ความคิดเห็นที่ 1 เตียวสิ้วตกใจและหวาดกลัว พูดว่า ท่านไม่ควรพูดรุนแรงขนาดนั้นเลย เขากระซิบกับกาเซี่ยงว่า แล้วเราควรทำอย่างไรในตอนนี้ กาเซี่ยงบอกว่า วิธีดีที่สุดคือการไปรับใช้โจโฉ เตียวสิ้วพูดว่า อ้วนเสี้ยวนั้นแข็งแกร่ง โจโฉนั้นอ่อนแอและข้าเองก็มีเรื่องบาดหมางกับเขา แล้วเราจะไปรับใช้เขาได้อย่างไร กาเซี่ยงจึงอธิบายว่า มีเหตุผลที่ท่านควรรับใช้เขา ท่านโจโฉนั้นอารักขาฮ่องเต้และควบคุมทั้งแผ่นดิน นี่คือข้อหนึ่ง อ้วนเสี้ยวนั้นแข็งแกร่ง ถ้าเราเสนอการสนับสนุนจากกองทัพเล็ก ๆ ของเรา เขาย่อมไม่ปฏิบัติต่อเราดีนัก โจโฉนั้นอ่อนแอ ถ้าเขาได้กองทัพของเรา เขาย่อมต้องดีใจ นี่เป็นเหตุผลที่สอง คนที่ทะเยอทะยานอยากเป็นใหญ่ย่อมไม่นำเอาอคติส่วนตัวมาใส่ใจเพื่อแสดงความใจกว้างต่อคนทั้งแผ่นดิน นี่เป็นเหตุผลข้อที่สามสำหรับเราที่จะไปรับใช้เขา ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ในฤดูหนาว เดือนที่สิบเอ็ด เตียวสิ้วนำกองทัพเข้าอ่อนน้อมต่อโจโฉ โจโฉจับมือเตียวสิ้ว จัดงานเลี้ยงต้อนรับ และจัดงานแต่งระหว่าง Cao Jun ลูกชายเขากับบุตรสาวเตียวสิ้ว และตั้งให้เตียวสิ้วเป็นแม่ทัพ โจโฉยังแนะนำให้แต่งตั้งกาเซี่ยงเป็นผู้ถือคฑาทองและมอบตำแหน่ง Marquis แห่งหมู่บ้านให้แก่เขา เหล่าเจ้าเมืองคนอื่น ๆ ต่างทำตัวเป็นกลางเมื่อโจโฉกับอ้วนเสี้ยวต่อสู้กัน เฝ้าดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น Wei Duan ผู้ครองมณฑลเลียงจิ๋ว ส่ง เอียวฮู ลูกน้องเขาไปยังเมืองฮูโต๋ เมื่อเขากลับมา เหล่าเจ้าเมืองตะวันตกล้วนถามว่า ระหว่างอ้วนเสี้ยวกลับโจโฉ ใครจะเป็นผู้มีชัย ใครจะพ่ายแพ้ เอียวฮู ตอบว่า ท่านอ้วนเสี้ยวนั้นโอบอ้อมอารี แต่ไม่มีความสามารถในการตัดสินใจ เขาชมชอบการวางแผนแต่ไม่เคยตัดสินใจ เมื่อไม่มีการตัดสินใจเขาก็ไม่มีอำนาจอันใด และถ้าเขายังชักช้าในการตัดสินใจ เขาก็ไม่สามารถรับมือกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้ ท่านอ้วนเสี้ยวนั้นแข็งแกร่งในตอนนี้ แต่เขาไม่มีทางได้ครอบครองแผ่นดิน ท่านโจโฉนั้นกล้าหาญและคิดการกว้างไกล เขาหยิบฉวยโอกาสโดยไม่มีการลังเล การปกครองก็เข้มแข็ง ทหารล้วนฝึกมาเป็นอย่างดี เหล่าคนดีมีฝีมือก็ไปรับใช้เขาอย่างเต็มกำลัง ท่านโจโฉคือคนที่จะทำการใหญ่ได้สำเร็จ โจโฉส่ง Wei Ji ไปเป็นฑูตไปทำให้เมืองต่าง ๆ สงบ (โจโฉส่ง Wei Ji ไปหาเล่าเจี้ยง ชักจูงให้เขาโจมตีคุกคามต่อเล่าเปียว เพื่อให้เล่าเปียวไม่มายุ่งตอนที่เขาทำศึกกับอ้วนเสี้ยว) ในเวลานั้นชาวบ้านที่อพยพจากที่อยู่ต้องการกลับภูมิลำเนาเดิม แต่เหล่าเจ้าเมืองต่าง ๆ บังคับให้ชาวบ้านที่ร่อนเร่นั้นอยู่ในสังกัดของตัวเอง Wei Ji เขียนจดหมายไปหาซุนฮิวว่า พื้นที่อันอุดมสมบูรณ์ภายในด่านนั้นเปลี่ยนแปลงเป็นที่รกร้างอย่างรวดเร็ว และชาวบ้านหลายแสนครอบครัวพากันร่อนเร่ไปในมณฑล Jing เมื่อผู้คนต่างรู้ว่าภูมิลำเนาเดิมของตนนั้นสงบไร้ศึกสงครามแล้วต่างก็อยากที่จะกลับคืนบ้านเกิดเมืองนอน แต่คนที่ต้องการจะกลับไปนั้นก็ถูกห้ามไว้ไม่ให้กลับไป และถูกผู้นำต่าง ๆ บังคับให้พวกเขาเข้าร่วมในสังกัดของตัวเอง อำเภอและตำบลต่าง ๆ ก็อ่อนแอเกินกว่าที่จะอยู่รอดในสถานการณ์เช่นนี้ได้ แต่กลุ่มคนเหล่านี้กลับเข้มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าพวกเขาเป็นศัตรูกับเรา พวกเขาต้องสร้างความยุ่งยากให้แก่เราแน่ เวลานี้เกลือนับเป็นสิ่งมีค่าของแผ่นดิน แต่ตั้งแต่มีการกบฏ การควบคุมเกลือก็ถูกละเลย ท่านควรจะแต่งตั้งคนไปควบคุมดูแลการซื้อขายเกลือเหมือนดั่งอดีต และใช้กำไรจากการนี้ซื้อเครื่องมือทำไร่นาและสัตว์เลี้ยง เพื่อที่เราจะได้เลี้ยงดูผู้คนเหล่านี้ได้ในเวลาที่พวกเขากลับมา ถ้าเราสนับสนุนการเพาะปลูก เมื่อไร่นาออกพืชผลงอกงามดี เมื่อผู้คนได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาก็จะเดินทางทั้งวันทั้งคืนเพื่อกลับบ้านเกิดอย่างเร็วที่สุดที่พวกเขาจะทำได้ แล้วจึงส่งขุนพลออกไปจัดตั้งกองทหารเพื่อเกณฑ์ผู้คนเหล่านั้น เพราะเหล่าทหารอ่อนแอลงทุกวัน ในขณะที่ชาวบ้านต่างเข้มแข็งขึ้น นี่เป็นวิธีที่เราจะเสริมความแข็งแกร่งของเราโดยให้ศัตรูเป็นฝ่ายสูญเสีย ซุนฮิวบอกโจโฉเรื่องแผนการนี้ โจโฉทำตามแผนการนี้ โจโฉส่งคนไปควบคุมดูแลการซื้อขายเกลือและส่งขุนพลไปจัดตั้งกองทหารที่ Hongnong ทำให้พื้นที่ภายในด่านนั้นยอมสยบและรับใช้โจโฉ อ้วนเสี้ยวส่งคนไปขอความช่วยเหลือจากเล่าเปียว เล่าเปียวสัญญาแต่ก็ไม่ได้ส่งทหารไป แล้วก็ไม่ได้ช่วยโจโฉ Han Song แม่ทัพและ เล่าเซียนองครักษ์ของเล่าเปียวพูดกับเขาว่า เวลานี้ผู้นำสองคนต่างต่อสู้กัน จุดเปลี่ยนของแผ่นดินขึ้นอยู่กับเรา ถ้าท่านต้องการสิ่งใดเพื่อตัวท่านเอง ท่านสามารถยกทัพไปแสวงหาประโยชน์ในขณะที่ทั้งสองสู้รบกันอยู่ ถ้าท่านไม่มีความทะเยอทะยานส่วนตัว ท่านควรเลือกที่จะรับใช้พวกเขาคนใดคนหนึ่ง ท่านจะสามารถบัญชาการกองทัพนับแสนและนั่งดูผลการรบระหว่างทั้งสองได้อย่างไร พวกเขาขอความช่วยเหลือจากท่าน แต่ท่านปฏิเสธที่จะช่วยพวกเขา ท่านรู้ว่าฝ่ายใดถูกแต่ท่านไม่ต้องการรับใช้เขา ผลที่สุด ทั้งสองฝ่ายจะต้องโกรธท่าน และพวกเราเป็นห่วงว่าท่านจะดำรงความเป็นกลางต่อไปไม่ได้ โจโฉมีความสามารถในการใช้ทหารและคนดีมีความสามารถและผู้ห้าวหาญมากมายต่างรับใช้เขา เขาจะต้องปราบอ้วนเสี้ยวได้อย่างแน่นอน หลังจากนั้นถ้าเขานำทหารมาต่อสู้ในแถบแยงซีและ Han พวกเรากลัวว่าท่านจะไม่สามารถสู้กับเขาได้ วิธีดีที่สุดคือนำมณฑลเกงจิ๋วเข้ารับใช้โจโฉ เขาจะต้องปฏิบัติต่อท่านด้วยความเคารพอย่างดี ท่านจะมีความสุขกับลาภยศสรรเสริญไปตลอด และสามารถให้ลูกหลานของท่านสืบทอดต่อไป นี่ถือเป็นแผนการชั้นยอด เกงอวดก็สนับสนุนแผนการนี้ เล่าเปียวนั้นยังลังเลและตัดสินใจไม่ได้ เขาส่ง Han Song ไปยังเมืองฮูโต๋บอกว่า เราไม่สามารถคาดการได้ว่าแผ่นดินจะสงบ แต่โจโฉกักตัวฮ่องเต้ไว้ที่เมืองฮูโต๋ เมืองหลวงของเขา ไปสังเกตการณ์จุดอ่อนของเขา แล้วรายงานข้า Han Song ตอบว่า คนฉลาดนั้นสามารถรับมือกับปัญหาได้ทุกสถานการณ์ แต่น้อยคนที่สามารถรักษาภาระหน้าที่ของตนได้ ข้าก็จะรักษาภาระหน้าที่ของข้า เมื่อเป็นเจ้านายลูกน้องกันแล้ว ก็ควรที่จะเป็นลูกน้องจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ตัวข้าเป็นลูกน้องของท่าน ข้าได้สาบานไว้ว่าจะรับใช้ท่าน ท่านเป็นเพียงนายผู้เดียวของข้า ท่านอาจจะส่งข้าไปบุกน้ำลุยไฟ ข้าก็จะยอมเสี่ยงชีวิตไปโดยไม่ปริปากบ่น ในความเห็นของข้า ท่านโจโฉต้องเป็นผู้รวบรวมแผ่นดิน ถ้าท่านต้องการสนับสนุนฮ่องเต้และโจโฉ ก็ส่งข้าไป แต่ท่านก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ ถ้าข้าไปถึงเมืองหลวงแล้วฮ่องเต้ทรงมอบตำแหน่งขุนนางให้แก่ข้า ถ้าข้าถูกบังคับให้รับตำแหน่ง ข้าก็จะกลายเป็นข้ารับใช้ฮ่องเต้ และความสัมพันธ์ของข้ากับท่านก็จะสิ้นสุดลง เมื่อข้ารับใช้ผู้ใด ข้าก็จะทำงานให้ผู้นั้นอย่างเต็มที่ ดังนั้นถ้าข้าได้รับการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ ข้าก็ไม่สามารถเป็นข้ารับใช้ท่านได้อีก ได้โปรดจำไว้ด้วย อย่าได้โกรธเคืองข้า เล่าเปียวคิดว่า Han Song ไม่เต็มใจไปเท่านั้น เขาจึงยืนยันที่จะส่ง Han Song ไป เมื่อ Han Song มาถึงฮูโต๋ ฮ่องเต้แต่งตั้งเขาเป็นขุนนางและเจ้าเมือง Lingling เมื่อเขากลับ เขาสรรเสริญฮ่องเต้และคุณงามความดีของโจโฉ เขายังหว่านล้อมให้เล่าเปียวส่งบุตรชายเข้าเมืองหลวง (เป็นตัวประกันว่าเล่าเปียวจะไม่ทรยศ) เล่าเปียวโกรธมาก เรียก Han Song เป็นคนทรยศ เขาเรียกประชุมขุนนางให้ทหารตั้งแถว ถือไม้เท้าแทนพระองค์ ตั้งใจที่จะสังหารเขา เล่าเปียวกล่าวหาว่า Han Song เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงทรยศข้า ทุกคนในที่นั้นต่างหวาดกลัวและเร่ง Han Song ให้ขออภัย Han Song ไม่สะทกสะท้าน กล่าวกับเล่าเปียวช้า ๆและหนักแน่นว่า ข้าไม่เคยทรยศท่าน แต่ท่านต่างหากที่ทรยศข้า แล้วเขาก็ได้อธิบายสิ่งที่เขาเคยพูดไว้ ชัวฮูหยิน ภรรยาเล่าเปียวท้วงว่า Han Song เป็นความหวังของรัฐ Chu สิ่งที่เขาพูดไว้ถูกต้องแล้ว ท่านไม่มีสิทธิ์ที่จะสังหารเขา ยังไรก็ดีเล่าเปียวยังโกรธอยู่ เขานำคนในคณะติดตามของ Han Song ไปสอบถามด้วยวิธีทรมานจนตาย เขาถึงได้เชื่อว่า Han Song ไม่ได้ความตั้งใจจะทรยศเขา เขาจึงไม่ประหาร Han Song แต่นำเขาไปขังคุกไว้ เตงโป้ หัวหน้าโจรในมณฑล Yang วางแผนที่จะบังคับผู้คนที่นั่นให้เดินทางไปยังตอนใต้ของแยงซี เพราะว่าเล่าหัวเป็นคนที่มีชื่อเสียงและยังเป็นคนในตระกูลผู้นำชาวบ้านในแถบนั้น เขาจึงต้องการบังคับเล่าหัวให้ย้ายก่อนเพื่อเป็นตัวอย่างให้คนอื่น เล่าหัวจึงวิตกมาก ในตอนนั้นโจโฉส่งฑูตมายังมณฑลนี้เพื่อรับฟังข้อคดีความในศาล เล่าหัวไปเชิญฑูตไปยังบ้านของตน เตงโป้ ก็ได้มาแสดงความเคารพฑูตด้วย เล่าหัวจึงจัดงานเลี้ยงสำหรับพวกเขา แล้วเขาก็คว้าเอาดาบมาฆ่า เตงโป้ ตัดหัวเขาและสั่งการไปยังกองทัพว่า ท่านโจโฉมีคำสั่งมาว่า ผู้ใดที่กล้าสร้างปัญหาอีก ผู้นั้นจะได้รับโทษเหมือนดั่ง เตงโป้ ทหารทั้งกองทัพหลายพันคนต่างตกใจกลัวและยอมสยบและยกให้เล่าหัวเป็นหัวหน้าพวกเขา เล่าหัวนำกองทัพนั้นมอบให้แก่ Liu Xun เจ้าเมือง โลกั๋ง Liu Xun ถามเหตุผลเขา เล่าหัวอธิบายว่า เตงโป้ ปกครองกองทัพอย่างไร้กฏระเบียบ กองทัพของเขาจึงปล้นชิงหาประโยชน์จากชาวบ้าน ข้าเองไม่มีอำนาจปกครองกองทัพแต่กลับถือวิสาสะสั่งการพวกเขา พวกเขาย่อมเกลียดข้าและข้าคงไม่สามารถควบคุมพวกเขาให้ทำตามคำสั่งได้ตลอดไป ข้าจึงมอบพวกเขาให้แก่ท่าน Liu Xun มีผู้ติดตามและทหารจำนวนมากซึ่งเป็นลูกน้องเก่าของอ้วนสุด แต่เขาไม่สามารถเลี้ยงดูคนเหล่านี้ได้ เขาจึงส่ง Liu Xie ลูกพี่ลูกน้องของเขาให้ไปขอเสบียงอาหารจากกลุ่มผู้นำของ Shangliao แต่พวกเขามอบเสบียงอาหารให้ไม่เพียงพอ Liu Xie จึงชักจูงให้ Liu Xun โจมตีพวกเขา ซุนเซ็กซึ่งมีอคติกับ Liu Xun ที่เขาได้รับกองทัพที่กล้าแข็งนี้ (Liu Xun เป็นเจ้าเมือง โลกั๋ง ซึ่งเป็นตำแหน่งที่อ้วนสุดสัญญาจะมอบให้แก่ซุนเซ็ก แต่กลับมอบให้ Liu Xun) เขาจึงแกล้งนอบน้อมและเขียนไปหา Liu Xun ว่า กลุ่มผู้นำแห่ง Shangliao นั้นมักจะรุกรานดินแดนของข้าอยู่บ่อย ๆ ข้าต้องการที่จะโจมตีพวกเขา แต่การยกทัพไปนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย Shangliao นั้นอุดมสมบูรณ์ยิ่งนัก ข้าขอร้องให้ท่านโจมตีพวกเขา ข้าจะนำกองทัพยกไปสนับสนุนท่าน ซุนเซ็กยังได้มอบไข่มุก อัญมณีและเสื้อผ้าล้ำค่าให้แก่เขา Liu Xun ดีใจมาก ลูกน้องของเขาก็แสดงความยินดีต่อเขายกเว้นเล่าหัว Liu Xun ถามว่าทำไม เล่าหัวตอบว่า Shangliao อาจจะเล็กก็จริง แต่กำแพงเมืองนั้นแข็งแกร่ง คูเมืองก็ลึกนัก มันเป็นการยากที่จะโจมตี แต่ง่ายในการป้องกัน คงต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบวันเพื่อยึดเมือง ถ้าท่านนำทหารออกไปโจมตี ออกห่างจากเขตแดนของตัวเอง ทั้งเมืองก็จะปราศจากกองทัพคอยป้องกัน และซุนเซ็กย่อมฉวยโอกาสนี้โจมตีเรา เราก็จะไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้ ท่านจะยกทัพไปโจมตีโดยไม่ได้ผลตอบแทน และท่านจะหาทางถอยทัพกลับเมือง แต่ก็ไม่มีเมืองให้ท่านกลับ ถ้าท่านยกทัพออกไป หายนะจะมาเยือนพวกเรา Liu Xun ไม่เชื่อเขา เขานำทัพไป Shangliao แต่กลุ่มผู้นำที่นั่นรับรู้ก่อนที่เขาจะนำทัพไป Haihun พวกเขาละทิ้งเมืองหนีไป Liu Xun จึงไม่ได้สิ่งใดเลย ซุนเซ็กในตอนนั้นกำลังนำทหารไปทางตะวันตกโจมตีหองจอ เมื่อเขามาถึง Shicheng เขาได้ยินว่า Liu Xun อยู่ที่ Haihun เขาจึงส่งลูกพี่ลูกน้องของเขา Sun Ben และ Sun Fu นำทหารแปดพันคนไปตั้งค่ายที่ Pengze เพื่อขวางทางเดินทัพกลับของ Liu Xun ในขณะที่เขาและจิวยี่ซึ่งเป็นเจ้าเมือง กังแฮ นำทัพสองหมื่นคนเข้าโจมตีเมือง Huan เมืองหลวงของ โลกั๋ง พวกเขายึดเมืองได้ ซุนเซ็กจับครอบครัวของ Liu Xun และทหารลูกน้องเก่าของอ้วนสุดเป็นเชลย ซุนเซ็กแต่งตั้ง Li Shu เป็นเจ้าเมือง โลกั๋ง มอบทหารให้เขาสามพันคนเพื่อรักษาเมือง Huan และนำคนที่เขาจับได้เดินทางไปตะวันออกสู่เมืองง่อ จากคุณ : kazama - [ 17 ก.พ. 49 18:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อ Liu Xun ยกทัพกลับมาถึง Pengze Sun Ben และ Sun Fu ยกทัพเข้าโจมตีเขาพ่ายแพ้ไป Liu Xun หนีไป Liuyi และขอความช่วยเหลือจากหองจอ หองจอส่งบุตรชายเขา Huang She นำทหารห้าพันคนมาช่วย Liu Xun แต่ซุนเซ็กยกทัพโจมตีอีกครั้งและได้ชัยชนะเด็ดขาด Liu Xun หนีขึ้นเหนือไปหาโจโฉ ส่วน Huang She หลบหนีไป ซุนเซ็กได้ทหารของ Liu Xun เป็นเชลยกว่าสองพันคนและเรือรบหนึ่งพันลำ แล้วเขาจึงยกทัพอีกครั้งไปโจมตีหองจอ ในเดือนที่สิบสองวันที่ 11 มกราคม ปี 200 เขานำทัพมาถึง Shaxian เล่าเปียวส่ง เล่าเก๋ง หลานของเขาและ Han Xi นำพลหอกห้าพันนายมาช่วยหองจอ ในวันที่ 14 มกราคม ซุนเซ็กโจมตีและได้ชัยชนะต่อพวกเขา เขาตัดหัว Han Xi ได้ หองจอหลบหนีไปได้ แต่ครอบครัวของเขาถูกจับ รวมถึงเรือรบกว่าหกพันลำ ทหารของหองจอหลายหมื่นคนถูกฆ่าไม่ก็จมน้ำตาย ซุนเซ็กนำกำลังเสริมจำนวนมากเข้าโจมตี อิเจี๋ยง โดยตั้งค่ายที่ Jiaoqiu เขาพูดกับ ยีหวน ลูกน้องเขาว่า ฮัวหิมนั้นมีชื่อเสียงมาก แต่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า เว้นแต่เขายอมเปิดประตูเมืองและยอมแพ้ ไม่งั้นผู้คนต้องล้มตายและบาดเจ็บจำนวนมาก ท่านจงไปบอกเขาถึงความรู้สึกของข้าด้วย ยีหวน ไปพบฮัวหิมแล้วพูดว่า ข้ารู้ว่าท่านและอองลองนั้นเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากในดินแดนภาคกลาง ผู้คนทั่วแผ่นดินล้วนเคยได้ยินชื่อเสียงของท่าน แม้ว่าท่านยอมสยบให้แก่เรา ผู้คนก็จะปฏิบัติต่อท่านด้วยความเคารพดังเดิม ฮัวหิมจึงว่า ข้าเองไม่มีความสามารถเทียบเท่าอองลอง ยีหวน จึงพูดต่อว่า ท่านได้ตรวจสอบเสบียงอาหารและอาวุธยุทโธปกรณ์ของ อิเจี๋ยง หรือไม่ แล้วความกล้าหาญของผู้คนของท่านเมื่อเทียบกับกองทัพของเรา ฮัวหิมตอบว่า เปรียบเทียบกับกองทัพของท่าน สถานการณ์ของข้าเลวร้ายยิ่งนัก ยีหวน พูดต่อว่า ท่านบอกว่าท่านมีความสามารถไม่เท่าท่านอองลองแห่งห้อยแข นั่นเป็นการถ่อมตัวมากเกินไป แต่ท่านพูดถูกอยู่เรื่องหนึ่ง กองทัพที่ดีที่สุดของท่านยังไม่อาจเทียบได้กับกองทัพเมืองห้อยแข แม่ทัพผู้กำจัดกบฏ ท่านซุนเซ็ก เป็นนักวางแผนที่เก่งกาจที่สุด และเป็นอัจฉริยะทางการทหาร เขาทำให้ท่านเล่าอิ้วแห่งมณฑล Yang ต้องหลบหนีไป เรื่องนี้ท่านคงเห็นมาด้วยตาของท่าน ในตอนใต้ท่านซุนเซ็กได้ตั้งกองทัพส่วนตัวของข้า เรื่องนี้ท่านคงเคยได้ยินมาแล้ว เวลานี้ท่านหวังที่จะใช้เมืองเมืองเดียวต่อสู้กับเขา โดยที่รู้ดีว่าทหารและเสบียงอาหารของท่านมีจำกัด ถ้าท่านไม่ตัดสินใจโดยเร็ว อาจสายเกินไปที่จะมาเสียใจ กองทัพของข้าตั้งค่ายอยู่ที่ Jiaoqiu ข้าจะกลับไป ถ้าเราไม่ได้รับคำตอบจากท่านในตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น นี่คือถือเป็นการลาจากระหว่างท่านกับข้า ฮัวหิมตอบว่า ข้าอยู่ดินแดนตอนใต้ของแยงซีมานานมากแล้ว ข้าเองก็ปรารถนาที่จะกลับขึ้นเหนือสู่ภาคกลางเสมอ ถ้าท่านซุนเซ็กมาถึง ข้าก็จะจากไป ในคืนนั้นฮัวหิมได้เขียนหนังสือป่าวประกาศ และในตอนเช้าเขาได้ส่งลูกน้องของเขานำมันไปและต้อนรับซุนเซ็ก ซุนเซ็กนำทัพของเขามาถึง ฮัวหิมต้อนรับเขาด้วยชุดธรรมดาที่หรูหราไม่ใช่ชุดขุนนาง เพื่อแสดงว่าเขามาต้อนรับซุนเซ็กในฐานะคนธรรมดาไม่ใช่ขุนนาง เหมือนจะบอกว่าเขาได้เกษียณตัวเองแล้วจากชีวิตราชการ ซุนเซ็กพูดกับเขาว่า ชื่อเสียงเรื่องความดีของท่านเป็นที่เคารพมาช้านานและผู้คนทุกแห่งก็ชื่มชมตัวท่าน ข้านั้นยังเยาว์วัยนัก ข้าควรที่จะปฏิบัติตัวเหมือนดั่งบุตรหรือน้องชายของท่าน ซุนเซ็กโค้งคำนับฮัวหิมและปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพอย่างยิ่ง ซุนเซ็กแบ่งเมือง อิเจี๋ยง เพื่อสร้างเมือง Luling เขาแต่งตั้ง Sun Ben เป็นเจ้าเมือง อิเจี๋ยง และ Sun Fu เป็นเจ้าเมือง Luling Tong Shi ป่วยอยู่ในขณะนั้น Sun Fun จึงยกทัพไปยึด Luling และทิ้งจิวยี่ให้รักษาการณ์ Baqiu เมื่อซุนเซ็กยึดเมือง Huanได้ เขาได้ดูและครอบครัวอ้วนสุดอย่างดี และเมื่อเขายึด อิเจี๋ยง ได้ เขาจัดงานศพให้แก่เล่าอิ้วและเลี้ยงดูครอบครัวเขาอย่างดี บรรดาสุภาพชนและบัณฑิตต่างยกย่องเขาในเรื่องนี้ Wei Teng ขุนนางเมืองห้อยแข ได้สบประมาทซุนเซ็ก ซุนเซ็กจึงต้องการที่จะฆ่าเขา ผู้คนต่างกังวลและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร มารดาของซุนเซ็กจึงขึ้นไปยืนบนบ่อน้ำใหญ่พูดกับเขาว่า เจ้ากำลังจะสร้างรากฐานในตอนใต้ของแยงซี งานก็ยังไม่สำเร็จ นี่ควรเป็นเวลาที่เจ้าจะปฏิบัติกับคนมีความสามารถอย่างดี และสุภาพต่อขุนนางของเจ้า ลืมความผิดพวกเขาและจดจำแต่ความดีความชอบของพวกเขา Wei Teng เพียงทำตามหน้าที่ของเขา ถ้าเจ้าฆ่าเขาในวันนี้ ผู้คนก็จะตีจากเจ้าในรุ่งขึ้น ก่อนที่ข้าจะเห็นหายนะเช่นนั้นข้าจะกระโดดน้ำตายในบ่อนี้ ซุนเซ็กตกใจมาก สั่งให้ปล่อยตัว Wei Teng ในทันที ก่อนหน้านั้น Sheng Xian เจ้าเมืองง่อ ได้เสนอให้ Gao Dai เป็นบุตรกตัญญู เมื่อเค้าก๋องมาครอบครองดินแดนนี้ Gao Dai ได้นำ Sheng Xian อพยพไปอยู่กับ Xu Zhao ผู้นำกองทัพเล็ก ๆ Zou Tuo และ Qian Tong แห่ง Wucheng Wang Sheng แห่ง Jiaxing และผู้นำคนอื่นรวบรวมคนจำนวนหลายพันคน บางคนมีจำนวนเป็นหมื่น พวกเขาปฏิเสธการยอมแพ้ต่อซุนเซ็ก ซุนเซ็กจึงนำทหารเข้าโจมตีพวกเขาทั้งหมดพ่ายแพ้ไป ซุนเซ็กนำกองทัพไปโจมตีเงียมแปะฮอ เงียมแปะฮอพ่ายแพ้ เขานำทหารหนีไป Yuhang ไปหา Xu Zhao เทียเภาขออนุญาตไปโจมตี Xu Zhao แต่ซุนเซ็กพูดว่า Xu Zhao ปฏิบัติอย่างซื่อตรงต่อนายเก่าของเขาและรักษาสัญญาต่อเพื่อนเก่าเขา นี่ถือว่าเป็นน้ำใจลูกผู้ชาย ซุนเซ็กจึงไม่โจมตี Xu Zhao โจโฉกลับมาค่ายที่ Guandu Xu Tuo และคนอื่น ๆ วางแผนลอบฆ่าเขา ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในที่พักของโจโฉ พวกเขาพบกับขุนพลเคาทู สีหน้าพวกเขาเปลี่ยนไปทันที เคาทูจึงรู้ความประสงค์พวกเขา จึงฆ่าพวกเขาทั้งหมด ก่อนหน้านั้นตังสิน แม่ทัพราชรถและทหารม้าได้รับสารลับจากฮ่องเต้ซ่อนในเสื้อผ้าของเขา เขาจึงวางแผนกับเล่าปี่ที่จะฆ่าโจโฉ โจโฉได้พูดกับเล่าปี่ว่า มีเพียงท่านกับข้าเท่านั้นที่เป็นผู้กล้าของแผ่นดิน คนอย่างอ้วนเสี้ยวนั้นไม่อาจเปรียบเทียบกับเราได้ เล่าปี่กำลังกินเลี้ยงกับโจโฉอยู่ในตอนนั้น เขาทิ้งช้อนและตะเกียบลงด้วยความตื่นตระหนก ในตอนนั้นมีฟ้าร้อง เล่าปี่จึงพูดว่า นักปราชญ์กล่าวไว้ว่า เมื่อฟ้าร้อง หรือลมพายุรุนแรง เขาก็ไม่สามารถรักษาอาการสงบไว้ได้ ช่างคล้ายกับตัวข้าเช่นนัก (เล่าปี่ตกใจกลัวที่โจโฉยกตัวเขาเป็นศัตรูสำคัญ และเขายังกลัวความผิดที่ตัวเขาได้วางแผนกับตังสิน จึงเอาเรื่องฟ้าร้องมากลบเกลื่อนอาการที่เขาทิ้งช้อนและตะเกียบ) เล่าปี่วางแผนร่วมกับตังสินและขุนพลตันอิบ แม่ทัพจูลันและ อองฮู ภายหลังเมื่อโจโฉส่งเล่าปี่กับ Zhu Ling ยกทัพไปขัดขวางอ้วนสุด เทียเภา กุยแกและตังเจี๋ยวได้คัดค้านว่า ท่านไม่ควรส่งเล่าปี่ไป โจโฉจึงเปลี่ยนใจและส่งคนไปเรียกตัวเล่าปี่กลับ แต่คนนำสารไม่สามารถตามเล่าปี่ได้ทัน เมื่ออ้วนสุดนำทัพกลับทางใต้ Zhu Ling ได้กลับมาเมืองหลวง เล่าปี่ฆ่า กีเหมาผู้ตรวจการมณฑลชีจิ๋ว เขาให้กวนอูดูแล แห้ฝือ และทำตัวเป็นเหมือนเจ้าเมือง ในขณะที่เขากลับไป เสียวพ่าย เซียงหู หัวหน้าโจรจาก Donghai รวบรวมผู้คนจากหลายหัวเมืองก่อกบฏต่อโจโฉและไปเข้าร่วมกับเล่าปี่ กองทัพเล่าปี่เพิ่มขึ้นเป็นหลายพันคน เขาส่งฑูตไปหาอ้วนเสี้ยวเพื่อกระทำการร่วมกัน โจโฉส่ง เล่าต้าย และ Wang Zhong ไปโจมตีเขา แต่พวกเขาไม่อาจเอาชนะเล่าปี่ได้ เล่าปี่พูดต่อ เล่าต้าย และพวกของเขาว่า ข้าสามารถรับมือพวกท่านและคนนับร้อยอย่างพวกท่านได้ แต่ถ้าท่านโจโฉมาด้วยตัวเอง ข้าก็ไม่สามารถรับมือได้ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kazama&date=08-12-2005&group=7&blog=1 จากคุณ : kazama - [ 17 ก.พ. 49 18:43:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรียน ท่านสหาย kazama ก็อ่านอยู่นะ ขอรับ สนุกดี แต่กระผมแปลกใจอยู่อย่างหนึ่ง ว่าทำไม ชื่อคนในสามก๊กของท่าน จึงเปนภาษาอังกฤษบ้าง ภาษาไทยบ้าง เอาสักอย่างสิ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 17 ก.พ. 49 20:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณ คุณพจนารถ๓๒๒  ที่ติครับ   แต่เรื่องชื่อนั้น  บางชื่อผมไม่สามารถเขียนเป็นไทยในตอนนี้ได้  เพราะว่าชื่อโจโฉในภาษาอังกฤษคือ Cao Cao อ่านยังไงมันก็ไม่เป็นโจโฉ    และอีกหลาย ๆ ชื่อที่ต้องเทียบกับฉบับภาษาไทย  แล้วผมก็ไม่มีความรู้เรื่องภาษาจีนที่จะไปหาฉบับภาษาจีนมาออกเสียงเทียบ แล้วการออกเสียงจากภาษาจีนก็ไม่เหมือนฉบับภาษาไทยที่เรารู้จักกัน  ผมเลยพยายามจะใช้ภาษาไทยกับชื่อต่าง ๆ ที่ผมพอจะเทียบได้ให้มากที่สุด  นอกจากนั้น  คงต้องละไว้  รอจนกว่าที่จะหาชื่อได้  ไม่งั้นคงต้องใช้การออกเสียงภาษาอังกฤษตรง ๆ จากคุณ : kazama - [ 17 ก.พ. 49 21:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ติดตามสถานการณ์ครับ จากคุณ : GTW - [ 18 ก.พ. 49 07:44:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านสนุดดีคับแต่อย่ายึดติดกับชื่อมากคับ ชื่อเป็นภาษาEngกับไทยคนเข้าใจแตกต่างกันคับยิ่งเป็นคำเฉพาะเช่นชื่อคนด้วยแล้วแต่ละคนสะกดไม่เหมือนกันคับ ที่แสดงความคิดเห็นไม่ใช่อะไรนะคับแค่ความคิดเห็บ ปล.เนื้อหาดีคับมีการชี้เฉพาะเจาะลึกในใจความกระชับดีคับ จากคุณ : tyu - [ 18 ก.พ. 49 19:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรียน ท่านสหาย kazama ลองเล่าเรื่องตามแบบของคุณ (ซึ่งน่าทึ่งอยู่แล้ว) แต่ลองขานชื่อตัวละคร ตามฉบับหลวงดูสิ ขอรับ บางที ผู้อ่านจักได้ชัดเจน เท่าผู้เขียนบ้าง ดีไหม ขอรับ. ป.ล. กระผมได้เคยอ่านในฉบับวณิพก ของท่านครู ยาขอบ Chao Chao ซึ่งเปนนามของ โจโฉ นั้น ท่านเรียกว่า เฉาเฉ่า ขอรับ. แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 49 13:36:05 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 22 ก.พ. 49 13:31:30 ]