"มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4070583/W4070583.html
"มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4073747/W4073747.html
"มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4076716/W4076716.html
"มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4081744/W4081744.html
"มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4087903/W4087903.html
"มีใครอยู่ไหมครับ...(ผมเอาความรักมาส่ง)" ตอนที่ 6
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4096879/W4096879.html
-- 7 --
ระหว่างที่เดินตามผิงเข้ามาในบ้าน ชายหนุ่มก็อดพูดขึ้นมาลอยๆ ไม่ได้
วันนี้แปลกๆนะ มองหญิงสาวจากทางด้านหลังแล้วหันไปมองเจ้าหมูแดง เจ้าหมานมสด อดจะเอื้อมไปลูบขนมันไม่ได้ ขนมันนุ่มฟูแตกต่างกับหมาช็อกโกแล็ตราวกับไม่ใช่ตัวเดียวกัน แต่ว่า เขาไม่ค่อยคุ้นกับสีนมสดของมันเลย
หญิงสาวชะงักหันมา เลิกคิ้วมอง
อะไรแปลก
ก็ วันนี้ไม่เปื้อนดินแล้วหรอ ทั้งคุณทั้งหมูแดง ชายหนุ่มตอบตรงๆ มองหน้าที่ปราศจากดินเปื้อนนั้นแล้วยิ้มนิด ๆ เมื่อถึงตอนที่เจอกันครั้งแรก ตอนนั้นดินเปื้อนหน้าเสียจนจินตนาการไม่ออกเลย มาวันนี้สิ กำลังจะคิดอะไรต่อไปก็รีบบังคับใจตัวเองหยุดความคิดนั้นไว้
ใครจะเปื้อนอยู่ได้ทุกวัน หญิงสาวพูดเมินๆ เมื่อเห็นปรัชญ์ยังมองมา ก็หันหลังกลับออกเดินต่อไป
ชายหนุ่มยิ้มๆ แล้วเดินตามขึ้นไปที่ระเบียงหน้าบ้าน ที่คุณยายนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ข้างๆตัวคุณยายมีไวโอลีนวางอยู่ ผิงเดินตรงไปนั่งข้างคุณยายแล้วกอดแขนไว้
นั่งก่อนสิจ๊ะคุณยายยิ้มๆ ปรัชญ์จึงขอบคุณคุณยายเบาๆ แล้วทรุดลงนั่งพลางถามคุณยายอย่างแปลกใจ
เห็น...เอ่อ...ผิงว่าคุณยายอยากคุยกับผมหรอครับ
ใช่จ้ะคุณยายยิ้มรับ พ่อหนุ่มใช่ไหมจ๊ะที่เอาดอกไม้มาให้ยายผิง
เมื่อคุณยายพูดจบ ปรัชญ์ก็เหลือบไปมองผิงแล้วหันมาตอบคุณยายอย่างนอบน้อม
คือมีคนฝากดอกไม้ให้ผมเอามาให้ผิงครับ
หรอจ๊ะ คุณยายเลิกคิ้วแล้วถามต่อ แล้วเขาเป็นใครล่ะ
เขาก็...เป็นน้องชายผมครับ
คุณยายพยักหน้า แล้วทำไมเขาไม่เอามาให้เองล่ะจ๊ะ
ก็...ปรัชญ์นิ่งไป ขณะที่กำลังคิดหาคำตอบอยู่นั้น คุณยายก็พูดขึ้นมาก่อน
เอาเถอะจ๊ะ ยายไม่ได้ว่าอะไรหรอก เพียงแต่อยากจะบอกพ่อหนุ่ม เอ่อ.. คุณยายเงียบไป ปรัชญ์จึงแนะนำตัวเอง
ผมชื่อปรัชญ์ครับ คุณยายไม่ต้องกลัวว่าผมจะมาคิดร้ายอะไรนะครับ ผมเป็นบุรุษไปรษณีย์ วันนั้นที่คุณยายเจอผมไงครับ
คุณยายขยับแว่นแล้วยิ้ม ยายจำได้จ๊ะ พ่อปรัชญ์ ยายไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะเรื่องนั้นน่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่าถ้าน้องชายพ่อปรัชญ์อยากจะเอาดอกไม้มาให้ผิง วันหลังเอามาให้เองดีกว่า จะได้รู้จักกันไว้ด้วย
ปรัชญ์ยิ้มรับ พลางนึกในใจ โธ่ คุณยาย ถ้าเจ้าต้นมันกล้ามาเองเขาก็คงจะไม่ลำบากแบบนี้ ว่าแต่ ลำบากจริงหรือ ใจส่วนหนึ่งแย้งขึ้นมา แต่ปรัชญ์ก็รีบหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที หันไปตอบคุณยาย
ครับ แล้วผมจะบอกเขาให้
คุณยายพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะทำท่าเหมือนนึกขึ้นมาได้
นี่ทำงานเสร็จแล้วหรอจ๊ะ ต้องไปส่งที่ไหนอีกหรือเปล่า ยายมารบกวนเวลาทำงานหรือเปล่า
ไม่ครับ ผมส่งเสร็จแล้วครับ ที่สุดท้ายก็หมู่บ้านนี้แหละครับ
ทำงานตั้งแต่เช้าถึงเย็นคงจะเหนื่อยมากสินะ กินน้ำกินท่าซะก่อนสิจ๊ะ คุณยายว่าแล้วหันไปหาหลายสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
ผิงไปเอาน้ำเอาท่ามาให้พ่อปรัชญ์เขาหน่อยนะจ๊ะ ยายนี่ก็แย่จริง เชิญแขกมานั่งคุยตั้งนานก็ลืมซะได้ ประโยคหลังหันไปพูดกับชายหนุ่ม
ปรัชญ์ยิ้มรับคุณยาย หันไปมองผิงก็เห็นลุกเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับเจ้าหมูแดงที่เดินตามไปด้วย ชายหนุ่มเผลอมองตาม หันกลับมาอีกทีก็เห็นคุณยายกำลังมองมาอยู่แล้วด้วยสีหน้ายิ้มๆ ปรัชญ์จึงเก้อไป รู้สึกเหมือนคุณยายกำลังมองเข้าไปในความคิดของเขา ว่าแต่ เขากำลังคิดอะไรอยู่
จากคุณ :
ชมเช้า
- [
15 ก.พ. 49 10:46:17
]