ความคิดเห็นที่ 1 เสียงตะโกนหน้าบ้านทำให้ผิงซึ่งกำลังนั่งปั้นแจกันรูปทรงเรียวรีอยู่บนแป้นหมุนนั้นชะงัก ก่อนจะค่อยๆ ตั้งอกตั้งใจทำต่อไป อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว หญิงสาวคิด รอนิดรอหน่อยคงไม่บ่นหรอกน่า คิดพลางอมยิ้มนิดๆ ค่อยๆ หยิบแจกันดินที่สำเร็จแล้วออกจากแป้นหมุน มาวางพักไว้ก่อน แล้วเดินไปที่ก็อกน้ำเพื่อล้างมือ เสียงเจ้าหมูแดงเห่าระงมอีกตามเคย ทำไมไม่ชินสักทีนะหมูแดง เห็นเป็นบุรุษไปรษณีย์หน่อยไม่ได้ จะต้องเห่าทุกทีไปสิน่า แต่ว่า ทำไมวันนี้ต้องตะโกนด้วย หรือว่ากริ่งจะเสีย ผิงคิดอย่างสงสัยพลางรีบล้างมือให้เสร็จ แอบเช็ดมือที่ผ้ากันเปื้อนที่คาดไว้ด้านหน้า แล้วเดินออกมา   “พัสดุมาส่งครับ” เสียงตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผิงชะงักเท้า เสียงไม่เหมือนเดิม  ขมวดคิ้วอย่างแปลกใจพลางเดินไปที่รั้วหน้าบ้าน เปิดประตูออก เพื่อที่จะพบว่า คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เป็นบุรุษไปรษณีย์หน้าใหม่ และขณะนี้เขากำลังส่งยิ้มกว้างขวางมาให้ ผิงยิ้มตอบนิดๆ พลางนึกสงสัยในใจ  แต่ก็ไม่พูดอะไร บุรุษไปรษณีย์หน้าใหม่จึงพูดขึ้นมา พร้อมกับยื่นกล่องพัสดุขนาดเล็กให้ “มีพัสดุมาส่งครับ ช่วยเซ็นรับด้วยครับ” หญิงสาวรับกล่องพัสดุมาแล้ว เซ็นชื่อตัวเองเรียบร้อย  “ขอบคุณมากนะคะ” “ครับ ไม่เป็นไรครับ เอ่อ บ้านคุณไม่มีกริ่งหรอครับ” บุรุษไปรษณีย์หน้าใหม่ยังไม่หุบยิ้ม  และยังไม่ยอมขยับเขยื้อนไปไหน “อ๋อๆ มีค่ะ” ผิงว่าแล้วเดินไปแหวกเถาพวงชมพูตรงซุ้มประตู ชี้ไปที่กริ่งเล็กๆที่ติดแอบอยู่ตรงนั้น  “อยู่นี่คะ พอดีเถาพวงชมพูมันเลื้อยมาบัง” “ครับ ผมจะจำไว้” บุรุษไปรษณีย์หน้าใหม่บอกยิ้มๆ แต่ก็ยังไม่ไปไหนสักที  ผิงจึงเลิกคิ้วแล้วถาม “มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ” “อ๋อๆ ไม่ครับ งั้นผมลาละครับ” เขาว่าแล้วเดินไปที่รถอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ยิ้มให้หญิงสาวอีกก่อนจะสวมหมวกกันน็อคแล้วสตาร์ทรถออกไป ผิงมองกล่องพัสดุในมือแล้วยิ้ม เดี๋ยวจะเอาไปเปิดกับคุณยายดีกว่า คิดแล้วทำท่าจะเดินเข้าบ้าน แต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเสียก่อน “ว่าไงผิง” ผิงหันไปมองก็เห็นลิ้นจี่กำลังยืนอยู่  ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหา “ทำไมวันนี้คุณปรัชญ์เค้าไม่มาส่งจดหมายล่ะ” “ชั้นจะไปรู้เค้าหรอ” ตอบเสียงเรียบคล้ายๆ จะห้วน ตอบไปแล้วก็นึกสงสัยตัวเองในใจ ทำไมเราต้องอารมณ์ไม่ดีด้วยก็ไม่รู้ “อ้าว ทำไมไม่รู้ล่ะ เห็นคุยกันออกจะสนิทขนาดนั้นน่ะ”ลิ้นจี่ว่ายิ้มๆ “หรือว่า เป็นเพราะเค้ารู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว เค้าก็เลยชิ่งหนี แหม ขอโทษทีนะผิง ที่ชั้นบอกเค้าไปน่ะ แต่ชั้นมันเป็นคนรักความถูกต้อง มีแฟนแล้วก็ไม่ควรจะไปหว่านเสน่ห์ให้คนอื่นเขา มันไม่ดีหรอก” ผิงหันมามองหน้าลิ้นจี่ ส่ายหน้าแล้วว่าอย่างเอือมๆ “เธอรู้ได้ไงว่าชั้นมีแฟนแล้ว” “โธ่ๆ อย่าเลยๆ ก็ชั้นเห็นเธอมีจดหมายเอย พัสดุเอยมาส่งอยู่บ่อยๆ แถมยังเรียกว่าสุดที่รักอีก ชั้นแอบฟังตอนที่เธอตะโกนบอกคุณยาย เอ้ย ไม่ใช่  ชั้นบังเอิญได้ยินน่ะ อย่ามาปฏิเสธดีกว่า” ลิ้นจี่พูดผิดพูดถูกแต่ก็พยายามสรุปจบลงจนได้  ผิงมองแล้วถอนหายใจ “เธอแอบฟังชั้นคุยกับคุณยายหรอ” “เปล๊า ก็บอกแล้วไงว่าบังเอิญได้ยิน แหม ผิงก็” ลิ้นจี่ปฏิเสธเป็นพัลวันก่อนจะยิ้มหวานจนตายิบหยีให้ผิง “ผู้ชายแบบนี้น่ะ อย่าไปสนใจเลย มาจีบเราไม่กี่วันก็ชิ่งซะแล้ว สงสัยจะกลัวแฟนเธอน่ะ” “เค้าไม่ได้มาจีบชั้น”ผิงว่า มองรอยยิ้มของลิ้นจี่แล้วนิ่งไป ก่อนจะอมยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยบ้าง  “ว่าแต่เธอเถอะ ช่วงนี้เป็นไง เรื่องพี่บอสลูกเจ้าของร้านทองน่ะ” “เชอะ ชั้นไม่เห็นจะสนใจเลย ไม่รู้ป๊ากับหม่าม๊าจะจับคู่ทำไม หล่อก็ไม่หล่อ ถ้าเป็นแบบคุณปรัชญ์ก็ว่าไปอย่าง อย่างชั้นน่ะนะ หาหน้าตาดีได้มากกว่านี้ตั้งเยอะ” ลิ้นจี่ค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่อง ในใจนึกไปถึง พี่บอสลูกเจ้าของร้านทองในตลาดที่ป๊ากับหม่าม๊าแนะนำให้รู้จักเพื่อหวังจะเป็นทองแผ่นเดียวกัน หน้าตาไม่โดนใจลิ้นจี่เลย มีหรือจะยอม “หน้าตาน่ารักคิกขุอย่างชั้นเนี่ย เธอว่าน่าจะหาได้ดีกว่านี้ไหม” “ได้มั้ง เธอน่ารักดีนี่ แล้วก็ยิ้มสวยดี” ผิงว่ายิ้มๆ มองรอยยิ้มแจ่มใสกับดวงตายิบหยีนั่นแล้วสำทับ “ชั้นพูดจริงๆ เธอน่ะยิ้มสวย ขยันยิ้มเอาไว้เยอะๆ แต่ไม่ต้องขยันพูดนะ แค่นี้เกินพอแล้ว” ผิงว่าแล้วเดินเข้าบ้านไปหน้าตาเฉย ลิ้นจี่ยิ้มรับคำชมนั่น วันนี้ยายผิงพูดดีนะ แต่เอ  ประโยคหลังนี่สิ ฟังแล้วมันแปลกๆ เอ ตกลงชมหรือด่ากันแน่เนี่ย ลิ้นจี่คิดพลางมองตามหลังผิงไปอย่างสงสัย.. จากคุณ : ชมเช้า - [ 19 ก.พ. 49 14:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “คุณยายคะ เรามาดูกันดีกว่า ว่าสุดที่รักส่งอะไรมา”ผิงเดินมาหาคุณยายที่ระเบียง ซึ่งคุณยายกำลังนั่งเอนๆ อ่านหนังสืออยู่เหมือนเดิม คุณยายเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ ยิ้มให้หลานสาว “หือ สุดที่รักส่งอะไรมาล่ะลูก ไม่น่าจะต้องไปซื้ออะไรมาให้เปลืองสตุ้งสะตังค์เลย”ว่าอย่างไม่จริงจังนัก ดวงตาฉายความเอ็นดูเต็มเปี่ยมเมื่อพูดถึง “สุดที่รักคงไม่ได้ออกตังค์ตามเคยแหละค่ะ แต่เอาหน้าไว้ก่อน”ผิงว่าแล้วหัวเราะ  เปิดกล่องออกดูก็เห็นเป็นผ้าเช็ดหน้าที่เป็นผ้าปัก 2 ผืนสีครีมกับสีขาว ลวดลายที่ปักนั้นเป็นรูปดอกไม้ดอกเล็กๆ และตรงขอบริมของผ้าเช็ดหน้า ยังมีลายถักเล็กๆ ดูสวยงามน่ารัก ผิงหยิบผ้าเช็ดหน้าให้คุณยายดูทั้งสองผืน พลางหยิบรูป 1 ใบที่วางอยู่ในกล่องขึ้นมาดูแล้วยิ้ม พลิกด้านหลังก็เห็นตัวอักษรตัวโตๆ เรียงเป็นแถวอยู่ จึงอ่านออกเสียงให้คุณยายฟังด้วย “วันนี้ไปเที่ยวหมู่บ้านเล็กๆ เขาทำการฝีมือขาย นึกถึงผิงกับคุณยาย เลยเอามาฝาก หวังว่าให้ผ้าเช็ดหน้าคงไม่ถือนะครับ สุดท้ายนี้ก็รักและคิดถึงทั้งสองคนเหมือนเดิม ปล. ของคุณยายสีขาว ของผิงสีครีม ชอบไหมครับ ปล. อีกครั้ง หมูแดงคงสบายดีใช่ไหม คิดถึงมันเหมือนกัน หมาที่นี่ไม่มีใครน่ารักเท่าหมูแดงเลย” ผิงอ่านจบแล้วหันมายิ้มกับคุณยาย พลางเข้าไปกอดแขนคุณยายไว้ รำพึงเบาๆ “คิดถึงจังเลยค่ะ” “ยายก็คิดถึงจ้ะ” คุณยายพูดยิ้มๆ แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาดูอีกครั้ง “ผ้าเช็ดหน้าเขาทำสวยจริงนะ” “ใช่ค่ะ แต่เอ คุณยาย ให้ผ้าเช็ดหน้ากันนี่ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ” “จะเป็นอะไรหรือไม่เป็นอะไร  มันขึ้นอยู่กับตัวเรา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการให้ผ้าเช็ดหน้าหรอกลูก  อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด จะเป็นอะไรมันก็ต้องเป็น ไม่มีอะไรมาห้ามได้” คุณยายว่าแล้วหน้าขรึมลงไป ผิงฟังอย่างไม่เข้าใจ โดยเฉพาะประโยคหลัง ขยับจะถามแต่คุณยายก็ตัดบทซะก่อน “ผิงทำงานค้างอยู่ไม่ใช่หรอ ต้องเอาของไปส่งร้านเขาที่จตุจักรเสาร์หน้านี้นี่ ไปทำต่อเถอะ” “อ๋อ ใช่ค่ะ งั้นผิงไปทำงานก่อนนะคะ คอยดูนะ คราวนี้ถ้าได้ตังค์มาเยอะๆ ผิงจะพาคุณยายไปเที่ยว เราไม่ได้ไปเที่ยวกันนานแล้วนะคะ” ผิงว่าแล้วยิ้มก่อนจะรีบลุกขึ้น เดินไปทำงานหลังบ้านต่ออย่างร่าเริง คุณยายมองตามพลางรำพึงในใจ “ยายก็หวังให้มีวันนั้นนะลูก” แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 49 21:35:27 แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 49 14:30:56 จากคุณ : ชมเช้า - [ 19 ก.พ. 49 14:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปรัชญ์นั่งดูทีวีอย่างเบื่อๆ อยู่ที่ห้องรับแขก ทำไมวันนี้มันเซ็งอย่างนี้นะ  แค่ไม่ได้ไปทำงานวันเดียว เราเซ็งขนาดนี้เชียวหรอ แถมงานนั้น จะว่าไปก็หนักพอควรเลยทีเดียว แต่ถ้าเลือกได้ ก็อยากกลับไปทำงานนั้นเหมือนกันนะ เฮ้ย อย่าคิดเรื่อยเปื่อยสิ จะกลับไปทำงานทำไม งานนั้นมันเหนื่อยจะตาย ความคิดของปรัชญ์ขัดแย้งกันเองจนชายหนุ่มงง สงสัยจะฟุ้งซ่านมากไปซะแล้ว คิดแล้วปรัชญ์ก็หยิบเอกสารบนโต๊ะมาอ่าน เรื่องข้อมูลการเปิดบริษัทที่ลุงสินธพเอามาให้ศึกษานั่นแหละ  ชายหนุ่มเปิดอ่านผ่านๆ อย่างไม่ค่อยมีสมาธินัก เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปรัชญ์หันไปมองหยิบขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าใครโทรมาก็รับทันที “ว่าไง ต้น” “ก็ดีครับพี่ วันนี้ผมให้ไปรษณีย์น้องใหม่เขาทำงานแล้วนะ เป็นไงพี่ สบายใช่ไหมครับ” “เออ สบาย”ชายหนุ่มว่าแล้วคิด สบายมากไปด้วยซ้ำ ก่อนจะถามหนุ่มรุ่นน้องว่า “แล้วนี่แกโทรมามีอะไรหรือเปล่า” “พี่พูดตรงใจผมเลย” เสียงปลายสายหัวเราะเก้อๆ ก่อนจะตอบมาว่า “พอดีมีเรื่องอยากให้พี่ช่วยหน่อยน่ะครับ” “อะไรของแกอีกล่ะ” “คือว่างี้ครับพี่ ก็เรื่องน้องผิงนั่นแหละครับ” “อะไรของแกอีก เค้ามีแฟนแล้วนะเว้ย” ปรัชญ์รีบขัดทันที ไม่รู้ว่าเตือนต้นหรือเตือนตัวเองกันแน่ “โธ่ พี่ ก็คนมันรักนี่นา เนี่ย ผมไม่ได้เห็นหน้าเค้ามาหลายวันแล้วอ่ะ คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว  พี่ช่วยผมหน่อยเถอะน่า นึกว่าสงสารคนกำลังมีความรักนะครับ” เสียงเจ้าต้นโอดโอยมาตามสาย  ปรัชญ์ฟังแล้วถอนหายใจ “แกจะให้พี่ช่วยอะไรอีก ก็คุณยายเค้าบอกแล้วว่า ถ้าจะเอาของมาให้ก็ให้เอาไปให้เองไง” “ผมรู้แล้วครับพี่ พรุ่งนี้ผมก็กะจะเอาไปให้เค้าด้วยตัวเองแหละ แต่ว่า คือ ผมอยากให้พี่ไปเป็นเพื่อนหน่อย ผมไปคนเดียวมันไม่ค่อยกล้าน่ะครับ” “แกจะเอาของไปให้ผู้หญิง แล้วจะให้พี่ไปทำไมวะ” ปรัชญ์ว่า แล้วนึกในใจ โดยเฉพาะจะเอาไปให้ผิงด้วย แล้วเราจะไปอยู่ตรงไหนล่ะ “แล้วทำไมต้องเอาไปให้พรุ่งนี้ด้วย บทจะรีบก็รีบขึ้นมาเชียวนะ” “โธ่ พี่ปั๊บ นี่พี่ไม่รู้จริงๆ หรอ ก็พรุ่งนี้ก็วันวาเลนไทน์ไง” เสียงต้นหัวเราะมาตามสาย ชายหนุ่มอึ้งไป ก่อนจะพูดงงๆ “อ้าวหรอ พี่ลืมเลยนะเนี่ย” “ก็ยังงี้แหละพี่ คนไม่มีความรัก แหะๆ ผมล้อเล่นน่ะครับ ตกลงพรุ่งนี้พี่ไปกับผมนะครับ”เจ้าต้นสรุปเสร็จสรรพ “เออๆ ก็ได้ งั้นพี่ไปรับแกแล้วกัน แล้วแขนแกหายแล้วหรอ” “ใกล้แล้วล่ะครับ พี่ปั๊บเอารถยนต์มานะ ผมจะได้นั่งสบายๆ หน่อย” แน่ะ เจ้าต้นมีสั่งด้วย “อืมๆ รู้แล้วน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับแล้วกัน..เท่านี้นะ” ชายหนุ่มตัดบทแล้วถอนหายใจ ทำไมรู้สึกแปลกๆ ก็ไม่รู้ กลายเป็นเพื่อนพระเอกไปซะแล้วเรา แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 49 21:37:54 จากคุณ : ชมเช้า - [ 19 ก.พ. 49 14:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อิอิ วันนี้แอบเอามาลงแต่หัววัน เผื่อวันจันทร์จะมีธุระน่ะจ้ะ ^0^ จากคุณ : ชมเช้า - [ 19 ก.พ. 49 14:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ระวังตัวนะ ...พ่อสื่อพ่อชักจะหลงรักซะเอง จากคุณ : pinkwitch - [ 19 ก.พ. 49 15:21:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กลุ้มใจนายต้น .... เฮ้อ หาเรื่องให้ตัวเองอกหัก จากคุณ : อันปังแนน - [ 19 ก.พ. 49 16:00:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หมั้นไส้ต้นจริงๆ เอานี่ไปฉลองวาเลนไทน์เถอะ อิอิ     จากคุณ : MikaRin - [ 19 ก.พ. 49 17:42:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^^ จากคุณ : Deckard - [ 19 ก.พ. 49 19:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อะไรของบ้านนี้เนี่ยะ บุรุษไปรษณีย์คนไหน ก็พากันมาหลงรักกันไปหมด จากคุณ : เม-ดา - [ 19 ก.พ. 49 20:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฮุๆๆงานนี้จะเกิดอะไรต่อหนอ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 19 ก.พ. 49 22:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต้นหนอต้น หาเรื่องอกหักจริงๆ แต่ก็พี่ปรัชญ์จะได้เจอหนูผิง อิ อิ จากคุณ : Nong Kob - [ 19 ก.พ. 49 23:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^________^ จากคุณ : Meif - [ 20 ก.พ. 49 00:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ว่าแล้วว่าโลกต้องกลม จากคุณ : scottie - [ 20 ก.พ. 49 16:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบชื่อตอน(ในวงเล็บ)ของคุณชมเช้าจังเลย ตั้งได้เก๋และแปลกทั้งนั้น เดี๋ยวเฟดเด็กซ์ เดี๋ยวแอนดี้ นึกว่าคุณชมเป็นแฟนหงส์เท่านั้น ไม่ยักรู้ว่าดูเทนนิสด้วย จากคุณ : Nusantara - [ 20 ก.พ. 49 21:19:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ธุระตั้งแต่วันจันทร์ยังไม่เสร็จ เลยผูกพันธ์ต่อเนื่อง เพิ่งจะเสร็จวันนี้เอง ต้องขอโทษด้วยจริงๆจ้ะ (อุตส่าห์บอกว่าจะไม่ช้าแล้วเชียว แหะๆ) ตอนหน้าลงพรุ่งนี้นะจ๊ะ ขอบคุณมากที่อ่านจ้ะ ^0^ จากคุณ : ชมเช้า - [ 22 ก.พ. 49 21:01:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาต่อกันทางนี้เลย ตอนที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4132835/W4132835.html จากคุณ : มาชมตอนดึก (ชมเช้า) - [ 24 ก.พ. 49 02:05:01 ]