กำสรวลนรชน


๏ กระแดะกระด้างกระดากดั้น.........................กระเดื่องสมัย

จริตจรัสเจิด[^_^].........................................จะเลิศล้ำ

ณ พ่างผะแผ่นไผทไทย..................................ทวยราษฎร์

ระส่ำระส่ายดังเศิกกล้ำ...................................กรากกร้าวทะลวงเถือ ฯ



๏ พระเสื้อเมืองเสวยสวะแสร้ง.........................เสาวรส อยู่ฤๅ

จึ่งปล่อยปละละคนคด....................................โคตรเหง้า

โถมถล่มกระทำกบฏ.......................................บังเบียด ประชาเฮย

ฤๅท่านทะยานยะยอบเข้า.................................กับข้างคะนองเขลา ฯ


๏ อาสนอินทร์รึเปลี่ยนทิ้ง...............................พังทลาย

จากอาสน์อันร้อนกลาย...................................เมื่อโลกไหม้

เป็นอาสน์อิเล็กทริกซ์สบาย..............................เสบยยิ่ง เจียวนอ

โศกสัตว์คนจึ่งไร้...........................................ภู่ฉ้วยดับเข็ญ ฯ


๏ ระเกะระกะกลบเกลื่อนด้าว...........................แดนดิน

มิดมืดทะมึนทมิฬ...........................................มะเมื่อมม้าง

สรงสาบสู่กระแสสินธุ์......................................ซาบสมุทร อีกแฮ

แขวงเขตขอบฟ้าคว้าง.....................................คล่ำคลุ้งคาวไสว ฯ


๏ จะอยู่ไฉนนะนี่น้อ.......................................นรชน

ทุรภาพพิการพิกล..........................................กล่ำหล้า

แต่จักกระเสือกกระสน....................................ประทังชีพ นี้นอ

หยั่งยากมลักแล้วอ้า.......................................อกไห้ระทมโหย ฯ





ทิวฟ้า ทัดตะวัน
๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙