ความคิดเห็นที่ 1 Love is...... เคยคิดกันบ้างไหมว่ารักคืออะไร บางคนบอกว่ารักคือทุกข์ บางคนบอกว่ารักคือการให้ บางคนบอกว่ารักคือความเจ็บปวด แต่สิ่งที่เชื่อมาตลอดก็คือ รักคือรัก มีคนอยู่คนนึง เขาเป็นคนที่ไม่เหมือนใคร แต่เขาก็ไม่ได้สะดุดตาเราตั้งแต่แรกพบ แต่ก็สะดุดใจทันทีที่สบตา พอยิ่งได้รู้จัก ยิ่งได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ตรงใจ ผู้ชายคนนึง สามารถทำให้โลกสีเทาของอีกคนสว่างไสว เขาไม่เคยมาเอาใจ หรือดูแล สิ่งเดียวที่เขาให้คือรอยยิ้ม แต่นั่นก็มากกว่าความใส่ใจใดๆ ทั้งปวง หากว่าเขาได้อ่านเรื่องต่อไปนี้ขึ้นมา อยากจะบอกว่า "ขอบคุณ" กับรอยยิ้มที่มีให้กันมา ขอบคุณที่ทำให้โลกทั้งใบของเราสว่างไสวขึ้นได้ ขอบคุณที่ยังเหมือนเดิม ขอบคุณจริงๆ ........ ฟ้าใสคลิ๊กปุ่มยืนยัน เพื่อโพสต์ข้อความที่เขียนลงไปในบลอกของตัวเอง ทีแรกฟ้าใสเองก็ไม่ได้รู้จักบลอกอะไรนี่หรอก เพียงแต่ว่าเธอเป็นสมาชิกของ pantip.com พอเขามีบริการบลอกแก่สมาชิกเธอก็เลยลองเล่นสักหน่อย ยิ่งเล่นก็ยิ่งติดใจ ในบลอกไม่มีเพื่อนในชีวิตจริงมาอ่าน มีแต่เพื่อที่เธอไม่เคยรู้จักหน้าค่าตามาอ่าน ทำให้ฟ้าใส 'กล้า' ที่จะเขียนอะไรที่เป็นความในใจออกไป ข้อความที่ฟ้าใสโพสต์เป็นข้อความที่เขียนระบายความในใจถึงผู้ชายคนหนึ่ง และแน่นอนว่า คนๆ นั่นก็คือแฟนของเธอ หลายๆ คน มองว่าฟ้าใสเป็นผู้หญิงที่โชคร้าย เพราะส่วนใหญ่จะมองว่าแฟนของฟ้าใสเป็นคนที่ไร้ความโรแมนติกชนิดที่เรียกว่าไร้อารมณ์อย่างสิ้นเชิง แต่ฟ้าใสกลับคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก เพราะด้วยความที่แฟนของเธอไม่ใช่คนโรแมนติก แต่เขาก็มีรอยยิ้มที่สดใส และที่สำคัญ เขาไม่เคยนอกใจเธอ ครั้งแรกที่ฟ้าใสเจอสายลม ผู้ชายที่ทำหน้าตายได้มากที่สุดเท่าที่เคยรู้จัก เขาไม่ใช่คนที่หน้าตาดีอะไร แต่ทันใดที่สบตากับเขา เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกหยุดนิ่ง และมีแค่เขากับเธอเท่านั้น นัยน์ตาคมๆ ที่มีแววอ่อนโยนอยู่คู่นั้น ตรึงหัวใจของเธอไว้ตราบจนทุกวันนี้ "วันที่ 14 นี้ไปไหนกันไหมไปหาร้านบรรยากาศดีๆ กินข้าวกันสองคน" ฟ้าใสถามคนรักด้วยความสดใส แม้ว่าจะบอกกับตัวเองว่า อย่าหวังเอาความโรแมนติกจากผู้ชายคนนี้ แต่ลึกๆ ก็อดที่จะอยากได้อย่างคนอื่นบ้างไม่ได้ "ทำงานน่ะ คงไปไหนไม่ได้ แล้วทำไมถึงอยากไปเที่ยวนั้นล่ะ งานยุ่งไม่ใช่เหรอ" ....แป่ว..... ขนาดไม่รู้ว่าวันอะไร ก็อย่าไปคาดหวังเลยว่าจะได้ของขวัญ ปีที่แล้วกว่าจะลากไปได้ก็แทบตาย แล้วสุดท้ายก็นั่งกินก๋วยเตี๋ยวข้างทาง ...เฮ้อ...กรรมของฟ้าใส   "วันนี้มาอีกแล้วนะจ๊ะฟ้าใส" เสียงพี่ที่ทำงานดังขึ้น เขารู้ดีว่าทุกวันที่ 7 ของทุกเดือน จะมีช่อกุหลาบสีขาวช่อเล็กๆ มาส่งให้กับเพื่อนร่วมงานรุ่นน้องคนนี้เสมอ เพราะเป็นวันที่ที่ฟ้าใสเกิด และทุกวันที่ 14 กุมภา ก็จะมีดอกไม้ช่อใหญ่ พร้อมตุ๊กตาหมีมาส่งให้ถึงที่ทำงาน "ค่ะ" ฟ้าใสรับยิ้มๆ พร้อมกับรับช่อดอกไม้มาแล้วแตะที่กลีบกุหลาบอย่างแผ่วเบา แล้วก็อมยิ้มขึ้นมา พลางคิดถึงกุหลาบดอกเล็กๆ ดอกหนึ่ง วันแรกที่ฟ้าใสเห็นกุหลาบสีขาวดอกเล็กๆ บนโต๊ะนักเรียน เธอสงสัยเหลือเกินว่าใครเอามาวางเอาไว้ และวางผิดหรือเปล่า เธอเฝ้าถามเพื่อนๆ แต่ก็ไม่มีใครรู้คำตอบของคำถาม ดอกกุหลาบที่ไม่มีที่มาที่ไป และพอเธอเริ่มทำงาน กุหลาบที่เคยมีมาทุกวันก็กลายมาเป็นเดือนละช่อ แรกเริ่มฟ้าใสก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครที่ตาบอดส่งดอกไม้ให้กับเธอทุกวัน แต่พอนานๆ เข้าความอยากรู้ก็จางลง สิ่งที่ฟ้าใสทำก็คือ ปล่อยให้มันเป็นไป การที่ไม่รู้ก็ทำให้เธอมีความสุขกับชีวิตในฝัน ได้เฝ้าจินตนาการถึงคนที่ส่งดอกไม้ให้และขณะเดียวกัน เธอก็พบกับคนๆ หนึ่งที่เข้ามาในชีวิต ผู้ชายที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอเต้นผิดจังหวะไปมากโข....สายลม วันที่สายลมบอกรักกับเธอ อืม.... จะว่าไปมันก็ไม่เชิงบอกรัก วันนั้นเป็นวันที่สายฝนโปรยปราย แล้วฟ้าใสก็ติดอยู่กับสายลมบริเวณอาคารเรียนหลังหนึ่ง เวลานั้นเป็นเวลาเย็นมากแล้ว แต่สายฝนก็ไม่ยอมที่จะหยุดพักให้คนที่ติดอยู่ในอาคารได้กลับบ้านเลย อากาศภายนอกที่เริ่มจะเย็นลง ทำให้ฟ้าใสห่อไหล่ แล้วถูแขนไปมาเบาๆ แล้วเสื้อนักเรียนชายบางๆ ก็ห่มมาที่ตัวของฟ้าใส ขณะที่เขาเหลือเพียงเสื้อกล้ามสีขาวเพียงตัวเดียวเท่านั้น ฟ้าใสไม่ปฏิเสธน้ำใจที่เขามอบให้ ก็เหมือนกับว่า ฟ้าใสไม่ได้ปฏิเสธความสัมพันธ์ที่เขาหยิบยื่นมาให้เช่นกัน ไม่มีการพูดจาหรือบอกรักใดๆ แต่หลังจากวันนั้น ทั้งสองก็เป็นเงาตามตัวกัน ที่ไหนมีฟ้าใส ที่นั่นก็ต้องมีสายลม ยังมีต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 49 00:01:32 จากคุณ : หนอนแว่นตาโต (หนอนแว่นตาโต) - [ 13 ก.พ. 49 23:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อค่ะ "เมื่อไหร่พวกมรึงจะแต่งงานกันวะ" เสียงเพื่อนคนนึงถามสายลม ทำให้เขาถึงกับสำลักน้ำ "เดี๋ยวหมาคาบไปกินแล้วมรึงจะรู้สึก" สายลมส่ายหัวเบาๆ การส่ายหัวของเขาแปลได้หลายความหมาย ทั้งเรื่องเขายังไม่แต่งงาน และเรื่องที่จะมีหมาคาบฟ้าใสไป เขามั่นใจว่าฟ้าใสเองก็มั่งคงพอ ระยะเวลา เกือบ 10 ปีที่คบกันมาบอกอะไรหลายๆ อย่าง รักของพวกเขาแม้ว่าจะไม่หวือหวา แต่ก็มั่นคงเสมอมา สายลมไม่ชอบการเซอร์ไพส์ เพราะเขาบอกกับใครๆ ว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ แต่วันนี้สายลมวนรถมาหาฟ้าใสโดยที่ไม่บอกล่วงหน้า และก็เป็นอีกครั้งที่เขาบอกกับตัวเองว่าเขาไม่ชอบการเซอร์ไพส์เสียจริงๆ "ใสอยู่ที่ร้านสุโขสมโมสรกับเพื่อนที่ทำงาน ก็ลมไม่บอกว่าจะมารับนี่นา" เสียงใสๆ ของฟ้าใสผ่านมาทางคลื่นไมโครเวฟ ทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วอัตโนมัติ ....เขาชักไม่ชอบการเซอรไพส์ขึ้นมาจริงๆ เสียแล้วสิ..... "กลับกี่โมงจะไปรับ" สายลมเสียงเครียดขึ้นมาทันที "อื้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเพื่อนไปส่ง" สายลมรับคำอีกสองสามคำก่อนที่จะวางสายไป วันนี้ชายหนุ่มบอกกับตัวเองว่าเขาไม่ได้อยากจะเจอหน้าแฟนสาวเลย แค่เขาอยากจะมาเอาแผ่นเกมที่อยู่ที่บ้านของฟ้าใส...ก็เท่านั้น แต่ตอนนี้เขาก็อยู่หน้าบ้านของฟ้าใสแล้ว สายลมเปิดประตูเข้าไปอย่างคุ้นเคย แล้วเขาก็ได้ยินเสียงคุยหัวเราะคิกคักจากทางสวนบ้าน เขาจะไม่รู้สึกหงุดหงิดเลยถ้าอีกเสียงไม่เป็นเสียงของผู้ชาย .....นี่เป็นอีกครั้งที่เขารู้สึกเกลียดการเซอร์ไพส์..... "ลม มาได้ไง" ฟ้าใสยังคงยิ้มให้เขาเหมือนเคย เขาปรายตามองดูชายหนุ่มอีกคนที่มองเขา แล้วสายลมก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นมองดูเขาอยู่เช่นกัน แถมยกมุมปากขึ้นราวกับจะท้าทายอะไรกับเขา "จะมาเอาแผ่นเกม" สายลมพูดเหมือนกับที่ท่องเอาไว้ ฟ้าใสสอบถามเขาว่าอยากได้แผ่นไหน แล้วก็เดินหายเข้าไปในบ้าน ปล่อยให้ชายหนุ่มเผชิญหน้ากันตามลำพัง "คุณสายลม 'เพื่อน' สมัยเรียนมหา'ลัยของใสใช่ไหม" ทัศน์เน้นคำว่าเพื่อนเป็นพิเศษ ทำให้สายลมรู้สึกหงุดหงิดยิ่งนัก เขาอยากรู้เหลือกินว่าไอ้หน้าจืดคนนี้มาวนเวียนในชีวิตของ 'คนรัก' ของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ถ้าเดาไม่ผิด ก็คงจะเป็นช่วงที่เขางานยุ่งๆ นั่นแหละ ...อา นี่เขาละเลยฟ้าใสมากเกินไปหรือเปล่า??? สายลมตัดสินใจให้ความเงียบสงบสยบความเคลื่อนไหว เขาไม่ตอบ แต่เมื่อฟ้าใสเดินเอาแผ่นมาให้ เขาก็บอกกับฟ้าใสว่าหิว และสอดมือเข้าไปประสานกับมือของหญิงสาว และอีกฝ่ายก็ไม่ได้ดึงมือออกแต่ประมาณใด การกระเพียงเท่านี้ก็พอจะบ่งบอกถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งสองได้เป็นอย่างดี "เขามาจีบไอ้ใส อยู่คนละฝ่ายน่ะ คิดว่าจีบมานานแล้วนะ แต่ช่วงเดือนสองเดือนนี้ดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษ" เสียงเพื่อนคนนึงที่ไปช่วยสืบข้อมูลมาบอกกับเขา เปล่านะเขาไม่ได้อยากรู้ เพียงแต่ว่าเขาแค่เปรยๆ ให้เพื่อนฟัง... ก็เท่านั้นเอง "เค้าอยู่ห้อง 8 ไงลม เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันจำได้ไหม ทีแรกใสก็จำไม่ได้ แต่พอทัศน์พูดออกมา ใสก็ร้องอ๋อทันที" ใสอธิบายด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เมื่อเขาถามถึง เขาไม่ได้หึงนะ อย่าเข้าใจผิด แค่อยากรู้เท่านั้นเอง "จำไม่ได้" ลมพูดออกไปอย่างไร้อารมณ์ แล้วทั้งสองก็จบบทสนทนานั้นไป และแล้ววันวาเลนไทน์ก็มาถึง วันนี้แม้ว่าฟ้าใสจะไม่ได้ช่อกุหลาบจากมือของสายลม แต่ทุกปี ฟ้าใสก็ได้ช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ กับตุ๊กตาหมีที่มีตัวอักษรภาษาอังกฤษสีสวยแปะอยู่ที่อก แค่นั้นก็พอแล้ว แค่ได้ความรักจากใครสักคนอย่างสม่ำเสมอ แค่นี้ฟ้าใสก็ไม่ต้องการอะไร ปีนี้ฟ้าใสก็เดินทางไปทำงานเหมือนเคย แต่ที่ไม่เหมือนเคยก็คือ ปีนี้เธอไม่มีช่อดอกไม้วางอยู่บนโต๊ะในวันที่ 14 กุมภา จิตใจของเธอห่อเหี่ยวไปหมด สิ่งที่เคยได้ หากมันหายไป ก็ทำให้เศร้าใจเหมือนกัน แต่ก็ยังดี ที่มีโทรศัพท์จากสายลมว่าเย็นนี้ไปกินเย็นตาโฟกัน ...เย็นตาโฟวันวาเลนไทน์ เอาเถอะ ยังไงก็ยังมีสีชมพู.... ฟ้าใสคิดปลอบใจตัวเอง เย็นแล้ว...ฟ้าใสก็ยังไม่ได้รับช่อดอกไม้กับตุ๊กตาหมีน้อยที่เธอโปรดปราน ฟ้าใสถอนหายใจปลงๆ ก่อนจะเดินออกไปที่ลานจอดรถที่มีสายลมเฝ้ารออยู่ สายลมเห็นฟ้าใสเดินตัวเปล่ามาจากอาคารก็ขมวดคิ้วมุ่น เขารู้ดีว่าทุกปีในวันนี้ฟ้าใสจะมีดอกไม้และตุ๊กตาหมีหอบกลับบ้านเสมอ แต่วันนี้เธอกลับเดินมามือเปล่า แต่ก่อนที่เธอจะเดินมาถึงรถให้เขาซักถาม ฟ้าใสก็ต้องหยุดเพราะเสียงทักจากทัศน์ และในมือของทัศน์ก็มีดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ และตุ๊กตาหมีอยู่ ฟ้าใสทำหน้างงๆ ก่อนที่จะคลี่ยิ้มอย่างสดใส พร้อมกับรับช่อดอกไม้และตุ๊กตาหมีมาแนบอก สายลมก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร แต่มันเจ็บที่อก ทั้งสองคุยกันอยู่นาน เหมือนกับไม่รู้ว่าใครคนหนึ่งที่รอคอยอยู่อย่างกระวนกระวายใจ เนิ่นนานในความรู้สึกของสายลม กว่าที่แฟนสาวจะผละออกมาจากชายหนุ่มคนนั้น สายลมเผลอบีบพวงมาลัยแน่น "คุยอะไรกัน" สายลมตวัดเสียงด้วยความไม่พอใจ ใบหน้าของหญิงสาวระเรื่อขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะยิ้มบอกกับคนรักด้วยน้ำเสียงเปี่ยมสุข "วันนี้ทัศน์เค้ามาสารภาพล่ะ ว่าคนที่ส่งดอกกุหลาบให้คือเขา" สายลมไม่รู้เลยว่าใบหน้าของเขาตึงเครียดแค่ไหน แม้ว่าฟ้าใสจะบอกกับเขาเสมอว่ารักเขา แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาไม่ใช่พวกชอบแสดงออกด้านความรักอย่างโจ่งแจ้ง เขาเป็นพวกชอบที่จะห่วงใยซึ่งกันและกันมากกว่า สายลมเลี้ยวรถเข้ามาส่งหญิงสาวเหมือนเคย วันนี้บรรยากาศการกินเย็นตาโฟไม่อร่อยเหมือนเคย สายลมหน้าบึ้งตึง ทำให้ฟ้าใสไม่กล้าที่จะกล่าวอะไรมากมาย "ส่งแค่นี้นะ ฝากสวัสดีแม่ด้วย" สายลมพูดจาสั้นๆ ห้วนๆ ...เปล่านะ เขาไม่ได้หึง เพียงแค่อยากกลับบ้านนอนเท่านั้นเอง... "แม่ไม่อยู่หรอก ไปเดทกับพ่อน่ะ กลับพรุ่งนี้ เข้าไปในบ้านด้วยกันก่อนสิ เหงา" และเพราะคำว่าเหงาของหญิงสาวทำให้เขาเดินตามฟ้าใสเข้ามาในบ้าน ฟ้าใสค่อยๆ จัดดอกไม้ลงในแจกัน และวางตุ๊กตาหมีสีขาวลงในตำแหน่งที่เตรียมเอาไว้สำหรับปีนี้ แล้วก็นั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม ฟ้าใสเอนหัวลงกับไล่กว้าง เพื่ออิงแอบแนบไออุ่น ก่อนที่จะเอื้อนเอ่ยอะไรออกมา "ลมว่ารักคืออะไร" ฟ้าใสถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย "ไม่รู้สิ" ปากพูดอย่างนั้น แต่ในใจคิดว่า รักของเขาก็คือฟ้าใส หากขาดฟ้าใสหัวใจของเขาก็ขาดรัก "บางคนว่ารักคือการให้นะ" ฟ้าใสเอ่ยขึ้นมา "วันนี้ทัศน์บอกกับใสว่า รักคือการให้ และการให้คือการเอาใจใส่ แม้จะพูดไม่เก่ง แต่ดอกไม้กับตุ๊กตามือก็แทนความในใจได้จนหมด" สายลมไม่รู้เลยว่ามือของเขากำแน่นขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขารู้สึกบาดหัวใจเหลือเกิน แต่ระหว่างที่เขาคิดอยู่นั้น ริมฝีปากของฟ้าใสก็ประทับเบาๆ ที่ปากของเขา ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเนิ่นนานในความรู้สึก ก่อนที่สายลมจะก้มลงจูบคนรักอย่างอ่อนโยน "ฟ้าใส" สายลมเรียกคนรักอย่างแผ่วเบา พลางไล้มื้อไปที่แก้มทั้งสองข้างของเธอ แม้ว่าเขาเป็นคนที่แสดงออกไม่เก่ง แต่ฟ้าใสก็รู้ในแววตา แต่มีบางอย่างที่ทำให้เธอไม่แน่ใจ "วันนี้ทัศน์บอกว่าเขาเป็นคนส่งดอกไม้ให้ แล้วเขาก็ยังถามอีกว่า ใสรู้สึกอย่างไรกับคนให้ดอกไม้ช่อนี้ ใสเลยบอกไปว่า ใสหลงรักคนที่ให้ดอกไม้นี้มาตั้งนานนมแล้ว" คำพูดของแฟนสาว ทำให้หัวใจของสายลมแทบจะขาดรอน "ลม...." ฟ้าใสร้องเรียกคนรักอย่างอ่อนโยน ขณะที่สายลมมองห้าใสด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักระคนความเจ็บช้ำ "ใสตกลง....." ฟ้าใสพูดแค่นั้นก็เงียบไป ทำให้สายลมเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ก่อนที่จะคลี่ยิ้มแล้วดึงฟ้าใสมากอด ราวกับจะไม่ให้เธอหลุดหายไปไหนอีกแล้ว สายลมในฤดูหนาวพัดมาผ่านแผ่วผิว ฤดูหนาวแรกของชั้นปีที่ 1 ปีนั้นเป็นปีแรกที่มีช่อดอกไม้ในวันวาเลนไทน์พร้อมตุ๊กตาหมี ปักตัวอักษร "M" ฟ้าใสแปลกใจเพียงเล็กน้อย ก่อนที่จะรับมากอดเอาไว้แนบอก และเธอก็ได้ตุ๊กตาหมีในปีต่อๆ มา เป็นตัวอักษรที่ต่างกัน คือตัว "A" "R" "R" "Y" "M" และในปีนี้เธอได้ตุ๊กตาหมีที่ปักตัว "E" เอาไว้ มันคงไม่แปลกเกินไปใช่ไหม หากเธอจะเรียงตุ๊กตาหมีทั้งหมดเอาไว้ตามปี สายฝนในฤดูหนาวโปรยปรายเมื่อ 10 กว่าปีก่อน ฟ้าใสเดินลัดเลาะไปตามชายคาและร่มไม้ เพื่อไม่ให้ตัวเปียกฝนในยามเช้า ฟ้าใสเห็นผู้ชายคนนึง ซื้อดอกกุหลาบสีขาวแล้วเอาไปวางไปบนโต๊ะของเธอ..... "โอ้ย ฉันล้อเล่นย่ะหล่อน แม่ยอดขมองอิ่ม ถึงเป็นตายร้ายดี ฉันก็ไม่สนชะนีหรอกย่ะ นี่ที่เก็บเอาไว้เนี่ย กะเอาไว้แกล้งแฟนแกเลยนะ ปากหนักชะมัด เป็นแฟนกันแท้ๆ ยังต้องแอบส่งดอกไม้ทุกวันที่นู้นวันที่นี้ หึงก็ทำเงียบ น่าแกล้งชะมัด แล้วนี่แกเรียงตัวอักษรครบแล้วใช่ไหม จะให้คำตอบเค้าวันนี้แล้วล่ะสิ" ฟ้าใสฟังคำพูดของเพื่อน 'สาว' เมื่อตอนเย็นก็อมยิ้มไม่ตอบอะไร พวงแก้มเป็นสีแดงระเรื่อกับคำล้อเลียนของเพื่อน ......สายลมขี้อายของเธอ ผู้ชายโรแมนติก ที่ไม่กล้าแสดงออกว่าโรแมนติก สายลมที่มัดหัวใจของฟ้าใส ไม่ให้หนีหายไปไหนตลอดกาล.............. รักคือคำ คำนี้ รักคือความอดทนทุกอย่าง จริงใจให้กัน รักคือความเข้าใจ รักคือยอมอภัย ทุกอย่าง อภัยให้กัน ดั่งดวงตะวัน ที่ยังยั่งยืนคู่ฟ้า ความรักจึงบังเกิดมา ให้เป็นภาษาทางใจ ให้ไว้เพื่อช่วยนำทาง คู่ใจของเรา รักคือเธอและฉัน รักคือความผูกพันยิ่งใหญ่ จากใจของเรา เพราะเราคู่กัน ดั่งดวงตะวัน ที่ยังยั่งยืนคู่ฟ้า ความรักจึงบังเกิดมา ให้เป็นภาษาทางใจ ให้ไว้เพื่อช่วยนำทาง คู่ใจของเรา รักคือความอ่อนโยน รักนำทางสู่ความสำเร็จ เป็นจริงสมใจ รักคือเธอและฉัน รักคือความผูกพันยิ่งใหญ่ จากใจของเรา เพราะเราคู่กัน เพลงรักคือคำๆ นี้ ของ ออโต้บาห์นเจ้าค่ะ http://www.geocities.com/thaijava46/thaipop3/rukkuekumkumne.html http://www.geocities.com/thaijava46/thaipop3/rukkuekumkumne.html แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 49 02:16:21 จากคุณ : หนอนแว่นตาโต - [ 14 ก.พ. 49 00:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวานมาเชียว.. ผู้ชายปากแข็งนี่ก็โรแมนติกกะเค้าเป็นเหมือนกันนะ อืม.. เมนูเย็นตาโฟกะก๋วยเต๋ยวข้างทางจริงๆ ก็น่าสนออกนะ เหอๆ จากคุณ : มะกอกช่อ (makokchor) - [ 14 ก.พ. 49 00:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^________^ จากคุณ : Meif - [ 14 ก.พ. 49 00:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กรี๊ด!!! อิจฉาๆ อยากมีอย่างนี้มั่งทำไงดี ToT เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ ^_^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 14 ก.พ. 49 00:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ๊ย ผู้ชายปากแข็ง ไม่ได้หึงงง แค่ถามดู ไม่ได้อยากรู้ แค่เปรยๆ หุหุ ดีจังเลยน้อ สม่ำเสมอส่งดอกไม้กันมาตั้งกี่ปี (ส่งดอกไม้มา 10 ปีเดือนละช่อ สงสัยค่าดอกไม้เอาไปดาวน์เรือนหอได้เลย ฮี่ๆ) จากคุณ : TSURUGI - [ 14 ก.พ. 49 07:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหม นานๆจะมีหวาน ^^ จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 14 ก.พ. 49 08:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แง่มๆๆ อยากได้อย่างงี้มั่งอ่ะ หาให้สักคนสิพู่ ---------------------------- ปล. เท่าที่จำได้ คือถ้าเป็นระบบโทรศัพท์ปกติ ไม่ได้ใช้ช่วงคลื่นไมโครเวฟแหละตัว แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 49 15:49:02 จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 14 ก.พ. 49 11:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเป็นก๋วยเตี๋ยวจับกังล่ะก็ 2 คนสั่งชามเดียวพอ กินด้วยกันนน่ารักดีออก จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 14 ก.พ. 49 12:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อะโห...นี่คิดจะขอแต่งงานตั้งแต่เรียนเลยหรอเนี่ย วันนี้มดเดินเต็มจอคอมฯเลยเนี่ย คนอ่านจะเป็นเบาหวานแล้วคร้าบบบบบ ^___ ^ จากคุณ : ข้าวต้มน้ำวุ้น - [ 14 ก.พ. 49 13:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "รักของเขาคือฟ้าใส หากขาดฟ้าใสหัวใจของเขาก็ขาดรัก"  เฮ้อ.. ใจช่างหวานอะไรปานนี้ สายลม... พัดมาแถวนี้บ้างซิจ๊ะ จากคุณ : bubu (kejapping) - [ 14 ก.พ. 49 14:37:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หนุ่มขี้อายแอบโรแมนติกนี่น่ารักจัง โอย อ่านแล้วอิจฉาตาร้อน จากคุณ : nongwin - [ 14 ก.พ. 49 16:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อยากได้แบบนี้สักคนมั่งจัง หาให้สักคนสิพี่ ใครว่าสายลมไม่โรแมนติก ไม่เชื่อเด็ดขาด แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 49 18:09:31 จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 14 ก.พ. 49 18:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แบบนี้ยังไม่โรแมนติกอีกหรือนี่ (คิดได้ไงเนี่ย เย็นตาโฟ อย่างน้อยก็มีสีชมพู อิๆ) จากคุณ : scottie - [ 14 ก.พ. 49 23:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เหอๆ  สายลมก็ต้องคู่กะ (ท้อง)ฟ้าใสๆ แบบนี้สิเนาะ  ^ ^ V ^ ^  ทำคนแถวนี้ตาร้อนผ่าวกันเป็นทิวแถวเชียว จากคุณ : มิรันตี (Lady Virago) - [ 15 ก.พ. 49 20:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 โอ้ย หวานเลี่ยน ไม่น่าเชื่อว่าแกทำได้ว่ะ พู่ เข้าใจแล้วว่าคนเรามันต้องเคยมีรักถึงจะเขียนไรอย่างนี้ได้... จากคุณ : LivelikeLance - [ 15 ก.พ. 49 23:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่ารักจัง จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 16 ก.พ. 49 18:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น่ารักน่าอิจฉานางเอก จากคุณ : รียา-อารียา - [ 18 ก.พ. 49 02:10:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฮี่ ฮี่ อิจฉา อยากได้บ้างอ่า จากคุณ : natraps - [ 15 มี.ค. 49 16:19:53 ]