ความคิดเห็นที่ 1 ทัพโจโฉจึงทดน้ำในแม่น้ำ Yi และ Si เข้าท่วมเมืองแห้ฝือ หลังจากนั้นสองสามสับดาห์ ทัพลิโป้ได้รับความลำบากจากน้ำท่วม ลิโป้ ตะโกนจากกำแพงเมืองบอกทหารคนหนึ่งของโจโฉ ถ้าเจ้าไม่ทำให้ข้าลำบากเช่นนี้ ข้าจะยอมแพ้ต่อนายท่านของพวกเจ้า ตันก๋งจึงว่า โจรกบฏโจโฉ ท่านไปเรียกมันว่าเป็น นายท่านได้อย่างไร ถ้าท่านยอแพ้แก่เขา ชีวิตท่านก็เหมือนกับไข่ที่กระทบก้อนหิน ท่านคิดว่าสามารถเอาชีวิตรอดได้อย่างนั้นหรือ โฮเสงลูกน้องของลิโป้เสียม้าฝีเท้าดีของเขาไป แต่ได้กลับมาในภายหลัง ลูกน้องของเขาจึงจัดงานเลี้ยงเพื่อแสดงความดีใจต่อเขา พวกเขาดิ่มสุราและกินอาหารกัน โฮเสงนำสุราอาหารไปให้แก่ลิโป้ แต่ลิโป้พูดอย่างโกรธเคืองว่า ข้าสั่งห้ามกินเหล้า แต่เจ้ากลับทำสุราแจกจ่าย หรือเจ้าคิดใช้สิ่งนี้ชักจูงผู้คนให้ทรยศข้า โฮเสงเสียใจและรู้สึกหวาดกลัว ในเดือนที่สิบสอง วันที่ 7 พฤศจิกายน โฮเสง ซงเหียน งุยซก และคนอื่น ๆ ลักพาตัวตันก๋งและโกซุ่นและนำทัพพวกเขาไปยอมจำนน ลิโป้และลูกน้องที่เหลือหนีขึ้นไปยังหอคอยประตูขาว แต่เนื่องจากทัพโจโฉล้อมรอบเต็มไปหมด ลิโป้จึงสั่งลูกน้องให้ตัดหัวเขาส่งให้โจโฉ แต่ไม่มีใครกล้าทำเช่นนั้น ลิโป้จึงลงไปยอมแพ้ ลิโป้พบกับโจโฉพูดว่า นี่เป็นวันที่แผ่นดินจะสงบสุข โจโฉถามว่า ใยเจ้าจึงพูดเช่นนี้ ลิโป้อธิบายว่า ข้าเป็นเพียงคนเดียวที่เป็นอันตรายต่อนายท่าน เวลานี้ข้าได้มารับใช้ท่าน ขอท่านสั่งการให้ข้าควบคุมทหารม้าและท่านคุมพลทหาร การรวบรวมแผ่นดินก็ไม่ใช่เรื่องยาก แล้วลิโป้ก็หันไปทางเล่าปี่ พูดว่า เล่าปี่ ท่านเป็นแขกมีเกียรติในที่แห่งนี้ ข้าเป็นเชลยศึก เชือกเหล่านี้มัดแน่นหนาเหลือเกิน ท่านจะพูดเพื่อข้าซักคำบ้างหรือไร โจโฉหัวเราะพูดว่า จะจับเสือ ข้าก็ต้องมัดให้มันแน่นหนาเข้าไว้ แล้วโจโฉก็สั่งให้คลายเชือกที่มัดลิโป้ เล่าปี่บอกว่า ท่านไม่ควรทำเช่นนั้น ท่านจำไม่ได้หรือว่าลิโป้ทำอย่างไรกับเต็งหงวนและตั๋งโต๊ะ โจโฉพยักหน้าเห็นด้วย ลิโป้จ้องมองเล่าปี่พูดว่า ไอ้หูใหญ่ แกมันคดในข้อ งอในกระดูก โจโฉพูดกับตันก๋งว่า ตันก๋ง ท่านมักจะอ้างเสมอว่าตัวท่านรอบรู้กว่าคนทั่วไป เหตุใดท่านจึงพบจุดจบเช่นนี้ ตังก๋งชี้ไปที่ลิโป้พูดว่า เจ้าคนนี้ปฏิเสธคำแนะนำของข้า จึงพบจุดจบเช่นนี้ ถ้าเชื่อตามคำแนะนำของข้า เราคงไม่ถูกจับตัวได้ โจโฉว่าต่อ แล้วมารดาที่แก่เฒ่าของท่านล่ะ ตันก๋งจึงว่า ข้าเคยได้ยินว่า คนที่ปกครองแผ่นดิน และเป็นคนที่กตัญญูต่อบิดามารดาตัวเอง ย่อมไม่ทำร้ายครอบครัวผู้อื่น ไม่ว่ามารดาข้าจะอยู่หรือตาย ล้วนขึ้นอยู่กับท่านไม่ใช่ข้า โจโฉถามต่อ แล้วภรรยาและบุตรของท่าน ตันก๋งตอบว่า ข้าเคยได้ยินอีกว่า คนที่ปกครองแผ่นดินด้วยความเมตตาย่อมไม่สังหารทายาทของผู้อื่น ครอบครัวข้าจะเป็นหรือตายขึ้นอยู่กับท่านไม่ใช่ข้า โจโฉจึงไม่ซักถามอะไรอีก ตันก๋งจึงขอให้นำตัวเข้าไปประหาร เขาจากไปโดยไม่ชำเลืองกลับมามอง โจโฉร้องไห้ให้กับเขา ตันก๋ง ลิโป้และโกซุ่น ทั้งหมดถูกฆ่าโดยการรัดให้หายใจไม่ออก ศรีษะพวกเขาถูกนำไปประจานในตลาดเมืองฮูโต๋ โจโฉนำมารดาตันก๋งไปเลี้ยงดูจนวาระสุดท้ายของชีวิตนาง โจโฉยังจัดการแต่งงานให้กับลูกสาวตันก๋งและดูแลครอบครัวตันก๋งอย่างดีมากกว่าที่เคยทำมา ตันกี๋ และ ตันกุ๋น บุตรชายของเขาอยู่กับทัพของลิโป้ โจโฉปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดีและแต่งตั้งเขาเป็นขุนนางของตัวเอง เตียวเลี้ยวนำกองทัพมายอมแพ้ และได้รับแต่งตั้งเป็นแม่ทัพ จงป้า หลบซ่อนตัว โจโฉจึงรวบรวมคนออกตามหาจนพบ และใช้เขาไปหา งอตุ้น อินเล้ ซุนก้วน และคนอื่น พวกเขาจึงมาหาโจโฉเพื่อยอมแพ้ โจโฉแบ่งเมือง ฮองหลิม และ Donghai เป็น Chengyang Licheng และ Changlu และแต่งตั้ง จงป้า และพวกให้เป็นเจ้าเมือง ก่อนหน้านั้น เมื่อโจโฉอยู่ที่มณฑล กุนจิ๋ว เขาได้แต่งตั้ง Xu Xi และ Mao Hui เป็นขุนนางบริหารมณฑล แต่เมื่อทั้งมณฑลก่อการกบฏ ทั้งสองก็ร่วมด้วย เมื่อโจโฉยึดมณฑล กุนจิ๋ว คืนได้ Xu Xi และ Mao Hui จึงหนีไปหา จงป้า โจโฉส่งเล่าปี่ไปหา จงป้า พร้อมคำสั่งให้ตัดหัวทั้งสองคน แต่ จงป้า ตอบว่า เหตุผลที่ข้าได้รับการยกย่องเพราะว่าข้าไม่ประพฤติเช่นนั้น แต่เพราะว่านายท่านมีบุญคุณต่อข้า ข้าไม่อาจขัดคำสั่งได้ แต่ผู้ครองอำนาจราชสำนักควรจะยึดมั่นในความยุติธรรม ข้าขอร้องท่านเล่าปี่ให้ช่วยพูดแทนพวกเขาด้วย เล่าปี่บอกกับโจโฉในสิ่งที่ จงป้า พูด โจโฉชื่นชมในตัว จงป้า และตอบเขาว่า นี่เป็นสิ่งที่ควรประพฤติในอดีต สิ่งที่ท่านปฏิบัติ ข้าเองพอใจยิ่งนัก โจโฉจึงแต่งตั้ง Xu Xi และ Mao Hui ให้มีตำแหน่งในการบริหารดังเดิม ด้วยความดีความชอบของเขา ตันเต๋งได้รับแต่งตั้งเป็นแม่ทัพผู้ควบคุมความสงบฝูงชน เล่าเปียวและอ้วนเสี้ยวเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิด ตังสิด เองประท้วงเล่าเปียวในเรื่องนี้ แต่เล่าเปียวตอบว่า กิจภายใน ข้าไม่เคยละเว้นการส่งบรรณาการให้ราชสำนัก กิจภายนอก ข้าไม่เคยหักหลังฮ่องเต้ คนทั่วไปต่างก็รู้ว่าข้าไม่เคยทำสิ่งใดผิด เหตุใดท่านจึงถามข้าเรื่องนี้ ตังสิดจึงอ้างว่าป่วยและหลบหนีไป เตียวเสียน เจ้าเมืองเตียงสา เป็นคนดื้อดึง เล่าเปียวปฏิบัติต่อเขาไม่ดีนัก หองไก่ เลยแนะนำให้เขานำกองทัพของเตียงสา เลงเหลงและ ฮุยเอี๋ยง ต่อต้านเล่าเปียวและส่งคนไปหาโจโฉ เตียวเสียน ก็ทำตาม ซุนเซ็กส่งตัว เตียวเหียนนำบรรณาการไปมอบแก่ราชสำนัก โจโฉต้องการซุนเซ็กเป็นพันธมิตร เขาจึงตั้งให้ซุนเซ็กเป็นแม่ทัพผู้ปราบกบฏและตำแหน่ง Marquis แห่งง่อ เขายังส่งลูกสาวน้องชายของเขาให้แต่งงานกับซุนของน้องชายซุนเซ็ก และขอบุตรสาว Sun Ben มาแต่งงานกับโจเจียง ลูกชายเขา และส่งเทียบเชิญต่างหากให้กับซุนกวนและซุนเซียงน้องชายซุนเซ็กให้มาเป็นขุนนางในราชสำนัก และแต่งตั้งเตียวเหียนเป็นขุนนางในท้องพระโรง อ้วนสุดแต่งตั้งจิวยี่ควบคุม Juchao และโลซกให้ควบคุม Dongcheng แต่ทั้งสองรู้สึกว่าอ้วนสุดไม่สามารถทำการใหญ่สำเร็จได้ เขาจึงละทิ้งตำแหน่งข้ามแม่น้ำแยงซีมารับใช้ซุนเซ็ก ซุนเซ็กแต่งตั้งจิวยี่เป็นแม่ทัพ และโลซกจึงถือโอกาสนี้นำครอบครัวของเขามาพักที่ขยกโอ๋ โจโฉเรียกตัวอองลองมารับใช้ราชสำนัก ซุนเซ็กอนุญาตให้เขาไป โจโฉแต่งตั้งเขาเป็นขุนนางที่ปรึกษาของ Minister of Works อ้วนสุดส่งคนนำตราตั้งไปมอบให้กับเหล่าผู้นำในตันเอี๋ยง Zu Lang และคนอื่น ๆ จึงระดมคนจากเผ่า Shanyue ร่วมกันโจมตีซุนเซ็ก เมื่อเล่าอิ้วหนีไป อิเจี๋ยง ไทสูจู้หลบซ่อนตัวอยู่ในเทือกเขา Wuhu และตั้งตัวเองเป็นเจ้าเมืองตันเอี๋ยง ซุนเซ็กปราบปราบหัวเมืองตะวันออกของ Xuancheng เหลือเพียงหกหัวเมืองของเกงจิ๋วที่ยังไม่ขึ้นกับเขา ไทสูจู้นำทหารของเขามุ่งไปเกงจิ๋ว ที่นั่นคนจากเผ่า Shanyue จำนวนมากเข้าร่วมกับเขา ซุนเซ็กนำกำลังโจมตี Zu Lang ที่ Lingyang จับตัว Zu Lang ได้ ซุนเซ็กพูดกับเขาว่า ท่านเคยโจมตีข้ามาก่อน เคยฟันอานม้าของข้า แต่เวลานี้ข้ากำลังรวบรวมผู้คนเพื่อกอบกู้แผ่นดิน ข้าไม่สนใจว่าคนผู้นั้นจะเคยเป็นศัตรูของข้ามาก่อน ตราบใดที่เขามีความสามารถรับใช้บ้านเมืองได้ ศัตรูของข้าที่ต้องการรับใช้ข้า ไม่ใช่เพียงท่าน ล้วนไม่จำเป็นต้องกลัวข้า Zu Lang จึงคำนับซุนเซ็ก ซุนเซ็กตัดเชือกที่พันธนาการเขาออกและแต่งตั้งเขาเป็นหัวหน้ายามรักษาการณ์กองทัพของเขา ซุนเซ็กโจมตีไทสูจู้ในเวลาต่อมาที่ Yongli และจับตัวเขาได้ ซุนเซ็กคลายเชือกออกและจับมือไทสูจู้พูดว่า ท่านยังจำเหตุการณ์ที่ Shenting ได้หรือไม่ ถ้าท่านจับตัวข้าได้ อะไรจะเกิดขึ้น ไทสูจู้ตอบว่า ข้าไม่อาจคาดได้ ซุนเซ็กหัวเราะชอบใจพูดว่า ข้าจะบอกแผนการณ์ทุกอย่างของข้าให้ท่านล่วงรู้ ข้าได้ยินมาว่า ท่านทั้งกล้าหาญและซื่อสัตย์ และเป็นคนหนึ่งในบรรดาคนที่ฉลาดที่สุดของแผ่นดิน แต่ท่านยังไม่ได้พบเจ้านายที่ท่านคู่ควร ข้าขอเป็นเพื่อนสนิทของท่าน ท่านจงมั่นใจได้ว่า บัดนี้ท่านได้พบคนที่ท่านตามหา ซุนเซ็กแต่งตั้งไทสูจู้เป็นนายทหารในสังกัดของเขาทันที เมื่อพวกเขายกทัพกลับ Zu Lang และไทสูจู้ต่างอยู่ในทัพหน้าของกองทัพ ทุกคนจึงสังเกตว่าพวกเขาได้รับความชอบเช่นไร ในเวลานั้น เล่าอิ้วใน อิเจี๋ยง ได้เสียชีวิตลง คนติดตามของเขาหมื่นกว่าคน ล้วนแต่ต้องการให้ฮัวหิมเป็นผู้นำพวกเขา แต่ฮัวหิมพูดว่า การหาประโยชน์จากโอกาสเช่นนี้เข้ายึดอำนาจ หาใช่สิ่งที่ข้ารับใช้ที่สัตย์ซื่อควรทำไม่ ผู้คนพยายามยกเขาเป็นผู้นำอยู่หลายเดือน แต่ในที่สุดพวกเขาก็ปล่อยฮัวหิมไป และทำให้ไม่มีใครเป็นผู้นำพวกเขาอย่างแท้จริง ซุนเซ็กสั่งการให้ไทสูจู้ไปเชิญชวนพวกเขา พูดกับไทสูจู้ว่า ท่านเล่าอิ้วนั้นมีอคติกับข้าที่ไปโจมตีเมือง โลกั๋ง ตามคำสั่งของอ้วนสุด บิดาที่ล่วงลับไปของข้ามีทหารหลายพันนายซึ่งล้วนอยู่ในอาณัติของอ้วนสุด ข้าเองก็มีความทะเยอทะยานที่จะสร้างตัวเป็นใหญ่ แต่ถ้าข้าขอทหารของบิดาข้าจากอ้วนสุด ข้าต้องมีเรื่องบาดหมางกับเขาแน่ ต่อมา เมื่ออ้วนสุดประพฤติตัวเป็นกบฏต่อราชสำนัก ข้าได้พยายามท้วงติง แต่เขากลับไม่รับฟัง ด้วยเหตุผลนี้ข้าจึงต้องเลิกรับใช้อ้วนสุด นี่คือเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ข้ารับใช้และแตกแยกกับอ้วนสุด ข้าเสียใจอย่างมากที่ข้าเองไม่มีโอกาสได้อธิบายเรื่องนี้กับท่านเล่าอิ้วเวลาที่เขายังมีชีวิตอยู่ เวลานี้บุตรหลานของท่านเล่าอิ้วอยู่ที่ อิเจี๋ยง ท่านจงไปพบกับพวกเขา ช่วยอธิบายความรู้สึกของข้าให้พวกเขาได้ฟัง ใครที่สมัครใจมาอยู่กับข้า ก็ให้พวกเขามา ใครที่ไม่ต้องการอยู่กับข้า ทำให้พวกเขารู้สึกว่าข้าไม่ต้องการคุกคามพวกเขา ในขณะเดียวกัน ขอให้ท่านช่วยสังเกตว่าฮัวหิมบริหารบ้านเมืองอย่างไร ท่านต้องการทหารติดตามเท่าไหร่ เอาไปได้ตามที่ท่านต้องการ ไทสูจู้ว่า การเป็นปรปักษ์ต่อท่านของข้านั้นเป็นสิ่งที่ไม่สมควร ความกรุณาของท่านเปรียบเหมือน Duke Huan แห่ง Qi และ Duke Wen แห่ง Jin ข้าขอยอมมอบชีวิตข้าตอบแทนน้ำใจของท่าน เวลานี้ทั้งสองฝ่ายต่างยุติการต่อสู้ จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องนำทหารไปมากมาย ขอทหารติดตามให้ข้าเพียงสามสี่สิบคนก็เพียงพอ ทุกคนต่างพูดว่า ไทสูจู้ต้องขึ้นเหนือไปและไม่กลับมาอีกอย่างแน่นอน ซุนเซ็กจึงว่า ถ้าไทสูจู้ตีจากข้าไป เขาจะไปรับใช้ใครได้ ซุนเซ็กจัดงานเลี้ยงอำลาให้ที่ประตู Chang พวกเขาร่ำลากัน ซุนเซ็กจับแขนไทสูจู้ไว้ถามว่า ท่านไปครั้งนี้ เมื่อไหร่ถึงจะกลับมา ไทสูจู้ตอบว่า ไม่เกินหกสิบวัน เมื่อไทสูจู้จากไป ลูกน้องของซุนเซ็กต่างพากันพูดว่าเป็นความคิดที่แย่มากที่ให้ไทสูจู้จากไป ซุนเซ็กตอบว่า ทุกท่านโปรดสงบ ข้าได้คิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ไทสูจู้นั้นกล้าหาญและมีขวัญกำลังใจแรงกล้า เขาไม่ใช่คนที่คิดทรยศ จิตใจของเขาภักดีและซื่อสัตย์ เขาให้ความสำคัญต่อคำพูดเขาเสมอ ทันทีที่เขามอบความเชื่อมั่นของเขาให้แก่ใคร เขาย่อมไม่กลับคำพูดแน่นอน จึงไม่มีเหตุผลที่พวกท่านต้องกังวล ไทสูจู้กลับมาภายในเวลาที่เขาได้พูดไว้ เขารายงานต่อซุนเซ็กว่า ฮัวหิมนั้นเป็นคนที่ทรงคุณธรรม แต่เขาไม่มีแผนที่จะครอบครองดินแดนที่เหลือของเล่าอิ้ว เขาสนใจเพียงเมืองที่เขาปกครอง เขาได้แต่ปล่อยสิ่งต่าง ๆ เป็นไปโดยไม่จัดการอะไร จากคุณ : kazama - [ 14 ก.พ. 49 19:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Tong Zhi แห่งตันเอี๋ยงยึดเมือง Luling ไว้ในครอบครอง เหล่าขุนนางเมือง กวนหยง ก็จัดตั้งกลุ่มบริหารเมืองเอง โดยบอกว่า พวกเขาจัดตั้งการบริหารที่ Haihun และ Shangliao และพวกเขาไม่ฟังคำสั่งจากผู้ใด ฮัวหิมก็ได้แต่เฝ้าดูพวกเขาและไม่ทำอะไร ซุนเซ็กตบมือชอบใจ หัวเราะดังลั่น เขาตัดสินใจที่จะครอบครอง อิเจี๋ยง ในตอนนั้นเอง อ้วนเสี้ยวโจมตีกองซุนจ้านเป็นเวลาหลายปี แต่ไม่สามารถได้ชัยชนะเด็ดขาด เขาเขียนจดหมายหากองซุนจ้านบอกว่าพวกเขาควรจะยุติความบาดหมาง หันมาสร้างสันติต่อกัน กองซุนจ้านไม่ตอบจดหมายเขา แต่กลับเพิ่มกำลังทหารป้องกัน กองซุนจ้านพูดกับ Guan Jing ว่า ผู้นำทั่วแผ่นดินต่างต่อสู้กันเหมือนเสือต่อสู้กัน ไม่มีใครที่สามารถล้อมข้าเป็นเวลาทั้งปีได้ แล้วอ้วนเสี้ยวจะทำอะไรได้ อ้วนเสี้ยวนำกองทัพใหญ่เข้าโจมตีกองซุนจ้าน ก่อนหน้านั้น นายทหารของกองซุนจ้านที่ควบคุมป้อมภายนอกเมืองถูกกองทัพศัตรูล้อมไว้ แต่กองซุนจ้านไม่ส่งทัพไปช่วย เขาพูดว่า ถ้าข้าส่งกองทัพไปช่วยแม่ทัพคนหนึ่ง แม่ทัพที่เหลือก็จะคิดเสมอว่าตัวเองจะได้กองทัพสนับสนุนด้วย และก็จะไม่ทุ่มเทในการต่อสู้ เมื่ออ้วนเสี้ยวยกทัพมาโจมตี ค่ายหลายค่ายทางตอนใต้ของเมืองกองซุนจ้านเชื่อว่าค่ายตนนั้นมีทหารน้อยเกินกว่าที่จะป้องกันตัวเองได้ และพวกเขารู้ดีว่ากองซุนจ้านไม่ส่งทหารกองหนุนมาแน่ พวกเขาจึงยอมแพ้ บางคนก็หลบหนีไป กองทัพอ้วนเสี้ยวจึงเดินทัพตรงมาที่ประตูของป้อม Yi กองซุนจ้านส่ง Gongsun Xu ลูกชายเขาไปขอความช่วยเหลือจากผู้นำกลุ่มโจรภูเขาดำ เขาวางแผนที่จะนำกองทหารม้าเร็วมุ่งไปทางตะวันตกไปตามแนวเขา แล้วร่วมกับกองโจรภูเขาดำในการโจมตีมณฑลกิจิ๋ว ทางด้านหลังกองทัพอ้วนเสี้ยว Guan Jing ท้วงแผนนี้ว่า กองทัพของท่านกำลังพินาศ เหตุผลเดียวที่พวกเขายังอยู่ที่นี่คือพวกเขาเป็นห่วงครอบครัวพวกเขาและพวกเขาหวังพึ่งท่านเป็นผู้นำ ถ้าท่านสามารถอยู่รอดได้ท่ามกลางการปิดล้อมได้เป็นเวลานาน กองทัพอ้วนสุดก็ต้องถอยไปเอง ถ้าท่านละทิ้งป้อมท่านไป ก็จะไม่มีทหารคอยป้องกัน และป้อม Yi ก็จะล่มสลายในทันที กองซุนจ้านจึงล้มเลิกความคิด ทันทีที่อ้วนเสี้ยวโจมตีปิดล้อมหนักขึ้น ทัพกองซุนจ้านก็ถูกจำกัดพื้นที่น้อยลงทุกวัน http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kazama&date=02-12-2005&group=7&blog=2 จากคุณ : kazama - [ 14 ก.พ. 49 19:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วันนี้ผมเดินร้านหนังสือ เห็นสามก๊กฉบับการ์ตูนหลายเล่มๆๆเล่ม (แต่ละเล่มหนาๆๆทั้งนั้น) อ่านดูก็ได้แนวคิดไปอีกแบบ ไม่ทราบว่าคุณ kazama  เห็นหรือยังครับ (ต้องทำใจว่าสามก๊กฉบับการ์ตูนทั้งไทยและเทศ ต้องทำใจบุคลิกภาพของตัวละคร อาจไม่เหมือนที่เราคิดเอาไว้ แต่ส่วนใหญ่ก็ OK นะ) อืมม์ พูดแล้วอดนึกถึงสามก๊กฉบับขายหัวเราะไม่ได้ครับ ภาพรวมผมว่าใช้ได้เลย ถ้าจะมองว่าคนวาดต้องประสบปัญหาหน้าตาของตัวละครที่มีเยอะเหลือเกิน แต่ส่วนใหญ่คุณหมู นินจา ก็ทำได้ดีนะผมว่า จากคุณ : GTW - [ 14 ก.พ. 49 21:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ที่อ่านอยู่ตอนนี้มี หงสาจอมราชันย์อย่างเดียวครับ  เห็นด้วยกับคุณ GTW ครับว่า  การ์ตูนสามก๊กในยุคนี้มีเยอะมาก   เหมาะให้เด็กมาสนใจสามก๊กดีมาก จากคุณ : kazama - [ 15 ก.พ. 49 10:28:25 ]