ความคิดเห็นที่ 1 การโจมตีมณฑลชีจิ๋ว ครั้งก่อนของท่านก็โหดเหี้ยมร้ายกาจ เหล่าคนที่รอดชีวิตต่างพากันเคียดแค้นที่ญาติมิตรของเขาถูกฆ่าตาย พวกเขาจะยอมสู้ตาย ไม่คิดที่จะยอมแพ้ ท่านอาจะสามารถยึดเมืองได้ แต่ไม่สามารถได้ใจผู้คน ในทุก ๆ สถานการณ์ เราต้องเลือกสิ่งที่สำคัญที่สุดเป็นอันดับแรก ทางเลือกที่ดีคือการเลือกความปลอดภัยมากกว่าการเพิ่มอันตรายให้ตัวเอง สิ่งสำคัญคือต้องไตร่ตรองแต่ละโอกาสอย่างดี และไม่ทำสิ่งใดที่เป็นการเสี่ยงต่อที่มั่นของท่าน แผนการในปัจจุบันของท่านไม่มีผลดีเลยต่อหัวเมืองทั้งสาม โปรดพิจารณาอย่างรอบคอบอีกครั้ง โจโฉจึงเลิกล้มความคิดนั้นไป ลิโป้ ยกทัพมาอีกครั้งจาก Dongmin ร่วมกับตันก๋งนำทัพหมื่นคนมาต่อสู้ ทหารโจโฉเกือบทั้งหมดออกไปเก็บเกี่ยว เหลือทหารเพียงพันนายรักษาการณ์ ค่ายพักมีการป้องกันเพียงน้อยนิด ด้านตะวันตกก็เป็นเขื่อนขนาดใหญ่ ด้านใต้ของเขื่อนนั้นเป็นป่ารก โจโฉซุ่มทหารไว้หลังเขื่อนครึ่งหนึ่ง ส่วนทหารอีกครึ่งตั้งแนวป้องกัน เมื่อกองทัพลิโป้มาถึง โจโฉสั่งกองหน้าเข้าโจมตี ทันทีที่กองทัพทั้งสองปะทะกัน ทหารที่ซุ่มอยู่ปีนเขื่อนขึ้นมา และพุ่งเข้าใส่ทัพลิโป้อย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขาเอาชนะทัพลิโป้ และตามไล่โจมตีไปตลอดทางจนถึงค่ายของลิโป้ จึงถอยทัพกลับ ในคืนนั้นเอง ลิโป้ก็ถอยทัพกลับไป หลังจากถอยทัพกลับ โจโฉได้ยึดครอง Dingtao และส่งทหารกองย่อย ๆ ไปยึดครองหัวเมืองต่าง ๆ ในมณฑลกุนจิ๋ว ลิโป้หนีไปอยู่กับเล่าปี่ทางตะวันออก เตียวเมาก็ติดตามเขาไป ทิ้ง เตียวเจี๋ยวน้องชายเขาให้ดูแลกองทัพของครอบครัวและเมือง Yongqiu เมื่อลิโป้มาพบเล่าปี่ครั้งแรกนั้น เขาปฏิบัติตัวอย่างสุภาพที่สุด กล่าวว่า ท่านและข้าต่างก็เป็นคนจากชายแดนทั้งคู่ ข้าเห็นทัพพันธมิตรก่อตั้งกองทัพเพื่อสังหารตั๋งโต๊ะ ตัวข้าเองก็เป็นคนที่สังหารตั๋งโต๊ะ แต่เมื่อข้ามาที่หัวเมืองตะวันออกนี้ เจ้าเมืองทุกคนต้างไม่ต้อนรับข้า หนำซ้ำยังคิดที่จะฆ่าข้าด้วย เขาจึงเชิญเล่าปี่มาที่กระโจมของเขา ให้นั่งบนเตียงของภรรยาเขา และให้ภรรยาเขาคำนับเล่าปี่ ลิโป้รินสุราให้แก่เล่าปี่ ทั้งคู่กินและดื่นด้วยกัน ลิโป้เรียกเล่าปี่เป็นน้องชายของเขา อย่างไรก็ดี เล่าปี่รู้สึกว่าคำพูดและพฤติกรรมของลิโป้นั้นไม่น่าไว้วางใจ เล่าปี่จึงแกล้งยินดีที่ได้พบลิโป้ แต่ในใจนั้นเขารังเกียจลิโป้ ลิฉุยและกุยกีสู้รบกันหลายเดือน ทหารของทั้งสองล้มตายจำนวนหลายหมื่นคน ในเดือนที่หก เอียวฮองลูกน้องของลิฉุยวางแผนฆ่าลิฉุย แต่ถูกล่วงรู้ก่อน เอียวฮองได้นำทหารก่อกบฏ ทำให้กองทัพของลิฉุยอ่อนแอลง ในวันที่ 24 สิงหาคม แม่ทัพเตียวเจมาถึง Shan เขาต้องการมาสงบศึกระหว่างลิฉุยและกุยกี และนำตัวฮ่องเต้ไปยังเมือง Hongnong ชั่วคราว แต่ฮ่องเต้นั้นคิดเสด้จกลับไปเมืองหลวงเก่าที่ลกเอี๋ยง ฮ่องเต้ได้ส่งพลนำสารเพื่อแสดงความต้องการความสงบสุข หลังจากการแลกเปลี่ยนกันสิบครั้ง กุยกีและลิฉุยได้ตกลงสงบศึกกัน ทั้งสองมอบตัวลูกชายคนโปรดของตัวเองให้แก่อีกคนเพื่อเป็นตัวประกัน ภรรยาของลิฉุยรักลูกชายของเขามาก การเจรจาจึงจบลง เผ่า Qiang และชนเผ่าอื่น ๆ พากันล้อมที่พักขององค์ฮ่องเต้ บอกว่า โอรสสรวรรค์อยู่ที่นี่ใช่หรือไม่ แม่ทัพลิสัญญากับเราว่าจะมอบหญิงรับใช้ให้แก่เรา พวกเขาอยู่ที่ไหนกัน ฮ่องเต้วิตกเรื่องนี้มาก จึงส่ง Liu Ai ไปพูดกับกาเซี่ยงว่า ในฐานะที่ท่านเป็นขุนนางที่จงรักภักดี ท่านเองก็ได้รับบรรดาศักดิ์มากมายจากฮ่องเต้ เวลานี้เผ่า Qiang และเผ่าป่าเถื่อนอื่น มีอยู่ทุกหนแห่ง ท่านต้องทำอะไรซักอย่าง กาเซี่ยงจึงเรียกผู้นำเผ่ามา มอบสุราและอาหารให้พวกเขา และสัญญาว่าจะให้ตำแหน่งขุนนางและรางวัลแก่พวกเขา พวกเขาจึงเดินทางกลับ ลิฉุยจึงโดดเดี่ยว กองทัพของเขาก็อ่อนแอลง และเมื่อการเจรจาสงบศึกถูกทบทวนอีกครั้ง ลิฉุยจึงตกลก ทั้งสองฝ่ายแลกเปลี่ยนลูกสาวกันเป็นตัวประกัน ในฤดูใบไม้ร่วง เดือนที่เจ็ด วันที่ 17 กันยายน ฮ่องเต้เสด็จไปที่ประตู Xuanping เพื่อต้องการข้ามสะพาน ทหารหลายร้อยคนของกุยกีซึ่งเฝ้าประตูอยู่พูดว่า นั่นคือองค์ฮ่องเต้ ใช่หรือไม่ ทหารหลายร้อยคนของลิฉุยซึ่งนำหน้าขบวนราชรถได้กันไม่ให้ทหารกุยกีเข้าใกล้ ทั้งสองฝ่ายเกิดการสู้รบกันขึ้น Liu Ai จึงตะโกนเสียงดังบอกว่า องค์ฮ่องเต้อยู่ในราชรถนี้ เอียวกีเลิกผ้าม่านของราชรถขึ้น แล้วฮ่องเต้ก็ตรัสว่า เหล่าทหารทั้งหลาย พวกท่านกล้าดียังไงถึงมารุมล้อมรถของเรา ทหารของกุยกีจึงถอยไป และเมื่อขบวนราชรถข้ามสะพาน ทหารกุยกีทุกคนต่างร้องตะโกนว่า ทรงพระเจริญหมื่น ๆ ปี ในค่ำวันนั้น ขบวนได้เดินทางมาถึง Baling บรรดาขุนนางที่ติดตามเสด็จล้วนแต่หิวโหย เตียวเจจึงปันส่วนอาหารให้ขุนนางแต่ละคน ลิฉุยย้ายค่ายพักไปอยู่ที่ Chiyang ในวันที่ 19 กันยายน เตียวเจถูกแต่งตั้งเป็นแม่ทัพทหารม้าเร็ว และมีที่ทำการขุนนางคล้ายกับขุนนางชั้นสูงทั้งสาม กุยกีเป็นแม่ทัพราชรถและทหารม้า Yang Ding เป็นแม่ทัพหลัง เอียวฮองเป็นแม่ทัพผู้เชิดชูคุณธรรม ทั้งหมดได้รับตำแหน่ง Marquise ตังสินลูกน้องเก่างิวฮู ถูกแต่งตั้งเป็นแม่ทัพรักษาความสงบและดูแลราชสำนัก กุยกีต้องการที่จะให้ฮ่องเต้เสด็จไป Gaoling แต่ขุนนางผู้ใหญ่หลายคนและเตียวเจคิดว่า ฮ่องเต้ควรจะเสด็จไปประทับที่ Hongnong มีการประชุมใหญ่หารือในเรื่องนี้ แต่ยังไม่ได้ข้อยุติ ฮ่องเต้ส่งสารไปหากุยกี บอกว่า Hongnong นั้นใกล้กับที่บวงสรวงและวัดโบราณ ไม่น่าเป็นที่ต้องสงสัย กุยกีก็ยังไม่เห็นด้วย ฮ่องเต้จึงไม่ทรงเสวยอาหารทั้งวัน กุยกีรู้ข่าวเข้า จึงบอกว่า ถ้าอย่างนั้นให้พระองค์ไปประทับที่ตำบลใกล้ ๆ นี้ก่อน ในเดือนที่แปดวันที่ 27 กันยายน ฮ่องเต้เสด็จไป Xinfeng ในวันที่ 29 กันยายน กุยกีวางแผนลักพาตัวฮ่องเต้ไปประทับที่ Mei ตันอิบรู้แผนการนี้ก่อน จึงลอบบอก Yang Ding ตังสินและ เอียวฮองให้ไปรวมกันที่ Xinfeng เมื่อกุยกีรู้ว่าแผนของตัวเองล้มเหลว จึงทิ้งกองทัพของเขาและหลบไปเนินเขาทางใต้ โจโฉล้อมเมือง Yongqiu เตียวเมาไปหาอ้วนสุดขอความช่วยเหลือ เตียวเจี๋ยวน้องชายเขา แต่เตียวเมาถูกลูกน้องตัวเองฆ่าตายในระหว่างทาง ในฤดูหนาว เดือนที่สิบ โจโฉถูกแต่งตั้งเป็นผู้ครองมณฑลกุนจิ๋ว ในวันที่ 20 พฤศจิกายน ลูกน้องของกุยกีประกอบด้วย Xia Yu Gao Shi และคนอื่น ๆ วางแผนบังคับให้ฮ่องเต้เสด็จกลับไปตะวันตก Liu Ai เห็นเพลิงลุกไหม้หลายจุด จึงขอร้องให้ฮ่องเต้เลือกค่ายใดค่ายหนึ่งเป็นที่พักเพื่อหลบภัย Yang Ding และ ตังสินนำกองทัพมาเพื่ออารักขาฮ่องเต้ไปยังค่ายพักที่ เอียวฮอง Xia Yu และคนอื่น ๆ ก็นำทหารมาขัดขวางขบวนเสด็จ Yang Ding และ เอียวฮองต่อสู้ได้ชัยชนะ ฮ่องเต้จึงสามารถเสด็จไปต่อได้ ในวันที่ 24 พฤศจิกายน ฮ่องเต้เสด็จไปที่ Huayin ตวนอุยมอบเสื้อผ้าของเขาและทรัพย์สมบัติให้แก่ฮ่องเต้ และจัดหาเสบียงให้ขุนนางคนอื่น เขาต้องการให้ฮ่องเต้เสด็จมาที่ค่ายของเขา แต่ ตวนอุยมีเรื่องบาดหมางกับ Yang Ding ตันอิบและ จั่วหลิงลูกน้อง Yang Ding จึงว่า ตวนอุยวางแผนก่อการกบฏ เอียวปิว Zhao Wen Liu Ai Ling Shao ต่างพากันพูดว่า ตวนอุยไม่มีทางคิดก่อกบฏ พวกเราขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แต่ ตังสินและ Yang Ding บังคับผู้สังเกตการณ์ของ Hongnong คนหนึ่งให้บอกว่า เขาเห็นกุยกีมาที่ค่ายของ ตวนอุยฮ่องเต้ทรงลังเลพระทัย จึงตัดสินใจประทับทางใต้ของถนนโดยไม่มีที่พัก ในวันที่ 29 พฤศจิกายน เอียวฮองตังสินและ Yang Ding ตั้งใจโจมตี ตวนอุย พวกเขาส่ง ตันอิบและ จั่วหลิงไปขอให้ฮ่องเต้ออกราขโองการให้โจมตี ฮ่องเต้จึงตรัสว่า ไม่เคยมีหลักฐานว่า ตวนอุยกระทำความผิดอันใด แต่ เอียวฮองและคนอื่นต้องการที่จะโจมตีเขา พวกท่านเลยขอให้ข้าออกราชโองการอย่างนั้นหรือ ตันอิบยังยืนกรานที่จะให้ฮ่องเต้ออกพระบรมราชโองการให้ แต่จนถึงเวลาเที่ยงคืน ฮ่องเต้ก็ยังคงปฏิเสธ เอียวฮองและพวกจึงโจมตีค่ายของ ตวนอุยโดยพละการ แต่สิบวันผ่านไป พวกเขาก็ยังไม่สามารถยึดค่ายได้ ตวนอุยยังคงแบ่งเสบียงอาหารและข้าวของให้กับฮ่องเต้และขุนนางคนอื่น ไม่หวั่นไหวในความจงรักภักดีของเขา ไม่นานจึงมีราชโองการสั่งให้ขุนนางทุกคน ประกาศให้ Yang Ding และพวกสงบศึกกับ ตวนอุย Yang Ding และพวกรับคำสั่งตามราชโองการและนำทัพกลับไปค่ายพวกเขา ลิฉุยและกุยกีโกรธมากที่ฮ่องเต้เสด็จไปทางตะวันออก เมื่อพวกเขารู้ข่าวที่ Yang Ding โจมตี ตวนอุยพวกเขาจึงนำทัพมาร่วมด้วย มุ่งมั่นว่าจะบังคับให้ฮ่องเต้กลับไปตะวันตก เมื่อ Yang Ding รู้ว่า ลิฉุยและกุยกีมาถึง เขาจึงต้องการจะกลับไป Lantian กุยกีตัดขาดกับเขา ทำให้ Yang Ding ต้องหนีไปเกงจิ๋วโดย เตียวเจ ซึ่งมักจะไม่ลงรอยกับ เอียวฮองและ ตังสินจึงเข้าร่วมกับลิฉุยและกุยกี ในเดือนที่สิบสอง ฮ่องเต้ได้เสด็จมาถึง Hongnong เตียวเจ ลิฉุยและกุยกี ไล่ตามฮ่องเต้มา มีการรบใหญ่เกิดขึ้นที่ Dongjiang ใน Hongnong กองทัพของ ตังสินและ เอียวฮองพ่ายแพ้ เหล่าขุนนางและสามัญชนล้มตายจำนวนมากเกินกว่าจะนับได้ เหล่าขุนนางพากันทิ้งข้าวของทุกสิ่งหนี Ju Jun ได้รับบาดเจ็บและพลัดตกจากหลังม้า ลิฉุยถามลูกน้องของเขาว่า เขาจะรอดตายรึเปล่า Ju Jun ด่าลิฉุยว่า เจ้ากับลูกน้องก่อการกบฏอย่างอุกอาจ เป็นศัตรูกับองค์ฮ่องเต้ ทำอันตรายเหล่าขุนนางผู้ใหญ่ นำนางสนมออกจากวังหลวง บรรดาทรราชย์และโจรกบฏในอดีต ไม่มีใครเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว ลิฉุยจึงฆ่าเขาตาย ในวันที่ 24 ธันวาคม ฮ่องเต้เสด็จออกนอกที่ประทับไปยัง Caoyang ตังสินและ เอียวฮองต้องการที่จะสงบศึกกับลิฉุยและพวก แต่กลับส่งสารลับไป Hedong ถึงอดีตหัวหน้าโจร Li Le Han Xian และ โฮจ๋ายและอ๋องของเผ่า Xiongnu ใต้ Qubei พวกเขานำทัพม้าหลายพันคนมาร่วมกับกองทัพ ตังสินและ เอียวฮองเข้าโจมตีลิฉุยและพวก พวกเขาได้ชัยชนะ ฆ่าทหารกองทัพลิฉุยหลายพันคน ด้วยชัยชนะเหนือพวกลิฉุย ตังสินและพวกจึงพากันเดินทางต่อไป ในวันที่ 1 มกราคม ฮ่องเต้ได้ออกจาก Caoyang ไปทางตะวันออก ตังสินและ เอียวฮองอารักขาราชรถ Hu Kai เอียวฮองHan Xian และ Qubei ต่างเป็นทัพหลัง ลิฉุยและพวกตามมาโจมตีอีกครั้ง ครั้งนี้ เอียวฮองพ่ายแพ้ยับเยิน ขุนนางผู้ใหญ่ Deng Yuan Xuan Fan Tian Fen Zhang Yi ล้วนเสียชีวิตเพราะการรบครั้งนี้ ลิฉุยจับตัว Zhao Wen Wang Jiang Zhou Zhong และ Guan Ge และต้องการที่จะสังหารพวกเขา แต่กาเซี่ยงบอกว่า พวกเขาเป็นขุนนางผู้ใหญ่ ท่านจะฆ่าพวกเขาไม่ได้ ลิฉุยจึงปล่อยตัวพวกเขาไป Li Le พูดกับฮ่องเต้ว่า สถานการณ์คับขันยิ่งนัก ฝ่าบาทควรจะเสด็จประทับบนหลังม้า ฮ่องเต้จึงรับสั่งว่า ข้าจะทิ้งเหล่าขุนนางเอาตัวรอดได้อย่างไร กองทัพทั้งสองต่อสู้กันเป็นระยะทาง 40 ลี้ เมื่อถึง Shan พวกเขาก็ตั้งค่ายเพื่อป้องกัน หลังจากพ่ายแพ้หลายต่อหลายครั้ง ทหารอารักขาฮ่องเต้จึงเหลือไม่ถึงร้อยนาย ทัพของลิฉุยและกุยกี ยิงธนูจากภายนอกค่ายเข้ามาทุกทิศทาง ขุนนางและเหล่าทหารหน้าซีดเผือดด้วยความกลัว ต่างคนต่างคิดถึงวิธีที่จะหนีออกไปอย่างเดียว Li Le ได้เสนอให้ฮ่องเต้เสด็จประทับทางเรือผ่าน Dizhu ไปทางแยก Meng แต่เอียวปิวคิดว่าแม่น้ำแยงซีอันตรายเกินไปสำหรับการล่องเรือขององค์ฮ่องเต้ เขาจึงให้ Li Le ข้ามแม่น้ำตอนกลางคืน นำเรือเทียบฝั่ง และจุดไฟเป็นสัญญาณสำหรับจุดนัดพบ ทันทีที่ฮ่องเต้และขุนนางผู้ใหญ่หนีออกจากค่าย ฮกเต็ก พี่ชายของฮองเฮาก็ทำหน้าที่คุ้มกันฮองเฮา เขาขนผ้าไหมสิบพับในแขนเสื้อของเขา ตังสินส่ง Sun Hui ไป ขู่เอาผ้าไหมจากเขา (อาจเป็นเรื่องเท็จ เพราะว่าหลักฐานหลายอย่างระบุว่า ตังสินเป็นขุนนางที่ภักดี) พวกเขายังฆ่าขุนนางคนหนึ่งด้วย เลือดเปรอะเปื้อนฉลองพระองค์ของฮองเฮา ฝั่งแม้น้ำนั้นสูงกว่าร้อยฟุต จึงไม่สามารถเดินเท้าไปได้ พวกเขาจึงสร้างที่นั่งสำหรับฮ่องเต้ด้วยผ้าไหม ผู้ชายที่อยู่แถวหน้าช่วยกันหย่อนตัวฮ่องเต้ไป คนอื่น ๆ พากันหาทางลงน้ำ บางคนก็กระโดดลงน้ำ ต่างเร่งรีบจนหมวกและเครื่องประดับศรีษะพวกเขาเสียหายหมด จากคุณ : kazama - [ 7 ก.พ. 49 17:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อพวกเขามาถึงริมน้ำ ต่างพากันแย่งจะขึ้นเรือ แต่ ตังสินและ Li Le ใช้มีดสั้นและขวานสั้นขู่ให้พวกเขาออกห่างเรือ พวกเขาถึงกับตัดนิ้วบางคนที่พยายามขึ้นมาบนเรือ เมื่อฮ่องเต้สามารถขึ้นเรือได้ คนที่ข้ามมาพร้อมฮ่องเต้มีเพียง ฮองเฮา เอียวปิว และขุนนางอีกสิบกว่าคน นางสนม ขุนนางและคนที่ไม่สามารถข้ามมาได้ ถูกปล้นโดนทหาร เหล่าทหารแย่งชิงเสื้อผ้าของเขา แม้กระทั่งเส้นผมก็ถูกตัดไป ผู้คนหนาวตายจำนวนมากเกินกว่าจะนับได้ ซุนซุยถูกฆ่าโดยลิฉุย ลิฉุยมองเห็นไฟทางตอนเหนือของแม่น้ำ เขาจึงส่งทหารม้าไปสอดแนม และพบเห็นฮ่องเต้อยู่กลางแม่น้ำ พวกเขาตะโกนว่า พวกมันกำลังพาฮ่องเต้ไป ตังสินกลัวว่าพวกทหารจะยิงธนูใส่ จึงใช้ผ้ามาคลุมตัวฮ่องเต้ไว้ เมื่อพวกเขามาถึง Dayang ฮ่องเต้เสด็จไปค่ายของ Li Le เตียวเอี๋ยงเจ้าเมืองโห้ลายส่งคนหลายพันขนเสบียงไปให้พวกเขา ในวันที่ 27 ธันวาคม ฮ่องเต้เสด็จไป Anyi โดยราชรถที่ใช้วัวเป็นพาหนะ ฮองอิบ เจ้าเมือง Hedong เสนอบรรณาการเป็นผ้าฝ้ายและผ้าไหม ทั้งหมดถูกมองให้แก่เหล่าขุนนาง ฮองอิบ ได้ถูกแต่งตั้งเป็น Marquis โฮจ๋าย ได้รับตำแหน่งแม่ทัพปราบปรามทิศตะวันออก เตียวเอี๋ยงได้รับตำแหน่งแม่ทัพพิทักษ์ความสงบของแผ่นดิน ทั้งคู่ได้รับสัญลักษณ์แทนพระองค์ และสิทธิ์ในการจัดตั้งที่ว่าการของตัวเอง แม่ทัพทุกคนในกองทัพต่างแย่งชิงกันเพื่อการแต่งตั้ง มีคนจำนวนมากต้องการตำแหน่ง เกินกว่าจะแกะสลักตราตั้งได้ทัน ตราตั้งบางอันก็ใช้เหล็กขูดขีดอย่างลวก ๆ ฮ่องเต้ประทับอยู่ในบ้านหลังเล็กในพุ่มไม้เตี้ย ประตูไม่สามารถล็อคได้ และเมื่อฮ่องเต้มาพบกับขุนนาง เหล่าทหารเลวก็สามารถมาแอบซุ่มดูได้ และล้อกันเล่นโดยผลักทหารคนอื่นออกมา ฮ่องเต้ส่ง ฮันหยงกลับไป Hongnong เพื่อสงบศึกกับลิฉุย กุยกี ลิฉุยปล่อยตัวขุนนางผู้ใหญ่ที่เขาจับเป็นนักโทษ และส่งนางสนมบางคนกลับ พร้อมด้วยรถม้า ข้าวของมีค่าและตราตั้งต่าง ๆ ที่เขาขโมยจากวังหลวง ข้าวสารหมดจนขุนนางต้องกินผักและผลไม้ ในวันที่ 17 มกราคม เตียวเอี๋ยงมาจาก Yewang เพื่อเข้าประชุม เขาวางแผนนำตัวฮ่องเต้กลับลกเอี๋ยง แต่ขุนนางคนอื่นไม่เห็นด้วย เตียวเอี๋ยงจึงกลับไป Yewang ในเวลานั้น เตียงอั๋นว่างเปล่าไร้ผู้คนนานกว่า 40 วัน ผู้คนพากันอพยพหนีตาย คนที่อดอยากก็กินเนื้อคนด้วยกัน สองสามปีต่อมาก็ต้นไม้ใบหญ้าก็ขึ้นเต็มถนนหนทาง ชีสิวแนะนำอ้วนเสี้ยวว่า ตระกูลของท่านได้ถวายการรับใช้ฮ่องเต้มาหลายพระองค์ เวลานี้ฮ่องเต้ทรงร่อนเร่ไม่เป็นหลักแหล่ง วังหลวงถูกทำลาย เมื่อมองดูมณฑลต่าง ๆ เหล่าเจ้าเมืองต่างพากันซ่องสุมผู้คนเพื่อช่วยเหลือฮ่องเต้ แต่ใจจริงนั้น คิดที่จะแย่งชิงดินแดนผู้อื่น โดยไม่คำนึงถึงความอยู่รอดของแผ่นดินหรือสันติสุขของประชาขน ในมณฑลนี้ เขตชายแดนล้วนแต่สงบสุข ท่านเองก็มีกองทัพที่เกรียงไกร และขุนนางที่มีความสามารถมากมาย ท่านควรที่จะไปเชิญฮ่องเต้จากตะวันตกมาที่นี่ สร้างวังหลวงให้พระองค์ประทับที่เมือง Ye ถ้าท่านได้ตัวฮ่องเต้ ท่านก็จะมีอำนาจเหนือขุนนางทุกคน ท่านจะสามารถรวบรวมกองทัพเพื่อลงโทษคนที่ไม่เคารพราชสำนัก ใครจะกล้าต่อต้านท่าน กัวเต๋า และ อิเขง แย้งว่า ราชสำนักฮั่นใกล้ถึงจุดจบแล้ว แม้ว่าท่านต้องการจะกอบกู้ไว้ แต่มันยากเกินกว่าที่จะทำได้ เจ้าเมืองต่าง ๆ พากันตั้งตัวเป็นใหญ่ สร้างกองทัพไว้เพื่อเตรียมการ ยกทัพโจมตีกันด้วยจำนวนทหารหลายหมื่นคน นี่เป็นเหมือนช่วงเวลาที่ราชวงศ์ Qin กำลังล่มสลาย ผู้ใดที่สามารถเป็นใหญ่ได้ ผู้นั้นย่อมเป็นเจ้า ถ้าท่านรับฮ่องเต้มาอยู่ที่นี่ ท่านต้องรายงานทุกอย่างที่ท่านทำต่อเขา ถ้าท่านเชื่อฟังคำสั่งฮ่องเต้ ท่านก็จะเสียอิสระไป แต่ถ้าท่านไม่เชื่อฟังฮ่องเต้ ท่านก็จะกลายเป็นกบฏ นี่ไม่ใช่แผนการที่ดีเลย ชีสิวบอกว่า ถ้าท่านรับฮ่องเต้มาตอนนี้ ท่านจะเป็นเหมือนผู้ทรงคุณธรรมที่บ้านเมืองในเวลานี้กำลังต้องการ ท่านควรจะรีบตัดสินใจก่อนที่คนอื่นจะดำเนินการก่อนท่าน แต่อ้วนเสี้ยวไม่ฟังคำแนะนำเขา ก่อนหน้านั้น จูตีแห่งตันเอี๋ยงได้เป็นขุนพลรับใช้ซุนเกี๋ยน เขาเห็นว่าอ้วนสุดปกครองอย่างหยาบช้าเพียงใด เขารู้ดีว่าอ้วนสุดจึงปกครองได้ไม่นาน เขาจึงชักจูงให้ซุนเซ็กกลับมาและครอบครองดินแดนแยงซีตะวันออก ในตอนนั้น งอเก๋งกำลังรบติดพันกับ วัวเหล็ง เตียวเอ๋ง และแม่ทัพคนอื่นของเล่าอิ้ว แต่เวลาล่วงเลยไปปีกว่าแล้ว งอเก๋งก็ยังไม่สามารถเอาชนะได้ ซุนเซ็กบอกกับอ้วนสุดว่า ครอบครัวของข้ากำลังรบติดพันอยู่ทางตะวันออก ข้าต้องการไปช่วยน้าของข้าโจมตี อัวกั๋ง เมื่อยึด อัวกั๋ง ได้แล้ว ข้าจะกลับดินแดนบ้านเกิดเพื่อรวบรวมกองทัพ ข้าคิดว่าสามารถรวบรวมคนสามหมื่นเพื่อช่วยท่านกอบกู้แผ่นดิน อ้วนสุดรู้ว่าซุนเซ็กนั้นไม่พอใจที่เขาไม่ให้ตำแหน่งตามที่สัญญาไว้ แต่เล่าอิ้วยึดครองขยกโอ๋และอองลองก็ครองเมืองห้อยแข เขาจึงไม่คาดหวังว่าซุนเซ็กจะทำการอะไรได้ เขาจึงอนุญาตให้ไปและแต่งตั้งซุนเซ็กเป็นขุนพลผู้ทำลายแนวป้องกันศัตรู ซุนเซ็กได้รับทหารน้อยกว่าพันคนและทหารม้าไม่กี่สิบนาย แต่เขาเกณฑ์ทหารเพิ่มเติมจากทุกที่ ที่กองทัพของเขาผ่านไป เมื่อเขามาถึง ลิหยง กองทัพของเขามีจำนวนกว่า ห้าหรือหกพันคน Zhou Shang ลุงของจิวยี่เป็นเจ้าเมืองตันเอี๋ยงในตอนนั้น จิวยี่นำทหารออกมาต้อนรับซุนเซ็กและได้นำเสบียงอาหารมาให้เขาด้วย ซุนเซ็กดีใจมาก พูดกับจิวยี่ว่า ข้าได้พบท่านอีกแล้ว วาสนาของเราตรงกันจริง ๆ พวกเขาจึงมุ่งหน้าไป อัวกั๋ง และ Danglikou พวกเขายึดที่ทั้งสองได้ ทำให้ วัวเหล็ง และ เตียวเอ๋ง ต้องถอยหนีไป ซุนเซ็กข้ามแม่น้ำแยงซี ต่อสู้ครั้งแล้วครั้งเล่า ศัตรูของเขาต่างพากันพ่ายแพ้และไม่มีใครกล้าที่จะต่อสู้กับเขา เมื่อศัตรูรู้ว่า ป้าอ๋องน้อยซุนมาถึง (ความสำเร็จของซุนเซ็ก ทำให้คนนำไปเปรียบเทียบกับเซี่ยงหวี่ หรือ ฌ้อป้าอ๋อง และเรียกเขาเป็นเสียวปออ๋อง หรือป้าอ๋องน้อย) พวกเขาก็หมดกำลังใจที่จะต่อสู้ เหล่าขุนนางพากันทิ้งเมือง หลบหนีขึ้นเขาหรือเข้าป่า เมื่อกองทัพของซุนเซ็กเข้าเมืองได้ เพราะว่ากองทัพของซุนเซ็กมีระเบียบวินัย ทหารพากันเชื่อฟังคำสั่งเขา ทหารจึงไม่กล้าปล้นทรัพย์สินชาวบ้าน ไม่มีไก่ สุนัขหรือพืชผักถูกขโมย ชาวบ้านจึงพากันยินดีและนำสุราและเนื้อออกมาเลี้ยงต้อนรับทหารของซุนเซ็ก ซุนเซ็กนั้นมีรูปงามและเป็นคนสนุกสนาน เขายังใจกว้างและรับฟังผู้คน มีความสามารถดีเยี่ยมในการใช้คน จึงเป็นเหตุให้ทหารและคนที่ได้พบกับเขาล้วนแต่อุทิศตัวรับใช้เขาและเต็มใจยอมชีวิตให้แก่เขา ซุนเซ็กยึดครองค่ายเล่าอิ้วที่ เอียวจู๋ เสบียงอาหารและอาวุธยุทโธปกรณ์ต่าง ๆ ล้วนเก็บไว้ที่นั่น เวลานั้น ซีเหล นายอำเภอ Pengcheng Zhai Rong นายอำเภอ Xiapi ล้วนยอมรับเล่าอิ้วเป็นผู้นำ ซีเหล รักษาเมือง Moling ในขณะที่ Zhai Rong นำทหารไปตั้งค่ายทางตอนใต้ของเมือง ซุนเซ็กโจมตีทั้งคู่พ่ายแพ้ไป ซุนเซ็กโจมตีกองทหารหนึ่งของเล่าอิ้วที่ Meiling และยกทัพไป Hushu และ Jiangcheng โจมตีและยึดครองทั้งสองเมือง หลังจากนั้นเขาเดินทัพไปโจมตีเล่าอิ้วที่ขยกโอ๋ ไทสูจู้ ซึ่งเป็นคนตำบลเดียวกับเล่าอิ้ว ได้มาหาเขาจาก Donglai เมื่อซุนเซ็กมาถึง ลูกน้องเล่าอิ้วบางคนได้แนะนำให้เขาตั้งไทสูจู้เป็นนายทหาร แต่เล่าอิ้วตอบว่า ถ้าข้าแต่งตั้งไทสูจู้จริง ๆ เขาเฉียว คงหัวเราะเยาะข้าแน่ เขาจึงใช้ไทสูจู้เป็นทหารสอดแนม เมื่อไทสูจู้ครองสอดแนมพร้อมทหารม้าคนหนึ่ง ไทสูจู้ได้พบกับซุนเซ็กโดยบังเอิญที่ Shenting ซุนเซ็กนำทหารม้าสิบสามนายมากับเขา ซึ่งมีฮันต๋งและอุยกายรวมอยู่ด้วย ไทสูจู้ควบม้าเข้าโจมตีในทันที เข้าไปเผชิญหน้ากับซุนเซ็ก ซุนเซ็กทำร้ายม้าของไทสูจู้และคว้ามีดสั้นที่หลังคอของไทสูจู้ (ทหารในยุคนั้นนิยมพกมีดสั้นไว้ที่หลังคอเพื่อเอาไว้ขว้างใส่ศัตรู) ส่วนไทสูจู้ก็ได้หมวกของซุนเซ็กไป ไม่ช้าทหารม้าจากกองทัพทั้งสองก็มาถึง ทั้งสองจึงเลิกต่อสู้แยกกันกลับค่าย เล่าอิ้วต่อสู้กับซุนเซ็ก แต่พ่ายแพ้จนต้องหนีไป Dantu ซุนเซ็กเข้าสู่ขยกโอ๋ ปูนบำเหน็จให้กับทหารที่มีความดีความชอบ เขายังออกประกาศไปทุกหัวเมืองว่า ชายทุกคนแม้แต่ลูกน้องเก่าของเล่าอิ้วและ Zhai Rong ถ้ามาสวามิภักดิ์ต่อเขา สามารถมาเข้าร่วมกองทัพเขาได้ไม่มีข้อยกเว้น คนที่เต็มใจเข้าร่วมในกองทัพ ครอบครัวเขาจะได้รับการยกเว้นภาษีและการใช้แรงงาน และไม่มีการบังคับเกณฑ์ทหาร ในเวลาสองสามสัปดาห์ ผู้คนต่างหลั่งไหลมาสมัครเข้ากองทัพเขา ดั่งหมู่เมฆที่มาจากทุกทิศทาง มีคนมาสมัครเข้ากองทัพเขาเกินกว่าสองหมื่นคนและทหารม้าหนึ่งพันคน ทำให้กองทัพของเขาเป็นที่น่าเกรงขามต่อเจ้าเมืองในดินแดนแยงซีตะวันออก ในวันที่ 6 กุมภาพันธ์ อ้วนสุดแต่งตั้งซุนเซ็กเป็นแม่ทัพผู้ทำลายอาชญากร จากคุณ : kazama - [ 7 ก.พ. 49 17:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลิห้อม ลูกน้องของซุนเซ็ก ได้พูดกับเขาว่า ภาระหน้าที่ของท่านยิ่งใหญ่ขึ้นทุกเหมือนเหมือนกองทัพท่านที่ใหญ่โตขึ้นเรื่อย จึงมีการจัดการบางอย่างในกองทัพที่ล่าช้า ข้าจึงขออาสาเป็นผู้ควบคุมทัพเพื่อช่วยท่านจัดการสิ่งต่าง ๆ ซุนเซ็กตอบว่า ลิห้อม ในฐานะท่านเป็นผู้นำตระกูลของท่าน ท่านเองก็มีลูกน้องไม่ใช่น้อย และมีชื่อเสียงจากความสามารถของท่าน ทำไมท่านถึงอยากลดตัวเองมารับตำแหน่งต่ำต้อยเพื่อหาข้อมูลปลีกย่อยในกองทัพของข้า ลิห้อม ตอบว่า ข้าไม่ได้จากบ้านเกิดตัวเองมาเข้าร่วมกับท่านเพื่อฐานะของครอบครัว แต่เพราะข้าต้องการช่วยท่านกอบกู้บ้านเมือง เวลานี้เราเหมือนอยู่ในเรือลำเดียวกัน ถ้าเรือจมพวกเราทุกคนก็ตายด้วยกัน นี่จึงถือเป็นประโยชน์ของข้า หาใช่ของท่านคนเดียวไม่ ซุนเซ็กหัวเราะชอบใจและอนุญาตให้เขา ลิห้อม กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเป็นชุดศึกสำหรับขี่ม้า ฉวยเอาแส้และเดินลงจากที่ประชุมแม่ทัพไปรายงานตัวเป็นผู้ควบคุมกองทัพ ซุนเซ็กมอบตราตั้งให้เขาและแต่งตั้งให้เขาควบคุมดูแลกิจการทั้งหมดของกองทัพ ทั้งกองทัพจึงเคารพและรู้สึกดีที่ซุนเซ็กแต่งตั้งให้เขาดูแล กฏกองทัพทั้งหมดจึงถูกปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ซุนเซ็กแต่งตั้งเตียวเหียนเป็นขุนพลแห่งความซื่อตรงและเตียวเจียวเป็นหัวหน้าขุนนาง พวกเขาคนใดคนหนึ่งมักจะอยู่รักษาการณ์ที่ค่าย ขณะที่อีกคนจะไปช่วยเหลือกองทัพ Qin Song Chen Duan และขุนนางคนอื่นจากกองเหลงรับหน้าที่วางแผน ซุนเซ็กปฏิบัติต่อเตียวเจียวเหมือนอาจารย์และเหมือนเพื่อน และมักจะนำคำแนะนำของเขามาใช้ในการบริหารบ้านเมืองและการจัดการกองทัพ เตียวเจียวนั้นไดรับจดหมายจากบรรดาบัณฑิตและผู้ทรงคุณวุฒิต่าง ๆ ทางตอนเหนืออยู่บ่อย ๆ พวกเขาล้วนแต่ยกย่องสรรเสริญเตียวเจียวแต่ไม่พูดถึงเพื่อนร่วมงานของเตียวเจียวเลย เมื่อซุนเซ็กรู้ข่าว เขาหัวเราะบอกว่า ในอดีต ท่าน Guan Zhong เป็นนายอำเภอ Qi ใคร ๆ ก็รู้ว่าความสามารถของเขาเป็นหนึ่งไม่มีสอง รองผู้ใด แต่ในที่สุดก็เป็น Duke Huan นายของเขาที่ขึ้นครองความยิ่งใหญ่ เวลานี้เตียวเจียวเป็นคนที่มีความสามารถ ถ้าข้าสามารถใช้ความสามารถเขาได้ ความสำเร็จและชื่อเสียงของเขาก็กลายเป็นของข้าเหมือนกัน อ้วนสุดแต่งตั้ง อ้วนอิ๋น ลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นเจ้าเมืองตันเอี๋ยง Zhou Shang และจิวยี่จึงเดินทางกลับเมืองฉิวฉุน เล่าอิ้วหนีจาก Dantu ไปห้อยแข แต่ เขาเฉียว บอกว่า ห้อยแขนั้นอุดมสมบูรณ์ ซุนเซ็กต้องหมายตาไว้อยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเมืองห้อยแขยังติดทะเล ทำให้หลบหนีได้ลำบาก ท่านไม่ควรไปที่นั่น ที่ที่เหมาะที่สุดคือ Yuzhang ซึ่งตอนเหนือติดกับมณฑล Yu ทางตะวันตกติดกับเกงจิ๋ว รวบรวมผู้คนที่นั่น และส่งคนไปถวายเครื่องราชบรรณาการ เป็นพันธมิตรกับโจโฉในมณฑลกุนจิ๋ว แม้ว่าอ้วนสุดจะขวางทางระหว่างทางทั้งสอง แต่อ้วนสุดนั้นเห็นแก่ตัวและโหดเหี้ยมเหมือนสุนัขป่า เขาไม่สามารถครองอำนาจได้นานนัก เมื่อท่านได้รับอำนาจจากทางการ จากบรรณาการที่ส่งไป โจโฉและเล่าเปียวต้องส่งทัพมาช่วยเหลือท่านแน่ เล่าอิ้วจึงทำตามคำแนะนำเขา ก่อนหน้านั้น โตเกี๋ยมแต่งตั้ง Zhai Rong เป็นนายอำเภอ Xiapi และส่งเขาไปควบคุมการขนส่งเสบียงที่กองเหลง Xiapi และ Pengcheng แต่ Zhai Rong กลับนำเสบียงเหล่านั้นไปใช้เองตามใจ เขาตั้งสถานที่สวดมนต์ของชาวพุทธ และสนับสนุนให้ราษฎรของเขาอ่านพระสูตร ทำให้ดึงดูดชาวบ้านที่นับถือพุทธจากเมืองใกล้เคียงย้ายมาอยู่ในเขตของเขามากกว่าห้าพันครอบครัว ในวันสรงน้ำพระ มีการจัดเลี้ยงอาหารและเครื่องดื่มมากมายเรียงรายตามถนนหลายสิบลี้ มีของเหลือจำนวนหลายแสน เมื่อโจโฉโจมตีโตเกี๋ยม เขตแดนของชีจิ๋ว จึงอยู่ในภาวะสงคราม Zhai Rong นำราษฎรหมื่นคนไปยังกองเหลง ที่ซึ่ง Zhao Yu เจ้าเมืองกองเหลงต้อนรับเขาอย่างดี และ Xui Li นายอำเภอ Pengcheng ถูกโตเกี๋ยมขับไล่มาตั้งค่ายอยู่ที่ Moling Zhai Rong โลภอยากได้ความมั่งคั่งและทรัพย์สินของเมืองกองเหลง เขาจึงสังหาร Zhao Yu ในงานเลี้ยง ปล่อยให้ทหารของเขาปล้นชาวบ้านไปทั่ว แล้วข้ามแม่น้ำแยงซีไปอยู่กับ ซีเหล ไม่นานเขาก็ฆ่า ซีเหล เหมือนกัน เล่าอิ้วส่ง Zhu Hao เจ้าเมือง Yuzhang ไปโจมตี Zhuge Xuan เจ้าเมืองที่อ้วนสุดแต่งตั้ง Zhuge Xuan ถอยทัพไปป้องกัน Xicheng หลังจากนั้นเล่าอิ้วจึงยกทัพไปตะวันตกไป Pengze เขาส่ง Zhai Rong ไปช่วย Zhu Hao โจมตี Zhuge Xuan เขาเฉียว บอกกับเล่าอิ้วว่า เมื่อ Zhai Rong นำทัพต่อสู้ เขามักจะห่วงอยู่เสมอว่าเขาจะได้อะไรจากการสู้รบ แต่ Zhu Hao มักจะปฏิบัติต่อผู้คนด้วยดีเสมอ ท่านควรจะเตือน Zhu Hao ให้ระวังตัว เมื่อ Zhai Rong มาถึง เขาล่อลวง Zhu Hao แล้วฆ่าเสียแล้วยึดอำนาจของ Zhu Hao เล่าอิ้วจึงยกทัพไปโจมตีเขา Zhai Rongพ่ายแพ้ หลบหนีขึ้นภูเขา และถูกฆ่าโดยคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น มีราชโองการแต่งตั้งให้ฮัวหิม ขุนนางระดับสูงในสังกัดราชครูมาเป็นเจ้าเมือง Yuzhang จูตี แม่ทัพใหญ่เมืองตันเอี๋ยงขับไล่เค้าก๋องเจ้าเมืองง่อ และยึดเมืองเป็นของตัวเอง เค้าก๋องหนีไปอยู่กับเงียมแปะฮอหัวหน้าโจรภูเขา เตียวเจี๋ยว(น้องเตียวเมา) อยู่ที่เมือง Yongqiu โจโฉล้อมเมืองเขาไว้ เตียวเจี๋ยวพูดว่า มีเพียง Zang Hong เท่านั้นที่จะมาช่วยเราได้ ลูกน้องของเขาบอกว่า อ้วนเสี้ยวและโจโฉมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน Zang Hong เองก็มีตำแหน่งในสังกัดของอ้วนเสี้ยว เขาคงไม่ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างอ้วนเสี้ยวกับโจโฉและก่อเหตุสงครามระหว่างทั้งสองคน เตียวเจี๋ยวบอกว่า Zang Hong เป็นคนหนึ่งในบรรดาคนที่มีคุณธรรมที่สุดของแผ่นดิน เขาไม่เคยละทิ้งข้า สิ่งที่ข้าห่วงคือ อ้วนเสี้ยวจะไม่อนุญาตให้เขามาช่วยข้า Zang Hong ในตอนนั้นเป็นเจ้าเมือง Dong เขาเดินเท้าเปล่า ไปหาอ้วนเสี้ยว ร้องไห้คร่ำครวญวิงวอนขออ้วนเสี้ยวให้ส่งคนไปช่วย เตียวเจี๋ยว แต่อ้วนเสี้ยวปฏิเสธ เขาจึงขออนุญาตจากอ้วนเสี้ยว ขอนำทหารในสังกัดเขาเองไปช่วย อ้วนเสี้ยวก็ไม่อนุญาต เมือง Yongqiu จึงถูกโจโฉยึด เตียวเจี๋ยวฆ่าตัวตาย โจโฉฆ่าทุกคนในตระกูล การตายของ เตียวเจี๋ยวทำให้ Zang Hong เกลียดอ้วนเสี้ยว เขาตัดความสัมพันธ์และไม่เชื่อฟังคำสั่งของอ้วนเสี้ยว อ้วนเสี้ยวจึงนำทัพไปล้อมเมืองเขาไว้ แต่หนึ่งปีผ่านไป เขายังสามารถรักษาเมืองได้อยู่ อ้วนเสี้ยวจึงสั่งให้ ตันหลิม นำจดหมายไปหาเขาบอกให้ยอมแพ้ Zang Hong ข้าเองเป็นคนธรรมดา ไร้ความทะเยอะทะยานและความสามารถ ข้าบังเอิญได้เจอท่านอ้วนเสี้ยวนายของเราเมื่อข้าทำหน้าที่เป็นฑูต และตั้งแต่นั้นข้าก็ได้รับความเมตตา ความปรารถนาดีต่าง ๆ จากท่านอ้วนเสี้ยวเรื่อยมา ดังนั้นข้าจึงสามารถมีตำแหน่งสูงในมณฑลที่ยิ่งใหญ่นี้ได้ ท่านคิดว่าข้ายินดีที่จะต่อต้านเขาในตอนนี้หรืออย่างไร เมื่อข้าได้รับการแต่งตั้งครั้งแรก ข้าเชื่อว่าเราสามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในการกอบกู้แผ่นดินด้วยกัน แต่เมื่อข้ารู้ข่าวว่าบ้านเกิดข้าถูกรุกรากและนายเก่าของข้าตกอยู่ในอันตราย ข้าร้องขอกองทัพช่วยเหลือ แต่ถูกปฏิเสธ ข้าขออนุญาตไปด้วยตัวเอง ก็ถูกระงับไว้ เวลานี้นายเก่าของข้าจึงถึงแก่ความตาย ความจริงใจของข้าถูกปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ข้าจะสามารถกลับไปรับใช้ท่านอ้วนเสี้ยวได้อย่างไร ถ้าข้าทำเช่นนั้น ข้าก็ทำลายชื่อเสียงของตัวเองที่เป็นลูกกตัญญูและขุนนางที่ซื่อสัตย์ นี่คือเหตุผลว่าข้าจำต้องเศร้าโศกเสียใจและหยิบอาวุธต่อสู้ในการจากมา ข้าจำต้องระงับความเสียใจและตัดความสัมพันธ์ของเรา ตันหลิม ท่านจงไปให้พ้นจากเมืองข้า ไปหาประโยชน์ตามที่ท่านต้องการ ข้า Zang Hong ได้อุทิศตัวเพื่อความจงรักภักดีส่วนตัว ท่านรับใช้ ผู้นำทัพพันธมิตร (อ้วนเสี้ยว) ข้ารับใช้เตียงอั๋น (ฮ่องเต้) ท่านอาจจะว่าข้าจะตายและชื่อข้าจะไม่มีใครจดจำได้ แต่ข้าจะหัวเราะเยาะท่านที่มีชีวิตอยู่อย่างน่าอับอาย เมื่ออ้วนเสี้ยวเห็นจดหมายของ Zang Hong เขารู้ว่า Zang Hong ไม่คิดยอมแพ้ เขาจึงเพิ่มทหารเข้าโจมตีอย่างหนัก ภายในเมือง ไม่มีเสบียงอาหารเหลือแล้ว และไม่มีความหวังว่าจะมีคนมาช่วยเหลือจากภายนอก เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีทางหนีไปได้ Zang Hong จึงบอกกับทหาร ขุนนางและประชาชนว่า อ้วนเสี้ยวเป็นคนที่ไร้ศีลธรรม มีความทะเยอทะยานที่ไม่สุจริต ยิ่งไปกว่านั้นเขายังไม่มอบความช่วยเหลือให้กับนายเก่าของข้า เพื่อรักษาเกียรติยศของตัวเอง ข้าจำเป็นต้องสู้ตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่ข้ายินดี แต่ว่าพวกท่านไม่เกี่ยวข้องอันใดกับเรื่องของข้าเลย ไม่มีประโยชน์ที่พวกท่านจะมาจบชีวิตลงที่นี้ ก่อนที่เมืองจะถูกยึด พวกท่านต้องพาครอบครัวหนีจากไป จากคุณ : kazama - [ 7 ก.พ. 49 17:49:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทั้งหมดพากันร้องไห้พูดว่า นายท่านไม่มีเหตุอันใดเลยที่ต้องสู้รบกับอ้วนเสี้ยว และเวลานี้ท่านตกอยู่ในอันตรายเพื่อกอบกู้เกียรติยศของตำแหน่งท่านที่ถูกแต่งตั้งโดยองค์ฮ่องเต้ พวกเราเป็นคนของท่าน เราจะทิ้งท่านไปในเวลาที่ท่านลำบากได้อย่างไร ในตอนแรก พวกเขายังพอหาหนู กระดูกและเอ็นเก่า ๆ แต่เมื่อไม่มีสิ่งใดเหลือพอที่จะทำอาหารกินได้แล้ว ขุนนางผู้หนึ่งรายงานว่า ยังมีข้าวสาม Sheng อยู่ในครัว จึงบอกให้ Zang Hong นำข้าวจำนวนนั้นไปทำข้าวต้มกิน แต่ Zang Hong ถอนใจแล้วพูดว่า ข้าจะสามารถกินคนเดียวได้อย่างไร เขาจึงนำข้าวนั้นไปทำข้าวต้มผสมน้ำจำนวนมากแล้วแจกจ่ายให้กินทั้งกองทัพ เขายังฆ่าเมียน้อยคนโปรดนำร่างนางมาทำอาหารให้ลูกน้องเขา ทั้งหมดพากันก้มหน้าลงแล้วร้องไห้ ทหารและชาวบ้านทั้งชายหญิงเจ็ดแปดพันคนนอนตายพาดทับร่างกัน แต่ไม่มีใครหนีออกจากเมืองหรือคิดต่อต้าน Zang Hong เมื่อเมืองถูกยึด Zang Hong ถูกจับได้ อ้วนเสี้ยวและขุนนางชั้นสูงของเขาจึงไปพบ Zang Hong และพูดว่า Zang Hong ทำไมท่านถึงเนรคุณต่อข้า ท่านจะยอมแพ้แก่ข้าตอนนี้หรือไม่ Zang Hong นอนอยู่กับพื้น แต่เขามองอ้วนเสี้ยวด้วยสายตาดูหมิ่นบอกว่า บรรพบุรูษตระกูลอ้วนล้วนแต่รับใช้ราชสำนักฮั่น ในสี่ชั่วคน ตระกูลอ้วนได้ครองตำแหน่งขุนนางระดับสูงถึงห้าคน หรือจะกล่าวได้ว่าพวกเขาได้สร้างคุณงามความดีให้กับแผ่นดิน แต่เวลานี้ ราชสำนักอ่อนแอและตกอยู่ในหายนะ แต่ท่านที่เป็นลูกหลานตระกูลอ้วนกลับไม่สนใจที่จะสนับสนุน หรือช่วยเหลือเลย ท่านสนใจเพียงประโยชน์ส่วนตัว มีความทะเยอทะยานเกินตัว ท่านฆ่าคนบริสุทธิ์และผู้จงรักภักดีเพื่อสร้างรากฐานอำนาจของท่านเอง ข้าเคยได้ยินกับหูว่า ท่านเรียกท่านเตียวเมาเป็นพี่ชาย ถ้าอย่างนั้นนายของข้า ท่าน เตียวเจี๋ยวก็ถือเสมือนเป็นน้องชายของท่าน ท่านควรจะเป้นพันธมิตรกัน ช่วยกันขจัดขุนนางชั่วและกอบกู้แผ่นดิน ท่านกลับไม่ส่งทัพช่วยเหลือตอนที่เพื่อนของท่านกำลังจะตาย ท่านทำได้อย่างไรกัน ข้าเสียใจที่ตัวเองอ่อนแอเกินไป ไม่สามารถแก้ไขความชั่วร้ายต่าง ๆ ของราชสำนัก แล้วใยท่านมาพูดถึงเรื่องให้ข้ายอมแพ้ท่านอีกเล่า อ้วนเสี้ยวนั้นชอบพอ Zang Hong เป็นอันมาก เขามีความหวังที่จะบังคับให้ Zang Hong มายอมแพ้เขา แล้วเขาจะยกโทษให้ แต่เมื่อได้เห็นว่า Zang Hong หมายความตามอย่างที่เขาพูดจริง ๆ อ้วนเสี้ยวรู้ว่า Zang Hong ไม่มีวันจะกลับมารับใช้เขา เขาจึงฆ่า Zang Hong Chen Rong คนบ้านเดียวกับ Zang Hong เขาชื่นชมในตัว Zang Hong ตั้งแต่เขายังเด็ก ตอนนี้เขามีตำแหน่งในสังกัดอ้วนเสี้ยวเช่นเดียวกัน เขาจึงลุกขึ้นแล้วพูดว่า ท่านเองริเริ่มงานใหญ่ หวังขจัดภัยพิบัติของแผ่นดิน แต่ท่านกลับเริ่มฆ่าขุนนางที่ภักดีผู้ทรงคุณธรรม นี่ถือเป็นลิขิตสวรรค์หรืออย่างไร Zang Hong รวบรวมกำลังพลไปช่วยเหลือนายของเขา ท่านฆ่าเขาได้อย่างไร อ้วนเสี้ยวไม่พอใจ เขาไล่ Chen Rong ออกไปบอกว่า เจ้าเองก็ไม่ใช่ลูกน้องของ Zang Hong ทำสิ่งไร้ประโยชน์ไปเพื่ออะไร Chen Rong หันกลับมาพูดว่า มีกฏที่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้เกี่ยวกับมนุษยธรรมและคุณธรรม ถ้าท่านปฏิบัติตาม ท่านก็ถือเป็นสุภาพชน ถ้าท่านไม่สนใจ ท่านก็เป็นเพียงสามัญชน ข้าขอตายในวันเดียวกับท่าน Zang Hong ดีกว่าอยู่ร่วมใต้อาทิตย์เดียวกันกับท่าน ดังนั้นเขาจึงถูกฆ่าตาย ทุกคนต่างถอนใจกระซิบบอกต่อกันว่า เขาฆ่าคนดีมีคุณธรรม ถึงสองคนในวันเดียวกันได้อย่างไร เมื่อกองซุนจ้านฆ่าเล่าหงี เขาจึงครองมณฑล You แทน เขาจึงมีความทะเยอทะยานมากกว่าเดิม เขาใช้ประโยชน์จากความสามารถในการรบเขา และไม่สงสารผู้ใด เขาจดจำความผิดลูกน้อง และไม่ใส่ใจความชอบของพวกเขา เขาล้างแค้นผู้ใดที่ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่ามองเขาอย่างโกรธเคือง เขาใช้กฏหมายทำร้ายบัณฑิตและสุภาพชน ที่คนทั่วไปเคารพมากกว่าตัวเขา ในขณะที่คนดีมีความสามารถเขากลับปฏิบัติอย่างหยาบช้าและส่งไปในที่ห่างไกลและยากจน เมื่อมีคนถามเหตุผล กองซุนจ้านตอบว่า สุภาพชนเหล่านี้คิดว่าพวกเขาเป็นคนดีมีศีลธรรม ดังนั้นเขาควรได้รับความดีความชอบ พวกเขาไม่รู้สึกขอบคุณในสิ่งที่ข้าทำเลย กองซุนจ้านนิยมชมชอบบรรดาพ่อค้าและคนทั่วไป เขาปฏิบัติเหมือนเป็นพี่น้องและยอมให้ญาติมิตรแต่งงานกับพวกเขา คนเหล่านี้นั้นนิสัยเหมือนอันธพาล คนทั่วไปจึงเกลียดพวกเขา Xianyu Fu ลูกน้องของเล่าหงีพร้อมด้วยคนอื่น รวบรวมกองทัพของมณฑลเพื่อแก้แค้น Yan Rou ซึ่งเป็นคนใจกว้างและซื่อตรง เป็นนายทหารของ Wuhuan ได้เกณฑ์ชนเผ่าและชาวฮั่นหลายหมื่นคนต่อสู้ปกป้องตอนเหนือของ Lu ต่อต้าน Zou Dan เจ้าเมือง Yuyang ที่กองซุนจ้านแต่งตั้ง เขาตัดหัว Zou Dan และสังหารทหารสี่พันนายของ Zou Dan อ๋อง Qiao แห่ง Wuhuan นำชนเผ่าของเขาร่วมกับทหารม้าเจ็ดพันจาก Xianbi ของ Yan Rou และพวก เขาติดตาม Xianyu Fu ลงใต้เพื่อร่วมกับ Liu He ลูกของเล่าหงีและ จ๊กยี่ ลูกน้องอ้วนเสี้ยว กองทัพผสมมีจำนวนแสนคนเข้าโจมตีกองซุนจ้านพ่ายแพ้ที่ Baoqiu พวกเขาสังหารทหารกองซุนจ้านมากกว่าสองหมื่นคน ผู้คนในเมือง Dai Guangyang Shanggu และ Youbeiping ล้วนแต่ลุกฮือขึ้นฆ่าขุนนางที่แต่งตั้งโดยกองซุนจ้านและส่งกองทัพไปร่วมกับ Xianyu Fu และ Liu He กองทัพของกองซุนจ้านพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนหน้าเหตุการณ์นี้ มีเพลงที่เหล่าเด็ก ๆ ร้องกันเล่นตามถนนว่า Yan จะขยายลงทางใต้ Zhaoจะขยายขึ้นทางเหนือ ดินแดนระหว่างสองมณฑลจะเหลือขนาดเพียงหินโม่แป้ง ที่นั้นเท่านั้นที่คุณจะสามารถเอาตัวรอดได้ กองซุนจ้านเชื่อว่า เพลงนี้มีความหมายถึงมณฑล Yi เขาจึงย้ายที่ทำการเขาไปอยู่ที่นั่น เขาขุดคูน้ำถึงสิบแห่งรอบล้อม ภายในคูน้ำเขาสร้างป้อมปราการสูงห้าสิบ หกสิบฟุต มีหอคอยอยู่ข้างบน ป้อมตรงกลางคูน้ำทั้งหมดสูงถึงร้อยฟุต ซึ่งเป็นที่กองซุนจ้านใช้อาศัย ประตูของป้อมนั้นสร้างด้วยเหล็ก แล้วเขาไล่ขุนนางทั้งหมดและไม่อนุญาตให้ผู้ชายที่อายุเกินเจ็ดขวบเข้าในป้อม กองซุนจ้านอาศัยอยู่ที่นั้นพร้อมบรรดาเมียน้อย เอกสารและบันทึกต่าง ๆ อยู่กับเขาที่นั่น เขายังฝึกหญิงในป้อมให้ออกเสียงอย่างพร้อมเพรียงกันเพื่อให้ได้ยินไกลหลายร้อยก้าว เขาให้ลูกน้องของเขาอยู่ไกลออกไป ไม่มีใครที่เขาไว้ใจ ที่ปรึกษาและขุนนางที่มีความสามารถของเขาล้วนแต่หลบหนีไป และเขาเองก็นาน ๆ ครั้งถึงจะออกทำศึกด้วยตัวเอง เมื่อถามเหตุผล กองซุนจ้านบอกว่า ในตอนแรก ข้าขับไล่พวกคนเถื่อนให้พ้นจากชายแดนและทำลายโจรผ้าเหลืองที่ทางแยก Meng ดูเหมือนว่าแผ่นดินสงบสุขแล้ว แต่เวลานี้ทหารต่อสู้กันทุกหนแห่ง สถานการณ์แบบนี้มากเกินกว่าที่ข้าจะรับมือได้แล้ว แผนการที่ดีที่สุดตอนนี้คือละเรื่องสงครามไว้ก่อน หลายปีผ่านไป เหตุการณ์ที่เลวร้ายก็จะผ่านพ้นไปเอง ในบรรดาแม่ทัพทั้งหลาย ไม่มีใครกล้าโจมตีป้อมที่มีหอคอยร้อยกว่าหอคอย และข้ายังมีค่ายพักหลายสิบค่าย หอสังเกตการณ์ และเครื่องกีดขวางต่าง ๆ ซ้ำยังมีเสบียงอาหารกว่าสามล้าน Hu เมื่อเสบียงอาหารหมด เหตุการณ์ร้ายคงจะผ่านพ้นไปหมดแล้ว และข้าจะกลับไปใส่ใจการบริหารบ้านเมืองอีกครั้ง Yufuluo แห่ง Shanyu ใต้ เสียชีวิต Huchuquan น้องชายเขาครองตำแหน่งแทนและจัดตั้งที่มั่นของเขาที่ซินเสีย http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kazama&date=15-11-2005&group=5&blog=1 http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kazama&date=17-11-2005&group=5&blog=1 จากคุณ : kazama - [ 7 ก.พ. 49 17:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สามก๊ก ฉบับหัดเขียน 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4083906/W4083906.html จากคุณ : kazama - [ 7 ก.พ. 49 17:51:24 ]