟิล่าแต่ตาของเขากลับจ้องไปที่แกรี่ ก่อนจะเดิน เข้าไปประชิดฟิล่าและโอบเอวเธอไว้ บอกให้แกรี่รู้เป็นนัยว่าอะไรเป็นอะไร แกรี่หัวเราะ “ไม่มีอะไรหรอกแจ็ค ฉันแค่ชวนฟิล่าไปนั่งรถสปอร์ตของฉันเล่นบ้างเวลาว่างๆ เท่านั้นเอง” “ยังไม่เบื่อการนั่งรถสปอร์ตอีกหรือไง ฟิล่า ฉันเห็นที่บ้านเธอมีตั้งหลายคัน” แจ็คแกล้งขมวดคิ้วใส่ฟิล่า “ถ้าไม่เบื่อ ก็คงไม่ยอมเดินไปเรียนเหมือนทุกวันนี้หรอกแจ็ค” เธอรับมุกของแจ็คอย่างนึกสนุก ชายหนุ่มหัวเราะกับคำพูดของเธอแล้วหันมาทางแกรี่ “ก็อย่างที่ได้ยินแหละ เพื่อน กว่าฟิล่าจะหายเบื่อรถ สปอร์ตคงอีกนาน ไว้โอกาสหน้า ถ้านายหาเพื่อนนั่งรถเล่นไม่ได้ ให้ฉันไปนั่งรถแทนก็แล้วกัน” แกรี่ตีหน้าปุเลี่ยน ก่อนที่จะเอ่ยออกมาแบบไม่เต็มใจนัก “ตามสบายเลยแจ็ค แต่สำหรับนายฉันว่าถ้านายขับเองน่าจะสนุกกว่าให้ฉันขับให้ละมั้ง... เดี๋ยวฉันขอตัว ก่อนก็แล้วกัน” ว่าแล้วแกรี่ก็ผละจากพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว ฟิล่าแกล้งทำท่าวางเฉย ทั้งที่ขำแทบแย่เมื่อได้เห็นการ ‘กันท่า’ อันแสนแนบเนียนของแจ็ค เธอสะกิดมือ ข้างที่โอบเอวเธอไว้เป็นเชิงบอกให้เขาปล่อย “มาช้า...” “เห็นว่ากำลังคุยกันสนุกเลยไม่อยากกวนต่างหากเล่า” เขาตอบหน้าตาย ฟิล่าค้อนให้เขาเสียวงหนึ่งก่อนจะเอ่ยเสียงขึ้นจมูก “ก็เห็นๆ อยู่ว่าฉันเซ็งกับหมอนั่นแค่ไหน มองยังไงว่าสนุก” “อ้าว...เป็นงั้นไป” แจ็คแกล้งไก๋ แล้วก็โดนฟิล่าถองเข้าด้วยศอกทันที “นี่ถ้าเธอมาช้ากว่านี้อีกสักสองนาทีล่ะก็ ฉันได้อาละวาดแน่ๆ” หญิงสาวว่า แล้วก็เดินไปสั่งเบอร์เบิร์น ออนเดอะร็อคมาอีกแก้ว “เฮ้ น้อยๆ หน่อยนะ ฟิล่า” แจ็คเอ่ยปราม เพราะรู้ว่าเธอสั่งวิสกี้มาดื่มเป็นแก้วที่สามแล้ว ฟิล่าทำหน้าย่น “บ่นเป็นตาแก่ไปได้น่าคุณโคลเทรน ฉันเพิ่งดื่มไปได้ไม่เท่าไหร่เอง” “ก็เพราะรู้นั่นแหละ ถึงได้เตือนไว้ก่อนไง” ฟิล่ากำลังจะอ้าปากเถียงเขาต่อ แต่ก็ต้องล้มเลิกไปกลางคันเมื่อมีเสียงใครบางคนประกาศผ่านไมโครโฟน “สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคน คืนนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่งที่พวกเรามาพักผ่อนร่วมกันนะครับ” มีเสียงปรบมือและ เป่าปากดังมาจากด้านล่าง นิโคลัสโค้งให้กับพรรคพวกก่อนที่จะกล่าวต่อ “และวันนี้มีเรื่องเซอร์ไพรส์เล็กน้อย เพราะแจ็ค โคลเทรน พ่อฤๅษีจำศีลของพวกเรา ได้ควงสาวสวย มาในงานด้วย” คราวนี้สายตาทุกคู่ของคนที่อยู่ในงานก็หันมามองคนทั้งสองและส่งเสียงเป่าปากแซวโดยไม่ได้นัดหมาย แจ็คจำใจยิ้มรับคำแซวของนิโคลัสก่อนที่จะพึมพำออกมาเบาๆ “เจ้านิคกี้ปากสว่างเอ๊ย...” ฟิล่าที่ได้ยินพอดีถึงกับหัวเราะ “เอาเถอะน่าแจ็ค เราก็เล่นไปตามน้ำก็แล้วกัน” นิโคลัสหันไปขยิบตากับเลลานีที่กำลัง ‘ส่งซิก’ ให้ “และเพื่อเป็นเกียรติแก่พวกเรา ผมขอให้แจ็คและฟิล่า มาเป็นคู่เต้นรำเปิดฟลอร์ให้พวกเราได้สนุกกันด้วย ครับผม” สิ้นเสียงประกาศของนิโคลัส เสียงดนตรีก็ดังขึ้น แจ็คมองหน้าฟิล่าเหมือนกับปรึกษาว่าจะทำยังไงดี “เพลงเดียวเองแจ็ค ไม่ต้องเขินหรอก” เลลานีที่มายืนอยู่ข้างหลังพวกเขาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ยุ “กล้าๆ หน่อย ถ้าไม่เต้น คนอื่นเขาก็ยังไม่ได้เต้นสักที เขารอพวกเธออยู่นะ” แจ็คมองคนรอบข้างที่ร้องเรียกชื่อเขาพร้อมๆ กัน ก็ยักไหล่ แล้วโค้งให้กับฟิล่าตามแบบชาวอังกฤษ ทุกกระเบียดนิ้ว “ให้เกียรติเต้นรำกับผมสักเพลงนะครับ คุณฟินนัวลา คาสเซิลบริดจ์” ฟิล่ามองท่าทางของเขาแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอยื่นมือให้กับเขาก่อนจะแกล้งตอบรับด้วยสำเนียงอังกฤษ ไม่ผิดเพี้ยนเช่นเดียวกัน “ด้วยความยินดีอย่างยิ่งค่ะ คุณจอห์น โคลเทรน” แล้วเขาก็พาหญิงสาวไปยืนอยู่กลางฟลอร์และโอบประคองเธอไว้หลวมๆ ก่อนที่จะก้าวเท้าและ เคลื่อนกายไปตามจังหวะเพลงช้าๆ If I loved you Time and again I would try to say All I'd want you to know If I loved you Words wouldn't come in an easy way Round in circles I'd go Longing to tell you, but afraid and shy. I'd let my golden chances pass me by. Soon you'd leave me. Off you would go in the mist of day. Never, never to know, How I loved you, if I loved you...* ฟิล่าซบหน้ากับบ่ากว้างของชายหนุ่มแล้วหลับตาปล่อยอารมณ์ไปกับเสียงเพลง เพลงที่มีท่วงทำนอง หวานปนเศร้าเพลงนี้ทำให้เธอนึกถึงเพลงที่แม่เคยร้องให้ฟังก่อนนอนเมื่อครั้งยังเยาว์ แม้วันนั้นเธอยัง เด็กเกินกว่าจะรู้ความหมาย หากรับรู้ได้ว่าเสียงอบอุ่นนุ่มนวลของแม่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึก Love is teasing and love is pleasing but it fades away like the morning dew ความรู้สึกในเวลานี้ เหมือนอยู่ในความฝัน อยากให้ช่วงเวลานี้ และความรู้สึกแบบนี้ยังคงดำเนินต่อไป โดยไม่จางหายไปในระยะเวลาแสนสั้นอย่างในเพลงที่แม่เคยร้องให้ฟังเลย วงแขนของเขาที่โอบเธอไว้หลวมๆ ในคราวแรกรั้งร่างเธอให้ชิดกับเขามากขึ้นจนได้กลิ่นหอมกรุ่นของ น้ำหอมผู้ชายจางๆ “นี่ใช่อาฟเตอร์เชฟที่ฉันซื้อให้เมื่ออาทิตย์ก่อนหรือเปล่า?” เธอหาเรื่องขึ้นมาคุยกับเขา ก่อนที่จะคิดอะไร ไปไกลกว่านั้น เขาพยักหน้ารับ “กลิ่นหอมดีนะ ปกติฉันไม่ค่อยเลือกเท่าไหร่ แม่ซื้ออะไรให้ใช้ก็ใช้แบบนั้นมาตลอด” ฟิล่าหัวเราะคิก น้ำเสียงห้าวทุ้มดังสะท้อนจากแผ่นอกที่เธอซุกซบอยู่ทำให้รู้สึกดีอย่างประหลาด “นี่ถ้าหากไม่มีใครซื้อแบบอื่นมาให้เธอก็จะใช้แบบเดิมไปตลอดเลยหรือไง” “ก็ฉันไม่รู้จะซื้อยี่ห้อไหนมาใช้ดีนี่นา” ฟิล่าหัวเราะอีกครั้งจนแจ็คเริ่มทำคิ้วย่น “นี่เรากำลังอยู่ในโหมดโรแมนติกอยู่นะ ฟิล่า” “แล้ว ‘โหมดโรแมนติก’ ที่ว่านี่เป็นยังไงล่ะคะ คุณโคลเทรน” แจ็คเขม้นมอง ‘คู่รัก’ ในคืนนี้ของเขาที่มองมาอย่างท้าทาย สายตาของเธอทำให้บางสิ่งบางอย่างที่เขา อุตส่าห์ซ่อนไว้หลุดออกมา “ก็ต้องทำแบบนี้ไง...” เขาพูดด้วยดวงตาที่เป็นประกายวาววับ ก่อนที่จะจับมือข้างหนึ่งของฟิล่ามาแนบไว้ กับอก แล้วรั้งร่างเธอให้แนบชิดยิ่งขึ้น เห็นได้ชัดว่าฟิล่าค่อนข้างตกใจไม่น้อยเพราะปฏิกิริยาแข็งขืนของ เธอมีขึ้นเล็กน้อย “คนที่เขาเป็น ‘คู่รัก’ กันน่ะ เขาต้องเต้นด้วยกันแบบนี้” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูเธอ ฟิล่ารู้สึกว่าในเวลานี้ แจ็คได้กลายเป็นผู้ชายที่เธอพบในมูนเกทอีกครั้งหนึ่ง ดวงตาสีเขียวเข้มของเขามอง เธอแปลกไป ไม่เหลือเค้าของ ‘แจ็ค’ ที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอแม้แต่น้อย เขาดูน่าหวาดหวั่น และทำให้ จิตใจของเธอสั่นไหวจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และความรู้สึกบางอย่างบอกให้เธอปล่อยจิตใจของ ตัวเองให้เป็นไปตามต้องการ “นั่นสิ...คืนนี้เราเป็น ‘คู่รัก’ กันนี่นา” เธอกล่าวออกมาเบาๆ ก่อนที่ซบหน้ากับบ่าของเขาและใช้มืออีกข้าง หนึ่งโอบบ่าของเขาเอาไว้ด้วย โดยที่ไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอกระตุกหัวใจของแจ็คมากเพียงใด... หากฉันรักเธอ ทุกคำที่อยากเอ่ยคงไม่อาจเฉลยออกมาได้ง่ายดายนัก แม้นจักพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า สักเท่าใด ก็ไม่อาจกล่าวให้ตรงไปตรงมาได้ดั่งใจ ด้วยความหวั่นไหว และกระอักกระอ่วนอาย ฉันจึงได้ปล่อยโอกาสในมือให้พลาดผ่านไป และเมื่อเธอไม่รู้ความนัย เธออาจจากฉันไป พร้อมกับสายหมอกที่เลือนสลายยามต้องแสงตะวัน โดยไม่เคยรับรู้เลยว่าฉันรักเธอมากมายเพียงใด และไม่อาจรู้เลย ว่าฉันรักเธอ ------------------------------- เมื่อเพลงจบลง คู่รักหลายๆ คู่ต่างก็พากันไปเต้นรำกับบ้าง ส่วนแจ็คกับฟิล่าพากันกลับมานั่งที่โต๊ะที่ พวกเลลานีนั่งอยู่ก่อนแล้ว “เป็นยังไงบ้างฟิล่า งานคืนนี้สนุกไหม?” เลลานีเอ่ยถามหลังจากที่เธอนั่งเรียบร้อยแล้ว ฟิล่ายิ้มบางๆ ก่อนจะหันไปสั่งเบอร์เบิร์นกับพนักงานเสิร์ฟอีกแก้วหนึ่ง “ก็สนุกดีจ้ะ ฉันไม่ได้เที่ยวแบบนี้ นานแล้ว” “แล้วนายล่ะแจ็ค...” เลลานีหันไปถามแจ็คบ้าง แต่ชายหนุ่มกลับไม่ได้สนใจคำพูดของสองสาวเลยแม้แต่ น้อย... ถ้าจะพูดให้ถูก แจ็คไม่ได้มองมาทางฟิล่าเลยตั้งแต่ออกมาจากฟลอร์เต้นรำแล้วต่างหาก ฟิล่าเห็น กริยาของชายหนุ่มแล้วรู้สึกน้อยใจขึ้นมาเสียเฉยๆ “แจ็ค!” เลลานีสะกิดเขาแรงๆ เสียทีหนึ่ง “อะไรของเธอน่ะ เล” เลลานีขมวดคิ้ว “เป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็เงียบไป” “ไม่มีอะไร แค่กำลังนั่งคิดถึงเรื่องวิจัยที่เพิ่งนึกขึ้นได้นิดหน่อยน่ะ” “เฮ้...เพื่อน” เลลานีเบ้หน้าก่อนจะตบบ่าเขาแรงๆ “นี่นายมาเที่ยวนะ เอาเรื่องเครียดๆ กองไว้ข้างหลัง โน่นก่อน มาดื่มกันดีกว่าน่า” แล้วเธอก็เปลี่ยนบรรยากาศที่มึนตึงเมื่อครู่ให้กลับกลายมาเป็นสนุกสนานได้อีกครั้ง แต่หากใครสังเกต ให้ดีก็จะพบว่า ฟิล่าดื่มมากเป็นพิเศษ ส่วนแจ็คก็พยายามจะหาเรื่องอะไรต่อมิอะไรมาคุยอย่างเอาเป็น เอาตายคล้ายจะกลบเกลื่อนเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ ไม่มีใครนอกจากแจ็คและฟิล่าเท่านั้นที่รู้ว่า ถ้าไม่ทำอย่างนั้นแล้ว... หากผ่านคืนนี้ไป พวกเขาคงจะไม่ อาจจะเป็น ‘เพื่อนสนิท’ กันได้เหมือนเดิมอีกต่อไป ======================================================= *เพลง if I love you ทำนองโดย : richard rodgers ประพันธ์เนื้อร้องโดย : oscar hammerstein II จากละครเวทีเรื่อง : carousel ======================================================= จบตอนที่ 4 To be Continue... จากคุณ : ตัว(Z) - [ 6 ก.พ. 49 12:30:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ป้ายแดงระลึกชาติในตอนที่แล้วค่ะ^ ^ ตอนที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4016472/W4016472.html ตอนที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4031990/W4031990.html ตอนที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4046240/W4046240.html แล้วพบกันตอนที่ 5 นะคะ คนอ่านค่า^ ^ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 6 ก.พ. 49 12:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แอบซื้อน้ำตาลเกินโควต้าหล่ะสิเนี่ย หวานซ้า จากคุณ : จริง - [ 6 ก.พ. 49 13:50:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เหอๆๆ งานนี้แม่สื่อเหนื่อยหน่อยนะ เพราะว่าเล่นตัวกันขนาดนี้... (ของแท้ต้องมีพญานาค) จากคุณ : waidhaya (waidhaya) - [ 6 ก.พ. 49 14:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องนี้ต้องมีกลอนเพราะๆ เพลงซึ้งๆโผล่มาประกอบ ^^ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 6 ก.พ. 49 14:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^ ^ ^ คนข้างบนมัยต้องมีพญานาคด้วยอ่ะ สงสัยมานานแล้วนะเนี่ --? ฮ่าฮ่าฮ่า... อ่ะ..หวานก้อหวาน แต่หวานกว่านี้พี่ก้อไม่ว่ารัยหรอกน้อง...ฮา จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 6 ก.พ. 49 14:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ ^ ครือว่า... มันเป็นโลโก้คับพี่... (ของแท้ต้องมีพญานาค) จากคุณ : waidhaya - [ 6 ก.พ. 49 15:43:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ ^ เหมือนกล่องไม้ขีดไฟไงคะ หุหุ เผ่นนนนนนนนนนนนน จากคุณ : จริง - [ 6 ก.พ. 49 16:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่า... มาทำหน้าที่ครับผม เดี๋ยวมีคนหาว่าอู้งาน เพลง If I Loved You เป็นเพลงที่เก่ามากแล้วล่ะค่ะ เกรงว่านักอ่านวัยรุ่นจะไม่เคยได้ยิน เลยแวะมาแปะ MIDI ให้ฟังเป็นของแถม (แล้วคนเขียนน่ะแก่แค่ไหนกันเชียว... - -') ที่จริง ละครเวทีเรื่องที่ว่ามีเพลงเด่นอีกเพลงนึง เชื่อว่าแทบทุกคนรู้จักดี คนที่เป็นแฟนทีมลิเวอร์พูล กะ แฟนนิยาย 'ทมยันตี' น่าจะคุ้นเคยเอามากๆ คือ เพลง 'ํYou'll Never Walk Alone' ที่ว่า When you walk through the storm, hold your head up high ไงคะ จบข่าวแล้วก็ไป... ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ :) -------------------- If I Loved You จากคุณ : ปิยะรักษ์ (ปิยะรักษ์) - [ 6 ก.พ. 49 16:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ้าว... MIDI ไม่ติด ขออนุญาตแปะใหม่ค่ะ If I Loved You ไฟล์เสียง จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 6 ก.พ. 49 16:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เอิ้กส์ (เสียงเรอเพราะน้ำตาลในเลือดพุ่งปรี๊ด) กระซิบเจ้าของ P&Z Production หน่อยค่ะว่า อะไรก็ดีหมดน่ะนะ ยกเว้นไอ้เจ้า "ภูมิใจเสนอ..เอ๋อ..เอ๋อ..เอ๋อ" นี่ดิ ไม่เป็นผลดีต่อภาพลักษณ์องค์กรนา อิอิ จากคุณ : วิวิธวินท์ - [ 6 ก.พ. 49 20:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^________^ จากคุณ : Meif - [ 6 ก.พ. 49 23:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แม่เลลานีนี่โผล่มาจากไหนอะ หรือเราอ่านข้ามไป จากคุณ : scottie - [ 7 ก.พ. 49 13:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ...คราวนี้ไม่"แปะ"แล้วค่า แต่เป็น "แกะ"แทน อุๆ  ตอนนี้ก็ได้ฤกษ์มาแกะป้าย"ดอง"  ออกซะทีน้อ หุๆ  ^ ^ ...V ^ ^ จะรอติดตามนะคะ จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 7 ก.พ. 49 20:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขนาดแปะช้ายังตามอ่านไม่ทันเลย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 8 ก.พ. 49 00:30:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฮุๆๆๆๆงานนี้หวานเหลือเกิน จากคุณ : รียา-อารียา - [ 13 ก.พ. 49 02:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แหะๆ...ค่อยหวานขึ้นมาหน่อยนะค้า โรแมนติกมากมาย เต้นรำด้วยกันเนี่ย ยังเป็นกำลังใจให้พี่ตัวZ และพี่ส้มนะค้า รักคนเขียนเสมอค่า ปล.ขอหวานแบบนี้บ่อยน้า ชอบบบบบ... จากคุณ : YUI - MUNMOO (YUI_MUNMOO) - [ 13 ก.พ. 49 17:45:38 ]