 |
....ขอพัก....
.....ทุกขณะจิตตะช่างสับสน อลวนการงานพานวิ่งหา ชั่วขณะหนึ่งนั้นจึงหลับตา แล้วถามตนเองว่า...ได้อะไร
.......ก็เพียงเราเกิดมาในชาติหนึ่ง เร่งตะบึงจะเกิดอีกไปชาติไหน อายุมากฝากบุญแต่โดยไว บุญกิริยาสิบไซร้..เพ่งกระทำ
.....มีสิ่งหนึ่งพึงหมายกายสะกัด จิตรู้ชัดวิ่งวนจนถลำ คือหยุดเร่งเสียบ้างการกระทำ ไกลระกำ..ฝึกสติ..ผลิหยุดคน
....ทุกขณะจิตตะช่างว้าวุ่น ชุลมุนการงานพานสับสน ชั่วขณะหนึ่งนั้นจึงหยุดตน เพ่งตัวเองไว้บน..คำ..พุทโธ
.....คือดำริ..จิตผลิ..ที่อากาศ ซึ่งสูดเข้า.ขนาดไม่อักโข รีบเร่งนัก ลืมหายใจ..ทำใหญ่โต เข้าคือพุธ...ออกคือ โธ...จงหายใจ
.....ฤาเป็นเพียงเศษเสี้ยวของวิญญาณ อวิชชาอลหม่านเกินสานใฝ่ แค่เกิดมาชาติหนึ่งขึงผ่านไว ..พอตายไปแบกสิ่งไหน ไปกับตน?
....ชั่วขณะวันหนึ่งจึงคิดน้อม ให้จิตพร้อม..ผ่อนคลาย ...ทุกแห่งหน วิ่งเมามัว กิเลส..เหตุมารชน หยุด."พุท".."โธ"..จิตพ้น..พุ่งสู่ธรรม
จากคุณ :
tiki_ทิกิ
- [
22 ก.พ. 49 09:44:40
]
|
|
|
|
|