Meenas Kitchen : Chapter 2.
-----------------------------------------------------------------------------------
สมองฉันบ้าฟั่นเฟือนไปแล้วรึไงนะที่ไปตกปากรับคำพ่ออย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะได้อยู่ได้ด้วยเงินแค่นี้
.
จะเป็นไปได้ยังไง เงินหมื่นต้น ๆ นี่ตามแองจี้ไปกินร้านซิลลูเอทที่สยามอาทิตย์เดียวก็หมดเรียบ นี่ยังไม่รวมค่าลิปสติกที่เพิ่งหมดกับเสื้อสุดเก๋ที่เห็นในร้านหัวมุมนั้นอีก
คงต้องบอกลากระเป๋าหลุยส์ใบงามซะแล้ว
โอ๊ย ย ฉันต้องเป็นคนที่โชคร้ายที่สุดในโลกนี้แล้ว มีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกมั้ย ย (> _ <..)
สรุปง่าย ๆ เลยคือสภาวะทางการเงินของบ้านอยู่ในภาวะฉุกเฉินอย่างหนัก หน้าแล้งทำให้ผลผลิตปีก่อนไม่ดีจนพ่อฉันต้องไปกู้เงินมาส่วนหนึ่งเพื่อลงทุนปีนี้ ดันมาเจอราคาส้มตกเพราะล้นตลาดอีก ( นี่มันเป็นผลกรรมที่ฉันทำกระแดะกินแต่แอ๊ปเปิ้ล กีวีไม่ยอมกินผลไม้ไทยรึเปล่าน้อ เฮ้อ
)
เรื่องสำคัญขนาดนี้พ่อกับแม่กลับปิดปากเงียบไม่บอกซักคำเพราะไม่อยากให้ลูกกลุ้มใจ ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกผิดและแย่หนักกว่าเดิม
หนึ่งคือฉันมีความสุขบนกองเงินกองทองใช้เงินอย่างสะดวกมือขณะที่แม่ต้องกุมหัวปวดขมับนั่งกดเครื่องคิดเลข สองคือท่านทั้งสองคงเห็นฉันเป็นเด็กหรือพึ่งพาไม่ได้ขนาดหนักจนไม่คิดว่าฉันจะช่วยทางบ้านอะไรได้เลย
ทั้ง ๆ ที่ลูกสาวคนนี้อายุสิบเก้าแล้วนะ แล้วรายจ่ายส่วนใหญ่ของบ้านก็มาจากฉันทั้งนั้น
อันที่จริงถ้าฉันทนกินข้าวที่โรงอาหาร ทำตัวนิ่งๆ งดเที่ยวงดซื้อของก็อาจจะอยู่ได้ซักสามเดือน แต่กระเป๋าหลุยส์
โอ๊ย ย เลิกคิดถึงหลุยส์ซักนาทีเถอะ~!!
เอาหล่ะ นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงคิดมากเสียดายชีวิตหรูหราไฮโซที่ควรจะได้ใช้มันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะช่วยพ่อแม่ประหยัดรายจ่าย
เริ่มจากตอนนี้เลยดีกว่า
ฉันจะไปเอาสตอเบอร์รี่ที่ได้เมื่อวานมาทำขนมกินเอง ประหยัดค่าขนมไปได้ซักสองวัน
ฉันเคาะประตูเรียกก็เห็นณัชเตรียมตัวพร้อมออกไปเรียนแล้ว ฉันมองสาวสวยในชุดนักศึกษาเปรี้ยวปาด กระโปรงสั้นน่าใจหายพร้อมรองเท้าส้นเข็มสูงสี่นิ้ว ตุ้มหูคู่ใหญ่สวยและหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างพอเหมาะ ต่างจากณัชชากระเซอะกระเซิงคนเมื่อวานโดยสิ้นเชิง
เราทำมาเผื่อ
. ที่ณัชเอามาให้เราเมื่อวานไง
ณัชมองทาร์ตสตอเบอร์รี่แล้วจ้องฉันด้วยสีหน้าประหลาดใจนิด ๆ
หน้าตาน่าทานดีนี่ ขอบใจนะ เข้ามาก่อนสิ
ณัชชวนฉันเข้าห้อง ฉันเลยเดินเข้าไปพร้อมกับส่งสายตาสำรวจไปทั่วห้องนอนของณัช เป็นห้องที่ตกแต่งเรียบง่ายและสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบ มีข้าวของนิดเดียวเท่าที่จำเป็น
ไม่เหมือนห้องสมบัติบ้าของฉันเลย (TT__TT )
แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 49 20:41:01
แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 49 20:36:02
จากคุณ :
อันปังแนน 
- [
12 ก.พ. 49 20:30:45
]
>> ครัวของมีนา : บทที่ 2 - ผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลก ...
