.............................................................................................................

เมื่อชีวิตถูกขีดให้ว่ายเวิ้งทุกข์
มิอาจหาความสุขสักเสี้ยวฝัน
ทอดถอนใจภายใต้แสงตะวัน
เก็บความทุกข์มหันต์อนันตกาล

จะเรียนรู้ความทุกข์อันวิปโยค
ให้ซึ้งโศกลึกกว่าใครเคยไขขาน
หอบหัวใจปวดร้าวเศร้าวิญญาณ
แม้นับนานก็จะพร้อมยอมจำนน

เมื่อโลกนี้มีที่ให้ได้เรียนรู้
ขอก้าวสู่ห้วงทุกข์ทุกแห่งหน
จะบอบช้ำกี่บอบช้ำก็จำทน
จะมิยอมก้าวผ่านพ้นจนสิ้นใจ

เอาความทุกข์เป็นเพื่อนเสมือนญาติ
จักองอาจอยู่เสมอเมื่อฝันใฝ่
อัดแน่นทุกข์เอ่อท่วมท้นล้นทรวงใน
แบกทุกข์ไปให้กระจ่างดั่งสัจธรรม

อย่าได้รินน้ำใจมาให้ยาก
ขอบั่นบากในห้วงทุกข์ดุจสุขล้ำ
ทั้งกายใจล้วนพลีให้ทุกข์ทุรกรรม
จะน้อมนำดุจธรรมะพุทธองค์

๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
เกรียงไกร หัวบุญศาล

แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 49 21:34:30