ความคิดเห็นที่ 1 ในเวลานั้นวังหลวงและบ้านเรือนราษฎรถูกเผาทำลายทั้งหมด ขุนนางใหญ่น้อยต่าง ๆ จึงต้องจัดการเก็บกวาดเศษซากต่าง ๆ และอาศัยในซากปรักหักพังพวกนั้น ทั้งมณฑลถูกควบคุมโดยทหารที่โหดร้าย ไม่มีการส่งเสบียงอาหารมาให้ ขุนนางพากันหิวโหย จนขุนนางระดับ Master of Writing และระดับต่ำกว่าต้องออกไปหาเมล็ดข้าวป่ามาทำเป็นอาหารกินด้วยตนเอง ขุนนางบางคนก็อดตายท่ามกลางเศษซากของบ้านเมืองที่พังพินาศนั้น และหลายคนก็ถูกฆ่าโดยทหาร ในช่วงนั้นมีคำทำนายว่า คนที่มาจะแทนราชวงศ์ฮั่นนั้นจะเป็น “ถนนสูง” อ้วนสุดอ้างว่าชื่อรองของตัวเองนั้นเข้ากับคำทำนายได้เป็นอย่างดี (ชื่อรองของอ้วนสุดแปลว่า ถนนสาธารณะ) ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลอ้วนอ้างว่าตระกูลตนสืบเชื้อสายมาจาก Chen ซึ่งเป็นลูกหลานของฮ่องเต้ Shun และสีเหลืองก็จะแทนที่สีแดงตามลำดับขั้นของวังวนแห่งพลัง (ตระกูลอ้วนนั้นอ้างว่าตัวเองเป็นลูกหลาน Yuan Taotu ซึ่งเป็นชนชั้นผู้ปกครองแคว้น Chen ซึ่งมีเป็นลูกหลานของฮ่องเต้ Shun ได้ปกครองแคว้นนี้ตอนต้นของราชวงศ์ Zhou ซึ่งใช้สีเหลืองแทนพระองค์ ส่วนราชวงศ์ฮั่นนั้นใช้สีแดงแทนสัญลักษณ์ราชวงศ์ ในความเชื่อเรื่องวังวนแห่งพลังทั้งห้า ไฟให้กำเนิดดิน ซึ่งหมายถึงสีแดงของไฟเป็นผู้บุกเบิกให้กับสีเหลืองของดิน โจรผ้าเหลืองเองก็ใช้สีเหลืองเป็นสัญลักษณ์เช่นกัน ก๊กวุยและก๊กง่อก็ใช้สีเหลืองเป็นสัญลักษณ์) ดังนั้นอ้วนสุดจึงวางแผนสถาปนาตัวเองเป็นฮ่องเต้ก่อกบฏต่อราชวงศ์ฮั่น เมื่อเขารู้ว่าซุนเกี๋ยนเจอตราหยกแผ่นดิน อ้วนสุดจึงจับตัวภรรยาซุนเกี๋ยนไว้เป็นตัวประกันและเอาตราหยกมาจากซุนเกี๋ยน หลังจากนั้นเมื่อเขาได้ข่าวการพ่ายแพ้ของฮ่องเต้ที่ Caoyang เขาจึงเรียกประชุมขุนนางหารือเรื่องสถาปนาเป็นฮ่องเต้ ในตอนแรก ไม่มีใครกล้าออกมาคัดค้าน แต่ เอียมเซียงออกมาคัดค้านบอกว่า ในอดีตนั้น ตระกูล Zhou ก่อนจะปราบดาภิเษก ได้สะสมคุณงามความดีต่าง ๆ มากมายตั้งแต่สมัย Hou Ji ถึงสมัยอ๋อง Wen พวกเขาครองดินแดนกว่าสองในสามของแผ่นดิน แต่ยังยอมรับใช้ราชวงศ์ Yin ครอบครัวของท่านประสบความสำเร็จและมีชื่อเสียงมาหลายชั่วรุ่น แต่ยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับความสำเร็จของ Zhou ได้เลย แม้ว่าราชสำนักฮั่นจะอ่อนแอ แต่ก็ไม่สามารถเปรียบได้กับความโหดร้ายของราชวงศ์ Yin อ้วนสุดจึงนิ่งเงียบไป อ้วนสุดส่งเทียบเชิญให้แก่ Zhang Fan บัณฑิตผู้มีชื่อและไม่เคยรับใช้ใครมาก่อน Zhang Fan ปฏิเสธ แต่ส่ง Zhang Cheng น้องชายเขามาแสดงความขอบคุณ อ้วนสุดกล่าวกับ Zhang Cheng ว่า ข้าครอบครองดินแดนกว้างใหญ่ มีประชาราษฎร์และทหารมากมายในปกครอง ข้าต้องการประสบความสำเร็จเฉกเช่น Duke Huan แห่ง Qi หรือฮ่องเต้ Gaozu ท่านคิดว่าข้าสามารถทำได้หรือไม่ ประสบความสำเร็จแน่นอน Zhang Cheng ตอบ ไม่เกี่ยวกับเรื่องอำนาจแต่เกี่ยวกับเรื่องศีลธรรม ถ้าท่านประพฤติตัวเป้นคนดีและตามพระประสงค์ของฮ่องเต้ แม้ว่าท่านจะเป็นเพียงคนทั่วไปไม่มีความสามารถอันใด ก็จะสามารถประสบความสำเร็จเช่นอ๋อง hegemon ได้ แต่ถ้าท่านต้องการยึดครองราชบัลลังค์เป็นของตัวเอง ท่านก็ต้องต่อสู้กับผู้อื่นที่ยังคงภักดีในราชวงศ์ฮั่น และผู้คนของท่านจะก็ละทิ้งท่านไป ในกรณีนั้นท่านไม่มีความหวังจะสำเร็จได้แน่ อ้วนสุดได้ฟังก็คำตอบของ Zhang Cheng ก็รู้สึกไม่พอใจ เมื่อซุนเซ็กรู้ข่าว เขาจึงเขียนจดหมายไปหาอ้วนสุดว่า เมื่อ Cheng Tang โจมตี Jie เขาสามารถอ้างได้ว่า ผู้ครองเมือง Xia ทำความชั่วไว้มากมาย เมื่ออ๋อง Wu ตั้งกองทัพขึ้นต่อต้านราชวงศ์ Zhou เขาก็สามารถอ้างได้ว่า ราชวงศ์ Yin ทำความผิดไว้มากมาย ทั้งสองคนล้วนประกอบคุณงามความดีไว้มาก และในช่วงเวลานั้นฮ่องเต้ได้ละเลยการประพฤติปฏิบัติที่ดี ทั้งสองเลยสามารถอ้างความชอบธรรมล้มล้างพวกเขา แต่สำหรับองค์ฮ่องเต้ พระองค์ไม่ได้ประพฤติสิ่งใดผิดต่อแผ่นดิน เป็นเพราะพระองค์ยังทรงพระเยาว์และอ่อนแอ และตกอยู่ในเงื้อมมือขุนนางที่ชั่วช้า นี่จึงต่างจากสมัย Tang และ Wu ยิ่งกว่านั้น แม้ว่าตั๋งโต๊ะจะชั่วร้าย หยิ่งยโส เผด็จการ และไม่รู้จักยับยั้งความทะเยอทะยานของตัวเอง แต่ตั๋งโต๊ะเองก็ยังไม่กล้าที่จะยึดราชบัลลังค์เป็นของตัวเอง อย่างไรก็ดี คนทั้งแผ่นดินก็พากันเกลียดชังตั๋งโต๊ะ นี่ควรจะเป็นตัวอย่างให้แก่คนที่คิดจะเอาอย่างหรือคิดที่จะประพฤติเลวร้ายยิ่งกว่า ข้าได้ยินมาว่าองค์ฮ่องเต้นั้นชาญฉลาดและปรีชาสามารถ และทรงมีคุณธรรมยิ่งนัก แม้ว่าในตอนนี้ราชสำนักยังไม่ถูกปกครองโดยพระองค์ แต่พสกนิกรต่างซื่อสัตย์ต่อพระองค์ ตระกูลอ้วนนั้นต่างก็ประกอบคุณงามความดีมาห้าชั่วคน และหนึ่งในนั้นเคยเป็นถึงไจเสี่ยง ได้รับความดีความชอบเกินกว่าผู้ใดจะสามารถเปรียบเทียบได้ ท่านควรจะแสดงความจงรักภักดี โดยการแสดงความซื่อสัตย์ต่อราชสำนัก แล้วท่านจะมีชื่อเสียงเเหมือน Dan Duke แห่ง Zhou และ Shi Duke แห่ง Shao แล้วทั้งแผ่นดินจะพากันยกย่องสรรเสริญท่าน ผู้คนมากมายในเวลานี้พากันคล้อยตามคำทำนายและพยายามที่จะทำการโดยไม่คำนึงถึงศีลธรรม คิดแต่เพียงให้เจ้านายของตัวเองพอใจ พวกเขาไม่ใส่ใจในความเป็นไปของบ้านเมือง นี่เป็นสิ่งที่ผู้ปกครองทั้งหลายในอดีตและปัจจุบันควรจะหลีกเลี่ยง ท่านจะควรจะคิดให้รอบคอบอีกครั้ง คำพูดที่จริงใจอาจไม่ถูกใจผู้ฟัง ความคิดที่ตรงกันข้ามอาจนำพาความเป็นศัตรู แต่ถ้าสิ่งใดที่เป็นประโยชน์แก่ความดีและชื่อเสียงของท่าน ข้าไม่กล้าที่จะเก็บคำพูดเอาไว้ ก่อนหน้านั้น อ้วนสุดเชื่อว่า เขาควบคุมดินแดนตอนใต้ของ Huai ไว้ ขณะที่ซุนเซ็กควบคุมดินแดนตอนใต้ของแยงซีและพร้อมที่จะสนับสนุนเขา เมื่อเขาได้รับจดหมายฉบับนี้ เขาเสียใจและหดหู่จนล้มป่วยในที่สุด เขาไม่สามารถรับการโต้แย้งนี้ได้ และซุนเซ็กก็ตัดขาดจากเขา โจโฉอยู่ที่เมือง Xu เขาวางแผนที่จะรับตัวฮ่องเต้มา แต่หลายคนแย้งว่า ดินแดนทางตะวันออกนั้นยังไม่สงบ Han Xian และ เอียวฮอง นั้นประสบความสำเร็จมาหลายครั้งจึงมองความสามารถของศัตรูต่ำไป เราไม่ควรที่จะจัดการกับพวกเขาเร็วนัก ซุนฮิวตอบว่า ในอดีต เมื่อ Duke Wen แห่ง Jin ได้รับตัวอ๋อง Xiang แห่ง Zhou เหล่าผู้ครองเมืองทั้งหลายต่างชื่นชมและรับใช้เขา Gaozu แห่งฮั่นไว้อาลัยให้ฮ่องเต้เฉพาะกาล ผู้คนทั้งแผ่นดินก็ภักดีต่อเขา (ฮ่องเต้เฉพาะกาลเป็นตำแหน่งของ Xin ซึ่งเป็นเชื้อสายราชวงศ์ ถูกตั้งเป็นหัวหน้าเหล่ากบฏต่อต้านราชวงศ์ Qin ปี 206 BC เซี่ยงหวี่หรือฌ้อป้าอ๋องมอบตำแหน่งนี้ให้แก่เขา แต่เซี่ยงหวี่ก็ฆ่าเขาในเวลาต่อมาไม่นาน เมื่อฮ่องเต้ Gao หรือพระเจ้าฮั่นโกโจรู้เรื่อง จึงประกาศไว้อาลัยสามวันและประกาศเป็นศัตรูกับเซี่ยงหวี่) เมื่อก่อนฮ่องเต้ทรงหลบหนีจากเมืองหลวง ท่านก็เป็นคนกลุ่มแรกที่คิดตั้งกองทัพธรรมช่วยเหลือพระองค์ แต่ทัพพันธมิตรต่างขัดขวางซึ่งกันและกันและไม่เชื่อฟังคำสั่งผู้นำ ท่านจึงไม่สามารถช่วยเหลือพระองค์ได้ แต่เวลานี้ฮ่องเต้เสด็จกลับเมืองลกเอี๋ยงแล้ว แต่เมืองลกเอี๋ยงร้างผู้คนมานาน เหล่าคนที่ต้องการกอบกู้ราชสำนัก และคนที่ทุกข์ใจกับอดีตที่ผ่านมา ถ้าท่านอาศัยโอกาสนี้สนับสนุนฮ่องเต้และทำตามความคาดหวังของผู้คน ถือว่าท่านได้ทำตามลิขิตสวรรค์ กระทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยความยุติธรรมและกอบกู้ราชสำนัก เป็นแผนการที่ยิ่งใหญ่ สนับสนุนกิจการของราชสำนัก เรียกคนดีมีฝีมือเข้ารับราชการ ถือเป็นความชอบที่ยิ่งใหญ่ แม้ว่าจะมีกบฏและทรราชย์อยู่ทุกแห่ง แต่พวกเขาจะทำอะไรได้ ใยจึงให้คนอย่าง Han Xian และ เอียวฮอง มารบกวนแผนการใหญ่ของท่าน ท่านควรรีบดำเนินการโดยทันที เพราะเจ้าเมืองทั้งหลายอาจทะเยอทะยานคิดการใหญ่และเหตุการณ์อาจเปลี่ยนไป แม้ว่าท่านจะทำการแผนนี้อีกภายหลัง แต่โอกาสอาจไม่มีซ้ำสอง ดังนั้นโจโฉจึงส่งโจหองนำทัพไปตะวันตกเพื่อรับตัวฮ่องเต้ แต่ตังสินและพวกได้ป้องกันจนโจหองไม่สามารถทำได้ ตังเจี๋ยวสังเกตว่า แม้ เอียวฮอง จะมีทหารมากมาย แต่เขามีคนสนับสนุนในราชสำนักน้อยนิด เขาเขียนถึง เอียวฮอง ในนามของโจโฉว่า ตัวข้ารับรู้ชื่อเสียงและชื่นชมความสามารถของท่านมานาน ข้าขอเสนอความจริงใจอย่างที่สุดของข้าแก่ท่าน ท่านปกป้องฮ่องเต้จากความยากลำบากมากมายและนำตัวพระองค์กลับสู่เมืองลกเอี๋ยง ความสำเร็จของท่านช่างวิเศษยิ่งนัก ไม่มีผู้ใดเทียบได้ ในเวลานี้ มีคนโฉดชั่วมากมายก่อความวุ่นวาย ทั้งแผ่นดินไร้ความสงบ ราชสำนักถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด งานของเราคือการถวายการอารักขาและสนับสนุน เวลานี้คนดีมีความสามารถควรที่จะช่วยสนับสนุนราชสำนัก แต่งานนี้ยากลำบากเกินกว่าที่ใครจะทำได้เพียงลำพัง เหมือนดังอวัยวะของคนเรา ล้วนแต่พึ่งพากันและกัน หากขาดสิ่งใดไป ที่เหลือย่อมทำงานได้ไม่เต็มที่ ท่านเองเป็นคนอยู่ในเมืองหลวง ข้าจะเป็นพันธมิตรของท่านอยู่ภายนอก ข้ามีเสบียงอาหาร ท่านมีกองทัพ เราทั้งสองจะเติมเต็มซึ่งกัน ไม่ว่าเป็นหรือตาย ขอให้ข้าและท่านอยู่ด้วยกัน เอียวฮอง ได้รับจดหมายและรู้สึกยินดี เขากล่าวกับลูกน้องว่า กองทัพมณฑล กุนจิ๋ว ใกล้กับเมือง Xu มีทั้งทหารและเสบียงอาหาร นี่เป็นสิ่งที่ฮ่องเต้ทรงต้องการ พวกเขาจึงร่วมกันแนะนำให้แต่งตั้งโจโฉเป็นแม่ทัพผู้รักษาความสงบตะวันออก และได้รับตำแหน่ง Marquis แห่งหมู่บ้าน Bi ของพ่อเขา จากคุณ : kazama - [ 8 ก.พ. 49 17:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Han Xian ชอบโอ้อวดความสำเร็จของตัวเองและทำตัวหยิ่งยโส ตังสินไม่ชอบใจตัวเขา จึงส่งสารลับไปหาโจโฉ โจโฉจึงนำทหารมาลกเอี๋ยง เมื่อเขามาถึงก็ยื่นบันทึกความผิดของ Han Xian และ เตียวเอี๋ยง ด้วยความกลัวว่าตัวเองจะถูกลงโทษ Han Xian หลบหนีเพียงลำพังไปหา เอียวฮอง แต่เพราะ Han Xian และเตียวเอี๋ยงทำความดีความชอบในการอารักขาฮ่องเต้หลบนี้ ฮ่องเต้จึงสั่งห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก ในวันที่ 28 กันยายน โจโแถูกแต่งตั้งเป็นขุนพลควบคุมภายในและอำนาจในการควบคุมขุนนาง เขาสั่งสังหาร Feng Shi และขุนนางอีกสองคนที่กระทำความผิดทันที โจโฉแต่งตั้งตังสินและพวกอีกสิบสองคนเป็น Marquise ตอบแทนความดีของเขา และแต่งตั้ง Ju Jun เป็นเจ้าเมือง Hongnong และขุนพลกองทัพธนู เพื่อการเสียสละชีวิตที่มีเกียรติของเขา โจโฉเชิญตังเจี๋ยวมาปรึกษาและว่า เวลานี้ ข้ามาถึงเมืองหลวงแล้ว มีแผนใดที่ข้าควรทำต่อไป ตังเจี๋ยวตอบว่า ท่านควรจัดตั้งกองทัพที่จงรักภักดีราชสำนักเพื่อลงโทษเจ้าเมืองที่เหี้ยมโหดและไม่เชื่อฟังราชสำนัก และท่านต้องซื่อสัตย์ต่อฮ่องเต้และช่วยเหลือราชสำนัก นี่เป็นงานของ hegemon ทั้งห้า แต่เหล่าแม่ทัพนายกองที่นี่ล้วนแต่มีความคิดของตนเอง พวกเขาต้องไม่ยอมรับใช้ท่านโดยง่าย ถ้าท่านยังอยู่ที่เมืองลกเอี๋ยง สิ่งที่ควรทำคือการย้ายองค์ฮ่องเต้ไปประทับที่เมือง Xu แต่อีกนัยหนึ่ง ฮ่องเต้ทรงไร้ที่อาศัยและร่อนเร่อยู่นาน เพิ่งจะเสด็จกลับลกเอี๋ยงได้ไม่นาน ผู้คนทั่วแผ่นดินต่างรอคอยเวลานี้ ความหวังที่จะอยู่อย่างสงบสุข ถ้าเราย้ายองค์ฮ่องเต้อีกครั้ง ย่อมเป็นการยากที่จะเอาชนะใจราษฎร แต่ในที่สุด ทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับท่าน ว่าจะปฏิบัติตัวอย่างไรเพื่อให้ได้ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ท่านต้องตัดสินใจให้ดีที่สุด การพาฮ่องเต้เสด็จไปเมือง Xu เป็นความตั้งใจของข้าแต่แรก แต่ เอียวฮอง นั้น อยู่ใกล้เมือง เลียงจิ๋ว และข้าได้ยินมาว่า เขามีกองทัพที่แข็งแกร่งนัก ท่านไม่คิดว่าเขาจะสร้างปัญหาให้แก่ข้าหรือ ตังเจี๋ยวตอบว่า เอียวฮอง ไม่มีเพื่อนในราชสำนัก และเขาเป็นพันธมิตรของท่าน เขาจัดการให้ท่านได้รับตำแหน่งแม่ทัพพิทักษ์ความสงบตะวันออกและตำแหน่ง Marquis ส่งพลนำสารพร้อมสมบัติล้ำค่าไปขอบคุณเขา จะทำให้เขาพอใจในท่าน แล้วพูดกับเขาว่า เมืองหลวงไม่มีเสบียงอาหาร ท่านจึงคิดนำฮ่องเต้ไปประทับที่เมือง Luyang ชั่วคราว เพราะว่าเมือง Luyang ใกล้กับเมือง Xu การขนส่งเสบียงก็จะทำได้สะดวก แล้วจะไม่มีการล่าช้าในการขนส่งหรือขาดเสบียง แม้ว่า เอียวฮอง จะกล้าหาญ แต่เขาไม่ฉลาดนัก เขาจะไม่สงสัยสิ่งใดและยอมรับแผนการนี้ เขาจะไม่สร้างปัญหาให้ท่านแน่นอน วิเศษมาก โจโฉพูดชมขึ้น แล้วโจโฉจึงส่งพลนำสารไปหา เอียวฮอง วันที่ 7 ตุลาคม ฮ่องเต้เสด็จไปตะวันออกผ่านด่าน Huanyuan และเมืองหลวงถูกย้ายไปที่เมือง Xu ในเดือนที่เก้า วันที่ 16 ตุลาคม ฮ่องเต้เสด็จถึงค่ายของโจโแ แต่งตั้งให้โจโฉเป็นแม่ทัพใหญ่ และตั้งเขาเป็น Marquis แห่ง Wuping วังหลวงและแท่นบูชาถุกสร้างขึ้นเป็นครั้งแรกของเมือง Xu ซุนเซ็กวางแผนยึดเมืองห้อยแข เงียมแปะฮอและผู้นำคนอื่นของง่อตั้งค่ายอยู่ในหลายพื้นที่ แต่ละคนมีทหารมากกว่าหมื่น ลูกน้องของซุนเซ็กเรียกร้องให้เขาโจมตีเงียมแปะฮอและพวกก่อน แต่ซุนเซ็กพูดว่า เงียมแปะฮอและพวกไม่ต่างอะไรกับกลุ่มโจร พวกเขาไม่มีความคิดอะไร และสามารถเอาชนะได้อย่างง่ายได้ เขาจึงนำทหารข้ามแม่น้ำ Zhe ยีหวน ขุนนางเมืองห้อยแข พูดกับอองลองว่า ซุนเซ็กเป็นแม่ทัพที่ฉลาดหลักแหลมในการบัญชาการศึก ควรที่จะหลบหนีไป อย่าพยายามสู้ดีกว่า แต่อองลองไม่เห็นด้วย เขานำทัพไปสู้กับซุนเซ็กที่ Guling ซุนเซ็กพยายามที่จะข้ามแม่น้ำหลายครั้ง แต่ไม่สำเร็จ ซุนเจ้งจึงบอกกับเขาว่า อองลองอาศัยกำแพงเมืองป้องกันการโจมตี เป็นการยากที่จะเอาชนะได้ แต่ห่างไปสิบกว่าลี้ทางใต้ มีทางเรียกว่า Zhadu นำทหารอ้อมไปทางนั้นแล้ววกเข้าตีจากด้านหลัง เจ้าจะสามารถโจมตีเขาตอนที่เขาไม่ระวังตัวว่าจะถูกโจมตีจากทางนี้ ซุนเซ็กทำตามคำแนะนำซุนเจ้ง เขาจุดคบไฟมากมายตอนกลางคืนแกล้งเสมือนว่ามีทหารอยู่ที่นี่ครบ และส่งทหารไปถนน Zhadu ต่อสู้กับค่ายอองลองที่ Gaoqian อองลองตกใจ เขาส่งจิวซิ่นเจ้าเมืองตันเอี๋ยงคนเก่านำทัพไปต้านทาง ซุนเซ็กเอาชนะพวกเขาและสังหารจิวซิ่น ส่วนอองลองหลบหนีไป ยีหวน อารักขาอองลองกลับไปถึงค่ายแล้วข้ามทะเลไป Dongye ซุนเซ็กตามโจมตีจนเอาชนะพวกเขา อองลองยอมแพ้ในที่สุด ซุนเซ็กแต่งตั้งตัวเองเป็นเจ้าเมืองห้อยแข เขาตั้งตำแหน่ง ยีหวน เป็นขุนนางตามเดิมและปฏิบัติต่อเขาเหมือนเพื่อน ซุนเซ็กชอบเข้าป่าล่าสัตว์ แต่ ยีหวน ห้ามเขาบอกว่า ท่านมักจะชอบออกไปโดยไม่มีองครักษ์ และผู้ติดตามของท่านก็ไม่มีเวลาพอที่จะเตรียมการให้พร้อม คนของท่านกังวลเรื่องนี้มา ผู้ปกครองที่ไม่ใส่ใจจะสูญเสียอำนาจ ดังเรื่องมังกรขาวที่ปลอมตัวเป็นปลาและถูก Yu Ju ทำร้าย (เรื่องเล่าที่ว่า มังกรขาว ปลอมตัวมาเป็นปลา และถูก Yu Ju ที่เป็นชาวประมงยิงธนูเข้าที่ตา มังกรขาวร้องขอการแก้แค้นจากสวรรค์ แต่สวรรค์ไม่อนุญาต บอกว่า เป็นเรื่องปกติที่ชาวประมงจะทำร้ายปลา ถ้าเขาไม่ปลอมตัวเป็นปลา เขาก็จะไม่ได้รับอันตราย) และงูขาวที่ประมาทจนถูก Liu Ji ฆ่าตาย (Liu Ji ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นหลิวปังหรือพระเจ้าฮั่นโกโจ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ Liu Ji เมามากและต้องการข้ามหนองน้ำ แต่ได้มีงูวิเศษตัวหนึ่งมาขวางทางไว้ Liu Ji จึงฆ่างูนั้น งูตัวนั้นเป็นลูกชายของเซียนขาว Liu Ji เลยใช้สีแดงเป็นสัญลักษณ์ของเขา กล่าวว่า เพราะงูที่เขาฆ่าเป็นลูกชายเซียนขาว คนที่ฆ่าก็คือลูกชายของเซียนแดง) ได้โปรดพิจารณาด้วย ท่านพูดมาถูกต้องยิ่งนัก ซุนเซ็กเห็นด้วย แต่เขาก็ไม่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเขา ในเดือนที่เก้า สามขุนนางชั้นสูง Chunyu Jia เอียวปิวและ Zhang Xi พ้นจากตำแหน่ง ทันทีที่ฮ่องเต้เสด็จไปตะวันออก เอียวฮอง พยายามชิงตัวฮ่องเต้จากมณฑล เลียงจิ๋ว แต่ไม่สำเร็จ ในฤดูหนาว เดือนที่สิบ โจโฉเป็นศัตรูกับเขา เอียวฮอง หนีลงใต้ไปหาอ้วนสุด และโจโฉยึดค่ายเขาที่ เลียงจิ๋ว มีราชโองการไปหาอ้วนเสี้ยว ตำหนิเขาว่า แม้ว่าท่านจะครอบครองที่ดินกว้างใหญ่และมีทหารมากมาย แต่ท่านทำทุกสิ่งเพื่อตัวท่านเอง เราไม่เคยได้ยินว่าท่านเป็นผู้นำเพื่อช่วยเหลือฮ่องเต้เลย เราได้ยินแต่ว่าท่านแก่งแย่งอำนาจและโจมตีผู้อื่น อ้วนเสี้ยวจึงส่งสาร แก้ข้อกล่าวหาเขาทุกข้อหา ในเดือนที่สิบเอ็ด วันที่ 14 ธันวาคม อ้วนเสี้ยวถูกแต่งตั้งเป็น Grand Commandant และได้รับตำแหน่ง Marquis แห่ง Ye อ้วนเสี้ยวรู้สึกลำบากใจและไม่พอใจที่เขาได้รับตำแหน่งต่ำกว่าโจโฉ เขาพูดอย่างโกรธเคืองว่า มีหลายครั้งที่โจโฉตกอยู่ในอันตรายเกือบตาย ข้าก็เร่งรีบไปช่วยเหลือเขา เวลานี้เขาใช้ฮ่องเต้มาออกคำสั่งกับช้า เขาจึงส่งสารไปปฏิเสธไม่รับตำแหน่ง โจโฉกังวลใจมาก จึงขอตำแหน่ง General in Chief ให้อ้วนเสี้ยว ในวันที่ 2 มกราคม โจโฉได้รับแต่งตั้งเป็น Minister of Works และมีอำนาจเหมือนแม่ทัพราชรถและทหารม้า โจโฉแต่งตั้งซุนฮิวเป็นขุนนางเข้าร่วมในท้องพระโรงพร้อมหน้าที่หัวหน้า Master of Writing โจโฉสอบถามซุนฮิวถึงบัณฑิตที่มีความสามารถวางแผน ซุนฮิวจึงแนะนำลูกพี่ลูกน้องของเขา ซุนฮก เจ้าเมือง Shu และกุยแกแห่ง Yingchuan โจโฉเรียกตัวซุนฮกมาเป็น Master of Writing หารือกับเขาและประทับใจในตัวเขาพูดว่า ความสามารถของซุนฮกนั้นพิเศษจริง เวลานี้ข้าสามารถวางแผนการกับเขาได้ จะมีงานราชสำนักใดยากอีก เขาแต่งตั้งซุนฮกเป็น Master of Army ก่อนหน้านั้น กุยแกไปพบอ้วนเสี้ยว ผู้ซึ่งปฏิบัติต่อเขาอย่างดี หลังจากสองสามอาทิตย์ เขาพูดกับ ซินเป๋ง และกัวเต๋า ลูกน้องอ้วนเสี้ยวว่า คนฉลาดล้วนเสาะหานายดี เพื่อที่จะไม่เป็นอันตรายและสามารถสร้างชื่อเสียงที่ดีได้ ท่านอ้วนเสี้ยวนั้นพยายามเลียนแบบ Duke Zhou โดนการทำตัวสุภาพอ่อนน้อมต่อผู้มีความสามารถ แต่เขากลับไม่เข้าใจการนำจุดเด่นของลูกน้องเอามาใช้ เขามีความคิดต่าง ๆ มากมาย แต่น้อยนักที่มีประโยชน์ เขาชอบที่จะวางแผนแต่ไม่เคยตัดสินใจใด ๆ เลย พวกท่านปรารถนาที่จะทำงานกับท่านอ้วนเสี้ยว เพื่อช่วยกอบกู้ราชสำนักในเวลาที่เกิดภัยพิบัติ และช่วยเขาสร้างความมั่นคงในราชวงศ์ฮั่น อย่างไรก็ดี เรื่องนี้ไม่ง่ายเลย ข้าตั้งใจที่จะเริ่มต้นใหม่โดยการหานายคนใหม่ พวกท่านจะมาร่วมกับข้าหรือไม่ ทั้งสองตอบว่า อ้วนเสี้ยวแสดงคุณงามความดีและความใจกว้างต่อทุกคน ผ็คนมากมายล้วนแต่เข้ามารับใช้อ้วนเสี้ยว ยิ่งไปกว่านั้น อ้วนเสี้ยวยังมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในเวลานี้ ถ้าเราจากเขาไป เราจะไปรับใช้ใคร กุยแกรู้ดีว่าพวกเขาไม่มีทางเข้าใจ เขาจึงจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก โจโฉเชิญกุยแกมาพบและปรึกษาหารือกับเขา เขายินดีมากและพูดว่า นี่คือคนที่จะช่วยข้ารวบรวมแผ่นดิน กุยแกเมื่อออกมาก็ดีใจและพูดว่า นี่คือคนที่ข้าคู่ควรจะรับใช้ โจโฉแต่งตั้งเขาเป็นผู้ช่วย Minister of Works โจโฉแต่งตั้ง หมันทอง แห่ง Shanyang เป็นนายอำเภอเมือง Xu ลูกน้องของโจหองหลายคนได้ทำผิดกฏหมาย หมันทอง จับกุมพวกเขาและลงโทษ โจหองเขียนจดหมายไปขู่เขา แต่ หมันทอง ไม่สนใจ โจหองจึงบอกโจโฉ โจโฉจึงเรียกประชุมขุนนางของ Xu หมันทอง รู้ว่าโจโฉต้องการยกโทษให้ขุนนางเหล่านั้น เขาจึงสังหารพวกเขาในทันที โจโฉชอบใจและพูดว่า ท่านช่างมุ่งมั่นในหน้าที่จริง ๆ ขงหยง เจ้าเมืองปักไฮ เป็นคนที่เย่อหยิ่งและทะเยอทะยานที่จะปราบความวุ่นวาย เขามักจะมีความคิดที่ไม่แน่นอนและใช้การอะไรไม่ได้ ในที่ทำการของเขามักเต็มไปด้วยคำพูดที่โอ้อวดเกินจริงเกี่ยวกับการสอบที่แท้จริง พวกเขาสนใจในการตัวอักษรและการเขียนพู่กันอย่างสละสลวย และชอบที่อ่านสิ่งเหล่านั้นดัง ๆ ด้วยความพอใจ แต่การปรึกษาหารือเรื่องบ้านเมืองกลับละเลยเสีย แม้ว่าตัวเขาจะมีอิทธิพลในวงกว้าง แต่กลับไม่สามารถดึงดูดผู้คนไว้ได้ ในตอนแรกมีผู้คนมากมายเข้ารับใช้เขา แต่พวกเขาก็อยู่ไม่นาน ในการแต่งตั้งขุนนาง ขงหยงชอบคนที่แปลกและไม่เหมือนใคร ขุนนางมากมายของเขาจึงเต็มไปด้วยคนที่ฉาบฉวยไร้ประโยชน์ มีความสามารถน้อยนิด ขงหยงเคารพในตัว เต้เหี้ยนบัณฑิตที่มีชื่อเสียงมาก ปฏิบัติต่อเขาเหมือนตัวเขาเองเป็นบุตรหรือหลาน และเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านของ เต้เหี้ยนเป็น หมู่บ้านของท่านเต้ แต่พอบัณฑิตที่มีชื่อเสียงอย่าง Zuo Chengzu และ Liu Yixun ไปเยี่ยมเขา เขากลับไม่ปรึกษาปัญหาบ้านเมืองใด ๆ เลย ขงหยงบอกว่า นี่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและผู้คนจับตาพวกเขาอยู่ ข้าต้องไม่ทำลายชื่อเสียงของเขา เมื่อโจรผ้าเหลืองออกปล้นชาวบ้าน ขงหยงนำทัพออกสู้และพ่ายแพ้ เขาจึงอพยพหนีไป Duchang ในตอนนั้น อ้วนเสี้ยว โจโฉและกองซุนจ้านได้ตั้งแนวป้องกันร่วมกัน กองทัพของขงหยงนั้นอ่อนแอและมีเสบียงอาหารเพียงเล็กน้อย ตั้งทัพอยู่โดดเดี่ยวไม่ติดต่อกับพวกเขา Zuo Chengzu แนะให้ขงหยงไปพึ่งคนที่มีอำนาจมากกว่า แต่ขงหยงไม่ฟังและได้ฆ่าเขาเสีย Liu Yixun จึงไปจากเขา อ้วนถำ ผู้ตรวจการมณฑล เฉงจิ๋ว โจมตีขงหยง พวกเขาสู้กันตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิจนถึงฤดูร้อนจนทหารของขงหยงเหลือเพียงไม่กี่ร้อยคน ลูกธนูพุ่งใส่ค่ายเขาเต็มทั่วท้องฟ้า แต่ขงหยงยังนั่งเอนกายศึกษาตำรา พูดและหัวเราะกับคนอื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมืองถูกยึดจากการโจมตีในยามกลางคืน ขงหยงหนีไปทางเนินเขาตะวันออก แต่ภรรยาและบุตรของเขาถูกจับตัวได้ โจโฉซึ่งรู้จักกับขงหยงมาก่อน เชิญเขามาอาศัยอยู่ด้วยและแต่งตั้งเป็น Court Architect จากคุณ : kazama - [ 8 ก.พ. 49 17:30:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อ อ้วนถำ มาถึงมณฑล เฉงจิ๋ว ครั้งแรก เขตแดนตะวันตกทางแม่น้ำแยงซีของเขาติดกับ เพงง้วนก้วน เขาจึงขยายเขตไปทางเหนือสู้กับ เต๊งไก๋ และทางตะวันออกเขาได้ชัยชนะเหนือขงหยง เขาจึงมีชื่อเสียงมากและผู้คนพากันเคารพเขา หลังจากนั้น เขาได้หลงเชื่อคนชั่วและแต่งตั้งให้เป็นขุนนาง เขามีความทะเยอทะยานมากไปและทำความผิดรุนแรงหลายครั้ง ชื่อเสียงของเขาจึงตกต่ำลง ตั้งแต่สมัย Zhongping ราชสำนักได้แตกแยกและเกิดความวุ่นวาย ชาวบ้านละทิ้งการทำไร่นา เจ้าเมืองต่าง ๆ ตั้งกองทัพต่อสู้กับ และทั้งหมดขาดแคลนเสบียงอาหาร ไม่มีใครที่มีเสบียงอาหารเกินหนึ่งปี เมื่อผู้คนหิวโหยพวกเขาจึงออกปล้นและทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ชาวบ้านจึงอดอยากหิวโหยร่อนเร่พเนจรและตายด้วยภัยธรรมชาติเป็นจำนวนมาก อ้วนเสี้ยวอยู่ทางตอนเหนือของแม่น้ำแยงซี ทหารของเขากินผลของต้นหม่อน อ้วนสุดอยู่ทางแยงซีและ Huai ทหารของเขากินหอยจำพวกหอยกาบเป็นอาหาร ชาวบ้านหลายคนกลายเป็นพวกกินเนื้อคน ทุกตำบลต่างโดดเดี่ยวและตัดขาดจากกัน เมื่อ Zao Zhi ร้องขอให้มีการจัดตั้งไร่นาเพื่อการเกษตรกรรม โจโฉจึงจัดตั้งขึ้น เขาแต่งตั้งให้ Zao Zhi เป็นคนควบคุมดูแลไร่นา และตั้งให้ ยิมจุ๋น เป็นคนควบคุมการทำเกษตรกรรม เขานำคนจำนวนมากมาทำไร่นา ในเมือง Xu สามารถผลิตข้าวได้หลายล้านถ้วยตวง มณฑลและหัวเมืองอื่นจึงเริ่มจัดตั้งฟาร์มเพาะปลูกตาม ๆ กัน จนยุ้งฉางเต็มไปด้วยเมล็ดข้าว โจโฉจึงสามารถยกทัพไปทุกทางโดยปราศจากความกังวลเรื่องเสบียงอาหาร เขาจึงสามารถเอาชนะศัตรูเขาได้ทุกคน เรียกได้ว่าความรุ่งเรืองของกองทัพโจโฉและแผ่นดินเริ่มโดย Zao Zhi และถูกทำให้สำเร็จโดย ยิมจุ๋น อ้วนสุดนั้นเกรงกลัวว่า ลิโป้จะหันมาโจมตีเขา ดังนั้นเขาพยายามเชื่อมความสัมพันธ์โดยให้ลูกชายของเขาแต่งงานกับลูกสาวลิโป้ ลิโป้ตกลงโดยดี อ้วนสุดส่ง กิเหลง นำทัพสามหมื่นเข้าโจมตีเล่าปี่ เล่าปี่ขอความช่วยเหลือจากลิโป้ ลูกน้องของลิโป้พูดกับลิโป้ว่า ท่านต้องการสังหารเล่าปี่มาตลอด เวลานี้ท่านปล่อยให้เป็นหน้าที่ของอ้วนสุดได้ ลิโป้ตอบปฏิเสธ เขาบอกว่า ถ้าอ้วนสุดเอาชนะเล่าปี่ได้ เขาจะเข้าร่วมกับผู้นำกองโจรของภูเขา Tai ทางตอนเหนือ และข้าเองก็จะถูกล้อม ดังนั้นข้าต้องช่วยเล่าปี่ เขาจึงนำทหารพันกว่าคนเดินทัพไปห้ามทัพทั้งสองฝ่าย เมื่อ กิเหลง รู้ว่าลิโป้ยกทัพมา เขาจึงจัดการกองทัพเตรียมการป้องกัน ลิโป้ตั้งค่ายที่ตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง Pei และส่งลูกน้องเขาไปเชิญ กิเหลง และแม่ทัพคนอื่นมา กิเหลง และลูกน้องส่งเทียบเชิญกลับ ลิโป้ไปหาพวกเขา ทั้งหมดดื่มกินร่วมกับเล่าปี่ ลิโป้พูดกับ กิเหลงและพวกว่า เล่าปี่นั้นเป็นเสมือนน้องชายของข้า ตอนนี้เขามีเรื่องบาดหมางกับท่าน ข้าจึงต้องมาช่วยเขา ข้าไม่ใช่คนประเภทที่ชอบหาเรื่องบาดหมางกับใคร จริง ๆ แล้ว ข้าชอบที่จะสร้างความสงบสุขมากกว่า ลิโป้จึงสั่งนายทหารของเขานำ ขวานปลายหอกไปตั้งไว้ที่ประตูค่าย เขาโก่งคันธนูมองไปรอบ ๆ แล้วพูดว่า พวกท่านจงมองดูข้ายิงหนามเล็ก ๆ ของหอกนี้ ถ้าข้ายิงโดน พวกท่านจงถอยทัพกลับทั้งสองฝ่าย ถ้าข้ายิงพลาด พวกท่านสามารถตั้งทัพต่อสู้กันต่อได้ ลิโป้ยิงธนูออกไปและยิงโดนกึ่งกลางของหนามนั้น กิเหลง และคนอื่นทึ่งในความสามารถลิโป้มาก พวกเขาพูดว่า ท่านเม่ทัพ ตัวท่านได้พรจากสวรรค์เป็นแน่แท้ วันต่อมาพวกเขาก็มาพบเพื่อดื่มกินกันอีกครั้ง หลังจากนั้นต่างฝ่ายก็ถอยทัพกลับ เล่าปี่รวบรวมคนสร้างกองทัพ จนมีทหารมากกว่าหมื่นคน ลิโป้กังวลมาก จึงนำทหารโจมตีเล่าปี่ เล่าปี่พ่ายแพ้และหนีไปหาโจโฉ โจโฉต้อนรับเล่าปี่อย่างดี และแต่งตั้งเขาให้เป็นผู้ครองมณฑล อิจิ๋ว แต่โจโฉพูดกับลูกน้องว่า เล่าปี่นั้นมักใหญ่ใฝ่สูง ถ้าไม่วางแผนจัดการเขา เขาต้องกลับมาสร้างปัญหาภายหลังแน่ โจโฉถามความเห็นกุยแกเรื่องนี้ กุยแกตอบว่า ท่านควรกำจัดเล่าปี่ แต่อีกนัยหนึ่ง ท่านรวบรวมกองทัพผู้จงรักภักดีเพื่อกำจัดขุนนางชั่ว ท่านประพฤติตนซื่อสัตย์และอยู่ในศีลธรรมอันดีเพื่อดึงดูดคนดีมีฝีมือให้มาเข้าร่วมกับท่าน ข้ากลัวว่าเวลานี้ท่านยังไม่สำเร็จในเรื่องนี้ เวลานี้ เล่าปี่มีชื่อเป็นวีรบุรุษ ถ้าเขามาขอความช่วยเหลือเราแล้วเราฆ่าเขาเสีย ชื่อเสียงของเราจะด่างพร้อยไปด้วยเพราะการฆ่าคนดี เราควรจะทำเช่นนั้นหรือ บัณฑิตที่ชาญฉลาดและขุนนางทั้งหลายจะรู้สึกไม่มั่นใจและตัวท่านและรู้สึกว่าพวกท่านเลือกนายผิด แล้วใครจะอยู่ช่วยท่านกอบกู้แผ่นดิน แม้ว่าท่านสามารถกำจัดศัตรูที่คุกคามท่านได้หนึ่งคน แต่ท่านทำให้คนทั้งหลายผิดหวังในตัวท่าน นี่เป็นการตัดสินใจที่สำคัญ ขอท่านได้โปรดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน โจโฉหัวเราะชอบใจพูดว่า ท่านพูดถูกต้องแล้ว โจโฉจึงมอบทหารให้เล่าปี่และให้เสบียงอาหาร ส่งเขาไปตะวันออกที่เมือง Pei เพื่อรวบรวมกองทัพที่แตกพ่ายของเขาและวางแผนโจมตีลิโป้ เมื่อเล่าปี่อยู่ที่มณฑล อิจิ๋ว ก่อนหน้านั้น เขาได้แนะนำ Yuan Huan ให้เป็น Abundant Talent ตอนนี้ Yuan Huan เป็นลูกน้องของลิโป้ ลิโป้ต้องการให้เขาเขียนจดหมายด่าเล่าปี่ Yuan Huan ปฏิเสธ ถึงสามครั้ง ลิโป้ขู่เขา แต่ Yuan Huan ก็ยังยืนกรานไม่ยอมทำตาม ลิโป้โกรธมาก เขาแกว่งดาบไปมาต่อหน้า Yuan Huan พูดว่า ถ้าท่านยอมทำตามข้าท่านก็รอดชีวิต ถ้าท่านปฏิเสธท่านก็ต้องตาย Yuan Huan หัวเราะและตอบว่า ข้าเคยได้ยินมาว่า มีเพียงคนดีเท่านั้นที่สามารถทำให้ผู้อื่นละอายได้ ข้าไม่เคยได้ยินว่าคนสามัญทำให้คนอื่นละอายได้ ถ้าเล่าปี่เป็นสุภาพชน เขาย่อมไม่ละอายในสิ่งที่ท่านพูด ถ้าเขาเป็นคนทั่วไป เขาก็ส่งจดหมายนั้นกลับให้ท่าน ถ้อยคำด่าทอในจดหมายก็มาอยู่กับท่าน ไม่ใช่เขา นอกจากนี้ ข้าเคยรับใช้ท่านเล่าปี่มาก่อน ตอนนี้มารับใช้ท่าน ถ้าข้าจากที่นี่ไปและด่าสาบแช่งตัวท่าน สิ่งนั้นจะถูกต้องหรือ ลิโป้ละอายแก่ใจ ล้มเลิกความคิดเขา เตียวเจนำกองทัพเขาโจมตีเมือง Rang ชายแดนของมณฑลเกงจิ๋ว เขาโดนลูกธนูถึงแก่ความตาย ชาวเมืองเกงจิ๋วเสนอให้มีการฉลอง แต่เล่าเปียวบอกว่า เตียวเจมาที่นี่เพราะว่าเขาต้องการเสบียง และเราในฐานะเจ้าบ้านกลับละเลยธรรมเนียมอันดี เตียวเจย่อมไม่ต้องการให้ลูกน้องเขาไม่พอใจที่ขาดเสบียง เขาสมควรได้รับการแสดงความเสียใจไว้อาลัย ไม่ใช่การเฉลิมฉลอง เล่าเปียวส่งคนของเขาไปเชิญกองทัพเตียวเจเข้าเมือง เมื่อทหารกองทัพเตียวเจรู้ข่าว ทั้งหมดต่างยินดีและมอบหัวใจให้แก่เล่าเปียว เตียวสิ้ว ญาติของเตียวเจรับอำนาจควบคุมกองทัพเตียวเจ เขานำทัพไปตั้งค่ายที่ Wan ก่อนหน้านั้น หลังจากที่ฮ่องเต้ออกจากเมืองเตียงอั๋น กาเซี่ยงมอบตราตั้งตำแหน่งของเขาคืนและไปอยู่กับ ตวนอุย ที่ Huayin กาเซี่ยงนั้นมีชื่อเสียงมาจากความสำเร็จของเขาในอดีต และเป็นที่ชื่นชมของกองทัพ ตวนอุย ดังนั้น ตวนอุย จึงปฏิบัติต่อเขาอย่างดียิ่ง แต่กาเซี่ยงลอบวางแผนไปอยู่กับเตียวสิ้วอย่างลับ ๆ มีคนพูดกับเขาว่า ตวนอุย เลี้ยงดูท่านอย่างดี ทำไมท่านจึงคิดจากไป กาเซี่ยงจึงบอกว่า ตวนอุย เป็นคนขี้สงสัย และมักสงสัยว่าข้าต้องการทำอะไร แม้ว่าตอนนี้เขาจะปฏิบัติต่อข้าอย่างดี แต่ไม่ช้าเขาต้องทำร้ายข้าแน่ ถ้าข้าจากไปในตอนนี้ เขาย่อมยินดี และเขาหวังว่าข้าจะสามารถหาพันธมิตรที่ดีให้แก่เขาได้ เขาจะต้องเลี้ยงดูภรรยาและบุตรข้าอย่างดี เตียวสิ้วนั้น ไม่มีผู้ใดวางแผนให้แก่เขา เขาต้องยินดีที่ได้ตัวข้า ดังนั้นทั้งครอบครัวและตัวข้าก็จะปลอดภัย เมื่อกาเซี่ยงไปหาเตียวสิ้ว เตียวสิ้วจึงเลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดี และ ตวนอุย ก็ดูแลครอบครัวเขาอย่างดี กาเซี่ยงสนับสนุนให้เตียวสิ้วเข้าร่วมกับเล่าเปียว เตียวสิ้วก็ตกลงทำเช่นนั้น กาเซี่ยงเดินทางไปหาเล่าเปียวเพื่อบอกเรื่องนี้ เล่าเปียวปฏิบัติต่อเขาอย่างดี แต่กาเซี่ยงได้พูดว่า ในเวลาบ้านเมืองสงบสุข เล่าเปียวมีความสามารถเพียงพอที่จะเป็นสามขุนนางชั้นสูงได้ แต่เขากลับไม่รู้ว่าบ้านเมืองอยู่ในภัยพิบัติ ไม่สนใจที่จะตัดสินใจทำการใด เขาย่อมไม่ประสบความสำเร็จในยุคบ้านเมืองเป็นเช่นนี้ เล่าเปียวรักประชาชนและเอาใจใส่ในบัณฑิต เขายังปกครองบ้านเมืองอย่างดี ไม่มีเหตุวุ่นวายเกินขึ้นในเขตปกครองของเขา บัณฑิตมากมายจากตะวันตก จากมณฑล กุนจิ๋ว และ อิจิ๋ว พากันมาหาเขานับเป็นจำนวนหลายพันคน เล่าเปียวจัดตั้งโรงเรียนสอนประวัติศาสตร์ เขายังสั่งให้ Du Kai แต่งเพลงสำหรับพิธีการ เมื่อวงดนตรีฝึกซ้อมพร้อมแล้ว เล่าเปียวก็ปรารถนาให้ที่จะได้ฟัง แต่ Du Kai บอกว่า ตัวท่านไม่ใช่ฮ่องเต้ การบรรเลงเพลงนี้นั้นทำในวังหลวง นี่เป็นการไม่สมควรที่จะเล่นให้ท่านฟังที่นี่ เล่าเปียวจึงเลิกล้มความคิดไป ยีเอ๋ง แห่ง เพงง้วนก้วน เป็นนักพูดฝีปากเองตั้งแต่ยังเด็ก แต่เขาหยิ่งยโสโอหัง ขงหยงแนะนำเขาให้แก่โจโฉ แต่ยีเอ๋งได้ด่าทอโจโฉ โจโฉโกรธมากและพูดกับขงหยงว่า ยีเอ๋งช่างโง่เง่านัก ข้าสามารถปลิดชีวิตเขาง่ายเหมือนฆ่านก ฆ่าหนูตัวเล็ก ๆ แต่ว่า ยีเอ๋งพอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง มันจึงไม่สมควรที่จะฆ่าคนดีมีความรู้ ถ้าข้าฆ่าเขาตาย ผู้คนทั่วแผ่นดินจะพูดว่าข้าใจแคบยิ่ง โจโฉจึงส่งยีเอ๋งไปหาเล่าเปียว เล่าเปียวต้อนรับเขาอย่างดี ยีเอ๋งสรรเสริญเล่าเปียวเป็นอันมาก แต่เขาล้อเลียนและดูถูกขุนนางของเล่าเปียว ลูกน้องของเล่าเปียวจึงใส่ร้ายเขากับเล่าเปียว เพราะว่าลูกน้องของเล่าเปียวรู้ความประพฤติของยีเอ๋งในอดีต เขาจึงบอกกับเล่าเปียวว่า ยีเอ๋งสรรเสริญความเมตตากรุณาของท่าน พูดว่าเจ้าเมืองตะวันออกไม่มีใครเทียบท่านในเรื่องนี้ได้ แต่เขาเชื่อว่าท่านเป็นคนไม่กล้าตัดสินใจ ในที่สุดท่านต้องพบกับหายนะ แม้ว่ายีเอ๋งจะไม่เคยพูดสิ่งนี้ แต่มันก็เป็นการวิจารณ์ตัวเล่าเปียวอย่างถูกต้อง เล่าเปียวโกรธมาก และรู้ว่าลูกน้องของเขา หองจอเจ้าเมืองกังแฮ เป็นคนอารมณ์ร้อน เขาจึงส่งยีเอ๋งไปหาเขา หองจอปฏิบัติต่อยีเอ๋งอย่างดี แต่เมื่อยีเอ๋งด่าทอเขาในที่สาธารณะ หองจอจึงฆ่าเขา http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kazama&date=18-11-2005&group=7&blog=2 จากคุณ : kazama - [ 8 ก.พ. 49 17:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สามก๊ก ฉบับหัดเขียน 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4086762/W4086762.html จากคุณ : kazama - [ 8 ก.พ. 49 17:32:14 ]