ผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงแห่งชาติใบหน้าถอดสี ใช้สีขาวซีดชนิดซีดมากที่สุดเพื่อ
แสดงอาการตกใจและคาดไม่ถึงในข้อมูลที่ได้รับจากสุภาพสตรีผมชี้ตั้งที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“คุณหมอแน่ใจนะว่าศัตรูใช้อาวุธตัวนี้มาเล่นงานเราแล้ว” ผู้อำนวยการต้องการความ
มั่นใจ ใบหน้ายังใช้สีขาวซีดอยู่เช่นเดิม

“หมอแน่ใจค่ะ แน่ใจมากด้วย จากข้อมูลทางนิติวิทยาศาสตร์ที่เราเก็บมาทั้งหมด
จากชิ้นส่วนต่างๆที่เก็บได้ในที่เกิดเหตุ จากการสัมภาษณ์ผู้อยู่ในเหตุการณ์ และการ
ตรวจ พิสูจน์ทางอารมณ์ของผู้ป่วยทั้งหมดยืนยันตรงกันค่ะท่าน” คุณหมอสาวสวย
ผู้อำนวยการนิติวิทยาศาสตร์แห่งชาติยืนยันพร้อมกับดึงผมปอยสีส้มที่ล้มให้ตั้งขึ้น
เพื่อให้เหมาะสมกับการเป็นผู้อำนวยการที่อายุน้อยที่สุดในที่ประชุมแห่งนี้

“ใครจะเป็นคนรายงานท่านประธานาธิบดี” เสียงผู้อำนวยการคนหนึ่งถามขึ้น ไม่รู้ว่า
เป็นเสียงของใครกันแน่ เพราะในห้องมีผู้อำนวยการฝ่ายต่างๆรวมกันถึงสามสิบกว่าคน

“ผมเอง” ผู้อำนวยการ ฝ่ายความมั่นคงแห่งชาติเสนอตัว พร้อมกับเปลี่ยนใช้หน้าสีแดง
เพื่อบ่งบอกความเอาจริงและโกรธแค้นกับการสูญเสียอย่างมหาศาลที่เกิดขึ้น



ผู้อำนวยการทุกคนยืนขึ้นพร้อมกัน เมื่อท่านประธานาธิบดีเดินจูงสุนัขขนสีทองเข้ามาใน
ห้องประชุม....ประธานาธิบดีต้องเลี้ยงสุนัข ผู้อำนวยการทุกคนเดินเข้าไปลูบหัวสุนัขคน
ละหนึ่งครั้ง ผู้อำนวยการฝ่ายอะลุ้มอล่วยแห่งชาติแอบถอนขนสีทองไปสามเส้นเป็นที่ระลึก
สำหรับการถูกเรียกตัวเข้าประชุมเป็นครั้งแรก

“ขอโทษทีที่มาช้า ปวดท้องนั่งห้องน้ำนานไปหน่อย” ท่านประธานาธิบดีเก็บกระดาษ
ทิชชูที่เหลืออยู่ใส่กระเป๋ากางเกง

“ผมพลาดอะไรไปรึเปล่า”

“ท่านครับ ผมขออนุญาตรายงานสถานการณ์ที่เรากำลังเผชิญอยู่” เสียงของผู้อำนวย
การฝ่ายความมั่นคงดังกังวานขึ้น

“ว่าไป”

“แต่ ท่านครับมันเป็นความลับมาก” ผู้อำนวยการคนเดิมชำเลืองไปที่สุนัขสีทองของ
ท่านประธานาธิบดี

“วิลลี่ พาเจ้าขนทองออกไปก่อน” เสียงของประธานาธิบดีมีอำนาจมาก วิลลี่เดินจูง
เจ้าขนทองออกไป

“เริ่มได้ท่านผู้อำนวยการ”

“ขอบคุณครับท่าน ผมต้องการรายงานให้ท่านทราบว่า กองกำลังของเราหนึ่งหมื่น
สองพันรายที่ส่งไปปฏิบัติภารกิจบนดวงจันทร์ถูกเล่นงานด้วยอาวุธชีวภาพที่รุนแรงมาก
เป็นชนิดที่ถูกห้ามใช้บนโลกตามสนธิสัญญาสงบศึกวาเลนไทน์” ผู้อำนวยการฝ่าย
ความมั่นคงเริ่มรายงาน

“คุณหมายถึง...” ท่านประธานาธิบดีหยุดไว้เพื่อให้ผู้อำนวยการเติมคำในช่องว่าง

“ครับท่าน ท่านเข้าใจถูกต้อง ฝ่ายเราถูกโจมตีด้วยอาวุธชีวภาพ...ความรัก...”
เสียงของผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงสั่นเครือ ใช้ใบหน้าสีแดงเข้ม


“ความรัก” ประธานาธิบดีอุทานเสียงดังด้วยความแปลกใจ


พร้อมๆกับผู้อำนวยการฝ่ายอีกหลายคนเอามือปิดปากตัวเองบ้าง ตบอกตัวเองบ้าง
ด้วยความตกใจและคาดไม่ถึงประปนกัน บางคนที่ตกใจมากถึงกับตบอกคนอื่น
เลยถูกตบกลับ

“ทุกคนอยู่ในความสงบด้วย ผมต้องการการยืนยัน” ประธานาธิบดีหันไปทางคุณหมอ
ผู้อำนวยการฝ่ายนิติวิทยาศาสตร์แห่งชาติ

“ยืนยันค่ะท่าน เหลือผู้ปลอดภัยกลับมาประมาณห้าคนที่พอจะซักถามได้” คุณหมอ
ตอบโดยไม่ลืมลุกขึ้นยืนด้วย


ห้องประชุมเงียบ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใดๆแม้กระทั่งเสียงหายใจ โทรศัพท์มือถือ
ทุกคนถูกปิดตั้งแต่ก่อนเข้าประชุมตามคำเตือนที่หน้าจอโปรเจกเตอร์กลางห้องแจ้งไว้
ก่อนจะฉายภาพความสูญเสียที่เกิดขึ้นบนดวงจันทร์ .......ดวงจันทร์ที่เคยส่องแสง
ขาวนวลเย็นตา บัดนี้ถูกสีชมพูระเรื่อฉาบทับครอบคลุมดาวเคราะห์บริวารของโลก
ดวงนี้ไปกว่าครึ่งแล้ว

“ผมจะไปที่นั่น” ท่านประธานาธิบดีประกาศด้วยเสียงจริงจัง ท่ามกลางการตกตลึง
ของทุกคน

“เราจะยอมเสียดวงจันทร์ไปไม่ได้ เราจะยอมให้เชื้ออาวุธร้ายตัวนี้ลามมาถึงโลกไม่ได้”
ประธานาธิบดีลุกขึ้นยืน มองไปที่แผนที่โลกแบบสามมิติขนาดสามเมตรครึ่งบนผนัง
ด้านขวาของห้อง

“เราจะต้องเสียสละเพื่อความสงบสุขของโลกมนุษย์”

ผู้อำนวยการฝ่ายทุกคนยืนขึ้นปรบมือแสดงความชื่นชมอยู่ราวห้านาที ก่อนจะทยอย
เดินหลบออกจากห้องประชุมรูปไข่เจียวทีละคน

ในห้องประชุมเงียบจากเสียงปรบมือไปนานแล้ว เหลือผู้อำนวยการอยู่สามคนที่...ออก
จากห้องไม่ได้เพราะท่านประธานาธิบดีขวางทางไว้



โลกเปลี่ยนไปมาก กลายสภาพเหมือนดาวดวงอื่นในระบบจักรวาล แห้งแล้ง ดินเป็น
ฝุ่นสีแดง ความเขียวขจีจากพรรณไม้เหลือเพียงกิ่งก้าน พื้นทะเลมหาสมุทรกว้างใหญ่
ที่มองเห็นเป็นสีฟ้าครามสวยยามเมื่อมองลงมาจากหน้าต่างยานอวกาศ เปลี่ยนเป็น
สีน้ำเงินเข้มคล้ำด้วยปริมาณน้ำที่เหลือเพียงครึ่ง อีกครึ่งหนึ่งกลายเป็นไอน้ำเค็มๆลอย
ขึ้นปกคลุมโลก โลกจึงเค็มมาก...

สายลมโชยเอื่อยต้องกิ่งไม้ที่พยายามรักษาใบเพียงน้อยนิดเอาไว้ให้ยืนนานเท่าที่มันจะ
ทำได้ นกน้อยพยายามทำรังแต่...ยากมาก ใบไม้น้อยเกินไป มีใบไม้เพียงสองสามใบ
ที่เหลืออยู่บนแต่ละต้น แทบจะไม่เพียงพอให้ต้นไม้เหล่านั้นสังเคราะห์แสงสร้างอาหาร
เลี้ยงตัวเองได้ เกิดการหยิบยืมคลอโรฟิลสารสังเคราะห์แสง ติดหนี้สินและลักขโมย
อาหาร เดือดร้อนทั่วทุกหย่อมต้นไม้มาก

มนุษย์ เกาะเกี่ยวกันอยู่ด้วยภาระหน้าที่ความรับผิดชอบ...ตามกฎหมาย การแต่งงาน
เกิดจากผลการจับคู่ของระบบประมวลผลกลางประชากรกลาง ผ่านการวิเคราะห์ในระ
ดับดีเอ็นเอเพื่อให้เกิดคู่ที่เหมาะสมและแข็งแรง เกิดภูมิต้านทานโรคในระดับสูงสุด
เกิดลูกหลานที่มีระดับไอคิว อีคิว เอ็มคิว สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพื่อพัฒนาการให้ถึงขีด
สุดของมนุษย์ชาติ เหมือนการคัดเลือกสายพันธุ์พืชในสมัยโบราณ ครอบครัว...
เปลี่ยนความหมายไปสิ้นเชิง


ความรัก หายไปนานแล้ว ผลข้างเคียงจากการติดอาการความรักเป็นสิ่งน่ากลัวและ
นักวิทยาศาสตร์ยังหาวัคซีนรักษาไม่ได้



ก่อนเดินทางไปปฏิบัติภารกิจกอบกู้ดวงจันทร์ ทุกคนต้องฉีดวัคซีนความเกลียดชังเพื่อ
สร้างภูมิต้านทาน ป้องกันการติดเชื้อความรัก นักข่าวที่อาศัยกระสวยขนส่งซี130
บางคนเกิดแพ้วัคซีน ถึงขั้นชกต่อยกัน จึงถูกส่งตัวลงก่อนยานจะทะยานขึ้นจากพื้น
พร้อมกับยานกระสวยอวกาศหมายเลขหนึ่งของท่านผู้นำและคณะ มุ่งหน้าสู่ดวงจันทร์
ที่กำลังกลายเป็นสีชมพู ลอยอยู่บนท้องฟ้า และจะเปล่งประกายสีชมพูเต็มดวงในคืน
วันวาเลนไทน์ วันวาเลนไทน์ซึ่งถูกยกเลิกไปจากโลกนานแล้ว เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อ
...ความรัก


บนกระสวยอวกาศหมายเลขหนึ่ง ขณะวิ่งอ้อมไปยังด้านมืดของดวงจันทร์ เพื่อลง
จอดที่ท่ากระสวยกระต่ายหมายจันทร์ที่72

“ขอข้อมูลของอาวุธชีวภาพความรักที่ชัดเจนกว่าที่คุยกันในห้องประชุมหน่อยสิ” ท่าน
ประธานาธิบดีหันไปหาผู้อำนวยการฝ่ายอะลุ้มอล่วยแห่งชาติ ที่ต้องขึ้นกระสวยเพราะ
ถูกจับได้ว่าถอนขนหมาสีทองไปสามเส้น

“Love is a malady without a cure ความรักเป็นโรคที่ไม่มีทางแก้ ครับท่าน” ผู้อำ
นวยการฝ่ายอะลุ้มอล่วยพยายามตอบโดยอาศัยข้อมูลที่ได้จากการค้นคว้ามาอย่างหนัก

“น่ากลัวกว่าที่คิดไว้ แล้วท่านว่ายังไง” เป็นคิวของผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงแห่งชาติ

“Love’s the fragility of the mind ความรักเป็นเพียงความอ่อนแอของจิตใจ ครับท่าน”
ผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงกล่าวโดยใช้สีหน้า สีธรรมชาติ

“จากการพิสูจน์หลักฐานในที่เกิดเหตุสรุปได้ว่า Love is blind ความรักทำให้ตาบอด
ค่ะท่าน” คุณหมอผมหลากสีสวยงามผู้อำนวยการฝ่ายนิติวิทยาศาสตร์แห่งชาติให้ข้อ
มูลเพิ่มเติม

“It’s love that makes the world go round รักนั่นเองที่ทำให้โลกอลเวง” ท่านประ
ธานาธิบดีสรุปจากข้อมูลที่ได้รับ แล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่างกระสวยอวกาศ
ภายนอกยานมีเพียงความมืดมิดของอวกาศ และกลุ่มดาวลูกไก่คิดถึงแม่ที่ส่งประกาย
ทักทาย ภารกิจอันยิ่งใหญ่และยุ่งยาก รอการแก้ไขอยู่บนดวงดาวเบื้องล่าง ที่กำลัง
กลายเป็นสีชมพู


บรรยากาศของการบรรยายสรุปสถานการณ์ในห้องประชุมห้าเหลี่ยมของท่ากระสวยกระ
ต่ายหมายจันทร์ที่72 เป็นไปอย่างอึดอัด...มาก

“บรรยากาศอึดอัดมาก” ท่านประธานาธิบดีกล่าวทำลายความเงียบ

“ครับท่าน สถานการณ์ไม่สู้จะดีนัก” ท่านนายพลประจำกองทัพน้อยแห่งดวงจันทร์
พยายามให้ข้อมูล

“ผมหมายถึง ห้องมันเล็กมาก อึดอัด” ประธานาธิบดีพยายามทำความเข้าใจ

รปภ.จึงให้นักข่าวที่นั่งตักคนอื่นอยู่และผู้ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยแต่สนใจใคร่รู้มาก ออก
จากห้องประชุมไปติดตามความคืบหน้าจากจอโทรทัศน์ภายนอก ซึ่งถ่ายทอดสดการ
ปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ของท่านประธานาธิบดีตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

“อาวุธชีวภาพความรักทำให้คนของเราที่ติดเชื้อ ทำสิ่งต่างๆอย่างไร้เหตุผล กระทบ
ต่อภารกิจของเราอย่างรุนแรงครับท่านประธานาธิบดี” นายพลเริ่มรายงาน

“ทำทุกอย่างแม้จะไม่มีเหตุผล” ประธานาธิบดีกล่าวย้ำ

“ครับท่าน พวกที่เริ่มติดเชื้อจะมีอาการยิ้มทั้งวัน ดวงตาเป็นประกายเยิ้ม เหม่อลอย
พวกที่ติดเชื้อนานและมีอาการอกหักแทรกซ้อน อาการจะรุนแรงกว่า บางรายยืนตาก
ฝนทั้งวันโดยไม่ทราบสาเหตุ บางรายวิ่งไปร้องไห้คร่ำครวญไป บางรายเริ่มทำร้ายตัวเอง
และคนรอบข้าง”

“อกหัก” ประธานาธิบดีพูดซ้ำด้วยทีท่าไม่เข้าใจความหมาย

“อกหัก เป็นศัพท์ทางเทคนิคเฉพาะโรคค่ะท่าน แสดงถึงอาการผิดหวัง” ผู้อำนวยการ
นิติวิทยาศาสตร์ให้ข้อมูลเพิ่มเติม

“ขอบคุณมากคุณหมอ คุณเก่งสมคำร่ำลือจริงๆด้วย” ท่านนายพลหันไปขอบคุณ
พร้อมกับส่งสายตาแปลกๆที่คุณหมอจับความหมายไม่ได้ แต่รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว
อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“สิ่งที่เรากังวลมากคือระยะเวลาการฟักตัวหลังการติดเชื้อที่ไม่ชัดเจน จะรู้ผลว่าติดเชื้อ
ก็ต่อเมื่อพบตัวเร่งปฏิกิริยาที่เข้ากันได้ เมื่อนั้นการรุกลามของเชื้อก็จะเกิดขึ้นอย่างรวด
เร็วมาก” ท่านนายพลให้ข้อมูลต่อทันที

“เราจำกัดการขยายตัวโดยเริ่มที่ลดปริมาณตัวเร่งปฏิกิริยาได้มั๊ย” ประธานาธิบดี
เสนอความเห็น

“เป็นไปได้ยากมากครับท่าน ผลจากการเก็บข้อมูลภาคสนามพบว่า ตัวเร่งปฏิกิริยา
แตกต่างกันไปสำหรับผู้ติดเชื้อแต่ละราย บางรายตัวเร่งปฏิกิริยาเป็นเพศตรงข้ามหน้า
ตาดีขาว หมวย สวย หรือไม่ก็หล่อล่ำ บางรายตัวเร่งกลับเป็นเพศตรงข้ามที่หน้าตา
ธรรมดา อ้วน ดำ แต่ก็มีจำนวนหนึ่งที่ตัวเร่งเป็นเพศเดียวกัน การป้องกันที่ตัวเร่ง
ปฏิกิริยาจึงเป็นไปอย่างยากลำบากมาก และเป็นไปได้ว่าอาวุธชีวภาพตัวนี้มีหลายสาย
พันธุ์ ครับท่าน” ท่านนายพลจบการบรรยายด้วยการชำเลืองมองที่คุณหมอสาวสวย
ผู้อำนวยการนิติวิทยาศาสตร์แห่งชาติ

“สิ่งที่เราได้ปฏิบัติการไปแล้วคือการแบ่งแยกพื้นที่ติดเชื้อ สีเหลืองคือพื้นที่ที่เพิ่งเริ่มพบ
ผู้ติดเชื้อ สีส้มคือพื้นที่ที่พบผู้ติดเชื้อจำนวนมาก สำหรับพื้นที่สีแดงคือพื้นที่ที่พบว่ามี
ผู้ติดเชื้อจำนวนมากทั้งกลุ่มเริ่มต้น กลุ่มเชื้อลุกลาม กลุ่มอกหัก และคาดว่าจะเป็น
แหล่งกำเนิดและกระจายเชื้อ ครับท่าน” ผู้อำนวยการกล่าวต่อจากนายพลผู้ใต้บังคับ
บัญชา พร้อมกับฉายข้อมูลขึ้นจอพลาสม่ากลางห้องประชุม