พ่อ... ใครก็เป็นกันได้ ขอให้มีลูกเป็นของตัวเองชักคนหนึ่ง


ถ้ามีการประกวดตำแหน่งยอดคุณพ่อหรือคุณพ่อแสนดีที่สุดของลูก ผมค่อนข้างมั่นใจ
มากที่เดียวว่าจะมีตำแหน่งสำหรับผมแน่นอน นับจากท้ายๆแถวนะครับ

อ่านคู่มือไม่เคยจบ จำอัตราส่วนชงนมไม่ได้ ลืมต้มขวด ไม่เคยใช้น้ำร้อนหรืออุ่น(เตรียม
ไม่ทันสักที) อาหารเสริมร่ำรวยวิตามิน จนถึงโภชนาการเด็กวัยเรียน ยังเปิดดูได้ไม่คุ้ม
ค่าหนังสือ

อีกเล่ม ก่อนถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว ประมาณนี้ ลูกอยู่ชั้นประถม ผมยังอ่านไม่จบ ไม่รู้
วางไว้มุมไหนของบ้านอีกต่างหาก รอดมาได้ (ทั้งลูกและผม) ก็ด้วย...
คุณแม่แสนสวยแท้ๆเชียว




ในวันที่วุ่นวายของชีวิต แม้แต่การทำให้คุณลูกชายทานข้าวหมดจาน ก็ไม่ใช่เรื่องเป็นไป
ได้ง่ายๆ หลายทฤษฎีถูกนำมาบรรยายเพื่อคาดหวังผลการปฏิบัติ อาหารหลักห้าหมู่
อาหารกับการเจริญเติบโตของสัตว์โลก...ไร้ผล

ผมเริ่มคิดถึงหนังสือต่างๆที่ยังอ่านไม่จบ ผมน่าจะตั้งใจมากกว่านี้

"โอย มีลูกทำไมละเนี่ย" ผมพึ่งพาทฤษฎีประชดชีวิต...ชีวิตตัวเอง

"ช่วยไม่ได้นะพ่อ พ่อเลือกจะแต่งงานแล้ว เลิกไม่ได้ ถ้าแต่งงานแล้วไม่มีลูกจะบาป
ได้นะ"
โห...นี่ขนาดว่าถูกประชดชีวิต ยังพูดได้ลื่นกว่าตักข้าวเข้าปากตัวเอง
อ้างทฤษฎีการแต่งงาน อีกต่างหาก

"จะบาปยังไงละ พ่อเห็นคนแต่งงานแล้วไม่มีลูกก็ตั้งเยอะ" ผมร้อนตัวแทนเพื่อนฝูง
หลายคน

"ถ้าไม่มีลูกกัน จะทำให้คนบนสวรรค์รอคิวมาเกิดนานนะพ่อ" โอ...ผมเพิ่งรู้ที่มาของลูก
วันนี้เอง

"ข้าวครับ ข้าวชักคำนึงแล้วค่อยพูดต่อ นะคร๊าบบบ" ผมพยายามยื่นข้อเสนอให้ผู้ตก
จากสวรรค์ ไม่ใช่เทวดาตกสวรรค์แน่นอน แต่มั่นใจมาก...
เป็นลิงตกสวรรค์...ฟันธง

"คำสุดท้ายแล้วนะครับแม่" คุณลูกชายแจ้งข่าว เมื่อคุณแม่แสนสวยนำแก้วน้ำมาวางให้
บนโต๊ะอาหาร


"เอ้อ...มีลูกแล้วได้อะไรบ้างนะเนี่ย" ผมเริ่มหมดหวังกับชีวิต หลังจากข้าวคำที่ห้า ซึ่งได้
รับมอบหมายให้เป็นคำสุดท้าย ถูกขนส่งไปถึงปากคุณลูกชาย

"ได้เยอะนะพ่อ" คำตอบลอยมาโดยไม่รอให้เคี้ยวเสร็จ

"ได้เลี้ยงลูก" คำตอบแรก...หลังจากข้าวไปถึงกระเพาะอาหาร

"ได้เพื่อนคุย ได้เพื่อนเล่นต่อสู้" ผมเริ่มงง...ใครได้(วะ)...หรือคำถามไม่ชัดเจน

"ได้เข้าใจสังคม" โหย...ว่ากันถึงระดับประเทศชาติเลย

"รวมถึงเข้าใจภาษาไทย คณิต วิทยาศาสตร์ด้วยไหมลูก" ผมขอคำอธิบายขณะที่คุณแม่
แสนสวยเก็บจาน ที่เหลือข้าวประมาณชาวนาร้องไห้ได้เลยทีเดียว


"ได้เข้าใจสังคม พ่อแม่ลูกรวมกันเป็นสังคม สังคมเป็นสิ่งที่ทำให้คนรวมกันอยู่เป็นประ
เทศชาติ เราอยู่รวมกันเราก็จะเข้าใจสังคมไงละพ่อ" คุณลูกชายบรรยายวิชาสังคมศึกษา


สักวันหนึ่งข้างหน้า ผมอาจจะได้เป็นคุณพ่อนักการเมืองระดับชาติแน่ๆ
ถ้าวันนี้คุณลูกชายทำการบ้านเสร็จเรียบร้อย และเรียนจบ ป.1



หลังจากลมมรสุมประจำวัน....ผ่านไป มาย้อนคิดตามคำพูดลูกชาย ผมเริ่มเห็นคุณค่า
และความสำคัญของการเข้าใจสังคม ที่เกิดจากการ...เลี้ยงลูก


เลี้ยงลูก...ทำให้อดทน ตรงนี้เข้าใจชัดเจนมาก ถึงมากที่สุด
เลี้ยงลูก...ทำให้อดเที่ยว...คนเดียว เพราะจะคิดถึงคนที่รออยู่ที่บ้าน
ครอบครัว...ทำให้ลดความเป็นตัวตนลงบ้าง เสียสละมากขึ้น(นิดนึง)
ทำอะไรโดยไม่หวังผลตอบแทน เอาใจเขามาใส่ใจเรา หลายครั้งหมายถึง...เอาใจเด็ก...
มาใส่ใจเรา เอาใจผู้หญิง...มาใส่ใจเรา

ใจเย็นๆ...ลองมองอีกด้านซิ...หายใจลึกๆเพื่อน หายใจลึกๆ...มีบ้างที่ผมบอกตัวเองอย่างนี้
เพราะเราคือครอบครัว

ใช่...เราเข้าใจการอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว
เราก็จะเข้าใจการอยู่ร่วมกันเป็นสังคม การอยู่ร่วมกันเป็นประเทศชาติ

เพื่อสังคม เพื่อประเทศชาติ

พยายามกระทำดี พยายามดูแลเด็กน้อยคนหนึ่ง ให้เติบโตเป็นคนดี
เพื่อสนองคุณ...ชาติ สนองคุณ...แผ่นดิน

เป็นความรับผิดชอบเล็กๆ เท่าที่คนเล็กๆคนหนึ่งในสังคมจะพึงกระทำได้



นึกถึงกระดาษแผ่นหนึ่ง ที่มาพร้อมนกสีขาว..หลายตัว เมื่อสักสองปีที่แล้วกระมัง
วันที่สถานการณ์ภาคใต้มีทีท่าว่าจะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าใดนัก

ที่บ้าน เริ่มมีนกกระดาษบินอยู่บนโต๊ะรับแขก หลายตัวบินอยู่ในถุงพลาสติก ได้ความ
จากปากลูกชายว่า คุณครูจะส่งพวกมันไปบินที่ภาคใต้ ยังสงสัยอยู่ว่า จากสภาพนก
ที่ผ่านมือเขาหลายตัวนั้น..มันจะบินไหวหรือไม่...แต่ไม่กล้าถาม เกรงจะเสียบรรยากาศ

และความตั้งใจ


ฉันเป็นคนไทย
ฉันอยู่ประเทศไทย
ฉันรักประเทศไทย
ฉันพูดภาษาไทย
ฉันแต่งชุดไทย

เป็นลายมือขยุกขยิก แต่ก็เรียงเป็นบรรทัด...เท่าที่ความสามารถของเด็กอนุบาลสอง จะพึง
ทำได้ แต่เขาจะเข้าใจไหม...ว่า

ในวันนั้น ประเทศชาติกำลังต้องการความรักอย่างมาก...


ในวันนี้ ดูเหมือนว่า ประเทศชาติกำลังต้องการความรัก มากยิ่งกว่า

.... มารักชาติกันเถอะเรา....