ความคิดเห็นที่ 1 ปรัชญ์เลี้ยวรถยนต์เข้ามาจอดในที่จอดรถว่างๆ บริเวณตลาดนัดสวนจตุจักร วันนี้เขาเอารถยนต์ของบ้านลุงปีย์มา เพราะต้องซื้อของหลายอย่าง อันเกี่ยวกับงานในบริษัทสถาปนิกและรับตกแต่งภายในของลุงปีย์  เร็วๆนี้ก็กำลังจะมีบริษัทส่งออกผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้านของๆไทยที่เขาคิดริเร่มก่อตั้งขึ้นเองอีกด้วย เราคงต้องเริ่มลุยงานอย่างจริงจังแล้ว ปรัชญ์คิดพลางลงจากรถแล้วมองดูบรรยากาศยามเช้าที่คึกคัก ข้าวของมากมายดูสวยงาม แปลกใหม่ และพัฒนาฝีมือขึ้นไปมาก แตกต่างจากเมื่อตอนที่เขามาเที่ยวตอนเด็กๆ หลายเท่านัก ก็ตอนนั้นเขาเป็นเพียงเด็กชายตัวเล็กๆที่ตามลุงมาเที่ยวเท่านั้น เวลามันผ่านไปตั้งนานแล้ว เกือบ 20 ปีได้แล้วกระมัง  เขาจำอะไรไม่ค่อยได้ นอกจากไอติมหลอดสีสันแสบตาที่เคยชอบกินเมื่อตอนยังเด็ก นั่นไง ปรัชญ์มองเห็นถังไอติมหลอดแล้วยิ้ม มันยังมีอยู่เหมือนเดิม แต่ไม่รู้รสชาติจะเหมือนเดิมหรือเปล่า ชายหนุ่มเดินเรื่อยๆ เข้ามาในบริเวณตลาด ตั้งใจจะไปดูโซนของตกแต่งบ้านก่อนและค่อยไปดูต้นไม้ คิดพลางหยิบนามบัตรขึ้นมาดูร้านขายของตกแต่งบ้านของเพื่อนลุงปีย์ ว่าจะแวะไปคุยและปรึกษาเรื่องงานเกี่ยวกับบริษัทที่จะเปิดใหม่ก่อน เมื่อเดินผ่านผู้คนที่ค่อนข้างเยอะและแออัด ชายหนุ่มก็เดินมาถึงร้านขายของตกแต่งบ้านของลุงสินธพ เพื่อนของลุงปีย์   ร้านนี้เป็นร้านใหญ่ ดูแล้วใหญ่กว่าร้านอื่นในละแวกใกล้เคียง อีกทั้งของที่วางโชว์อยู่ ก็มีราคาค่อนข้างแพง ในร้านจึงมีคนไม่มากนัก มีเพียงชาวต่างประเทศ 2-3 คนกำลังสนใจกับโคมไฟที่ครอบด้วยตาข่ายเชือกปอ ที่ถักทอเป็นลายอย่างปราณีต  มีลูกจ้างของร้านยืนอธิบายด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว ปรัชญ์มองเลยไปทางหลังร้าน ก็เห็นชายร่างเล็กคนหนึ่ง ท่าทางกระฉับกระเฉง กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างในฉากกั้นที่จัดไว้เป็นสัดส่วนเล็กๆ แยกออกมาจากหน้าร้านเล็กน้อย  ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา ลุงสินธพเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ ปรัชญ์รีบแนะนำตัวเอง “สวัสดีครับ คุณลุง ผมปรัชญ์หลานลุงปีย์ไงครับ” ลุงสินธพเลิกคิ้ว และยิ้มกว้างเมื่อจำได้ เขามองชายหนุ่มตรงหน้า สายตาแสดงความชื่นชม รีบลุกขึ้นทันที “นี่ปั๊บหรือนี่ โอ้โห โตเป็นหนุ่มลุงจำไม่ได้เลย แล้วนี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ นั่งก่อนๆ” “กลับมาได้สักอาทิตย์แล้วล่ะครับ คุณลุง”ปรัชญ์ตอบพลางนั่งลงที่เก้าอี้ หน้าโต๊ะทำงานเล็กๆของลุงสินธพ “เฮ่ย ไม่ต้องเรียกคุณลุงหรอก เรียกลุงสินเหมือนที่เคยเรียกตอนเด็กๆ ดีกว่า แล้วนี่ เป็นไงมาไงล่ะ” “วันนี้ผมจะมาดูของตกแต่งบ้านกับพวกต้นไม้ครับ แล้วก็จะมาขอคำปรึกษาลุงสินเรื่องที่ผมจะเปิดบริษัทส่งออกพวกของแต่งบ้านฝีมือคนไทยน่ะครับ” “หือ  หลานจะเปิดบริษัทหรือ  โตเป็นผู้ใหญ่จะทำงานทำการแล้วสินะ  น่าปลื้มใจแทนแม่ เอ่อ แทนลุงปีย์เค้านะ” ลุงสินธพรำพึงออกมา ก่อนจะหันไปยิ้มกับชายหนุ่ม “ปั๊บอยากจะรู้อะไร ถามมาเลย ลุงจะช่วยเต็มที่ มีเอกสารให้หลานเอาไปศึกษาด้วย แล้วอาทิตย์หน้าวันธรรมดา ลุงว่างจะแวะไปหาที่บ้านนะ” ลุงสินธพว่าพลางหยิบแฟ้มเอกสารส่งให้หลานชาย “ลองๆ เอาไปอ่านๆดูก่อน แล้วเราค่อยมาดูสินค้าในร้านลุงเป็นตัวอย่าง เดี๋ยวนี้น่ะ เขาฮิตเอาผลิตภัณฑ์ธรรมชาติมาทำของตกแต่งบ้าน” ลุงสินธพว่า มองไปที่หน้าร้านแล้วชะงัก  เขม้นมองเมื่อแน่ใจอะไรบางอย่างก็ยิ้มออกมาดวงตาเป็นประกาย รีบลุกขึ้นโดยเร็ว ก่อนจะบอกปรัชญ์ว่า “เดี๋ยวลุงมานะ” แล้วรีบเดินออกไปทางหน้าร้านทันที ปรัชญ์มองตามอย่างสงสัย ทำไมลุงจะต้องรีบร้อนด้วย หรือว่ามีลูกค้าสำคัญต้องออกไปต้อนรับ ชายหนุ่มมองตามลุงไป แต่ภาพที่เห็นทำให้เขาต้องขมวดคิ้ว นั่นมัน หญิงสาวที่กำลังยืนอยู่หน้าร้านสวมกางเกงยีนส์ที่ดูดีขึ้น ไม่ซุปเปอร์ซีดเหมือนเคยกับเสื้อยืดสีขาวที่ไม่เปื้อนดินเช่นกัน นั่นมัน..ผิง นี่นา ชายหนุ่มเขม้นมองผ่านฉากกั้น เห็นหญิงสาวกำลังไหว้ลุงสินธพ แล้วพูดอะไรด้วยยืดยาวพร้อมกับส่งห่อของในถุงขนาดใหญ่ให้ ลุงรับมาเปิดดูแล้วพยักหน้า ส่งซองสีน้ำตาลกลับ ผิงรับไว้แล้วไหว้อีกครั้ง ก่อนจะเมียงมองไปที่ของตกแต่งบ้านหรูๆในร้าน แล้วหันหลังเดินออกไป ปรัชญ์มองตามพลางคิด สงสัยผิงจะมาขายงานให้ลุงสินธพกระมัง แต่ทำไมลุงต้องกุลีกุจอออกไปขนาดนั้นด้วย ดูท่าทางลุงตื่นเต้นแปลกๆ เหมือนคล้ายจะดีใจหรืออะไรสักอย่างที่ปรัชญ์เองก็ไม่เข้าใจ ลุงสินธพเดินยิ้มกลับมาอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงหยุดความสงสัยเอาไว้ แล้วปรึกษาเรื่องงานอย่างเอางานเอาการ ลุงสินธพเองก็ให้คำปรึกษาอย่างเต็มที่ จนเวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยง ทั้งสองชวนกันออกไปรับประทานอาหารกลางวันข้างนอก จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 ก.พ. 49 23:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว ชายหนุ่มลาลุงสินธพเพื่อไปดูของตกแต่งร้านอื่นๆ เขาเดินตามผู้คนที่หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ ไปตามตรอกซอกซอยต่างๆ สักพักก็เริ่มเหนื่อยกับอากาศที่ร้อนอบอ้าวและผู้คนที่เบียดเสียด ชายหนุ่มจึงเดินไปที่หัวมุมซอยท้ายสุด ออกไปยืนข้างนอกซอย ตามองไปที่ถังไอติมหลอดที่คนขายกำลังเขย่าถังอยู่อย่างขะมักเขม้น ปรัชญ์เดินตรงเข้าไป แล้วสั่งทันที “เอาสีแดงครับ” พร้อมๆกับที่ใครคนหนึ่งที่เดินมายืนข้างๆ ตามองไปที่ถังไอติมเช่นกัน และสั่งออกมาพร้อมเขาด้วย “เอาสีแดงค่ะ” ปรัชญ์ชะงักกับเสียงที่คุ้นหูนั้น หันหน้ามามองเขาก็เห็น หญิงสาวคนที่เขาคิดว่าจะเห็นนั่นแหละ กำลังมองมาที่เขาด้วยดวงตาโต แล้วเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ปรัชญ์ยิ้มนิดๆ หยิบไอติมสีแดงที่คนขายส่งให้เขาก่อนมายื่นให้ตรงหน้าผิง “อ่ะ เอาไปก่อนสิ” ผิงมองหน้า แล้วยื่นมือไปรับ จะยื่นเงินให้คนขาย แต่ชายหนุ่มชิงบอกก่อน “ไม่เป็นไร ผมเลี้ยงเอง” “ไม่เป็นไรเหมือนกัน แค่นี้จ่ายเองได้” ผิงรีบพูดขึ้นมาทันที แต่ปรัชญ์ส่ายหน้า “เอาน่า แค่นี้จะต้องมาเถียงทำไม บอกว่าจะจ่ายให้ไง” “ก็ไม่ได้เถียง แค่บอกว่าจะจ่ายเองไง ไม่เข้าใจหรอ” ผิงเริ่มขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ คนขายมองลูกค้าสองคนตรงหน้าอย่างงงๆ พลางคิดในใจ เมื่อไหร่ตูจะได้เงินสักทีเนี่ย ชายหนุ่มมองแล้วส่ายหน้า ยื่นเงินให้คนขายทันที แต่ผิงก็ไม่ยอมยื่นเงินให้คนขายเช่นกัน คนขายมองก่อนจะบอกอ่อยๆ “พี่ๆ ไปตกลงกันก่อนดีไหม ว่าใครจะจ่าย” “ไม่ต้องน้อง เอาไปเลยไม่ต้องทอน” ชายหนุ่มหยิบธนบัตรใส่มือคนขาย แล้วหันมามองหน้าหญิงสาว ยิ้มนิดๆ บอกเสียงเบาว่า “เรื่องแค่นี้เอง ยอมๆสักเรื่องได้ไหม” ผิงมองหน้า ถอนหายใจแต่ไม่พูดอะไร เดินออกมาเฉยๆ  ปรัชญ์มองแล้วหันไปยิ้มกับคนขาย รับไอติมหลอดมาอีกอันหนึ่ง ก่อนจะเดินตามไป เมื่อเดินตามมาทันแล้ว ชายหนุ่มก็หันไปพูดกับคนข้างๆ “โลกกลมจังนะ” ผิงกินไอติมอย่างอร่อย หันมามองแล้วบอกเสียงเรียบ “ชั้นเชื่อมานานแล้วว่าโลกกลม” หยุดนิดหนึ่ง แล้วเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “เอ่อ เรื่องดอกไม้กับการ์ดน่ะ” “หือ ทำไมหรอ” ปรัชญ์ชะงัก หันมารอฟัง ผิงนิ่งไปนิดหนึ่งเหมือนไม่แน่ใจ ก่อนจะปฏิเสธ “ไม่มีอะไรหรอก” “นั่นแน่ อยากเจอคนให้ล่ะสิท่า แอบสนใจอยู่ก็ไม่บอก เอาไว้ผมจะบอกเขาให้แล้วกันนะ” ชายหนุ่มสรุปเองเสร็จสรรพ มองหน้าคนข้างๆ อย่างหมั่นใส้นิดๆ “อย่าคิดเองได้ไหม” ผิงว่าแล้วทำหน้าเอือม รีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น “อ้าว แล้วจะรีบไปไหนล่ะ” “งานเสร็จแล้ว ก็จะกลับบ้านน่ะสิ” ตอบแล้วนึกในใจ จะเอาข่าวดีไปบอกคุณยายว่า งานของผิงขายได้แล้ว เจ้าของร้านตกแต่งบ้านใจดีมากๆ รับของไปขายทุกชิ้นเลย แถมยังให้เงินมาแล้วครึ่งหนึ่งด้วย คุณยายต้องดีใจมากๆ แน่เลย คิดแล้วก็เผลอยิ้มออกมา ปรัชญ์มองสีหน้ายิ้มๆ ของคนข้างๆ แล้วอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้  เมื่อกี้ยังทำหน้าเซ็งอยู่เลย มาตอนนี้ยิ้มออกซะแล้ว อยากรู้จังว่าคิดอะไรอยู่ “เอ้า คุณ มัวแต่ยิ้มอยู่นั่นแหละ จะกลับบ้าน เดี๋ยวผมไปส่งให้เอาไหม” ผิงชะงัก หันมามองหน้าคนพูด  “ไม่เป็นไร กลับเองได้ เอ่อ ขอบคุณค่ะที่เลี้ยงไอติม”  คำหลังเสียงเบาหน่อย  แต่ ปรัชญ์ก็ยังได้ยิน  ขยับจะพูดอะไรต่อ แต่ผิงไม่อยู่รอฟัง รีบเร่งฝีเท้าไปทันที ชายหนุ่มมองตามแล้วยิ้มนิดๆ จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 ก.พ. 49 23:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อผิงกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาบ่ายคล้อยแล้ว ซื้อของกินมาเยอะแยะ กะว่าวันนี้จะมาฉลองกับคุณยายสักหน่อย  เดินมาถึงหน้าบ้านก็ได้ยินเสียงเจ้าหมูแดงเห่าเสียงดังกว่าปกติ นึกสงสัยในใจ  กดกริ่งเรียกแล้วรออยู่หน้าบ้าน รอสักพักคุณยายก็ยังไม่ออกมาเปิดประตูสักที คุณยายอาจจะอยู่หลังบ้าน ประกอบกับเสียงเจ้าหมูแดงเห่าจึงไม่ได้ยิน คิดได้ดังนั้นก็กดกริ่งอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่เห็นคุณยายมาเปิดอยู่ดี ผิงชักเอะใจ  แล้วทำไมหมูแดงต้องเห่าเสียงดังด้วย เกิดอะไรขึ้น ผิงเริ่มกังวลขึ้นมา เหลียวซ้ายแลขวา ก่อนจะตัดสินใจเดินไปที่ช่องโหว่ของรั้วบานบุรี ซึ่งเป็นช่องทางประจำของเจ้าหมูแดง แล้วก้มลงมุดช่องนั้นเข้าไปในบ้านทันที เข้ามาในบ้านได้แล้ว หญิงสาวก็วิ่งที่หลังบ้าน คุณยายไม่ได้อยู่ที่นั่น  วิ่งขึ้นบ้านไปดูที่ระเบียงก็ไม่มีเงาของคุณยายเช่นกัน ผิงใจหายวาบ วางข้าวของไว้ที่โต๊ะระเบียงบ้าน  แล้วรีบเข้าไปในบ้าน กวาดตามองไปทั่วห้องรับแขกแล้วส่ายหน้า ก่อนจะรีบเข้าไปเปิดห้องนอนคุณยายอย่างรีบเร่ง เปิดห้องนอนคุณยาย แล้วผิงก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอก คุณยายนอนอยู่บนเตียง สงสัยว่าจะหลับ ผิงรีบเดินเข้าไปนั่งกับพื้นข้างเตียง แล้วค่อยๆ จับมือคุณยายอย่างแผ่วเบา สายตามองคุณยายด้วยความเป็นห่วง สักพักคุณยายก็ลืมตาขึ้นมา พอเห็นหลานสาวกำลังมองอยู่ก็ยิ้ม “ผิงนี่แย่จัง มาทำให้คุณยายตื่นอีกแล้ว” หลานสาวว่าแล้วยิ้มอ่อยๆ คุณยายส่ายหน้า ท่าทางเพลียๆ แต่ก็ยังยิ้ม พูดเบาๆ ว่า  “พอดียายรู้สึกเพลียๆก็เลยมานอนเล่นเท่านั้นเองแหละลูก ผิงกลับมานานแล้วหรือยัง” “กลับมาเมื่อกี้นี้เองค่ะ กลับมาไม่เห็นคุณยาย ผิงตกใจแทบแย่” “แล้วนี่เข้าบ้านมาได้ยังไง” “ก็ ” ผิงว่าแล้วยิ้มอ่อยๆ “ผิงเข้าช่องทางของหมูแดงน่ะค่ะ พอดีตอนนั้นรีบ เป็นห่วงคุณยาย คิดอะไรไม่ออกก็มุดเข้ามาเลย” คุณยายยิ้ม เอื้อมมือมาลูบหัวหลานสาวด้วยความรัก “ยายไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ้ะ ยายไม่น่าทำให้ผิงลำบากเลย” “ไม่ลำบากค่ะ ผิงไม่ลำบาก” หลานสาวรีบส่ายหน้าทันที  “วันนี้ผิงมีข่าวดีจะมาเล่าให้คุณยายฟัง ผิงซื้อของกินมาเยอะแยะเลย อยู่ที่ระเบียงแน่ะค่ะ” ผิงยิ้มกว้างเมื่อนึกถึงข่าวดีที่จะบอกคุณยาย รีบเล่าต่อว่า “วันนี้ผิงเอางานไปให้เจ้าของร้านของตกแต่งที่จตุจักรมาค่ะ คนที่เขาติดต่อเรามาไงคะ เนี่ย เขารับของไว้หมดเลย แล้วเขายังให้เงินมาก่อนครึ่งหนึ่งด้วยนะคะ เจ้าของร้านเขาใจดีมาก พอผิงเข้าไปหาเค้า เค้าก็เรียกชื่อผิงทันทีเลย สงสัยชื่อภูพิงค์นี่จะจำง่ายนะคะคุณยาย เจ้าของร้านเค้าดูภูมิฐานมากเลยค่ะ ชื่อ คุณสินธพ เค้า ” ผิงหยุดชะงักเมื่อเริ่มรู้สึกเหมือนว่าพูดอยู่คนเดียว จึงเหลือบไปมองคุณยายก็เห็นหลับตาลงอีก ลองแตะมือเบาๆ คุณยายก็ลืมตาขึ้นมาแล้วว่า “ขอโทษทีจ้ะผิง ยายเผลอหลับไปได้ยังไงอีกก็ไม่รู้ เมื่อกี้ผิงเล่าถึงไหนแล้วนะ” “ก็ถึงตอนเจ้าของร้านเค้าใจดีมากเลยน่ะค่ะ สงสัยคุณยายจะเพลียจริงๆ” หลานสาวว่าพลางลุกขึ้น  “ผิงไม่กวนดีกว่า  เดี๋ยวจะไปเอาของกินมาให้คุณยาย คุณยายนอนพักก่อนนะคะ เดี๋ยวผิงมา” แล้วผิงก็เดินออกไปอย่างร่าเริง คุณยายมองตามแล้วยิ้ม ก่อนจะนิ่วหน้า ยกมือขึ้นจับหัวใจตัวเอง แล้วค่อยๆกัดฟันระงับความเจ็บปวด ค่อยๆ หายใจช้าๆ แล้วหลับตาลงอย่างทรมาน... แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 49 17:31:49 จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 ก.พ. 49 23:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนนี้มาอยู่บ้านแล้วค่ะ(คิดว่ายังไม่มีภารกิจอะไร) จะพยายามลงให้เร็วขึ้นนะคะ ไม่เว้นช่วงนานอีกแล้ว ขอบคุณมากๆที่ติดตามอ่านค่ะ ^0^ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 49 23:48:37 จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 ก.พ. 49 23:47:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^_________^ จากคุณ : Meif - [ 18 ก.พ. 49 00:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่สบายทำไมไม่บอกหลานตามตรงล่ะยาย จากคุณ : scottie - [ 18 ก.พ. 49 00:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นห่วงคุณยายจัง ทำไมคุณลุงในเรื่องนี้ชอบทำท่ามีลับลมคมในกันจริง นี่มันนิยายรักหรือนิยายสืบสวนเเน่ พฤติกรรมน่าสงสัยกันหมดทุกคนเลย จากคุณ : MikaRin - [ 18 ก.พ. 49 00:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ว้า... หนูผิง มัวแต่ดีใจ จนลืมสังเกตคุณยายเลย จากคุณ : หนมจีน - [ 18 ก.พ. 49 01:48:01 A:203.147.13.8 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แง....คุณยายเข้มแข็งไว้นะคะ  สู้ สู้ ค่ะ คุณยาย จากคุณ : pinkwitch - [ 18 ก.พ. 49 09:17:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สงสัยจะมีคู่ผู้สูงอายุ กะคู่วัยรุ่นนะเนี่ย (^   ^) จากคุณ : อันปังแนน - [ 18 ก.พ. 49 14:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากไปสวนจตุจักรมั่งค่ะ บรรยายเสียเห็นภาพเลย อิ อิ จากคุณ : Nong Kob - [ 18 ก.พ. 49 20:09:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ห่วงคุณยายจัง คุณยายอย่าเป็นอะไรนะคะ จากคุณ : Nusantara - [ 18 ก.พ. 49 21:22:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แอบมาลงแล้วล่ะ แอบตามมากันเลยนะ ตอนที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4118579/W4118579.html#4 จากคุณ : ชมเช้า - [ 19 ก.พ. 49 14:36:20 ]