CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    + + + + + คิดถึงคุณครู ^_^ + + + + +

    flower

    จะบอกกล่าวเล่าถึงซึ่งผู้สอน
    สมัยตอนยังเล็กเด็กประถม
    จนจึงคราวเข้าชั้นมัธยม
    ถูกอบรมจากครูผู้เมตตา

    ขณะนั้นฉันอยู่บนภูดอย
    รวมกับชนกลุ่มน้อยหลายภาษา
    มีทั้งลั้วะม้งกระเหรี่ยงเคียงกายา
    ไร้เดียงสาเล่ห์เหลี่ยมเปลี่ยมน้ำใจ

    ด้วยความที่ห่างไกลไร้แสงสี
    จึงไม่มีความเจริญล้ำสมัย
    ขาดถนนเชื่อมทางระหว่างไพร
    อีกแสงไฟน้ำประปาหาไม่มี

    กว่าจะดั้นด้นถึงซึ่งบ้านฉัน
    เดินทั้งวันผ่านแดดแผดรังษี
    ข้ามภูเขาตะลุยไปในพงพี
    สายนทีขวางกั้นบุกบั่นไป

    แม้หนทางลำบากยากเข้าถึง
    มีผู้หนึ่งด้นมาในป่าใหญ่
    อดทนอยู่สู้เพื่อชนคนไทย
    ด้วยจิตใจของผู้รู้วิชา

    เด็กชาวเขาเช่นเราได้เล่าเรียน
    ด้วยความเพียรอ่านไปได้ภาษา
    ความรู้มีเท่าไหร่ได้นำมา
    แก้ปัญหาเด็กไพรไร้คุณครู

    อุปสรรคมากมายครูได้พบ
    ต้องล้างลบความคิดน่าอดสู
    ปรับเปลี่ยนความคิดเก่าคนบนภู
    เพื่อเด็กรู้วิชาภาษาไทย

    กลางวันสอนเด็กเล็กให้เรียนรู้
    กลางคืนสู้อดทนสอนผู้ใหญ่
    ทุ่มเวลาประสิทธิ์ประสาทชัย
    หกปีได้สอนครบจบชั้นเรียน

    เมื่อถึงวันอำลาต้องลาจาก
    ถึงตอนพรากครู-ศิษย์สสับเปลี่ยน
    ครูย้ายถิ่นสอนไปศิษย์ได้เวียน
    ต้องพากเพียรหาความรู้อยู่ในกรุง

    จากวันนั้นถึงวันนี้ที่จดจำ
    ทุกการทำของครูผู้หมายมุ่ง
    พร่ำสั่งสอนศิษย์ไปใฝ่ผดุง
    หมั่นจรุงจิตให้ใฝ่การเรียน/.


    สมัยก่อนคนบนดอยไม่นิยมให้ลูกหลานเรียนหนังสือ
    เพราะว่าต้องให้ช่วยพ่อ - แม่ทำมาหากิน ทำไร่ทำสวน
    แต่คุณครูท่านได้ไปหาผู้ปกครองของเด็กแต่ละคน
    เพื่อขอให้เด็ก ๆ ไปเรียนหนังสือ ท่านต้องใช้ความอดทนอย่างมาก
    ในการปรับเปลี่ยนความคิดผู้ปกครองเด็กแต่ละคน
    ต้องปรับตัวให้เข้ากับขนบธรรมเนียมปฏิบัติของชาวเขาแต่ละเผ่า
    ซึ่งเป็นสิ่งที่กระทำได้ยาก เพราะส่วนใหญ่ชาวเขาสมัยก่อนไม่ค่อยเข้าใจภาษาไทย
    จึงลำบากมากในการสื่อสาร ต้องอดทนสอนเด็กให้พูดภาษาไทย
    กว่าจะเคี่ยวเข็ญให้ทั้งเด็กและผู้ปกครองเห็นความสำคัญในการศึกษา
    ต้องใช้ความอดทนและเวลา
    จนถึงตอนนี้ หนูหิ่ง ฯ ต้องขอกราบขอบพระคุณคุณครูมา ณ ที่นี้
    หวังว่าคุณครูคงจะรับรู้ได้ เนื่องจากว่าตอนนี้หนูหิ่ง ฯ ไม่รู้ว่าคุณครูไปอยู่ที่ไหน

    และหวังว่าสักวันหนึ่งคงได้เจอกัน และคุณครูคงจำเด็กดื้อคนนี้ได้นะคะ ^__^

    /\(^_^) ขอบพระคุณมากค่ะ คุณครูประวิทย์ - ธนูศักดิ์ - บุญยิ่ง - มยุรี & ฯลฯ ^_^


    อาบน้ำเด็ก

     
     

    จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 15 ก.พ. 49 18:43:04 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป